Als verdriet een hoogtepunt bereikt
En pijn nog nooit zo diep raakte
Als eenzaamheid een veiligheid wordt
En stilte je enige vriend
Als verlangen de kop wordt ingedrukt
En de nacht je omsluiert met gemis
Vraag ik me af
Hoe het zou zijn
Niet te beseffen dat je hebt bestaan
Verleden slechts een uitwisbaar verhaaltje was en
Heden geen druk gaf naar geluk
Dat toekomst een zorg minder werd
En emotie nooit bestond
Snoerde ik ratio de mond
Dan denk ik dat ik slechts
Een schim wil zijn
Tussen realiteit en eindigheid

Wat zich daar bevindt:
In de krochten van
Een onderbewustzijn en
Wat zich daar afspeelt:
Nachtmerries gerangschikt tot
Mythische sprookjes
Ik maakte het mijn thuis
Dwalend in dit schimmenrijk
Weet ik niets van een bestaan
Speelt tijd geen rol
Zijn verlangen en geluk niet
Meer dan betekenisloze woorden
Ben ik me van niets
Bewust en
Kies ik daar ook voor
Want waar duistere nachtmerries heersen in
de krochten van een onderbewustzijn vond
ik mijn thuis
mijn wil slaagde erin de
hel te herschikken
tot mythische sprookjes en
Dwalend in dit
Schimmenrijk weet
Ik niets
Van een bestaan
Speelt tijd geen rol
Zijn geluk evenals
Verlangen betekenisloos
Hier
Ben ik me van
Niets bewust en
Kies ik
Daar ook voor

Marianne

wat een mooi gedicht Marianne.

groet,
Run

Ik hou niet zo van gedichten, maar was ook onder de indruk van je woorden.

Heel mooi geschreven