Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn partner


#1

Hallo allemaal, 
Ik ben een vrouw met veel bagage en heb in mijn leven een aantal zware depressies gekend maar sinds augustus 2017 heb(had) ik een relatie met een lieverd die moeite had met kwetsbaarheid en gevoelens te uiten.
Ik begreep dat omdat hij zijn leven lang zo'n beetje vrijgezel is geweest en daar wat meer tijd voor nodig had.
Is nogal onzeker, heeft pleasegedrag, hulpvaardig en was na zoveel moeilijke relaties waaronder een paar jaar daarvoor met een narcistische man.
Ik was zo blij dat ik eindelijk een fijne vent getroffen had.
Ergens in de relatie waren enkele subtiele signalen geweest die ik nu achteraf beter herken maar hij sprak er nooit over.
Een terloopse opmerking dat hij een doemdenker was kon ik hem niet bij helpen omdat hij zich niet uit over zijn gevoelens.
Dat ging uiteindelijk in resulteren dat ik de wederkerigheid en gelijkwaardigheid in de relatie steeds moeilijker werd maar hij wilde geen hulp want uiteraard was er met hem niets aan de hand.
In een periode waarin ik zelf ook met mijn eigen problemen in de weer was, was ik niet voorbereid op iets dat ik voor onmogelijk had gehouden.
We kregen slaande ruzie als gevolg van die ongelijkwaardige relatie waarin openen van jezelf naar elkaar van zijn kant niet kwam.
Hij is van het een op het andere moment vertrokken naar zijn toen nog eigen flat want zouden binnenkort definitief gaan samenwonen.
Ik zocht alleen nog naar een wat vastere baan omdat ik niet van mijn partner afhankelijk wilde zijn.
Er viel niet te praten over een oplossing.
Volgens hem pasten we gewoon niet bij elkaar. En iets in de trant van het werkt gewoon niet was alles wat concreet gezegd werd.
Ik ben zo in de war geweest hiervan want begreep er niets meer van. Ik heb mijn zorg uitgesproken naar de huisarts en ook meldpunt bijzondere zorg ingeschakeld.
Heel af en toe lukt het om in gesprek te gaan en natuurlijk zou ik willen dat  hij hulp zoekt maar hij probeert op zijn manier een andere betekenis te geven aan dat wat hij voelt en dat betekent voor hem dat het komt omdat hij ongelukkig was in de relatie zei hij.
Hij heeft dat allemaal voor zich gehouden.
Heel vaak geeft hij dun dubbele signalen af en heb geen idee meer wat ik hiermee moet zonder er zelf aan onderdoor te gaan. Hij is 56 jaar en dit is waarschijnlijk zijn eerste depressie en herkent het duidelijk niet en ik hoef niet te komen met zaken die heel goed de reden zouden kunnen zijn.
Vanmiddag weer een poging gedaan om te praten en de term lusteloosheid viel en vind dat zo duidelijk uit mijn verleden en sommige dingen herken je ook al worden ze ten zeerste ontkend.
Hij heeft een aangepaste versie naar zijn sociale netwerk verteld dus als ik probeer die mensen te benaderen wordt het of genegeerd of geblokkeerd in plaats van geluisterd.
Ik wil hem eigenlijk helemaal niet kwijt. Nooit gewild ook maar hij wil niets doen om weer dichter bij elkaar te kunnen komen.
Hij wilt geen relatie met MIJ.
met nadruk op mij. MIJ. Hoe kan ik hem nog helpen?

Dipje pantertje, pantertje was het koosnaampje dat ik voor hem had.
Help
Antwoord

#2
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 15-04-2019, 17:19 door Positiva.)

Hoi Pantertje, allereerst welkom op het forum! Ik schrijf hier als "partner van" en herken jouw verhaal van andere schrijvers. Gelukkig niet uit mijn eigen situatie. Uit die verhalen heb ik geleerd dat je niets kunt forceren. Een beetje afstand tussen jullie kan nu misschien helemaal geen kwaad. Het enige advies dat ik je kan geven: zorg goed voor jezelf, en laat je niet meeslepen. Hij keert liever terug naar een positieve vrouw die stevig in haar schoenen staat. Misschien is een LAT-relatie wel de oplossing voor jullie. Mijn partner en ik hebben bijna 5 jaar een LAT-relatie gehad en zijn een half jaar geleden gaan samenwonen. Dit was voor hem echt te hoog gegrepen en nu hebben we besloten weer te gaan LATTEN. Daar is niks mis mee en voor ons allebei beter. Als je niet met hem kunt praten, is een brief of whatsapp bericht misschien een oplossing? Toen mijn partner nog depressief was, praatten we vaak in het donker. Dat vond hij prettig. Ik hoop dat je iets kunt bedenken waarmee je tot hem doordringt. In het topic https://www.depressie-forum.nl/Topic-Mij...depressief (wel heel erg lang..) vind je herkenbare verhalen. Sterkte!
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Positiva :   • Pantertje 1962
Antwoord

#3

Wat een heftig verhaal pantertje. Ik kan me voorstellen dat je hem niet kwijt wil. Maar vergeet niet: hij is iemand die lang vrijgezel is geweest en zich niet kwetsbaar kan opstellen. Nu vraag jij van hem dat hij hulp zoekt, herkent signalen van depressie die hij misschien niet ziet. Het lijkt er daardoor wel op dat je dingen voor hem invult die hij anders ziet. Dit zal dan voor hem wel overweldigend of misschien wel bedreigend zijn. Hij kiest er op dit moment voor om zijn kijk op de situatie vast te houden. Hoe harder je probeert, hoe groter de weerstand. Hij zal hierin ook versterkt worden door zijn sociale netwerk. Hoe moeilijk ook, misschien is afstand voor nu wel het beste.

Ik hoop voor je dat je er op een goede manier uitkomt.

Groeten,

Erik
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Erik :   • Pantertje 1962
Antwoord

#4

Inderdaad is die vorm van een relatie door te latten voor mij altijd bespreekbaar geweest ook al heeft hij het niet gedaan en daarmee zichzelf onzichtbaar gemaakt of voelde in zijn beleving alsof zijn stem er niet toe deed en zich maar zoveel mogelijk aanpaste aan wat hij DACHT dat mij een plezier zou doen.
Dit is achteraf me wel duidelijk geworden en totaal verkeerd geïnterpreteerd.
Ik heb wel bereikt dat hij door onze relatie hij is begonnen om eens te kijken naar wie hij zelf is. Mij klonk het vreemd in mijn oren maar hij heeft nog nooit stil gestaan bij zijn zelfbeeld. Weet niet wat hij wilt en kan slechts met iedereen meehuppelen. Bij is uiteraard een laatbloeier en nu heeft hij helaas een sociaal netwerk dat oppervlakkig is maar wél  altijd zijn referentiekader is geweest.
Ik begrijp het helemaal, maar ik moet toch echt van hem zelf horen hoe hij er tegen aan kijkt en ook in hoeverre dat hij er mee zit om tot een oplossing te komen.
Hij houdt alle emoties in zijn hoofd.
En uiten moet hij nog leren en ik zie echt hoe hij worstelt en toch op grote afstand blijft van mij.
Ik heb inmiddels besloten hem dit zelf te laten oplossen en nog meer afstand te nemen. Maar elke keer als ik hem zie ziet hij er weer slechter uit.
Zo mat, uitgeblust en lusteloos. Dat is niet de man die ik nog ken. Hij moet zichzelf meer waarderen. En het is al erg moeilijk om het alleen te moeten doen te vechten tegen je depressie maar ook moet investeren in wat je wilt in je leven. Denk dat het een onmogelijke combinatie is. Gelukkig staat hij op de wachtlijst voor gesprekken met een psycholoog.
En tot die tijd kan ik niets meer doen dan ik al gedaan hebt.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Depressieve partner Started by Lotus80
4 Replies - 288 Views
24-01-2024, 12:51
Laatste bericht: JasperK
07-12-2023, 00:14
Laatste bericht: Mabel
  Hallo mijn naam is.. Started by Michelrj
3 Replies - 938 Views
23-06-2022, 13:25
Laatste bericht: misterj
  Mijn verhaal Started by zonnebloem1292
1 Replies - 696 Views
06-04-2022, 18:01
Laatste bericht: Mabel
  Mijn man heeft een depressie Started by Kim31
7 Replies - 1,831 Views
16-02-2022, 18:03
Laatste bericht: Tinkerbel
11-02-2022, 15:26
Laatste bericht: Nick
05-02-2022, 11:05
Laatste bericht: Nick
23-01-2022, 13:58
Laatste bericht: Ibtissam
12-12-2021, 15:38
Laatste bericht: Soleil
19-11-2021, 14:12
Laatste bericht: Mabel



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)