Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn partner is depressief



Ik weet het niet Els... Jij kan dan toch ook mee stappen, waarom vraagt hij jou niet mee?
Heb je jezelf wel eens uitgenodigd? Kijken hoe hij reageert. 
Het is niet de bedoeling dat zijn leven gewoon doorgaat, en dat jouw leven stilstaat... 
Sterkte!
Antwoord


Register or login to view the content
Antwoord


Was al een paar dagen de bedoeling om een vervolg te schrijven over mijn verhaal, maar ik maak even tijd voor jou, Els.
Ik weet het ook allemaal niet, maar het is zo herkenbaar. Mijn vriend deed het ook, uitgaan en blijven uitgaan. Ik moet zeggen dat dit na 7 maanden al heel wat minder is. Dus misschien is het bij jouw vriend ook gewoon een periode. In de zomervakantie ging mijn vriend ook weg tot een gat in de nacht. Hij bleef zelfs eens slapen bij een vriend wat hij anders ook nooit zou doen. Echt ongewone dingen.
Hetzelfde wat Facebook betreft. Hij heeft ook een hele tijd reacties geplaatst en ook een nieuwe foto opgezet, terwijl hij daar vroeger hélemaal niet mee bezig was. Hij zat amper op Facebook. Is wellicht een wereld dat ze voor zichzelf creëren. Ik weet het niet. Misschien willen ze keihard bewijzen dat ze beter zijn en verder gaan. Moeten wij dat geloven? Dat weet ik ook niet.
Ik heb dus jammer genoeg niet veel antwoorden op je vragen, ik kan alleen maar zeggen dat ik al de dingen die jij opsomt ook herken.
Wat betreft vragen over mij is het net hetzelfde. Hij lijkt ook helemaal niet meer geïnteresseerd. Heel af en toe zou hij eens vragen hoe het met mij is, maar voor de rest helemaal niet. Dat is hard, ik weet het. Want hij stond altijd op de eerste rij om mij op te vangen, om samen over dingen te praten,... en nu valt dit allemaal weg. Ik snap soms niet hoe het komt dat hij dit niet mist, maar zal wellicht ook met zijn ziektebeeld te maken hebben.
Dat hij het druk heeft, dat is ook weer zo typisch. Mijn vriend moest eens naar de garage en dat was het enige wat hij moest doen in een hele week en hij sprak over: 'ik heb geen tijd, het is echt heel druk'. En toen dacht ik: heel druk?! Ik ga voltijds werken, moet een huis alleen onderhouden, moet nog lessen voorbereiden achteraf, zit met een behoorlijke papierwinkel en jij hebt het druk? Maar blijkbaar lijkt dit ook typisch voor hun ziektebeeld...

Wat is het toch moeilijk allemaal... Ik weet waarmee je worstelt, ik doe het hier ook. Echt elke dag en ik merk weinig evolutie. Het blijft ongelooflijk veel pijn doen. Heb me de afgelopen week dan ook erg slecht gevoeld en er zijn alweer heel wat tranen gevloeid. Ik zou willen dat ik er wat bovenop kom na zeven maanden, maar ik merk niet zo veel verschil. En ik ben bang dat ik er straks helemaal onderdoor ga. Ik heb me altijd recht gehouden, heb geen enkele dag gemist op school, maar het voelt alsof ik aan een elastiek hang. Het lijkt alsof ik zit te wachten tot hij kapot springt. Dit gevoel heb ik wel vaak.

Het vervolg van mijn verhaal komt hierop neer. Er is nog steeds geen gevoel en mogelijkheid tot inleving bij mijn vriend. Hij wil dus gewoon zo snel mogelijk de verkoop geregeld krijgen en doet hierbij heel erg grof. Hij zegt dat dit niet zo is, maar moet achteraf altijd toegeven dat het wel zo is. Heel vreemd, alsof je geen eerlijk en open gesprek meer kan voeren. Dat lukt momenteel ook niet. Het is nu de bedoeling om volgende week naar de notaris te gaan en een overeenkomst te tekenen. Dan zijn we al zo ver. Ik heb de indruk dat iedereen denkt dat dit me vooruit zal helpen, maar ik vrees dat het besef dan nog zoveel groter zal zijn... Ik weet echt niet wat dit met me zal doen... Hij zal daar stoïcijns zitten, ik gekraakt... Ik mag er echt niet aan denken of ik ga nu al kapot van verdriet. Ik heb zoveel zin om dit hele verhaal in boekvorm te gieten, zodat ik het misschien ooit een plaats zal kunnen geven.

Eens de overeenkomst over het huis getekend is, moet ik nog vijf jaar aan hem afbetalen en blijven er heel nog meubels gestockeerd staan. Daarnaast blijft zijn adres ook nog tot mei 2018 staan. Hij wil dus banden doorknippen, maar zal helemaal niet makkelijk zijn want of hij het nu draait of keert, ik denk dat we verbonden blijven. Zo voel ik het toch.

Waar ik nu vooral mee worstel en ontzettend bang voor ben, is dat hij een nieuw leven gaat opbouwen met iemand anders. Ik weet niet of ik daarmee om zal kunnen. Ik weet het wel, ik vrees van niet. Dat hij terug gelukkig is (of lijkt) en dat ik hier nog steeds in mijn ellende zit. Ik weet dat ik mezelf een schop onder mijn kont moet geven en dat ik aan mezelf moet denken, maar ik vind dat helemaal niet gemakkelijk. Heb nog zo weinig zin en doelen zonder hem. Ook al ben ik altijd iemand geweest met heel veel plannen en ideeën.

Een vriendin kwam vrijdagavond nog op bezoek en ik moet zeggen dat ik altijd ongelooflijk veel aan haar gesprekken heb. Nochtans is het geen vriendin die ik al heel mijn leven zie en ken, maar toch heb ik nu bij haar het 'beste' gevoel. Het gevoel dat ze me begrijpt, maar dat ze ook haar eigen mening durft te zeggen. Zij denkt dat het verkopen van het huis misschien wel een goeie zet richting eventuele 'verzoening' is. Ze ziet het zo: eens het verkocht is, hoeven we niet meer over die zaken te praten. Alles is dan uitgeklaard en staat op papier. als we mekaar dan zien, kunnen we gewoon 'over koetjes en kalfjes' praten. Wat misschien moeilijk zal zijn, maar wat misschien ook meer dan ok is. Dat we even 'zonder druk' bij elkaar kunnen zijn. Dat er misschien op die manier terug iets aangewakkerd wordt bij hem. Als je begrijpt wat ik bedoel. Dat we er dan al zouden zijn, dat is een naïeve gedachte, maar ik sta nog altijd open voor herstel, voor een nieuw hoofdstuk. Of dat zo'n goed idee is, weet ik niet, maar zo voelt het wel!

Hoe is het intussen bij jullie?!
Antwoord


Register or login to view the content
Antwoord


Ja veel is herkenbaar hoor, een leven buiten jou om, waarin hij zogenaamd wel gelukkig is en geen lastige vragen krijgt, denk dat het een vlucht is.
Antwoord


Register or login to view the content

Hallo allemaal,
Ja gaat in feite wel zijn gangetje geloof ik, maar heb net een poos zitten huilen dus voel me nu even knap waardeloos. Ik zal even mijn frustratie eruit gooien nu; daarna ook nog wel positieve dingetjes hoor maar bleeeeh voel me nu gewoon verdrietig.

Ik ben ziek thuis gebleven vandaag. Normaal brengt mijn vriend vandaag de hond en appt op zondag zijn plannen hieromtrent. Gisteren wel geappt maar niks over brengen van de hond. Ik dacht: ik zie het wel, hij komt haar altijd op maandag brengen dus zal nu ook wel. Ik baalde een beetje dat hij vanmorgen niet even geappt had hoe het ging en ik wilde toch weten over de hond (kinderen vragen daar natuurlijk naar als ze uit school komen straks). Ik belde hem dus even. Hij was er wel vanuit gegaan dat ik vandaag thuis zou zijn gebleven, niet in gelegenheid om hond te brengen omdat hij om 16 uur met dochter op stap moet half Nederland door voor sport. Toen zei hij dat hij me ineens sip vond klinken. Ja zei ik, ik had verwacht je sowieso vandaag te zien ivm de hond. En ook gewoon dat je even langskomt omdat ik ziek ben, je ging er blijkbaar al vanuit dat ik ziek thuis was. Ik mis je gewoon en vind het niet leuk dat je niet langskomt. Tja. Weet eigenlijk niet wat hij precies zei, ging er niet echt op in. Oh ja, maakte grapje dat hij niet langskwam omdat hij anders ook ziek zou worden en zo lachte hij het eigenlijk een beetje weg. Dat realiseer ik me sinds kort, dat hij een grapje gaat maken als hij iets moeilijk vindt. Is natuurlijk mijn aard om dingen te analyseren, maar dat is ook best goed denk ik (als ik maar niet doorsla natuurlijk). In ieder geval realiseer ik me nu dat hij een grapje maakte en dus was het een situatie waar hij niet goed raad mee wist.

Het is natuurlijk al wel een hele poos geleden inmiddels dat ik geen enkel beroep op hem mocht doen, geen enkele verwachting van hem mocht hebben. Ik ben daar nog steeds wel erg behoedzaam mee, probeer dingen toch vaak van hem uit te laten komen (maar niet altijd, zoals ik straks nog voorbeeld zal geven van afgelopen week). Maar nu liet ik natuurlijk toch vrij duidelijk weten dat ik teleurgesteld ben omdat hij niet even naar me toekomt. Kort momentje piekeren: heb ik daar slecht aan gedaan? Mocht ik zoiets wel zeggen dat ik graag had gewild dat hij naar me toekwam, dat ik hem miste?? Ja. Dat geloof ik wel ja. Inmiddels wel weer, gezien hoe ver hij inmiddels is en hoe onze relatie gaat. 
Ja ik denk het echt wel (maar toch kan ik jullie bevestiging best gebruiken hoor;-)). Maar toch vind ik het moeilijk. Ik hoop maar dat hij voor zichzelf ook analyseert: hé wat er gebeurt er nou, waarom vind ik dat ingewikkeld als mijn vriendin, terwijl ze ziek is, aangeeft dat ze me graag even zou willen zien, dat ze me mist.

Door te schrijven zet ik het zelf even een beetje op een rijtje...
Ja het is oké om te zeggen dat je je vriend mist, het is oké om te zeggen dat je even teleurgesteld bent. Hij moet bedenken wat dat onbewust bij hem doet. Ik probeer me te bedenken hoe hij vroeger was als ik ziek was. Ik kan me alleen 1x eerder herinneren in een slechte fase, eind 2014 ofzo. Toen kwam hij ook niet, maar toen was situatie niet vergelijkbaar met nu. In zijn algemeenheid vind ik hem zorgzaam en lief en dat is ook net waar ik behoefte aan heb als ik ziek ben nu. Maar nu: niks zorgzaam en lief. Wel goede adviezen: Dampo gebruiken, kippensoep eten, vitamines etc etc. Wel aanbod morgen mee te gaan auto naar garage brengen. Dat is op zich lief maar zou hij altijd doen. Nou ja, het is zoals het is. Maar ik baal er echt heel erg van. Mijn boosheid is door het schrijven wat weggezakt maar voel me nog steeds verdrietig dat hij niet gewoon iets liever deed. Dat heb ik nog wel gezegd ook "je mag best iets liever doen hoor, kan geen kwaad". Verder over koetjes en kalfjes gepraat maar hij gaf al snel aan dat jij op wilde hangen( ja hij heeft er last van denk ik dat ik een verwachting van hem had die hij niet kan/wil waarmaken). Dus met een "nou snel weer beter worden he en laat maar even weten wat je wil met de hond morgen of overmorgen. Doei"
kon ik het doen. Daarna dus huilbui: boos, verdrietig en teleurgesteld.

Maar goed...............................misschien maak ik het te groot omdat ik en ziek en ongesteld ben.

Verder ging en gaat het dus gewoon goed! Was vorige week - nadat hij dus hele weekend bij me was - verrast om te zien dat hij zijn kleding gewoon hier in de was had gedaan. Nog wel even gezegd dat er kleding van hem bij de was lag; dat dat prima was wat mij betreft natuurlijk maar normaal neemt hij dat gewoon mee. Oh nee was goed, hij liet het wel hier bij de was. Nou ja, jullie zien: de negatieve dingen vergoot ik misschien maar de kleine ook! ;-) De vanzelfsprekendheid van zijn kleding hier gewoon in de was doen raakte me gewoon. En later deze week zijn spullen tussen de strijk; net als vroeger. Ook zag ik dat hij een pyjama/joggingbroek, shirt en sokken hier in zijn oude la had gelegd. Ook zijn klusbroek liet hij hier. Het lijkt niks te zijn maar ik zie dat toch anders. Ruim 2 jaar geleden vertrok hij hier natuurlijk heel plotseling uit huis; ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen maar hij was in die periode ook ineens heel fanatiek op 'zijn eigen plek' en 'zijn eigen spullen'. Nou ja, kan dat nu niet goed uitleggen. Circa een jaar geleden vroeg hij of hij hier weer een flesje lenzenvloeistof mocht neerzetten en dat leek echt een 'ding', een overwinning. En nu liggen er een paar kledingstukken in de kast en in de was...stapje erbij, zo voelt dat!

Verder had ik vorige week een oude plant van kantoor voor hem meegenomen en ik vroeg ik of donderdagavond daarmee naar hem toe zou komen (mijn kids zijn dan bij hun vader). Hij was eten bij een vriend, zei hij, maar zou daarna appen, dan kon ik kijken of ik nog wilde komen. Hé dat is anders dan voorheen! Hij zou dat sowieso teveel vinden na eten bij een vriend, maar zo luchtig reageren op mijn vraag of ik naar hem toe zal komen (hij slaapt immers altijd bij mij en ik ben zelden bij hem) en de keus aan mij laten! Tuurlijk ben ik later naar hem toe gegaan en was allemaal prima. Gewoon, soort vanzelfsprekend, niet op bezoek ofzo. We zijn gewoon snel gaan slapen en volgende ochtend knuffelen/vrijen/ontbijten en weer naar kantoor. Ik was er blij mee. Voelde ook weer als stap voorwaarts, gewoon omdat het vanzelfsprekender lijkt te worden dat we samen zijn.  Nu voelt het dus even anders maar ik moet me niet van de wijs laten brengen doordat ik even teleurgesteld ben in hem.

Oh ja, ik heb zomervakantie geboekt en hij vroeg ook direct in app welke datum en hoe lang precies. Aanwijzing dat hij inderdaad overweegt om een paar dagen over te komen...Daar maakte hij vorig weekend natuurlijk al een opmerking over, tot mijn verrassing.

Ach het gaat me allemaal gewoon niet snel genoeg, nu het zoveel beter gaat, wil ik gewoon meer. Vaker samen zijn en die volrstrekte vanzelfsprekendheid terug. Sorry meiden, ik weet dat ik niet mag klagen vergeleken met een aantal van jullie...Maar jullie weten ook waar ik vandaag kom dus jullie begrijpen het vast. 

Ik wilde ook nog graag reageren op een aantal dingen van jullie maar merk ook dat ik het moeilijk vind. Els, ik weet bijvoorbeeld niet goed wat te zeggen over jouw situatie. Ik weet het echt niet. Ik typ al een paar keer iets maar haal het ook elke keer weer weg. Nog meer afstand nemen zou ik zeggen. Ik snap wat Positiva zegt over dat jaloers maken, daar zou ook nog iets positiefs in kunnen schuilen maar ik twijfel. 

Positiva, jammer van de sollicitatie van je partner maar fijn te horen dat je partner de blik nog steeds voorwaarts heeft!

Gietje, ik weet eigenlijk ook niet wat tegen jou te zeggen. Ik ben geneigd te denken dat het beter zou zijn als jullie elkaar een poosje niet zouden zien. Laat hij maar zien hoe het dan is, en hoe het is als hij zelfstandig ergens gaat wonen. Kijken wat dat doet...Maar meid, ik weet het ook niet. Helemaal nu niet met dat wattenhoofd...
Sorry dat ik jullie dus niet van wat meer feedback kan voorzien...Ik ben al even blij dat ik voor mezelf toch een paar gedachten even heb geordend, voel me nog steeds niet geweldig maar hopelijk kan ik het iets relativeren voor mezelf.

Oja, Anna -last but not least - hoe is het nu bij jullie? Nog over de woonsituatie gehad??
Register or login to view the content
Antwoord


Ik ging lopen met mijn college en bleef daarna veel te lang in bad liggen, dus het wordt een heel korte reactie. Want er moet nog wat schoolwerk verzet worden.

Ik ben zo blij voor jou, Leeuwin dat er toch weer stapjes worden gezet! Echt, die kleren! Dit moet zo fijn zijn! Ik weet hoe ik me voelde toen de eerste keer alles weg was... Ellendig! Ik heb toen alles open gelegd zodat ik die lege plekken niet meer zie. Maar wat fijn dat je vriend nu toch dingen bij je achterlaat! Probeer je misschien vooral daarop te richten ipv op andere kleine, mindere dingen. Ik weet dat ik makkelijk praten heb, maar ik bedoel het goed Wink. Maar het is ook wel normaal dat je die dingen ook uitvergroot. Onzekerheid en twijfel liggen altijd op de loer en als je ongesteld bent, dan zeker. Ik heb daar ook enorm veel last van. Hou je taai en geniet! Straks komt er misschien een zomervakantie om nooit te vergeten. Maar eerst nog wat genieten van die kleren in je kast want het is nu ook nog niet meteen zomer Wink.

Wat je reactie op mijn verhaal betreft: ik weet dat er niet of moeilijk te reageren valt. Ik sta er met mijn neus op en zat er heel mijn leven middenin en ik snap het niet. Voor jullie is het dan ook helemaal moeilijk om een beeld te vormen. Al heb ik hier natuurlijk wel al heel goeie raad en adviezen gekregen.
Na de verkoop van het huis is het de bedoeling om eigenlijk geen contact meer te zoeken. Dan is het eigenlijk ook niet meer nodig. Alleen nog zijn rekeningnummer vragen en dan moet ik vijf jaar lang storten... Tot ik 25.000 euro heb afbetaald. Ik zal hem hier wel nog tegen komen op het dorp en dan moet dat maar. Ik denk niet dat ik dat uit de weg zal gaan. Soms zal het moeilijk zijn, soms erg hard, maar we zien wel waar het toe leidt. Ik kan me niet verstoppen en ben dat ook niet van plan.

Ik weet inderdaad ook niet hoe hij het zal redden op een stekje voor hem alleen. Eigenlijk zou ik dat eens willen zien. Dan is het een stuk harder want ik kan het weten! Maar ik denk dat hij nog een hele tijd thuis zal blijven. Hij zit daar goed en hij kan eigenlijk zijn domicilie niet verplaatsen. Die moet immers tot mei 2018 hier blijven staan want anders krijgt hij een boete.

Ik denk dat ik hier nog vele maanden mijn leven zal neertypen, het kan bijna niet anders Wink.


Positiva: Inderdaad niet zo leuk als er dan geen reactie op die sollicitatie komt. Ik weet hoe ik daar boos over werd en had misschien een mooi gebaar geweest als je vriend toch een kleine boodschap terug kreeg. Het is niet zo, maar hij deed het toch maar! Dat moeten we onthouden uit het verhaal Wink. Wat dat verbouwen betreft, dat klinkt inderdaad goed! Gewoon al over een toekomst spreken, dat lijkt me heerlijk! Dat is wat me nu zo afmat. Het idee dat er misschien geen toekomst meer is of dat die alleen maar eenzaam voor mij zal zijn... Al mag ik daar niet te lang bij stilstaan! 

En nu ga ik toch nog wat proberen te werken... pff.. Wink
Antwoord


Een buurvrouw van mij bracht me in de zomer een bezoekje. Ik had haar zoon enkele jaren terug in de klas gehad en ze wilde me hier een hart onder de riem komen steken. Vond ik zo attent van haar. Toen vertelde ze me al over haar broer. Dat hij geen gemakkelijk leven had gehad tot nu toe en dat zijn vriendin in een depressie zat. 
Een paar maanden terug zocht haar broer contact met me via Facebook. We hebben wat gepraat en ik gaf ook deze site aan hem door. Zodat hij misschien ook hier zijn hart wat kon ophalen. Hij moet onze gesprekken wel wat gelezen hebben denk ik, maar hij heeft hier alleszins niets gepost naar mijn weten. Ik hoorde hem laatst nog zondag en het ging niet goed met hem. Zijn depressieve vriendin was uit huis getrokken en hij had het heel erg moeilijk. Ik wist dat het niet goed ging en ik heb hem proberen te helpen, maar hij wou ook eens afspreken en die boot heb ik dan weer afgehouden. Nu hoorde ik vandaag dat hij uit het leven is gestapt en ik weet verdomd niet hoe ik hier mee om moet...
Hopelijk gaat het bij jullie allemaal wat beter!
Antwoord


(24-01-2017, 23:54)Gietje117 schreef: Een buurvrouw van mij bracht me in de zomer een bezoekje. Ik had haar zoon enkele jaren terug in de klas gehad en ze wilde me hier een hart onder de riem komen steken. Vond ik zo attent van haar. Toen vertelde ze me al over haar broer. Dat hij geen gemakkelijk leven had gehad tot nu toe en dat zijn vriendin in een depressie zat. 
Een paar maanden terug zocht haar broer contact met me via Facebook. We hebben wat gepraat en ik gaf ook deze site aan hem door. Zodat hij misschien ook hier zijn hart wat kon ophalen. Hij moet onze gesprekken wel wat gelezen hebben denk ik, maar hij heeft hier alleszins niets gepost naar mijn weten. Ik hoorde hem laatst nog zondag en het ging niet goed met hem. Zijn depressieve vriendin was uit huis getrokken en hij had het heel erg moeilijk. Ik wist dat het niet goed ging en ik heb hem proberen te helpen, maar hij wou ook eens afspreken en die boot heb ik dan weer afgehouden. Nu hoorde ik vandaag dat hij uit het leven is gestapt en ik weet verdomd niet hoe ik hier mee om moet...
Hopelijk gaat het bij jullie allemaal wat beter!

Register or login to view the content
Antwoord


Register or login to view the content
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 98 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
01-02-2024, 00:15
Laatste bericht: don't know
31-01-2024, 11:10
Laatste bericht: Nicje
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
28-05-2023, 19:27
Laatste bericht: Edelsteentje
28-03-2023, 08:44
Laatste bericht: Suuz
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
  Een depri partner als vrouw Started by Marijn
5 Replies - 1,947 Views
23-11-2022, 21:34
Laatste bericht: Anoniem2022
  Partner verstoot mij Started by Vidiyo
2 Replies - 688 Views
22-10-2022, 17:36
Laatste bericht: Fae
  Depressief door je relatie? Started by Anoniemm
8 Replies - 1,354 Views
10-08-2022, 08:13
Laatste bericht: Anoniemm



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)