Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn partner is depressief


#31

Post by gietje117 on Oct 30, 2016 at 6:26pm
Als je alleen bent,dan kun je vaak niet anders dan jezelf op één zetten. Dat dringt zich dan op en dat doe ik wel Wink. Ik kon de eerste maand echt niet eten, maar gelukkig is dat nu beter. Ik snap dat je geen zin hebt om te koken voor jezelf, lijkt soms zo'n tijdverlies of gewoon te lastig. Daarom vind ik het handig dat ik bij mijn ouders kan gaan eten. Maar wat mis ik de kost van mijn vriend. Hij was immers de kok in huis en als het superdruk was tijdens het schooljaar dan bracht hij altijd wel een tussendoortje naar mijn bureau ' s avonds. Een stukje fruit of iets anders... Nu moet je jezelf verwennen en dat voelt totaal niet zo lekker.

Ik heb het vooral moeilijk met het feit dat hij het leuker lijkt te vinden bij zijn moeder zonder mij dan bij mij, maar dat is misschien ook wel omdat ik te dicht op zijn vel zat. Ik miste hem al toen hij nog bij me was omdat ik in heel veel dingen niet meer herkende... Hopelijk krijgt ons verhaal echt nog een positief vervolg en dan zal ik dat met heel veel plezier hier delen. Want dat mis ik hier wel soms. Verhalen die toch nog een positief einde kennen. Want naar mijn gevoel heb ik nog heel veel liefde in mijn lijf voor mijn vriend, ondanks alles.
Antwoord

#32

Post by positiva on Oct 30, 2016 at 6:32pm
Bedankt voor jullie reacties meiden! Tuurlijk weet je het zelf eigenlijk ook, maar altijd fijn als er iemand mee denkt.
Jullie verhalen, Els en Gietje, doen me op het moment een beetje denken aan de periode na mijn scheiding. Dat was geen prettige en mijn ex heeft veel leugens over mij rond gestrooid.Ook bij mijn ouders en kinderen. Inmiddels zijn we 4 jaar uit elkaar, maar ik moet zeggen dat ik daar nog steeds het meeste verdriet van heb. Of eigenlijk, dat ik daar nog steeds heel boos om kan worden, maar dan wel vanwege het verdriet wat hij mij daar mee heeft aangedaan. Probeer dat dus goed te verwerken Gietje (misschien toch door gesprekken te zijner tijd), want bij mij knaagt dat nog steeds. Verder vond ik ook het alleen eten verschrikkelijk. In de week dat de kinderen niet hier zijn. Maak het jezelf gemakkelijk met porties die je invriest. Maar blijf, zoals Els zegt, wel goed voor jezelf zorgen. Dus probeer gezond te eten. Doe dat desnoods zolang achter de laptop of tv, als dat de pijn vermindert. En echt, er komt heus wel een nieuwe partner als de huidige relatie echt stuk is. Mannen rúiken het als je vrijgezel bent. Ik heb ook een hele tijd geroepen: Nooit meer een vent! (Wat een ellende.. (puke) ) En toen was ie daar: BAM! De liefste man op aarde koos voor mij.

Ik wil er wel op blijven hameren: blijf in jezelf geloven en twijfel niet aan de dingen die je met je partner hebt gehad. Niemand kan dat afpakken.
Antwoord

#33

Post by gietje117 on Oct 30, 2016 at 8:46pm
Positiva: Meen ik mij te herinneren dat je relatie niet zo goed was met je man toen of verwar ik dat met iemand anders?

Ik roep niet 'nooit meer een vent', maar ik denk wel nog steeds dat hij de ware was. En dat ik het heel moeilijk zal vinden om terug iemand te vertrouwen...
Antwoord

#34

Post by positiva on Oct 30, 2016 at 9:33pm
Dat heb je goed onthouden Gietje. Ik ben uiteindelijk 30 jaar bij hem gebleven omdat de stap om weg te gaan te moeilijk was, vooral vanwege de kinderen. Maar het was een rasechte narcist en hij heeft mentaal behoorlijke klappen uit gedeeld. Ik was op het punt dat ik niets meer van mezelf herkende. En alle relaties met mijn vrienden en familie heeft hij zover mogelijk verbroken. Maar goed, ik heb uiteindelijk de stap durven zetten en ben daar heel blij mee.
Iemand terug vertrouwen is ook moeilijk (mijn ex bleek achteraf al lang een vriendin "erbij" te hebben) .Maar daar kom je alleen maar overheen door positieve ervaringen. Ik kijk nog steeds over mijn schouder... Maar het gaat steeds beter.
Ik snap wel dat de situaties totaal anders zijn. Hoe pijnlijk het ook is, en hoe graag je hem ook terug zou willen, je kunt het ook alleen! Als je partner ziet dat jij het ook alleen redt, en als je na een tijdje je optimisme en vrolijkheid weer hebt terug gevonden, dan zal hij zich misschien nog wel eens afvragen waarom hij jou heeft laten gaan..
Antwoord

#35

Post by gietje117 on Oct 30, 2016 at 9:49pm
Als onze relatie niet super was geweest, dan was het nu ook al moeilijk geweest. Daar ben ik zeker van. Maar wij hadden het zo goed. Ik voelde me zo veilig. Ik ergerde me zelden aan iets van hem. Er waren een paar kleine dingen, maar ik was vooral heel blij met hoe hij was, met wie hij was en ik stond niet te vaak stil bij wat hij niet was. Ik was dan ook heel erg dankbaar met een vriend als die van mij. En ik heb ook altijd het gevoel gehad dat hij mij op handen droeg... Normaal was november altijd een topmaand voor mij. Op vijf november is de oudste dochter van mijn broer jaren, op 7 november 2000 kusten mijn vriend en ik voor de eerste keer (dus die dag vierden we elk jaar) en de 25ste ben ik dan zelf jarig. Nu zie ik zo ongelooflijk op tegen die maand. Een verjaardagsfeestje van mijn nichtje zonder mijn vriend. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Want zij werd geboren in 2004 en hij is er dus altijd bij geweest. Dan 7 november. Ik vraag me af hoe hij zich op die dag zal voelen... Al denk ik dat hij al een tijdje helemaal niets meer voelt. Want een maand terug gingen wij ons wettelijk samenwonen afzeggen en hij heeft me al twee keer gezegd: waarom maak jij daar een drama van, dat is toch maar een briefje... En dan mijn eigen verjaardag. Ah, ik wil een feestje omdat ik hier niet alleen wil zitten. Maar heb ik eigenlijk wel een reden om te feesten. Heb me in mijn leven nog nooit zo ellendig en ongelukkig gevoeld...
Antwoord

#36

Post by positiva on Oct 31, 2016 at 11:31am
Dat zal dan inderdaad een moeilijke maand worden Gietje. Je kunt je inderdaad "verloren" voelen als je ergens alleen naar toe gaat, waar je voorheen altijd met tweeën heen ging. Probeer je maar zo snel mogelijk bij iemand anders aan te sluiten. Of misschien weet je iemand die ook alleen gaat? Kun je samen gaan. Sterkte in ieder geval.
Hier is november juist/ook een feestmaand: mijn bedrijf bestaat 10 jaar! Lekker veel drukte dus. Dat vind ik altijd het fijnste. Ik presteer het beste bij drukte..En heb dan geen tijd om partner te missen. Hij is vandaag een beetje grieperig trouwens, dus errug zielig..
Al iets bekend van de nieuwe medicijnen Leeuwin?
leeuwin
Antwoord

#37

Post by leeuwin on Oct 31, 2016 at 5:09pm
Nee niks bekend. Ik vraag bewust niet teveel daarover, om hem niet op zijn huid te zitten. Zaterdag appte hij nog even, klonk luchtig, grappig. Daarna heb ik het even gelaten. Ik heb vanmiddag wel even een app gestuurd om te vragen hoe zijn wknd met kids was en of hij nu aan het bijkomen was. Nog even een mededeling over mezelf gedaan dat beoordelingsgesprek goed was gegaan, met salarisverhoging. Twijfel of ik zoiets moet zeggen, merkte vorige week dat praten over werk/mijn werk (in feite ook zijn werk, maar is inmiddels 3 jaar geleden dat jij werkte...nog wel formeel in dienst trouwens) lastig, wellicht confronterend ook, voor hem is. In de zin dat hij zich gelijk over allerlei dingen druk gaat maken. Bijvoorbeeld als we het hebben over een target ofzo, dan windt hij zich daar gelijk over op. Doe ik soms ook wel maar is natuurlijk onnodig dat hij daar gelijk in zijn koppie mee aan de haal gaat! Maar ja het gebeurt, en zo maakt hij zich over heel veel dingen druk. Daar hebben we het hier al vaker over gehad, 'ze' maken kleine dingen enorm groot en ingewikkeld terwijl dat vaak niet nodig is en, in dit geval, helemaal niet hemzelf betreft. Maar goed, ik heb hem toch over beoordleingsgesprek geappt omdat ik aan de andere kant denk dat het goed is hem bij dingen uit het normale dagelijks leven te blijven betrekken. En hopelijk houd ik hem ook een beetje betrokken, open de momenten dat hij het aankan, bij de dingen die in mijn leven gebeuren.
Antwoord

#38

Post by positiva on Nov 1, 2016 at 12:54pm
Goedemiddag allemaal! Ik denk dat het wel goed is Leeuwin, om hem bij het dagelijkse leven te betrekken. Ze staan toch een beetje buiten de realiteit. Ik heb dat bij mijn partner ook gedaan. Oók toen hij diep zat. Ik stuurde ook foto's en filmpjes van de kinderen. Achteraf heb ik hem gevraagd of dat fijn was, of dat het juist extra pijn deed. Hij vond het juist heel fijn. Omdat hij het gevoel had er dan een beetje bij te zijn.
En inderdaad, druk maken over (in onze ogen) onbelangrijke dingen, gebeurt hier ook. Maar ik heb zo'n vermoeden dat naar verhouding misschien ook wel veel depressievelingen "perfectionisten" en/of "pleasers" zijn. Beiden bedoel ik niet als negatieve term trouwens... Maar grenzen aangeven en vooral je eigen grenzen respecteren is voor deze mensen vaak heel moeilijk.
Antwoord

#39

Post by leeuwin on Nov 1, 2016 at 3:54pm
Perfectionist? Check!
Please? Check!

Net iets heel moedigs gedaan...Vriend uitgenodigd om weekendje weg te gaan komend weekend. Mijn ex-schoonouders hebben een mooi vakantiehuis in Zeeland waar ik onnoemelijk vaak ben geweest voor scheiding. ik heb verder nauwelijks contact met ex-schoonouders maar ze boden begin vh jaar huis ook aan dus toen ben ik met kids gegaan, was heerlijk.
Zou voor mij best heel bijzonder zijn om daar met mijn vriend heen te gaan!
Spannend wat zijn reactie zal zijn...Hoewel ik er eigenlijk best rustig onder ben (vooralsnog).
Hij appte vanmorgen dat hij nieuwe medicijnen bij apotheek had gehaald. Grapte wat over mogelijke (sexuele) bijwerkingen. Hopelijk vallen die mee trouwens...want zou ik best lastig vinden. Nou heeft hij wat dat betreft nog nooit nadelige effecten van medicatie ondervonden dus wellicht valt het nu ook mee. Positief dat hij uit zichzelf me informeert dat hij nieuwe medicatie heeft. Heb niet gevraagd welke, hoor ik volgende keer wel. En dan kan ik weer los op internet info zoeken;-) Heeft geen zin natuurlijk maar wil gewoon goed op de hoogte zijn, geeft me denk ik onbewust het gevoel van betrokkenheid. En soms kan ik ook wel iets handigst erover tegen hem zeggen, want hij verdiept zich er zelf niet in volgens mij.
Antwoord

#40

Post by leeuwin on Nov 1, 2016 at 4:53pm
Al wel eerste reactie op app: "bedankt voor de uitnodiging" (Jeetje wat raar formeel reageert hij af en toe), "ik wil er graag een nachtje over slapen."

Ik heb gezegd dat dat prima is. Fijn dat hij snel reageert (en blijkbaar niet geheel in paniek raakt dus). Voor hem wellicht ook goed dat hij even bedenktijd neemt, hoewel ik het natuurlijk leuker vind als hij gelijk enthousiast reageert!
Pfff geen verwachtingen hebben nu. Gaat vooralsnog oké (geloof ik).
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 98 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
01-02-2024, 00:15
Laatste bericht: don't know
31-01-2024, 11:10
Laatste bericht: Nicje
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
28-05-2023, 19:27
Laatste bericht: Edelsteentje
28-03-2023, 08:44
Laatste bericht: Suuz
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
  Een depri partner als vrouw Started by Marijn
5 Replies - 1,947 Views
23-11-2022, 21:34
Laatste bericht: Anoniem2022
  Partner verstoot mij Started by Vidiyo
2 Replies - 688 Views
22-10-2022, 17:36
Laatste bericht: Fae
  Depressief door je relatie? Started by Anoniemm
8 Replies - 1,354 Views
10-08-2022, 08:13
Laatste bericht: Anoniemm



Gebruikers die dit topic lezen:
2 gast(en)