Register or login to view the content

Register or login to view the content

Hoi Els, en anderen natuurlijk.
Denk dat het goed is dat je besloten hebt om het initiatief van hem te laten komen. Zelfde geldt voor Gietje. Geloof me, ik weet hoe moeilijk het is om niks te doen als alles in je schreeuwt om contact. Die beloning is wel een goeie:-) Kan er wel tig opnoemen hoor: lekker stuk chocola of sushi bestellen, een lekker bad, online shoppen, leuk tijdschrift voor s avonds op de bank, een leuk uitje plannen etc.
Je zou trouwens eventueel jezelf een termijn kunnen geven,  bijv een maand, om niet uit jezelf contact te zoeken. Dat is -redelijk- te overzien en dan kun je aftellen en daarna een keer een neutraal berichtje sturen. Dat zou ik zelf denk ik doen.

Gefeliciteerd Positiva met je zoon trouwens! Fijn dat het zo goed bij jullie gaat!!!

Met mij gaat het wel maar voel me best sipjes, mis mijn vriend en had hem graag gezien de afgelopen dagen. Nu ik een weekje vrij heb heb ik natuurlijk ook wel te veel tijd om hem te missen. Doe wel leuke dingen met kids hoor. Maar hij leek vorige week een paar uitjes voor mij te opperen die ik zou kunnen doen met de kids die hem ook zelf leuk leken, het leek er dus op dat hij wellicht dagje mee wilde (hoewel hij dat nog niet direct beaamde toen ik hem dat vroeg). Maar nu dus naar mijn zin te weinig contact hoewel hij al wel weer 'in de lucht' is. Op mijn app van dinsdag kwam pas gistermiddag reactie: zijn energie en hum (=humeur dus) waren K zei hij, ging niet zo best. Wenste mij nog wel fijne dag in A'dam met kids (dat vind ik dan alweer heel wat dat hij zich dat bedenkt) Ik was al blij even iets te horen. Vandaag stuurde hij grappig plaatje en kort contact maar echt veel sjoege krijg ik nog niet; stemt me niet erg blij, mis hem gewoon. Zijn ook rare weken zo en 'ons' weekend samen is er ook niet geweest doordat hij zijn kinderen extra had en ik ook.

Carla zei me vandaag ook weer dat ik het me niet persoonlijk aan moet trekken als hij even zich wat terugtrekt omdat hij zich niet goed voelt. Dit hoort allemaal bij herstel, en dat weet ik ook wel natuurlijk. Het is een lastig proces, weer terrein heroveren van de depressie...
Ik schrik gelijk als hij een dip heeft en denk gelijk het ergste 'oh nee,niet terug naar af hè'. Is niet nodig, het hoort erbij. En ook al zou mijn positieve lijstje (ik heb het haar even laten lezen) voor hem ergens confronterend zijn, dan is dat maar zo. Dat moet soms ook. Ik ben niet verantwoordelijk voor zijn stappen/ontwikkeling. Maar uiteraard is het ook niet zo gek dat ik soms een spiegel ben voor hem en hem dus confronteer met bepaalde dingen.Register or login to view the content

@ Leeuwin
Het is inderdaad moeilijk als je vrij hebt... Helemaal anders als je in de routine van werken en zo zit. Daar heb ik ook het meeste last mee. Op zich werk ik dan liever, al ben ik ook graag thuis om mijn ding te doen of gewoon om wat meer te rusten. Anderzijds zit ik liever tussen de kinderen en mijn collega's. Alweer zo dubbel, zoals zoveel dingen.

Je beloningen zijn op zich wel een goed idee (al heb ik nog nooit sushi gegeten en is er geen geld voor online shoppen ), maar ik denk dat het inderdaad het best is om een termijn erop te plakken. Dus die maand voorstel vind ik goed. al weet ik dat het heel moeilijk wordt. En dan zou ik me inderdaad iets cadeau moeten doen. Wat precies weet ik nog niet, ben er nog niet helemaal uit. Chocolade is geen optie want ik eet er elke morgen bij mijn boterham (en ga me dat echt geen maand ontzeggen ) en zonder een warm bad voor een hele maand... Help, dan word ik gek en wil mijn vriend me nooit meer terug . Maar die maand voorop stellen ga ik dus proberen. Ik ga het wel maar pas kunnen als de verkoop rond is en ik hoop dat dit tegen februari kan. Het heeft lang genoeg aangesleept en ben het eigenlijk beu. Al die zorgen en dan van hot naar her crossen voor inlichtingen,... 

Weet je wat me wel gunstig stemt? Dat mijn gevoel nog altijd juist zit. Ik had het gevoel dat mijn bank niet echt veel moeite deed voor mij en dat werd nu door een bevriend bankdirecteur bevestigd (in alle eerlijkheid). Dus als ik voel dat mijn vriend ooit wel terug komt, dan zit dat gevoel misschien ook wel goed .
Die maand voorop stellen dus, maar nog niet meteen. En dus op zoek naar een goeie beloning als ik het een maand volhoud! Moet straks wel nog eens bemiddelen met mijn vriend en daar zie ik tegenop. Op zich ben ik blij om hem te zien, maar het doet toch alleen maar pijn...
Zo zei hij de vorige keer trouwens ook dat hij al meer dan een halfjaar zijn boterhammen in mijn boterhamdoos naar zijn werk meeneemt. Help, ik vind dat zo vreemd. Ofwel is dat een houvast ofwel voelt hij echt helemaal niets. Want anders wil je dat helemaal niet of huil je je kapot denk ik dan. Maar ach, mijn gevoelens zijn nog intact natuurlijk.

Ik kan aannemen dat het bij jou natuurlijk moeilijk is om hem niet te zien en maar sporadisch te horen, maar denk aan momenten waar je nog veel minder ver stond. Dan word je met je neus weer op de vooruitgang gedrukt denk ik dan. Hoop ik! want je komt van ver en zie waar je nu staat. Waar jullie nu staan. Misschien nog niet waar je zou willen staan, maar jullie zijn op weg en dat is al heel wat!!
Ik was vanmorgen in de bank en we waren wat aan het praten en die mevrouw zei ook: Ik heb deze ervaring. Mensen die depressief zijn, die vegen alles weg. Die gooien alles overboord. En het is pas dan dat ze aan hun genezing kunnen werken. Dat ze terug richting opbouwen kunnen denken. En misschien heeft ze inderdaad gelijk. En het is zoals jij ook zegt (wat ik heb hier al wijze dingen gehoord ): zijn vorderingen moet hij maken en heeft niets te maken met wat jij doet of zegt. Dat moet ik me ook voor ogen proberen te houden. Dat ik hem niet weg heb geduwd, dat ik hem niet depressief heb gemaakt. Ik zou beter eens beginnen zinnen op te schrijven en boven mijn bed ophangen. Dat zal mij sterkte geven als ik die 's avonds opnieuw kan lezen. Of als het even eens wat minder gaat... DAn heb je zoveel steun aan uitspraken als deze.

Succes daar en alvast een fijn weekend gewenst!

Register or login to view the contentBegrijpelijk leeuwin, gelukkig is straks alles weer normaal, geen feestdagen of vakantie. Heb geduld!!! 
Ik had ook geduld (met het niks van me laten horen maar wou echt graag wat sturen) 
Ik
Kreeg een berichtje. Het gesprek was oke maar niet super en eindigde
Ook beetje afstandelijk weer. Hoopte dat hij zou vragen om af te spreken, 'a oud en nieuw enzo, maar volgensmij kan hem dat nog niet zoveel schelen. 

Hoe is het
Met minnie? Positivia, jij eem gezellige tijd gehad met je vriend? Bruintje en alle nieuwe forumlezers?[/hide]

Register or login to view the contentBegrijpelijk leeuwin, gelukkig is straks alles weer normaal, geen feestdagen of vakantie. Heb geduld!!! 
Ik had ook geduld (met het niks van me laten horen maar wou echt graag wat sturen) 
Ik
Kreeg een berichtje. Het gesprek was oke maar niet super en eindigde
Ook beetje afstandelijk weer. Hoopte dat hij zou vragen om af te spreken, 'a oud en nieuw enzo, maar volgensmij kan hem dat nog niet zoveel schelen. 

Hoe is het
Met minnie? Positivia, jij eem gezellige tijd gehad met je vriend? Bruintje en alle nieuwe forumlezers?[/hide]

Register or login to view the content

Wat fijn om te horen, Positiva!!
Hier weer drama's, vooral gisterenavond, maar heb nu geen tijd meer om ze neer te schrijven. Heb mezelf beloofd dat ik vroeg ging slapen.
Je hoort me nog de komende dagen!

Register or login to view the content

Hoi, dank voor je/jullie reacties. 

Zou ik jullie mogen vragen om jullie situaties even kort voor me samen te vatten...? 
Anders kan ik het echt niet bij lezen en begrijp ik de context niet.
Ik ben ook benieuwd hoe zijn familie met hem om gaat, en met jou. Zijn ze er voor jullie?

En ik ben geen typje dat snel iets verkeerd opvat, dus daarover geen zorgen. 

Bij mijn man is het een altijd-aanwezige-depressie (dysthymie), die soms licht aanwezig is, en soms (steeds vaker) heel zwaar. Dat is al bijna 15 jr geleden gediagnosticeerd. Het betekent dat hij zelfs op 'goede' dagen toch niet gelukkig is, nooit echt kan ontspannen en genieten. Hier voelt hij zich heel schuldig over. Want inderdaad, hij heeft alles om gelukkig mee te zijn, dus waarom kan hij dat niet zo voelen. Waarschijnlijk heeft hij het al zijn hele leven, maar het is altijd overstemd door adhd (hij oogde vrolijk en aanwezig, was altijd overal van de partij), maar echt genieten kon hij nooit, was altijd onrustig door de adhd. De problemen zijn in de loop der jaren toegenomen, helaas. Er is ook een soort wanhoop bij gekomen, het niet meer overzien, enz. Hij heeft zich nu ein-de-lijk weer ingeschreven bij een zorginstelling voor gesprekken en medicijnen. Hij doet op het moment helemaal niets! Dat is voor mij niet te begrijpen en heel pittig, want ik vind dat hij het aan ons verplicht is aan zichzelf te werken. Misschien klinkt dat hard, maar dat is de grens die ik na jaren tobben voor mezelf heb gesteld. Hij móet ermee aan de slag. Onder ogen zien. Niet vluchten en uitstellen. De kerstdagen waren vreselijk, hij zette een enorm negatieve sfeer, was geïrriteerd en geërgerd naar ons allemaal. Zei tegen ons dat hij blij zou zijn als de feestdagen voorbij waren enz. 
De dag na kerst heb ik hem gevraagd een paar dagen weg te gaan. Omdat hij ons gezin teveel meesleept in zijn negatieve emoties. Dat heeft hij gedaan, oudjaarsdag was hij weer terug. En dan voel ik hoeveel het mij doet, hoeveel spanning het mij geeft. We hebben een paar ontspannen dagen gehad. Mijn man is er niet van opgeknapt, misschien ietsje uitgerust, maar het lost de problemen niet op natuurlijk. Was het maar zo eenvoudig...

Ik heb mijn man jaren terug idd ook leren kennen als het type dat je beschrijft; zachtaardig, begrijpend, kan emoties tonen, er altijd voor iedereen zijn, gangmaker, gevoel voor humor.

Register or login to view the content

Hoi allemaal, Ik wil heel graag even een winstpunt voor mij melden, omdat ik ontzettend blij ben nu. 
Mijn scriptie is af!!!
Ik weet natuurlijk nog niet of hij wordt goedgekeurd, maar na een jaar lang werken is hij nu eindelijk af. Meteen inleveren en dan afwachten wat de docent zegt. 

Om even op jou terug te komen Minnie, ik denk dat hij niet reageert op positieve dingen omdat hij niet weet hoe. Ik weet ook nooit wat ik moet zeggen of doen als iemand iets positiefs zegt over mij. Kreeg laatst van mijn vriend spontaan een cadeau omdat ik zo hard aan mijn scriptie had gewerkt. Ik wist echt niet hoe ik daarmee om moet gaan, omdat ik zelf best wel snap dat ik het 'normaal' gesproken ook gewoon had gedaan. Dus ergens vind ik dan ook niet dat ik erom beloond moet worden, want dat doe je bij een gezond persoon ook niet. Snap je? 

Anna, om even een korte samenvatting van mezelf te geven. Ik ben 23 jaar, en ik heb sinds een paar weken de diagnose dysthyme stoornis. Eerder had ik de diagnose depressief, dat was iets meer dan een jaar geleden volgens mij. Ik ben in mijn jeugd misbruikt en het is nu 5 jaar geleden dat ik me dat beseft heb en het heb stopgezet. als je nog meer wil weten mag je dat vragen

Register or login to view the content