Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn partner is depressief


#11

Post by minniemouse on Oct 27, 2016 at 8:19pm
Hee lieve mensen,

Hehe eindelijk doet hij het! Ik dacht een hele tijd dat het aan mijn telefoon lag, tot ik jullie berichten (eindelijk) kon zien. Ik heb geprobeerd dingen terug te lezen, maar moet zeggen dat het niet geheel een succes was. Excuus dus als ik misschien belangrijke dingen heb gemist. Misschien kunnen jullie een korte samenvatting geven van de afgelopen 2 weken? Smile Ik heb Els en Bruijntje trouwens ook uitgenodigd!

@ Positiva: Ja, de reis was zeker een mooie ervaring! Ik was 16 toen ik voor het eerst Slumdog Millionaire zag en toen dacht ik: Ik wil naar India, de cultuur zien, ruiken, voelen, horen, proeven. Ik houd sowieso erg van (verre) reizen en mijn vriend is wat meer opgevoed met kamperen. Hij is nu natuurlijk niet in de staat om zoiets als dit te doen, maar zou ook absoluut niet naar India hoeven als hij niet ziek was geweest. Ze zeggen meestal dat je van India houdt of dat je het haat. Dus ik heb van de situatie gebruik gemaakt door dus inderdaad 'gewoon' te gaan. Het was echt een avontuur. Ik heb hele leuke mensen leren kennen en doordat ik (semi-)alleen was, had ik wel het gevoel letterlijk en figuurlijk écht ver van huis te zijn. Mijn vriend had er overigens geen problemen mee, dat vind ik ook wel erg fijn. Spannend dat jouw partner dit weekend het graf van zijn overleden vrouw gaat bezoeken, dat zal vast confronterend worden. Hopelijk gaat het goed en helpen die EMDR-sessies bij het beter kunnen plaatsen van de dingen.

@ Arjen: Begrijpelijk hoor, dat je er mee wil stoppen. Zoals Positiva al zei: jij moet verder met je leven en wij bevinden ons op een punt waar we nog middenin een situatie zitten.

@ Gietje: De houding van zijn ouders vind ik echt enorm asociaal (en behoorlijk kinderachtig ook). Je bent heel lang een deel van zijn leven geweest en ook van het leven van je (ex-)schoonouders, dus een beetje respect vind ik wel gepast. En dat terzijde, wat moeten zij in godsnaam met dat bed? Ik hoop dat je bewust bent van het feit dat jij hier dus wel boven staat en dat jij de volwassenste bent. Verder wil ik complimenten geven over hoe je het allemaal doet. Ondanks dat de situatie meer dan vreselijk klote is, heb ik het idee dat je wel bij jezelf blijft staan en eerlijk naar zowel jezelf, als naar je (ex-)partner blijft.

@ Leeuwin: Ik zeg eerlijk dat ik niet al het voorgaande heb kunnen lezen, maar je laatste bericht klinkt in ieder geval positief! Fijn dat jullie hebben kunnen genieten met en van elkaar en dat er ook gepraat is over communicatie. Ik hoop dat het diepste dal (vooral betreft het hebben van weinig contact) nu voorbij is. Stay strong!

Verder kan ik over mezelf wederom weer kort zijn: niet zoveel verandering. We zijn wel weer leuk bezig met uitzetspullen inventariseren en nieuwe dingen voor kerst vragen. Ook had mijn vriend het pas een aantal keer over skieën in de winter. We gaan altijd 1 of 2 dagen skieën met mijn vader in Duitsland en vorig jaar hebben we hem overgehaald, maar had ik het idee dat hij het daar niet zo erg naar zijn zin had.

Tot snel!
Antwoord

#12

Post by positiva on Oct 28, 2016 at 1:29pm
Hee Minnie, Fijn dat je ons gevonden hebt! Ondanks dat het bij jullie niet veel verandert, wordt er in ieder geval aan de toekomst gedacht. Lijkt me toch wel een fijn idee. Mijn partner lijkt een beetje bang voor de toekomst. Alhoewel zijn lijfspreuk is "alles komt goed". Vooral het samenwonen wordt weinig over gesproken en geen haast mee gemaakt. Hij zegt ook dat hij daar de tijd voor neemt en dat pas doet als hij er klaar voor is. Daar heeft hij natuurlijk helemaal gelijk in, want het is nog veel erger als het toch niet blijkt te lukken. Ik heb ook gezegd dat ik hem daar alle tijd voor geef en dat hij hij het maar moet aangeven. Maar merk wel aan mezelf dat ik er toch wel naar uit begin te kijken, na 2 jaar LATTEN! Alhoewel dat ook zeker voordelen heeft.. Fijn weekend allemaal!
Antwoord

#13

Post by leeuwin on Oct 28, 2016 at 7:25pm
Ha allen!
Gelukkig ben je ook weer van de partij Minnie! Stoer dat je zo'n reis naar India hebt gemaakt! Klinkt allemaal verder ook positief naar de toekomst. Ik weet niet of de gedachte realistisch is om te denken dat het grootste dal voor ons weer voorbij is..Voor nu wel maar ik denk dat er nog wel meer dalen komen. Vrees ik...Hoop natuurlijk dat er eindelijk eens iets ECHT structureel verbetert maar of dat nu 'al' is...

Gisteren wel weer een hele positieve verrassing! Hij belde begin van de avond en vroeg of hij langs zou komen. Had ik niet verwacht. Ik had hem eerder even gebeld uit de auto, gewoon om te kletsen maar hij nam toen niet op. Fijn dat ik dat gewoon goed kon handelen en gewoon dacht dat het dus niet uitkwam gewoon. Anyway, hij kwam dus gisterenavond en bleef fijn slapen. Heb hem voor de grap gevraagd of hij niet per ongeluk libido verhogende medicatie slikt;-) Toen hij me voor het slapen gaan lief een kusje op mijn schouder gaf leek het alsof hij nog iets wilde zeggen. Was niet zo hoor maar ik maakte een grapje of hij toevallig nog iets liefs tegen me wilde zeggen. Toen schrok hij beetje leek het en zei dat hij daar niks mee kon, echt niet. Gaf niet verder maar was opvallend momentje toch vond ik. Alsof hij zich er ook even bewust van was wellicht dat een 'ik hou van je' oid best gepast was.

Verder bouwt hij deze week medicijnen af en start volgende week nieuwe. Weer een ssri waarschijnlijk. Even afwachten en wellicht tot stemmingsstabilisator erbij. Spannend toch weer.
Voor nu even bijtanken voor mij in ieder geval. Blijft bijzonder en anderzijds ook juist helemaal niet, dat als hij er is dat alles zo vanzelfsprekend samen lijkt. Ik had broeken voor hem gekocht nog omdat hij naar een winkel gaan echt niet zag zitten. Had eerst wat voeten in de aarde want hulp aanvaarden is voor hem niet zo eenvoudig. Maar gelukkig, broeken vielen in de smaak en gaf denk ik wel weer even rust voor hem.

Spannend Positiva hoe jouw partner weekend weer gaat ervaren. Lijkt inderdaad of stap naar samenwonen voor hem nog wat groot is. Snap heel goed dat jij er al wel aan toe bent, hoewel je ook je zorgen hebt t.a.v activiteitenvercshil tussen jullie.

Goed weekend allemaal, en Gietje, ik denk aan je, hopelijk kun je toch weer wat sterker dit weekend ingaan....
Antwoord

#14

Post by minniemouse on Oct 29, 2016 at 11:38am
Hier wordt inderdaad via 'uitzet verzamelen' zeer zeker aan een toekomst gewerkt. Toch ga ik pas echt juichen als mijn vriend weer gaat studeren en/of een baan heeft. Want dat is iets wat hij heeft stopgezet toen hij depressief werd en ook een 'middel' om bepaalde dingen in de toekomst te onderhouden. Hij heeft nu 0 inkomen natuurlijk.. Verder is zijn begeleider/therapeute (eigenlijk is het een verpleegkundig specialist voor de psychiatrie, maar voor het gemak noem ik haar maar even begeleider) vier weken op vakantie. Dat is voor hem best vreemd natuurlijk, want ze komt normaal twee keer per week thuis langs en nu moet hij het even zonder begeleiding doen (hij heeft gelukkig wel andere mensen in die instelling die af en toe contact met hem opnemen en die hij andersom ook altijd kan bereiken). Hij heeft deze week naar eigen zeggen wel een paar 'nare dagen' gehad. Dit is toch weer een soort dingetje dat hij blijkbaar echt nog niet in staat is om zonder hulpverlening verder te komen.

Ik snap dat je erg uitkijkt naar het samenwonen Positiva! Goed dat je hem de tijd geeft. Meestal is mijn ervaring dat als ik geduld naar mijn vriend toon en het van hem af laat hangen, hij veel sneller iets doet dan wanneer ik er druk achter zou zetten. Misschien is het ook nog wel goed er geen haast bij te hebben, vaak hebben die grote gebeurtenissen ook veel impact. In ieder geval zijn jullie wel op de goede weg! Smile

Fijn dat je weer positieve momenten had Leeuwin! Hopelijk maken deze dingen de afgelopen periode weer een beetje goed. Spannend die medicatie.. Altijd weer de vraag wat het gaat doen, of het gaat werken en of de bijwerkingen niet te heftig zullen zijn.

Fijn weekend!
Antwoord

#15

Post by gietje117 on Oct 29, 2016 at 11:55am
Het ergste van het weekend lijkt achter de rug. Het bed is verdwenen en ik heb het wel redelijk afgehandeld denk ik. Gisterenavond zijn mijn ouders met een ander bed gekomen. Hun trouwbed, maar oké, dat vind ik niet zo erg. Het is wel een pak minder groot dan ons kingsize formaat, maar dat is nu het minste van mijn zorgen. De matras is gelukkig een pak minder oud en komt nog van mijn grootmoeder. Op die manier voel ik me wel een beetje omringd door de mensen die mij lief hebben. Dat doet wel deugd. Ons bed stond dus op de gang en ik probeerde er gisterenavond toen ik thuis kwam wat langs te kijken. De nacht in mijn nieuw bed viel mee, niet onnoemelijk veel hartzeer gelukkig. Het is trouwens maar een bed... En als zij het terug willen, dan zegt dat inderdaad meer over hen dan over mij. Over de breinaalden werd trouwens niet meer gesproken (want die wilden ze trouwens ook terug). Gisterenavond startte mijn weekje schoolverlof en gelukkig had ik een avondje met vriendinnen gepland. Heel fijn, alleen maar met vrouwen. Daar heb ik mijn gedachten wat kunnen verzetten én ook echt gelachen wat deugd deed. Het naar huis keren was wel weer wat emotioneel, maar kom, tranen gedroogd en proberen wat te slapen.

Vanmorgen kreeg ik dan een bericht van mijn vriend of 10u nu oké was. Vorige week dreigt hij en zet hij me het mes op de keel en nu vraagt hij nog eens of het past... Dat snap ik niet helemaal. Maar kom. Ik heb hem gezegd dat ik er niet zou zijn, maar dat er wel iemand zou zijn om de deur open te maken aangezien hij normaal niet zou meekomen en dat het zijn ouders zouden zijn. Hij zei dat hij wel mee kwam en dat hij een sleutel heeft, maar ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik al voor vervanging had gezorgd. Ik ben naar mijn ouders gereden en er zijn hier twee vriendinnen van mij gebleven.

Ik reed nog maar weg van wie kwam ik tegen... mijn schoonmoeder met de auto. Ik heb ze nu in al die maanden niet gezien en nergens gekruist met de wagen, maar vandaag natuurlijk wel. Maar ze zag er heel bedrukt uit. Ik wist helemaal niet wat ik moest doen - en mijn pa zou razend zijn als hij het wist - maar ik heb dan nog heel lichtjes mijn hand op gestoken... Zij ook, maar het deed toch heel erg vreemd. Zij is langs ons huis gereden en ze keek heel vreemd zeiden mijn vriendinnen toen ze hen zag staan... Maar ach, dat ze er van denken wat ze willen. Ik kon het emotioneel niet aan om mijn bed waar ik al die jaren heb in geslapen de deur uit te zien gaan. Het bed is misschien weg, maar de herinneringen blijven hoor.

Uiteindelijk kreeg ik na een tiental minuten bij mijn ouders al een bericht dat ze alweer de deur uit waren. Uiteindelijk nog een uurtje gebabbeld met de vriendinnen en weer wat traantjes gelaten. Het is zo moeilijk om alles te kunnen plaatsen. Mijn vriend zag er niet al te best uit en hij heeft ook niet veel gezegd. Hij verstond het dat het voor mij emotioneel te lastig was en dat ik daarom vriendinnen aangesproken had. Veel meer heeft hij niet gezegd. Zijn vader heeft niets gezegd en zag er zeker niet zonder zorgen uit...

Wanneer gaan zij toch eens in gaan zien dat hun zoon niet oké is. Want hij is echt niet oké. Maar zolang hij of zij dat niet inzien zal hij blijven doorgaan zoals hij nu bezig is. En hoe langer het duurt, hoe groter de bressen zullen zijn. Hoe groter de afstand zal worden En ergens weet ik wel dat die misschien niet meer te overbruggen zijn. En wil ik wel een leven met iemand die me zoveel verdriet heeft aangedaan? Er zijn heel veel vragen voor mij nu en ik hoop dat ik die even weer aan de kant kan zetten. Dat ik kan genieten van mijn weekje verlof en dat ik lekker actief kan zijn. Want zo van dat hangen en huilen, daar word ik alleen maar mottig van. Ik wil werken, wroeten, schrijven, poetsen, ideeën uitwerken voor mijn klas, genieten,... en ik hoop echt dat dit nu kan. Al mag ik dan weer niet te veel stilstaan bij het feit dat heel veel mensen nu van een verlengd weekend genieten, samen met hun partner of gezin...
Antwoord

#16

Post by positiva on Oct 29, 2016 at 12:09pm
Partner is zojuist weer vertrokken. Hij gaf zelf aan dat het toch iedere keer makkelijker gaat en dat hij graag naar het graf van zijn vorige vrouw toe gaat. Prima dus. Ik heb hem verteld dat ik het er af en toe ook moeilijk mee heb omdat het voelt alsof ik hem moet delen. Hij zei dat wel te begrijpen maar dat dat echt niet zo is.Hij zal haar nooit vergeten, maar hij houdt nu van mij en zijn vorige vrouw zou blij zijn dat hij weer zo'n lieverd gevonden heeft.
Verder een prima dag en nacht gehad. Met trouwens wel een opvallend dingetje: hij had al eens gezegd dat zijn buurvrouw thuis iedere keer een wasmachine of zoiets aanzette die heel erg trilde. Hij kon het niet goed plaatsen. In ieder geval voelde hij het duidelijk. Hij heeft het daar enkele keren over gehad. Maar... nu voelde hij het bij mij thuis in bed ook. Het zit dus in hem zelf. Vreemd toch? Iemand die dit herkent?
Verder vertelde hij nog dat de huisarts waar hij weer was geweest voor zijn rugpijn, hem naar een centrum wilde sturen, waar ook psychiaters en psychologen aan verbonden zijn. Wat mijn bevestiging versterkt dat de rugpijn (deels) psychisch is. De huisarts heeft hem destijds ook pijnstillers gegeven die ook wel eens bij depressie voorgeschreven worden. Hij heeft aangegeven dat dat niet was wat hij nu nodig had. Dat is meteen ook de ellende van die ziekte: er hangt zo veel mee samen. Ook dingen die je eigenlijk niet verwacht.

De reactie van jouw partner geeft maar weer duidelijk aan dat hij niet bij zijn gevoel kan Leeuwin. Raar is dat hè. Dat ze dan niet de link leggen tussen lief voor elkaar zijn, en houden van. Gewoon omdat dat dan niet automatisch in ze opkomt. Een soort blokkade.
Maar..erg fijn dat hij zo uit zichzelf naar je toe kwam! Als je hem uitnodigt is natuurlijk ook fijn, maar dit is nog specialer.

Poe Gietje..weer een hindernis genomen. Niet alleen de bres tussen jullie wordt op deze manier groter, maar ook de bres tussen ziek zijn en genezen. Fijn dat je veel mensen om je heen hebt die je steunen.

Dat je vriend eigenlijk de week niet door kan komen zonder hulpverleners, wil toch nog wel wat zeggen he Minnie. Eigenlijk een beetje hetzelfde als hier. Van buitenaf gezien gaat het best goed. En er zijn ook veel dingen die gewoon goed gaan. Maar als je heeel goed kijkt, zie je nog allerlei struikelblokken. Die moeten nog even geëlimineerd worden ;-)
Antwoord

#17

Post by gietje117 on Oct 29, 2016 at 5:20pm
Leeuwin, jij sprak nog over medicatie. Dat er wordt afgebouwd of toch zeker een nieuwe soort wordt opgestart. hoe gaat dat precies in z'n werk? Ik bedoel, slaat de medicatie niet aan of voelt je partner er zich niet goed door omdat er al overgeschakeld wordt... Ik heb hier heel veel vragen omtrent want mijn vriend slikt sinds februari medicatie, maar ik heb niet de indruk dat dit goed opgevolgd wordt. Hij gaat regelmatig naar zijn therapeut, maar lijkt de bezoekjes aan de huisarts over te slaan of zeker uit te stellen. Ik zei hem in mei al, probeer iets anders, maar dat kon toen niet volgens zijn therapeut. Kun je zomaar switchen of moet je toch weer een tijdje afbouwen en heb je er toevallig een zicht op hoe lang je moet afbouwen van drie soorten?! Misschien vragen voor een dokter, ik weet het, maar misschien weten jullie er ook net iets meer over dan ik.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen admin :   • Hopen
Antwoord

#18

Post by leeuwin on Oct 29, 2016 at 5:56pm
positiva, inderdaad gek dat mijn vriend niet bij het stukje 'houden van' kan komen terwijl dat er (natuurlijk) toch gewoon is. Het lijkt me ook een rare gewaarwording voor hem. Ik zou echt heel graag weer eens 'ik hou van je' of 'ik heb je gemist' oid willen horen, dat is al dik 2 jaar geleden...Maar ik weet dat zijn gedrag genoeg zegt in feite. Blijft raar ook nu, hij appt regelmatig maar een x tot besluit moet ik dan missen. Ik lijd daar niet echt onder maar zou het wel fijn vinden. En wat is nou een x tot besluit?? Maar ja, het zit er niet in. Terwijl hij wel lang innig met me kan liggen zoenen (en zelfs daarna kan zeggen dat het zo fijn is om met me te zoenen!!) en met me vrijt, wat ik toch echt zie als 'beminnen' maar de bijbehorende woorden zijn te moeilijk. Het is zoals het is. Ik kan het hebben. Nu althans...

Vandaag weer een appje trouwens dat hij erg blij was dat ik broeken voor hem gekocht had. Erg positief dat hij dat nog eens extra uitspreekt dat hij er blij mee is dat ik dat voor hem gedaan heb! En het voelt voor mij supergoed dat ik eens iets voor hem kan doen. Ik geef hem regelmatig een bakje eten mee en dat waardeert hij altijd wel, zegt altijd dat het erg lekker was. Dan kan ik tenminste iets voor hem doen....

@ Gietje, over medicijnen opbouwen en afbouwen is zoooo veel te zeggen...kunt heel veel info op internet vinden! Is teveel om hier neer te typen. Voor mijn vriend geldt dat er tot op heden nooit echt een gestructureerd stappenplan is gevolg en dat lijkt nu wel te gebeuren. Er zijn, afhankelijk van soort indeling, 5 groepen antidepressiva en er is een uitgebreid stappenplan. Stap 1 (in de regel is dit stap 1 althans): een SSRI heeft hij nooit gehad. Hij vindt dus nu dat hij geen baat heeft bij fluoxetine/Prozac die hij sind half/eind augustus heeft geslikt. Ik vraag me dan nu toch beetje af of verbetering die ik nu bij hem zie niet toch door de medicijnen komt maar dat is zo vreselijk lastig te beoordelen, ik laat het dus maar aan psychiater over... (probeer ik althans). Het kan zijn dat bij langdurige depressie de werking van medicatie pas later op gang komt, later dan de 4-6 weken waar meestal over gesproken wordt. Zelf gaf hij van de week aan dat hij nu met name last heeft van onrust, intense vermoeidheid en slaapproblemen (niet als hij bij mij slaapt heb ik de indruk trouwens.....) Dat zou een bijwerking van de medicijnen kunnen zijn. Blijkbaar vindt de psychiater het nuttig een ander SSRI (uit dezelfde groep dus) te starten en daar ben ik wel blij mee. Het opbouwen/afbouwen van een SSRI gaat (ook hier weer: in de regel) veel makkelijker dan voor andere groepen medicatie geldt.

Ik weet er trouwens inmiddels -tegen wil en dank- wel het één en ander van omdat ik alles heb gelezen heb dat los en vast zit maar ik ben natuurlijk geen arts. Ik zeg het er maar even bij. Behalve de antidepressiva zijn er ook nog andere soorten medicatie die veel voorgeschreven worden, en daar zal jouw (ex) vriend vermoedelijk ook wel wat van slikken. Bijvoorbeeld een stemmingsregulerend middel of antipsychotica of een kalmerend middel. Er zijn ontelbaar veel combinaties mogelijk!
Antwoord

#19

Post by positiva on Oct 29, 2016 at 7:18pm
Oh jongens, ik heb er zo'n moeite mee dat hij nu naar het graf van zijn vorige vrouw is.. Het voelt alsof hij dan voor haar kiest in plaats van voor mij. En tegelijkertijd voel ik me een grote stomkop dat ik dat zo voel. Omdat het natuurlijk onzin is. Hij houdt van ons allebei. Dat mag ook. Dat moet ook. En dat moet ook kunnen. Maar het voelt anders :-[  Iemand op dit forum moet nu begrijpen wat ik bedoel toch? Ik weet dat dat probleem niet op dit forum thuis hoort, maar moet het toch ff kwijt. Partner werkt het trouwens totaal niet in de hand, want hij heeft al 3x geappt dat hij aan me denkt, en dat hij van me houdt, en dat hij me mist.. Waarom voel ik me zo alleen gelaten??
Antwoord

#20

Wellicht omdat je voor het ogenblik ook echt alleen bent. Fysiek dan toch. Maar onthou dat hij in gedachten bij je is, Positiva! Het leven dat hij met haar leed kan hij niet zo maar achter zich laten, maar besef dat jij nu ook deel uitmaakt van zijn leven en je dus niet alleen hoeft te voelen! Heel veel sterkte alleszins!

Leeuwin, kun jij mij enkele sites rond depressie in het algemeen en eventueel rond medicatie aanbevelen? Of boeken misschien? Ik heb niet het gevoel dat ik er al klaar mee ben... En zou graag nog wat meer lezen over al die dingen.

Hopelijk kan ik deze nacht toch wat uren slapen en kan ik de bedhistorie even uit mijn gedachten bannen Wink.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 99 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
01-02-2024, 00:15
Laatste bericht: don't know
31-01-2024, 11:10
Laatste bericht: Nicje
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
28-05-2023, 19:27
Laatste bericht: Edelsteentje
28-03-2023, 08:44
Laatste bericht: Suuz
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
  Een depri partner als vrouw Started by Marijn
5 Replies - 1,949 Views
23-11-2022, 21:34
Laatste bericht: Anoniem2022
  Partner verstoot mij Started by Vidiyo
2 Replies - 689 Views
22-10-2022, 17:36
Laatste bericht: Fae
  Depressief door je relatie? Started by Anoniemm
8 Replies - 1,359 Views
10-08-2022, 08:13
Laatste bericht: Anoniemm



Gebruikers die dit topic lezen:
4 gast(en)