Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn partner is depressief



Register or login to view the content
Antwoord


Ik herken hier zoveel, maakte het zelf ook allemaal mee. Wat voor mij moeilijk is, dat mijn partner weg is gegaan. Maar dat hij ook nog altijd weg is.

Wat bedoelde je met: misschien erger nog... Positiva? Anderen die geen ervaring hebben met depressie zeggen dat hij er gewoon geen tijd meer wil insteken zoals wij niet meer willen bij vrienden die ons ook op het hart hebben getrapt. Of waar we altijd zelf moeite voor deden, maar waar niets van terug kwam. Dat hij daarom geen energie meer heeft om het over ons te hebben. Het levert toch niets op en het interesseert hem niet. Maar dat kan ik moeilijk geloven...

Het is allemaal vreemd en het blijft vreemd. Dat ik verkeerd heb gereageerd toen hij depressief werd, daar ben ik nu wel achter, en daar voel ik me enorm schuldig over. Maar ik deed alles uit liefde en ik wist helemaal niet wat ik doen moest. Ik kende ook niets van de symptomen en van wat ik beter wel of niet deed. Ik vroeg wel om bevestiging, bleef soms kalm, maar werd ook boos als deze niet kwam. Ik raakte gefrustreerd en weet ik wat nog allemaal. Ik dacht nochtans niet alleen aan mezelf, integendeel.
Komt er een dag dat mensen dat beseffen wat je allemaal hebt gedaan? Of kunnen ze echt een streep trekken en een nieuw leven beginnen. Dan moet er toch een moment komen dat ze er alsnog mee aan de slag moeten of heb ik het verkeerd?
Antwoord


Ik bedoelde Gietje, dat "dat hij nog niet in evenwicht is"  misschien nog wel te zwak uitgedrukt is. Weet je of hij nog medicijnen gebruikt?
Ik denk zelf dat er wel een moment komt dat ze beseffen wat ze hebben gedaan. Misschien zijn die momenten er nu ook af en toe wel, maar worden ze weggedrukt. Of ze ermee aan de slag moeten, zal afhangen van hoe ze hun leven op dat moment vinden..
Antwoord


Ik zit in de positie dat we samen een huis wilde kopen en samen wonen voor hij instortte. Ik heb mijn huurhuis opgezegd en zit nu bij mijn vriend in. Even een huurwoning vinden is niet makkelijk. Hij geeft aan rust te willen en afentoe de mogelijkheid te willen hebben om terug te trekken. Daarom wil ik meer met mijn honden gaan lopen, meer met vrienden af te gaan spreken, sporten en misschien in huis zelf lekker knutselen. Nu zitten we dus op geschepen samen.

Ik heb heel vaak 2 strijd. Moet ik hem de rust gunnen en opzoek gaan naar een huurhuis. Of moet ik blijven en laten zien dat je niet op wilt geven en dat hij ook niet zomaar iemand weg kan duwen? Ik vind dat zo lastig. Ook wel bang dat als ik weg ga ik niks meer hoor van hem en hem kwijt raak. Maar hij heeft ook altijd iedereen weg geduwd. Lekker 'simpel'. Wat nu als iemand bij je blijft ook al heb jij het zwaar moeilijk? Dubbel dubbel dubbel.

Wel mooi gezegd van dat hij niets willen zeggen omdat hij dan geen verwachtingen creëert. Dat is wel een hele goede waar ik niet aan had gedacht.
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 28-03-2018, 16:27 door Gietje117.)

@ Positiva: bedankt voor je snelle reactie. Ik zit al vijf dagen thuis met griep en dat helpt natuurlijk ook niet om mijn gedachten even wat te verzetten. om gek van te worden. Hij neemt al sinds vorige jaar februari geen medicatie meer. Hij heeft ook tegen mij gezegd dat hij op geen enkel moment nog zo'n dingen wil slikken. Hij vond het verschrikkelijk wat het met hem deed. Het is wel in zo'n fase dat hij de beslissing nam om bij mij weg te gaan en weg te blijven. Eigenlijk alle bruggen op te blazen (behalve dan nog contact). Maar wel verkoop huis en definitief met elkaar breken op liefdesvlak.
Dat begrijp ik natuurlijk allemaal niet zo goed. Ik dacht dan ook dat het misschien zou beginnen dagen eens hij stopte met zijn medicatie. Maar zoals ik al zei. Hij neemt al een jaar niks meer. Hij is wel nog in therapie volgens mij, maar ik weet er geen details meer over. Hij schaamt er zich voor heeft hij een vriend gezegd. 
Vorige vrijdag zei hij dat hij zich eigenlijk best oké voelt alleen. Maar ik neem aan dat hij inderdaad in een wat betere periode zit nu omdat zijn ouders op reis zijn. Hij woont er intussen terug van juni 2016 en maakte geen aanstalten om te vertrekken. Terwijl hij het ongelooflijk lastig vond om er te zijn. Zijn ouders zijn intussen echter op pensioen en op 5 maart zijn ze vertrokken met hun caravan. Wat voor hem natuurlijk wat ademruimte biedt.

Bedankt dat ik hier nog altijd terecht kan. Ik merk altijd dat ik rustiger word als iemand hier op mijn verhaal reageert. Rustiger dan als vrienden reageren. Dat maakt me juist veel meer overstuur. Begrijpen ze niet wat depressie is of staan ze tekort bij? Ik weet het niet...
Antwoord


Pfff vandaag zit ik er zelf weer een beetje doorheen. Wat een emotionele achtbaan maken ook wij mij als partner van.

Ik merk heel erg dat ik nog bezig bent met het proberen te snappen. Waarom hij dingen doet of opmerking maakt en hoe dat in zijn hoofd werkt. Natuurlijk onbegonnen zaak. Waarom steeds naar vrienden toen en weg van mij omdat je geen rust van mij hebt? Bij je vrienden dan wel? Waarom mag ik niet kijken bij het darten..trek ik ff niet..waarom niet?(Zaterdag wel wezen kijken en dat was best gezellig)  Waarom vind je mij opeens liever want ik ben niet anders dan anders? Wil hij meer controle over dingen? Waarom afentoe wel een kus en dan weer niet? Waarom wel mogen kriebelen maar in bed niet aan mogen raken/uberhaupt enig aanraken als per ongeluk mijn arm tegen hem aan leg. Waarom het ene moment een boze reactie en daarna gevolgd door normaal gedrag? Voelt hij zich schuldig hoe hij afentoe doet? Waarom mag ik niet naar bevestiging vragen? 

Zoveel vragen en totaal geen antwoorden.
Antwoord


(03-04-2018, 11:58)Infinity schreef: Pfff vandaag zit ik er zelf weer een beetje doorheen. Wat een emotionele achtbaan maken ook wij mij als partner van.

Ik merk heel erg dat ik nog bezig bent met het proberen te snappen. Waarom hij dingen doet of opmerking maakt en hoe dat in zijn hoofd werkt. Natuurlijk onbegonnen zaak. Waarom steeds naar vrienden toen en weg van mij omdat je geen rust van mij hebt? Bij je vrienden dan wel? Waarom mag ik niet kijken bij het darten..trek ik ff niet..waarom niet?(Zaterdag wel wezen kijken en dat was best gezellig)  Waarom vind je mij opeens liever want ik ben niet anders dan anders? Wil hij meer controle over dingen? Waarom afentoe wel een kus en dan weer niet? Waarom wel mogen kriebelen maar in bed niet aan mogen raken/uberhaupt enig aanraken als per ongeluk mijn arm tegen hem aan leg. Waarom het ene moment een boze reactie en daarna gevolgd door normaal gedrag? Voelt hij zich schuldig hoe hij afentoe doet? Waarom mag ik niet naar bevestiging vragen? 

Zoveel vragen en totaal geen antwoorden.

Hallo Infinity,

Als ik het achteraf bekijk dan denk ik altijd dat ik alles op z'n beloop had moeten laten als mijn partner hier nog was. Dat ik me beter geen vragen had gesteld, dat ik me niet beter kwaad had gemaakt, dat ik niet om aandacht mocht gesmeekt hebben,... 
Maar ik was net als jij op zoek naar antwoorden. Wees je ervan bewust dat zij die antwoorden ook niet in pacht hebben. Daar ben ik echt wel van overtuigd. Want al die dingen die jij je nu afvraagt, die heb ik me ook afgevraagd. En die vragen heb ik ook aan mijn partner gesteld. Maar wij zijn intussen bijna twee jaar uit elkaar en ik kan je zeggen dat ik nog steeds geen antwoorden heb gekregen.
Eigenlijk had ik me wat beter moeten kunnen distantiëren van mijn partner denk ik nu, achteraf gezien. Maar toen ik dat niet. Het voelde heel onnatuurlijk om naast elkaar te gaan leven. Waardoor ik vanalles heb geprobeerd. Bij mij is dat jammer genoeg verkeerd uitgedraaid. Hij is vertrokken en is niet meer terug gekeerd.... Ik weet hoe lastig het is om samen met een depressieve partner te leven en soms denk ik dat het beter is alleen. Maar ik moet zeggen dat alleen ook héél erg zwaar is. Dus ik wens je alle moed om het in je relatie vol te houden. Hoe moeilijk ook...
Antwoord


(03-04-2018, 15:13)Gietje117 schreef: Hallo Infinity,

Als ik het achteraf bekijk dan denk ik altijd dat ik alles op z'n beloop had moeten laten als mijn partner hier nog was. Dat ik me beter geen vragen had gesteld, dat ik me niet beter kwaad had gemaakt, dat ik niet om aandacht mocht gesmeekt hebben,... 
Maar ik was net als jij op zoek naar antwoorden. Wees je ervan bewust dat zij die antwoorden ook niet in pacht hebben. Daar ben ik echt wel van overtuigd. Want al die dingen die jij je nu afvraagt, die heb ik me ook afgevraagd. En die vragen heb ik ook aan mijn partner gesteld. Maar wij zijn intussen bijna twee jaar uit elkaar en ik kan je zeggen dat ik nog steeds geen antwoorden heb gekregen.
Eigenlijk had ik me wat beter moeten kunnen distantiëren van mijn partner denk ik nu, achteraf gezien. Maar toen ik dat niet. Het voelde heel onnatuurlijk om naast elkaar te gaan leven. Waardoor ik vanalles heb geprobeerd. Bij mij is dat jammer genoeg verkeerd uitgedraaid. Hij is vertrokken en is niet meer terug gekeerd.... Ik weet hoe lastig het is om samen met een depressieve partner te leven en soms denk ik dat het beter is alleen. Maar ik moet zeggen dat alleen ook héél erg zwaar is. Dus ik wens je alle moed om het in je relatie vol te houden. Hoe moeilijk ook...

Hoi Gietje. Ik geef hem wel erg veel ruimte. Als hij weg rent voor mij laat ik hem gaan. Ik vraag hem weinig. Als hij een drankje op heeft komt hij vaak nog wel los en dan laat ik hem vertellen en stel ik soms eens een vraag. Verder vraag ik er weinig naar terwijl er 10000 vragen in mijn hoofd spelen. Ik wil hem zo graag snappen of weten hoe dingen zitten. Maar ik denk dat als ik hem die dingen ga vragen hij het alleen maar moeilijk krijgt in zijn koppie. Ik hoop uiteindelijk maar dat hij denkt..ze geeft mij de ruimte. Hopelijk gaat hij dat misschien waarderen. Maar toch knaagt het gevoel van geen antwoorden krijgen terwijl je die zelf zo hard nodig hebt. Mijn grote vraag is houdt hij nog wel van mij. Ik mag dat niet vragen. Niets van bevestiging mag ik vragen. Betekend dat dat hij niet tegen mij durft te zeggen dat het over is om zo de goede vrede nog even te bewaren. Of moet ik er maar gewoon van uit gaan dat het zo is? Vragen waar alleen hij antwoord op weet helaas.
Nadeel is wel dat je jezelf helemaal weg gaat cijferen. Ik hoop dat hij uiteindelijk ziet, hoe hard ook wij vechten voor hen. Dat in betere tijden hij dat door heeft. Nu verwacht ik dat niet. Nu verwacht ik niks. Ik probeer in kleine dingen maar iets positiefs te vinden. Vandaag is mijn kleine hoop dat hij niet weg rent maar een avondje thuis blijft. Teleurstelling is er wel als hij dat niet doet. Maar een kus bij het weg gaan zou dat ook wel weer iets verzachten. Een rollercoaster van gevoelens en gedachtes is ook waar wij door heen gaan.
Antwoord


Heb toevallig net een nieuw topic geopend, waarin ik me afvraag of mijn partner wel "genoeg" van mij houdt. Wij zitten ook een beetje in zwaar weer nu..
Antwoord


(03-04-2018, 16:10)Infinity schreef: Hoi Gietje. Ik geef hem wel erg veel ruimte. Als hij weg rent voor mij laat ik hem gaan. Ik vraag hem weinig. Als hij een drankje op heeft komt hij vaak nog wel los en dan laat ik hem vertellen en stel ik soms eens een vraag. Verder vraag ik er weinig naar terwijl er 10000 vragen in mijn hoofd spelen. Ik wil hem zo graag snappen of weten hoe dingen zitten. Maar ik denk dat als ik hem die dingen ga vragen hij het alleen maar moeilijk krijgt in zijn koppie. Ik hoop uiteindelijk maar dat hij denkt..ze geeft mij de ruimte. Hopelijk gaat hij dat misschien waarderen. Maar toch knaagt het gevoel van geen antwoorden krijgen terwijl je die zelf zo hard nodig hebt. Mijn grote vraag is houdt hij nog wel van mij. Ik mag dat niet vragen. Niets van bevestiging mag ik vragen. Betekend dat dat hij niet tegen mij durft te zeggen dat het over is om zo de goede vrede nog even te bewaren. Of moet ik er maar gewoon van uit gaan dat het zo is? Vragen waar alleen hij antwoord op weet helaas.
Nadeel is wel dat je jezelf helemaal weg gaat cijferen. Ik hoop dat hij uiteindelijk ziet, hoe hard ook wij vechten voor hen. Dat in betere tijden hij dat door heeft. Nu verwacht ik dat niet. Nu verwacht ik niks. Ik probeer in kleine dingen maar iets positiefs te vinden. Vandaag is mijn kleine hoop dat hij niet weg rent maar een avondje thuis blijft. Teleurstelling is er wel als hij dat niet doet. Maar een kus bij het weg gaan zou dat ook wel weer iets verzachten. Een rollercoaster van gevoelens en gedachtes is ook waar wij door heen gaan.

Chapeau dat je al zoveel ruimte kan geven, ik kon dat dus niet. En soms maak ik me daar nu nog kwaad over, maar ik deed het ook alleen maar uit liefde. Die kus é... Ik kreeg die altijd. Bij het weggaan, bij het vertrekken naar werk, bij het slapengaan,... maar de laatste maanden was dat te veel. En toen ik er naar vroeg zei mijn vriend dat het daar te vroeg voor was... Ik ben er ooit nog eens in geslaagd om toch nog eens te zoenen met hem en toen zei hij heel emotioneel: Eigenlijk is dat zo slecht nog niet. Toen dacht ik: wat moet er toch in dat hoofd omgaan? We hebben 15 jaar gezoend... Je weet toch hoe het voelt. Maar het is alsof ze niets meer weten. Alles uit de weg gaan. Omdat het sowieso al stormt in hun hoofd. Mijn vriend beschreef het op de volgende manier: hij dacht aan vanalles, maar als hij dacht waaraan hij dacht, dan wist hij het niet. Hij werd er helemaal gek van. Hij is intussen een kleine 2 jaar weg en komt nu stilaan terug op zijn plooi (zegt hij tegen vrienden). De druk op zijn borst is weggeëbd, de antidepressiva zijn uit zijn lijf... Maar hij woont nog altijd bij zijn ouders en lijkt geen stappen richting toekomst te zetten...
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 99 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
01-02-2024, 00:15
Laatste bericht: don't know
31-01-2024, 11:10
Laatste bericht: Nicje
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
28-05-2023, 19:27
Laatste bericht: Edelsteentje
28-03-2023, 08:44
Laatste bericht: Suuz
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
  Een depri partner als vrouw Started by Marijn
5 Replies - 1,950 Views
23-11-2022, 21:34
Laatste bericht: Anoniem2022
  Partner verstoot mij Started by Vidiyo
2 Replies - 691 Views
22-10-2022, 17:36
Laatste bericht: Fae
  Depressief door je relatie? Started by Anoniemm
8 Replies - 1,360 Views
10-08-2022, 08:13
Laatste bericht: Anoniemm



Gebruikers die dit topic lezen:
4 gast(en)