Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn partner is depressief



(18-01-2018, 19:16)Gietje117 schreef: Ik hoop met je mee!

Iedereen rondom mij zegt dat ik me niet mag laten gaan, aangezien ik op 3 dagen tijd, 3 kilo ben afgevallen. Ik zit ook nog met 2 kleine kinderen en een huis dat afbetaald moet worden. Ik wordt 39 en hij wordt 50. Hij heeft sinds dinsdag niet meer gebeld. want ik had beloofd hem niet meer te contacteren, dat het van zijn kant moet komen.
Ik ben vanmiddag zelf langs de therapeute geweest. Blijkbaar wist ze niet goed hoe erop te reageren, want Marc is bij haar een patiënt. Ik heb alle begrip voor beroepsgeheim, maar ff laten weten van "sorry maar ik mag u geen informatie geven, of mij zelf zeggen hoe ik ermee moet omgaan. dat is blijkbaar teveel.
Ik krijg steun van mijn ouders, en willen dat ik hem aan de kant zet. Maar dat kan ik niet. Ik weet ook niet, of ik hem in huis zou nemen. gisteren nog wel, maar nu... . Ik moet ook opletten wat ik de kinderen meegeef voor later. Wat er nu gebeurd tekent hen voor het leven. Ik wil hem tijd, ruimte en alles geven. Maar zelf heb ik dat ook nodig, voor mijzelf en voor de kinderen. ik heb met de geboorte van mijn oudste zoon al een post-natale depressie gehad. ik wil dit niet meer. Ik wil niet in die val lopen om mezelf te verliezen. ondanks dat het soms wel zo voelt. Nu ben ik sterk, maar kan gemakkelijk zijn dat ik zo dadelijk weer ben aan het huilen als een klein kind. dat zal die achtbaan zijn, die rollercoaster waarover men spreekt.
Antwoord


Hallo Noke,

Ik schrijf hier als iemand die zelf verschillende depressies heeft doorgemaakt. Vandaag ben ik stabiel.

Ja het proces dat je doormaakt is een rollercoaster.

Maar mag ik even opmerken dat je het verdraaid goed doet!

Groetjes,  Bert
Antwoord


Nog snel even dit... voor ik ga slapen.
Die rollercoaster kan wel een tijdje duren... dus probeer je inderdaad te wapenen.
Het is inderdaad goed dat je duidelijk stelt dat jij ook rust nodig hebt, zowel voor jou als voor de kinderen.
Want ik moet zeggen dat ik mij 7 maanden echt ellendig heb gevoeld toen mijn vriend nog thuis woonde. Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat ik hem meteen weer in huis zou nemen, moest hij aan de deur staan. Maar het vraagt enorm veel van een partner.
Ik maakte net hetzelfde mee wat zijn therapeut betreft. Ze deed onmiddellijk de deur dicht toen hij de relatie verbrak. Ik vond dat ook allesbehalve... Ze duwen je nog verder naar de rand van de afgrond op die manier. Dat voelde toch bij mij zo aan.
En dat sterk zijn en straks weer huilen als een klein kind. Dat heb ik hier ook. Laat me wel stellen dat ik na anderhalf jaar niet meer zo diep ellendig ben. Soms wel nog hoor en gelukkig ben ik ook niet meer geweest sinds de dag dat hij is vertrokken, maar het vlakt wel wat af. De diepste emoties lijken er toch wat uit te gaan.
Ik heb het ook vooral omdat ik echt alles heb geprobeerd, naar mijn aanvoelen toch. Ik heb hem naar een therapeute gestuurd, ik belde haar toen het heel slecht met hem ging, ik stuurde hem ook naar de huisarts (waar hij antidepressiva kreeg), ik heb zijn valies gemaakt toen hij - op aanraden van zijn therapeut - bij zijn ouders ging uitrusten, ik blijf zeggen dat ik er voor hem ben (ook al is hij er al heel lang niet meer voor mij), ik ben gaan praten met zijn huisarts en ik heb onlangs nog een mailtje gestuurd naar zijn therapeute. Meer kan ik niet doen...
Ik hoop dat mijn geloof in de liefde, in onze liefde, niet naïef is, maar dat hij op een dag ook inziet dat wij samen nog een toekomst hebben...
Heel veel sterkte!
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 19-01-2018, 16:21 door Noke.)

(19-01-2018, 00:38)Gietje117 schreef: Nog snel even dit... voor ik ga slapen.
Die rollercoaster kan wel een tijdje duren... dus probeer je inderdaad te wapenen.
Het is inderdaad goed dat je duidelijk stelt dat jij ook rust nodig hebt, zowel voor jou als voor de kinderen.
Want ik moet zeggen dat ik mij 7 maanden echt ellendig heb gevoeld toen mijn vriend nog thuis woonde. Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat ik hem meteen weer in huis zou nemen, moest hij aan de deur staan. Maar het vraagt enorm veel van een partner.
Ik maakte net hetzelfde mee wat zijn therapeut betreft. Ze deed onmiddellijk de deur dicht toen hij de relatie verbrak. Ik vond dat ook allesbehalve... Ze duwen je nog verder naar de rand van de afgrond op die manier. Dat voelde toch bij mij zo aan.
En dat sterk zijn en straks weer huilen als een klein kind. Dat heb ik hier ook. Laat me wel stellen dat ik na anderhalf jaar niet meer zo diep ellendig ben. Soms wel nog hoor en gelukkig ben ik ook niet meer geweest sinds de dag dat hij is vertrokken, maar het vlakt wel wat af. De diepste emoties lijken er toch wat uit te gaan.
Ik heb het ook vooral omdat ik echt alles heb geprobeerd, naar mijn aanvoelen toch. Ik heb hem naar een therapeute gestuurd, ik belde haar toen het heel slecht met hem ging, ik stuurde hem ook naar de huisarts (waar hij antidepressiva kreeg), ik heb zijn valies gemaakt toen hij - op aanraden van zijn therapeut - bij zijn ouders ging uitrusten, ik blijf zeggen dat ik er voor hem ben (ook al is hij er al heel lang niet meer voor mij), ik ben gaan praten met zijn huisarts en ik heb onlangs nog een mailtje gestuurd naar zijn therapeute. Meer kan ik niet doen...
Ik hoop dat mijn geloof in de liefde, in onze liefde, niet naïef is, maar dat hij op een dag ook inziet dat wij samen nog een toekomst hebben...
Heel veel sterkte!

Bert en Gietje dikke mercie. Ik heb hier echt veel aan. Ik was me hier absoluut niet bewust van;
Trouwens Bert, als ons tips kunt geven over zeker wat niet te doen. zegt het. Ik heb namelijk nogal de neiging te galopperen ipv te stappen.


Amaai Gietje, ons verhaal loopt zo gelijk. Ik heb hem ook naar de therapeute gestuurd, zijn koffer gemaakt etc. Nu zelfs dat hij vanavond de rest van zijn spullen komt halen, ben ik al dozen gaan halen. Niet dat ik hem weg wil, maar ik wil er voor hem zijn. Want ookal toont hij het niet, hij gaat mij nog wel nodig hebben, denk ik, en ik hem. Volgens mij is het ook zoiets van dat hij zich nog nodig of nuttig voelt tov mij. Ik ben een redelijk zelfstandig iemand en dan schrikte hem vaak af. en zeker met het arbeidsongeval kon hij niets meer, dus ... . zijn gevoel werd alleen maar groter in dat opzicht.
Gisteren had hij dan gesmst dat hij zijn spullen komt halen en vroeg of het pastte. Mijn hart bonstte als een puber. Wetende dat je geen hoop mag koesteren, maar toch. Hij is me niet vergeten. Na enkele smsen die telkens eindigden met mijn naam. die hij normaal gezien nooit zegt, belde hij me.
We hebben meer dan een uur gebabbeld en echt zoals vroeger. Hij eindigde zelfs met scheetje. Dat was zolang geleden dat hij dat nog had gezegd en dat deed zo'n deugd. ik heb hem dat ook gezegd. Maar telkens zegt hij dat hij niet terugkomt en dat ik geen hoop mag hebben. Dus bij elke traan of lach zeg ik gewoon welk gevoel ik erbij heb en ook dat ik hem geen schuldgevoel wil geven noch dat hij me hoop geeft. het doet gewoon deugd. Het was zo leuk om zijn stem te horen. Toen we eerst vrienden waren, waren we echt maatjes. Ik zei hem dat ik mijn maatje terug wil. Liever dat, dan gewoon niets. Hij wilde blijkbaar niets liever. Hij klinkt positief hoor, want hij is zoveel gelukkiger nu. (Maar ik vrees een beetje dat na enige tijd weer in een gat valt. In het begin van onze relatie was hij ook zo positief)

Ik had voorgesteld op neutraal terrein even te babbelen. Vanmorgen stuurde hij me een sms met de vraag of ik in wilde reserveren in zijn lievelingsrestaurant voor morgen. Ik ben wel bang om iets verkeerd te zeggen en hem weer weg te duwen. Het is niet alleen een rollercoaster maar ook koorddansen.
Antwoord


Hallo Noke,



Trouwens Bert, als ons tips kunt geven over zeker wat niet te doen. zegt het. Ik heb namelijk nogal de neiging te galopperen ipv te stappen.

In alle eerlijkheid als ik jouw verhaal lees zonder het component "depressie" wat is er dan gaande?
Het gaat al een tijd niet lekker tussen jullie. Flinke achterdocht naar jou toe. Hoog oplopende ruzies.
Hij kan het moeilijk hanteren dat jij vrij stevig in je schoenen staat.
Toen jullie vrienden waren, waren jullie wel echte maatjes voor elkaar.
Nu wil hij zijn spullen komen halen en heeft hij een einde aan de relatie gemaakt.
Met morgen nog een "gezellig" etentje tot slot.

Is dat het nuchtere plaatje Noke? Kan dat ik er helemaal naast zit hoor?

Maar wat wil jij? Toch niet zo door modderen hoop ik voor je.
Wat wil jij? Wil je verder, heb je dan voorwaarden waaraan jullie relatie moet voldoen?

Hoor het graag.

Groetjes,  Bert
Antwoord


(19-01-2018, 19:28)Bert schreef: Hallo Noke,



Trouwens Bert, als ons tips kunt geven over zeker wat niet te doen. zegt het. Ik heb namelijk nogal de neiging te galopperen ipv te stappen.

In alle eerlijkheid als ik jouw verhaal lees zonder het component "depressie" wat is er dan gaande?
Het gaat al een tijd niet lekker tussen jullie. Flinke achterdocht naar jou toe. Hoog oplopende ruzies.
Hij kan het moeilijk hanteren dat jij vrij stevig in je schoenen staat.
Toen jullie vrienden waren, waren jullie wel echte maatjes voor elkaar.
Nu wil hij zijn spullen komen halen en heeft hij een einde aan de relatie gemaakt.
Met morgen nog een "gezellig" etentje tot slot.

Is dat het nuchtere plaatje Noke? Kan dat ik er helemaal naast zit hoor?

Maar wat wil jij? Toch niet zo door modderen hoop ik voor je.
Wat wil jij? Wil je verder, heb je dan voorwaarden waaraan jullie relatie moet voldoen?

Hoor het graag.

Groetjes,  Bert
Ik zou niet liever de relatie behouden. via Lat, whatever. Ik hou zoveel van die man. maar hij blijft volhouden dat ik niet meer moet verwachten dan vrienden te zijn. Hij beweerd van mij te houden als vriend, s'morgens had hij nog tegen een collega van hem gezegd dat hij mij doodgraag zag en mij niet in de steek zou laten. en s'avonds het tegenovergestelde.
Momenteel ben ik blij met hem als vriend te hebben. Maar hij spreekt ook dat we als we iemand anders tegenkomen ook vrienden moeten kunnen zijn. Alleen mijn hoofd staat er niet naar, ik ben deze week gebombardeerd met allerlei gevoelens. dus een relatie, laat staan een andere denk ik nu echt niet aan. Maar hij??? ik heb hem gezegd dat ik dat momenteel nog niet aan zou kunnen dat hij iemand anders zou hebben.
Daarnet is hij ff al langs geweest. Ik hou me goed, maar zo gauw de deur dicht was, begon ik te huilen. Ik wil hem in zijn armen vliegen, maar mag niet. ik wil niet pushen.
Ik weet momenteel niet goed wat er allemaal in zijn hoofd om gaat, dat maakt het ook voor mij moeilijk.
Bedankt voor je bezorgdheid.
Antwoord


Hey,

ik lees jullie verhalen en schrik hier best van. Begrijp me niet verkeerd, ik heb er heel veel voor over dat mijn relatie slaagt. Ik ben er ook van overtuigd dat ik dat alleen kan doen door hem nu de ruimte te geven. Hij heeft daarvoor gevraagd, dus ik doe dat. Hij heeft me ook gezegd dat hij het voor ons doet. Dat we samen verder gaan. En dat we elkaar volgende week weer spreken. 


Ik ben vannacht gezwicht en heb hem een berichtje gestuurd dat ik van hem hou. Niet meer, alleen dat. Ik kreeg meteen een berichtje van hem terug, dat hij ook van mij houdt. Dat is voldoende om me nu deze week weer door te helpen. Ja, ik mis hem, maar ik doe het nu voor ons.

Ondertussen werk ik kei-hard aan mezelf. Ik heb even de lucht/ruimte/opluchting om niet op mijn tenen te lopen. Even bedenken waar ik zelf ook alweer plezier uit haal. Wie ben ik en wat is voor mij belangrijk. Alleen zo kan ik straks weer naast hem staan, hem steunen en er voor hem zijn. Maar ik verwacht dan ook van hem dat hij meer ruimte krijgt voor mij. Tuurlijk zal het niet ineens magisch opgelost zijn, maar hij zal ook wel een beetje effort moeten tonen. Ik ben er voor je, maar een relatie is geen eenrichtingsverkeer. Als het dat uiteindelijk wel zou zijn, dan zou ik hem echt verlaten, hoe pijnlijk ook. 

Ik denk dat we in een relatie in deze situatie snel geneigd zijn ons aan elkaar vast te klampen. Wij mensen willen liever niet alleen. Maar onthou, we zijn volwassen mensen en we kunnen echt overleven zonder liefde. Als liefde giftig is, zul je uiteindelijk altijd voor jezelf moeten kiezen. Er is maar een persoon verantwoordelijk voor je eigen geluk en dat ben je zelf. Je relatie is een aanvulling op je leven, geen invulling.

Sorry, als mijn verhaal misschien hard klinkt. Het is zeker geen aanval, ik zeg zeker niet dat het makkelijk is, ik zit er midden in.


Maar bedenk wel:
Als je een hoopje zand op je open hand legt en je stopt er een zaadje in, geef het water en er kan een bloemetje uit groeien. Knijp je je hand echter dicht, probeer je het krampachtig vast te houden, zal het zand door je vingers glippen en zal het zaadje nooit uit komen... 

Hang in there!
Antwoord


(20-01-2018, 13:56)Mijn schreef: Hey,

ik lees jullie verhalen en schrik hier best van. Begrijp me niet verkeerd, ik heb er heel veel voor over dat mijn relatie slaagt. Ik ben er ook van overtuigd dat ik dat alleen kan doen door hem nu de ruimte te geven. Hij heeft daarvoor gevraagd, dus ik doe dat. Hij heeft me ook gezegd dat hij het voor ons doet. Dat we samen verder gaan. En dat we elkaar volgende week weer spreken. 


Ik ben vannacht gezwicht en heb hem een berichtje gestuurd dat ik van hem hou. Niet meer, alleen dat. Ik kreeg meteen een berichtje van hem terug, dat hij ook van mij houdt. Dat is voldoende om me nu deze week weer door te helpen. Ja, ik mis hem, maar ik doe het nu voor ons.

Ondertussen werk ik kei-hard aan mezelf. Ik heb even de lucht/ruimte/opluchting om niet op mijn tenen te lopen. Even bedenken waar ik zelf ook alweer plezier uit haal. Wie ben ik en wat is voor mij belangrijk. Alleen zo kan ik straks weer naast hem staan, hem steunen en er voor hem zijn. Maar ik verwacht dan ook van hem dat hij meer ruimte krijgt voor mij. Tuurlijk zal het niet ineens magisch opgelost zijn, maar hij zal ook wel een beetje effort moeten tonen. Ik ben er voor je, maar een relatie is geen eenrichtingsverkeer. Als het dat uiteindelijk wel zou zijn, dan zou ik hem echt verlaten, hoe pijnlijk ook. 

Ik denk dat we in een relatie in deze situatie snel geneigd zijn ons aan elkaar vast te klampen. Wij mensen willen liever niet alleen. Maar onthou, we zijn volwassen mensen en we kunnen echt overleven zonder liefde. Als liefde giftig is, zul je uiteindelijk altijd voor jezelf moeten kiezen. Er is maar een persoon verantwoordelijk voor je eigen geluk en dat ben je zelf. Je relatie is een aanvulling op je leven, geen invulling.

Sorry, als mijn verhaal misschien hard klinkt. Het is zeker geen aanval, ik zeg zeker niet dat het makkelijk is, ik zit er midden in.


Maar bedenk wel:
Als je een hoopje zand op je open hand legt en je stopt er een zaadje in, geef het water en er kan een bloemetje uit groeien. Knijp je je hand echter dicht, probeer je het krampachtig vast te houden, zal het zand door je vingers glippen en zal het zaadje nooit uit komen... 

Hang in there!
Gisteren ging het eten in het begin wat stroef, na een tijdje heel goed. We hebben continu gebabbeld. we hebben veel ongezegde zaken en misverstanden uitgeklaard. Ik heb hem ook gezegd dat ik hem niet meer als eerste sms, het moet van hem komen. Daar schrok hij wel even van. Nu merk ik dat hij vnadaag al 4 sms heeft gestuurd. ik wil ook niet mezelf voor de gek houden, dus antwoord ik nu niet meer vandaag. ik moet niet steeds paraat staan als hij dat wil. Ik moet verder en probeer het te plaatsen. Hij wil graag vrienden blijven. Maar ik sms mijn vrienden ook niet zo vaak, dus. benader ik hem nu als vriend, zodat hij voelt dat dat het gevolg is van zijn zogenaamde vraag of "wens".
Antwoord


Jeetje Noke. wat een waardeloos en dubbel gevoel dat moet geven.
Ik weet zelf niet zo zeker of dit alles wel met "depressie" te maken heeft. Dat gevoel heb
ik al wat langer.
Hoe dan ook een erg nare situatie voor je. Hoe ben je er onder?

Groet,  Bert
Antwoord


(22-01-2018, 18:37)Bert schreef: Jeetje Noke. wat een waardeloos en dubbel gevoel dat moet geven.
Ik weet zelf niet zo zeker of dit alles wel met "depressie" te maken heeft. Dat gevoel heb
ik al wat langer.
Hoe dan ook een erg nare situatie voor je. Hoe ben je er onder?

Groet,  Bert
Het is inderdaad dubbel. Je wil zo graag sms'en, bellen, ... . Maar hij wil tijd, en ik gun hem dat ook. Ondertussen kan ik van die tijd ook gebruik maken om voor mezelf uit te maken wat ik wil. Het ene moment kan ik de wereld aan, het andere zit ik in zak en as. Vorige week had ik een collega van hem gebeld om m'n nood te klagen en zijn hulp te vragen. Die zei me dat m'n vriend diezelfde dag nog had gebeld toen hij de relatie had verbroken en had gezegd dat hij me doodgraag zag en volop voor onze relatie ging.
Nu blijkt dit allemaal gelogen te zijn door die collega. Ik vind dat allemaal zo vreemd, grof. Je zit dan al in zak en as, dan heb je niks aan zo'n leugens waardoor je valse hoop krijgt.

Soms twijfel ik inderdaad of hij wel depressief is, maar hij was de laatste jaren zo negatief, zo neerslachtig. en gloof me hij had er alle reden toe.
Scheiding, vrouw eistte volledig het huis op, eistte 1.000 euro onderhoudsgeld en zette hun kinderen tegen hem op, waardoor het eerste jaar wegbleven, dan weer even kwamen, dan weer niet. en het laatste jaar om de 2 à 3 weken even langskwamen.
en dan als kers op de taart dat ernstig arbeidsongeval. niets kon hem nog boeien.
Maar ik heb hem zaterdag zien genieten zoals ik hem al in lange tijd niet meer heb zien genieten.
dus, ... geen hoop maar toch. Want ben je zonder hoop? Een realist, maar je liever een hele goede vriend. Dan hem gewoon niet meer in m'n leven.
Klinkt wanhopig, als ik het zo schrijf. Maar zo voelt het wel aan op dit moment. En meer dan dat kan ik niet doen.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 99 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
01-02-2024, 00:15
Laatste bericht: don't know
31-01-2024, 11:10
Laatste bericht: Nicje
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
28-05-2023, 19:27
Laatste bericht: Edelsteentje
28-03-2023, 08:44
Laatste bericht: Suuz
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
  Een depri partner als vrouw Started by Marijn
5 Replies - 1,948 Views
23-11-2022, 21:34
Laatste bericht: Anoniem2022
  Partner verstoot mij Started by Vidiyo
2 Replies - 689 Views
22-10-2022, 17:36
Laatste bericht: Fae
  Depressief door je relatie? Started by Anoniemm
8 Replies - 1,358 Views
10-08-2022, 08:13
Laatste bericht: Anoniemm



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)