Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn partner is depressief



Register or login to view the content
Antwoord


@ Minnie, het stukje verlatingsangst begrijp ik maar al te goed maar toen ik je bericht las vond ik het eigenlijk alleen maar positief! Hij wil dus samem iets gaan doen, zijn blikveld is wat verruimd. Zo komt het althans op mij over. Ik ben wel erg benieuwd wát hij precies in gedachten heeft qua hobby, heeft hij iets voorgesteld? En, hoe is hij zo op die gedachte gekomen? Niet gelijk denken dat hij het dus nu saai met je vindt!
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Leeuwin :   • MinnieMouse
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 18-05-2017, 20:33 door MinnieMouse.)

Register or login to view the content
Antwoord


Register or login to view the content
Antwoord


Al die vragen die jullie hebben. Ik zou willen schreeuwen: Stop ermee! Leg je gedachten stil. Maar ik begrijp het zo goed, echt heel erg goed.
Maar het is ook zo dat we het niet allemaal kunnen vatten. Ik zou ook soms een lijstje willen hebben of een checklist. Wat moet ik doen? Wat is er goed? Wat is er 'normaal' bij een depressie? Wat hoort er helemaal niet bij? Dan zouden we meer vat hebben op de situatie en dat is tenslotte wat we willen. We willen het in handen nemen en er iets aan doen. Ik begrijp dat hoor. Ik wil het ook en heb een hele tijd een ongelooflijke drang gevoeld.

In het begin zat ik ook echt met de vraag: is mijn vriend wel depressief of wilde hij me gewoon kwijt? Probeer hierbij op je gevoel af te gaan, hoe instabiel dat voor het moment ook is. Wij hadden gewoon een goeie band en een heel goeie relatie dus dat stel ik niet meer in vraag. de huisarts zei mij tenslotte: Denk je dat wij drie soorten AD voorschrijven aan iemand die niet depressief is? Toen nam ik geen genoegen met dat antwoord, maar nu weet ik wel beter.

Dus de vraag of je partner wel depressief is, kun je vaak heel makkelijk en snel oplossen. Voor de rest is er heel weinig wat we kunnen doen. Zoals zo vaak al omschreven: geen druk op leggen, daar kunnen ze niet mee om.
Terwijl ik dit aan het schrijven ben, weet ik eigenlijk niet onmiddellijk voor wie. Het is weer wat onrustig in mijn hoofd heb in de indruk. Maar het is dan ook een emotionele, gekke week. Maandag bij de notaris geweest en morgen trouwt mijn broer. Een feest waar iedereen van de familie zo har naar uitkijkt, behalve ik en mijn ouders eigenlijk. Mijn ouders aan de ene kant wel, maar ze zitten zo met mij in. Ik wil hun feest niet verknallen, maar ik weet niet of ik emotioneel stand zal houden. Aan de ene kant hoop ik zo dat mijn vriend een berichtje stuurt om mij te zeggen dat ik moet genieten. Maar ik weet dat de kans heel klein is dat dat gebeurt.

Vergelijken met mijn verhaal is natuurlijk pijnlijk als je weet dat ik al meer dan 11 maanden alleen ben en dat ik intussen ons huis heb overgekocht. zo gek dat mijn leven zo fel veranderd is. In oktober 2015 kreeg ik nog een bericht van: ik hou alleen van jou, principessa. Zo lief, zoals hij altijd was. En twee maanden later crasht hij helemaal en wordt het nooit meer als vroeger tussen ons (althans tot nu toe niet).
Het is en blijft een heel moeilijke en pijnlijke zaak. Ik hoop echt dat ik binnen hier en zoveel maanden kan zeggen: geef de moed niet op, blijf geloven want het komt echt goed. Ik heb het gevoel dat ik er moet blijven in geloven, dat het wel goed komt. Maar weet niet of ik dat gewoon denk om mezelf wat te kalmeren... We zullen zien... Eerst morgen doorkomen...

Ik vind het trouwens ook wel positief, die hobby hoor. Al vind ik dat op zich niet echt nodig. Het is fijn als je iets samen kan doen, maar het is even fijn als je afzonderlijk productief kan zijn... Maar dat is mijn mening.

En inderdaad, Leeuwin: Hoe is het intussen met je mama?
Antwoord


Register or login to view the content
Antwoord


Ik vind het ook wel heel stil... Na het huwelijk van mijn broer een serieus moeilijk weekend gehad.. Tjah, had niet anders verwacht. Dan zie je zoveel liefde, zoveel moois, zoveel 'samen', zoveel steun en dan zit je daar aan tafel, alleen... 
En dan kom je thuis, slaap je wat uit en moet je het hele weekend werken: zaterdagavond, zondagmiddag en zondagavond. En dan vandaag terug naar school. Ik kan mijn werk op school eigenlijk totaal niet meer naar behoren doen. Ik mag het niet zeggen, maar het is zo.
Er is zoveel veranderd in mijn leven dat ik het amper nog dragen kan. En moest mijn vriend dat nu eens inzien...
Vanavond moest ik naar de dermatoloog. Een opstoot van psoriasis. Nog nooit gehad, maar mijn papa en broer hebben het. Mijn broer in serieus erge vorm. Door de toestand hier heb ik het nu ook... Ook dat nog. 38 euro bij de dokter te betalen...
Dan kom je thuis, trek je de brievenbus open. Eindafrekening elektriciteit: 371,06 euro opleg en maandelijks bedrag met 21 euro de hoogte in.

Het lijkt maar niet te stoppen... Wanneer werden er genoeg klappen uitgedeeld en keert het weer wat voor mij? Het raakt tijd, eerlijk gezegd...
Antwoord


Hallo allemaal!

Ik heb een nieuwe topic geopend. En ze adviseerde mij om mij bij deze topic aan te sluiten. 

Even kort mijn verhaal. 

Na 4 jaar een relatie heeft mijn partner de relatie verbroken. Omdat hij geen vriendje vriendinnetje gevoel meer heeft. 
Wel zegt hij dat hij nog heel erg veel om mij geeft en niet wil dat ik uit zijn leven ben. 

Gisteren hebben we 2 uur lang geappt over van alles en nog wat. Deels over hoe hij zich voelt. Maar vooral of andere dingen. Dit was vanuit zijn initiatief. 

Ik vind dit heel erg moeilijk. Ik wil natuurlijk niets liever dan hem spreken en weten hoe het gaat. Maar nu voelt het net alsof er niks veranderd is tussen ons. En hoe hard ik mijzelf ook vertel dat ik hier geen hoop door moet krijgen dat het ooit weer goed komt, krijg het wel. 


Ik probeer er voor hem te zijn door te vragen hoe het gaat en of hij een met mensen om hem heen kan praten. Maar naast zijn psycholoog kan hij het er met niemand anders over hebben dan alleen met mij. 

Ik vind het ook een beetje 'eng' om dit tegen hem te zeggen. Want ik wil natuurlijk niets liever dan dat we weer bij elkaar komen en dat we contact houden.

Hebben jullie een advies of tips hoe ik hier het beste mee om kan gaan?

Liefs xx
Antwoord


Register or login to view the content
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 23-05-2017, 23:30 door Leeuwin.)

@ Gietje, wat een zware dobber voor je die bruiloft! Je hebt je er doorheen moeten worstelen maar had natuurlijk graag ervan genoten.

@ Positiva, herkenbaar wat je partner zegt over het missen van gevoel. Ik merk het ook niet aan mijn vriend maar desondanks heb ik hem al 3 jaar (!) niet meer horen zeggen 'ik hou van je'. Dat doet best pijn soms. Ik weet natuurlijk dat hij van me houdt maar het horen zeggen is ook fijn. We hebben het er wel eens over gehad en toen zei hij dat hij niet precies bij dat gevoel kan. Ik heb wel de indruk dat hij al wel wat gevorderd is trouwens. Van de week plaagde ik hem een beetje om me na te zeggen door een zinnetje dat afgesloten werd met 'liefje'. Eerder zou hij daar wellicht wat opstandig of zelfs paniekerig op hebben gereageerd maar nu zei hij me wel na. We grapten wat dat hij een beetje moest oefenen daarmee omdat hij blijkbaar verleerd is om me liefje te noemen, zoals hij me vroeger altijd noemde. En later toen hij even wegging zei hij 'doei' en ik zei 'doei liefje' een beetje plagerig en toen zei hij ook 'doei liefje'. Niet geheel spontaan dus maar wellicht helpt een beetje plagen op zijn tijd...
In ieder geval is het voor mijn vriend wel herkenbaar om niet helemaal bij zijn gevoel te kunnen komen. Het is al een poos geleden dat we daar expliciet over spraken en ik vind dat ook best pijnlijk om er over te beginnen dus ik doe dat voorlopig maar even niet. Van de week zat hij zo lief naar me te kijken, dan hoef ik het feitelijk niet meer uit zijn mond te horen dat hij van me houdt; ik weet dat immers.

Verder gaat het dus erg goed! Hij is hier nu sinds vorige week woensdagavond!! Wauw, zo fijn. Hij is inmiddels - rustig aan - begonnen met de uitbouw en ik hoor hem ook steeds vaker spreken over dingen die 'we' moeten uitzoeken en moeten doen. Hoewel het dus mijn huis, mijn uitbouw en mijn geld is, voelt het dus wel steeds meer weer ook van hem blijkbaar. En dat doet me goed! Ik wil niets liever dan samen met hem een keuken uitzoeken, en niet alleen een keuken voor mij, maar een keuken voor ons...Ook al woont hij hier niet, hij woont hier nu wel weer een beetje...zoiets? Ik durf het niet te bespreken verder, ik laat het maar gewoon gebeuren en zeg soms wel dat ik het gewoon superfijn vind dat hij er is. Het gaat gewoon goed, hij lijkt in prima doen eigenlijk en gaat ook goed met de kids. Hij was van plan morgen een dagje op pad te gaan naar een vriendin omdat woensdag een drukkere dag thuis is omdat de kids s middags vrij zijn maar daar hoor ik hem nu niet meer over. Vanavond als gezin gewoon samen gegeten en ik merkte dat dat voor mij ook meer gaat wennen, in de zin dat ik me minder druk maak of het voor hem niet te druk is. Ik heb ook gezegd dat hij best tegen de kinderen mag zeggen als ze te lawaaiig zijn bijvoorbeeld of vragen mag of ze koptelefoon opzetten bij doen van een spelletje op de iPad ofzo. Dat pakte hij goed op want deed hij even later ook. Veel zuiverder dan als ik dat doe omdat ik bang ben dat hij het even niet trekt.

Met mijn moeder gaat het naar omstandigheden goed; thanks for asking! Ze heeft 3 chemo's afgerond. Volgende week uitslag PET-scan en dan weten we of chemo is aangeslagen maar daar lijkt het wel een beetje op. Vanwege pijnklachten is ze nu al wel met serie van 10 dagelijkse bestralingen op het bekken begonnen. En hopelijk na pet-scan start met 25 dagelijkse bestralingen van het hele longgebied. Spannend...Duimen op hele kleine kans op herstel, maar in ieder geval op nog een aantal jaren erbij....
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 99 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
01-02-2024, 00:15
Laatste bericht: don't know
31-01-2024, 11:10
Laatste bericht: Nicje
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
28-05-2023, 19:27
Laatste bericht: Edelsteentje
28-03-2023, 08:44
Laatste bericht: Suuz
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
  Een depri partner als vrouw Started by Marijn
5 Replies - 1,950 Views
23-11-2022, 21:34
Laatste bericht: Anoniem2022
  Partner verstoot mij Started by Vidiyo
2 Replies - 691 Views
22-10-2022, 17:36
Laatste bericht: Fae
  Depressief door je relatie? Started by Anoniemm
8 Replies - 1,360 Views
10-08-2022, 08:13
Laatste bericht: Anoniemm



Gebruikers die dit topic lezen:
2 gast(en)