Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn partner is depressief



Zo, mijn werkdag zit er ook op Smile. Rechtstreeks naar mijn bed, maar wilde toch nog even reageren. Want heb ook momenten dat ik hier dagelijks een tiental keren controleer of er iemand iets geschreven heeft. Dus Lucas, hier is het vervolg van wat ik vanmorgen nog wilde zeggen.

Ze lijken je niet te missen en deels is dat ook zo. Omdat ze echt niet bij hun gevoel kunnen. Dat is echt heel erg wreed en onbegrijpbaar voor ons, maar voor hen lijkt dat niet zo abnormaal. Maar dat wil echt niet zeggen dat ze niet met ons in zitten. Ik heb dat zo vaak gedacht en zo voelde het ook echt, maar ik hoorde van vrienden dat mijn vriend wel meer met me inzit dan hij zelf toegeeft of laat blijken.

De eerste maanden heeft hij alles van mijn karakter afgebroken, zondag zei hij me dat ik het niet persoonlijk hoef te nemen. Dat neigt in de richting van: eigenlijk ligt het bij mij. De therapeut van mijn vriend vroeg toen ik bij haar langs ging (een jaar terug) hoeveel tijd ik had en ik wist maar half wat ze bedoelde met die vraag. Ik dacht: Komaan, voor de man van mijn leven heb ik alle tijd. Maar ik denk dat ze duidelijk heeft geweten dat het een genezingsproces van lange adem zou zijn. En dat blijkt nu ook.

Dat gevoel van keihard gedumpt worden, heb ik ook heel erg gehad en dat steekt ook nog wel eens de kop op. Dan kan ik huilen en huilen,... maar probeer je niet te verliezen in dat verdriet. Levert je niet echt veel op.
Hou het in de gaten hoe je evolueert en verwacht niet dat je snel over deze liefde bent. sorry dat ik het zo formuleer, maar het zou kunnen dat je omgeving vindt dat het tijd is om los te laten en verder te gaan, maar luister vooral ook naar jezelf. Daarom ga ik ook langs bij een psycholoog. Nooit gedacht dat ik hulp in die richting zou nodig hebben, maar het helpt me wel om tot rust te komen. Om enkele vragen op een rij te zetten. Zorg er wel voor dat het iemand is waar het mee klikt, anders heb je er weinig aan (moest je het overwegen).

En wat dat seksleven betreft... dat is ook typisch voor depressie en zeker ook in combinatie met medicatie. Wij hadden hier een normaal seksleven en waren daar allebei tevreden mee, maar sinds mijn vriend zich niet goed meer voelde, ging dat echt niet meer. Hij wilde echt niet. Ik dacht dat hij op de een of andere manier wel te verleiden was, maar dat was dus niet zo. Wat mij eigenlijk krenkte en op de duur raakte ik zelfs gefrustreerd. Hij zei me altijd dat het te vroeg was en ik liet het dan wat rusten, maar ik probeerde het daarna nog een paar keer. Zelfs een tongkus was te veel gevraagd. Ooit is het me nog eens 'gelukt' en toen zei hij me: Dat is eigenlijk nog zo slecht niet hé... En toen dacht: wat is dat toch in godsnaam met jou? We kussen al 15 jaar en je lijkt je dat niet meer te herinneren.

dus heel veel wat je omschrijft, begrijp ik heel goed. Ik wou dat ik je kon zeggen: hou vol en het komt allemaal goed. Maar dat kan ik dus niet zeggen. Het evolueert hier wel wat, maar we zijn nog heel ver van wat het zou moeten zijn en de vraagt blijft: Komen we nog terug samen?

En hier hou ik het bij voor vandaag Smile.

Slaapwel!
Antwoord


(13-05-2017, 00:13)Gietje117 schreef: Zo, mijn werkdag zit er ook op Smile. Rechtstreeks naar mijn bed, maar wilde toch nog even reageren. Want heb ook momenten dat ik hier dagelijks een tiental keren controleer of er iemand iets geschreven heeft. Dus Lucas, hier is het vervolg van wat ik vanmorgen nog wilde zeggen.

Ze lijken je niet te missen en deels is dat ook zo. Omdat ze echt niet bij hun gevoel kunnen. Dat is echt heel erg wreed en onbegrijpbaar voor ons, maar voor hen lijkt dat niet zo abnormaal. Maar dat wil echt niet zeggen dat ze niet met ons in zitten. Ik heb dat zo vaak gedacht en zo voelde het ook echt, maar ik hoorde van vrienden dat mijn vriend wel meer met me inzit dan hij zelf toegeeft of laat blijken.

De eerste maanden heeft hij alles van mijn karakter afgebroken, zondag zei hij me dat ik het niet persoonlijk hoef te nemen. Dat neigt in de richting van: eigenlijk ligt het bij mij. De therapeut van mijn vriend vroeg toen ik bij haar langs ging (een jaar terug) hoeveel tijd ik had en ik wist maar half wat ze bedoelde met die vraag. Ik dacht: Komaan, voor de man van mijn leven heb ik alle tijd. Maar ik denk dat ze duidelijk heeft geweten dat het een genezingsproces van lange adem zou zijn. En dat blijkt nu ook.

Dat gevoel van keihard gedumpt worden, heb ik ook heel erg gehad en dat steekt ook nog wel eens de kop op. Dan kan ik huilen en huilen,... maar probeer je niet te verliezen in dat verdriet. Levert je niet echt veel op.
Hou het in de gaten hoe je evolueert en verwacht niet dat je snel over deze liefde bent. sorry dat ik het zo formuleer, maar het zou kunnen dat je omgeving vindt dat het tijd is om los te laten en verder te gaan, maar luister vooral ook naar jezelf. Daarom ga ik ook langs bij een psycholoog. Nooit gedacht dat ik hulp in die richting zou nodig hebben, maar het helpt me wel om tot rust te komen. Om enkele vragen op een rij te zetten. Zorg er wel voor dat het iemand is waar het mee klikt, anders heb je er weinig aan (moest je het overwegen).

En wat dat seksleven betreft... dat is ook typisch voor depressie en zeker ook in combinatie met medicatie. Wij hadden hier een normaal seksleven en waren daar allebei tevreden mee, maar sinds mijn vriend zich niet goed meer voelde, ging dat echt niet meer. Hij wilde echt niet. Ik dacht dat hij op de een of andere manier wel te verleiden was, maar dat was dus niet zo. Wat mij eigenlijk krenkte en op de duur raakte ik zelfs gefrustreerd. Hij zei me altijd dat het te vroeg was en ik liet het dan wat rusten, maar ik probeerde het daarna nog een paar keer. Zelfs een tongkus was te veel gevraagd. Ooit is het me nog eens 'gelukt' en toen zei hij me: Dat is eigenlijk nog zo slecht niet hé... En toen dacht: wat is dat toch in godsnaam met jou? We kussen al 15 jaar en je lijkt je dat niet meer te herinneren.

dus heel veel wat je omschrijft, begrijp ik heel goed. Ik wou dat ik je kon zeggen: hou vol en het komt allemaal goed. Maar dat kan ik dus niet zeggen. Het evolueert hier wel wat, maar we zijn nog heel ver van wat het zou moeten zijn en de vraagt blijft: Komen we nog terug samen?

En hier hou ik het bij voor vandaag Smile.

Slaapwel!

Gietje, heel erg bedankt dat je na zo'n lange werkdag nog even tijd maakt om te reageren. Mijn nachtdienst zit er ook op gelukkig.

Wat je zegt komt echt precies allemaal overeen met haar. Als partner wordt je ook heel onzeker over jezelf door deze dingen, omdat het allemaal zo echt lijkt. Wanneer ik het aan mensen vertel begrijpen ze niet hoe erg het allemaal is. Ze snappen wel dat ik het moeilijk heb omdat het uit is, maar dat is het niet. Het is de manier waarop dit allemaal moet gebeuren. En dat als die depressie er niet was, wij waarschijnlijk gewoon een geweldige relatie hadden. 

Steun is er wel een beetje van buitenaf, maar als ik mijn verhaal vertel begrijpen ze niet hoe ik me voel. Daarom is het fijn om er hier met jullie over te praten. Jullie maken hetzelfde mee.

Ik ga ook snel slapen,

Bedankt en weltrusten!
Antwoord


Hallo allemaal,

Ik wil jullie graag uitnodigen twee nieuwe topics te bezoeken.
Je kunt ze vinden onder "Hoop en herstel" en daarna "Mijn herstelproces".
Ben erg benieuwd naar jullie reacties.

Groetjes,  Bert
Antwoord


Register or login to view the content
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 14-05-2017, 21:55 door MinnieMouse.)

Register or login to view the content
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 16-05-2017, 01:54 door Vincent27.)

(14-05-2017, 18:42)Positiva schreef: Register or login to view the content

Dat denk ik ook! Ik heb heel erg open tegen haar gedaan. Vaak gevraagd waar haar behoeftes lagen en of het ging zoals ze dat wou. En alles ging goed en kreeg goede feedback van haar. Maar toch bleek het niet zo te zijn. Dat maakt je als partner toch best van streek. Ik heb uiteindelijk geen contact gezocht maar ze appte mij voor een bedankje van het kaartje. Ik heb haar een fijne dag en avond toegewenst en hoop ook dat ze dat gehad heeft.
Antwoord


Hallo Allemaal,

Sorry dat ik er even een paar dagen niet was..
Bedankt nog voor jullie reacties ook..
De afgelopen dagen waren nogal heftig met vanavond wel als echt dieptepunt.
Het leek eigenlijk echt weer een beetje beter te gaan.
Afgelopen woensdag heb ik tijdens zijn sporten het gras gemaaid en daarna hebben we samen de auto's gepoetst.. Ook was er weer meer echt contact, emotioneel maar ook aanraking op zijn initiatief, dit zette tot het weekend door.
In het weekend moest er weer gewerkt worden, dit keer naar een beurs in München waar collega's aan het afbouwen waren en dit bezoek werd gecombineerd met het bezoek aan een legervriend die veel voor mijn vriend betekend heeft. Dit onder het motto: "misschien is dit wel de laatste keer dat ik hem zal zien".
Die gedachtegang wordt veroorzaakt doordat er woensdag door de dermatoloog en verdachte moedervlek is geconstateerd die morgen wordt weggesneden. Dit is eng en zeker als je alles al negatief ziet. Mijn vriend heeft dus ook geconcludeerd dat hij zal sterven. En waar woensdag nog gezegd werd dat hij niet zonder gevecht zou gaan en we tot die tijd een mooie tijd moesten hebben, is vandaag de stemming dat wanneer het echt mis blijkt hij er een einde aan maakt.
Hij sluit zich nu echt af. De komende vier weken wil hij werken en mij niet zien, alleen bellen en schrijven.
Hij houdt niet van me, heeft hij al die tijd ook niet gedaan, zegt hij.
Ook zijn zoon van 17 die bij hem/ ons woont moet de komende tijd naar zijn moeder.
Ik moet ook maar zien wat ik doe. Hij wil het alleen doen.
Er loopt nu zoveel door elkaar heen en ik weet niet meer wat ik met de situatie aan moet.
Hij heeft ook uitgesproken dat als er werkelijk wat mis zou zijn, hij het niemand zou zeggen.
Ik denk erover om contact op te nemen met zijn huisarts, maar weet niet of ik dat kan en mag doen.
Op het moment ben ik zo vreselijk bang.
Bang dat het echt niet goed is en hij niet meer verder wil.
Bang dat zelfs als alles goed is, hij ons niet meer toelaat. Hoe meer afstand, hoe meer verwijdering en hoe minder binding en positieve invloed, voor zover dat nog mogelijk is.
Zo graag wil ik hem helpen en steunen, ook met de moedervlek, het wachten op de uitslag, alles.
Ik heb respect voor zijn wens, al is dat zo ongeveer wel het moeilijkste dat ik ooit heb gedaan. Ik denk alleen dat hij het zichzelf moeilijker maakt dan nodig is.
Weet ook niet wat ik ervan moet denken dat hij zegt niet van mij te houden. Als dat waar is. is dat zeer tragisch, dan heeft hij al die tijd met iemand geleefd waarmee het niet goed zat en is tegen zijn gevoel in gegaan. Alle door mij genoemde voorbeelden die wel zijn liefde tonen, waren volgens hem om mij plezier te doen en niet te kwetsen. Ik kan dat niet geloven! Het probleem is dat hij dat wel gelooft.
Wat een ellende.. Hoop dat dit ooit nog goed komt..
P.S. Hij heeft me wel beloofd om vrijdag met zijn huisarts te spreken over therapie. De medicijnen die hij gekregen had, neemt hij niet meer, daarvan wordt hij duizelig.
Antwoord


HI Alleen,

ten eerste is sorry zeggen hier nooit op zijn plaats ;-). We hebben allemaal ons leven en een moeilijke of nog moeilijkere situatie. Ook als je nooit meer terugkomt, vind ik dat je geen sorry hoeft te zeggen.

Ik geef je eerst maar even een dikke knuffel want wat je beschrijft klinkt als een vreselijk pijnlijk verhaal om mee te maken.

Ik ben zelf aan het opkrabbelen van een ernstig zware depressie. Ik kon werkelijk niets meer. Mijn reactie op hoe je partner hiermee omgaat en met jou omgaat komt daar vandaan.
Ik zou je partner flink willen schoppen, zijn gedrag maakt me boos en hij is absoluut ongelooflijk in de war. De manier waarop hij zich gedraagd is voor mij ook bijna onbegrijpelijk.
Een plekje op de huid, dat eventueel niet goed is, kom zo ongelooflijk veel voor en is voor de meeste mensen een korte behandeling en hij kan vervolgens nog stok oud worden. Dit even ter geruststelling van jou en eigenlijk van hem, want zijn reactie dat ie er dan een eind aan maakt is way over the top. Mogelijk is dit wel een aanwijzing dat hij zich in de kern van zichzelf ondertussen echt al ongelooflijk vreselijk voelt en dat zelfs zo'n klein plekje hem al over het randje duwt. Vandaar ook dat hij iedereen van zich af duwt en met zijn laatste restje kracht probeert in evenwicht te blijven. Het lijkt er op dat mensen met een depressie het ene of het andere uiterste doen.... zich aan iemand vastklampen of iedereen wegduwen. Of allebei.
Dat ie medicatie nu niet neemt omdat ie daar duizelig van wordt, krijgt ie echt ook schoppen voor :-P, al zal ik eerst wat vragen moeten stellen. Was die duizeligheid in het begin of nadat ie al helemaal ingesteld was op de medicatie? Als het in het begin was, dan is het een bijwerking die eigenlijk altijd weer verdwijnt, en had ie moeten doorzetten. Als het ook na het instellen was, dan had in overleg met de huisarts iets anders geprobeerd kunnen worden. Medicatie is voor de meesten van ons geen eerste en geen fijne keus. Als het gaat om je maag, dan slikken we wel direct iets, maar als het gaat om ons brein en langdurig gebruik dan maakt het ons bang. ( mij ook) Ook door de vreselijke horrorverhalen die de ronde doen. Mensen zijn bang dat ze zichzelf verliezen, dat ze afvlakken, dat ze er nooit meer vanaf komen. Allemaal dingen die ook wel eens zijn voorgekomen, maar die met goede zorg meestal niet gebeuren. Meestal gaat een stuk pijn van de depressie weg, en komt er ruimte om weer een beetje normaal te zijn en positieve dingen te ervaren voor terug. Ik voelde me juist langzaamaan weer meer mijzelf worden en was er geen sprake van afgestompte gevoelens of iets dergelijks.
Je vriend zorgt dus eigenlijk op het moment helemaal niet goed voor zichzelf, en duwt iedereen van zich af. Hij is de wanhoop nabij en dit is wel ernstig. Dat hij vandaaruit zegt dat ie nooit van je heeft gehouden klinkt als een mes in je hart. Het spijt me dat je ooit zulke woorden hebt moeten horen. Dat verdient niemand. Liefde is iets kostbaars en broos, en hij heeft daar grof op ingehakt. Als het aankomt op de waarheid van dit soort dingen, denk ik dat alleen de tijd je kan vertellen wat waar is.
Een depressie is vreselijk voor beide partijen in een relatie, maar het is zeker niet standaard dat degene met een depressie zijn partner kwijt wil. Daarom kan ik je daar geen advies in geven. Ik ben zelf juist degene die heel graag mijn partner dichter bij zou willen en ik wil mijn relatie behouden, maar hij laat het me juist heel veel alleen doen en kan mijn depressie niet goed hanteren. Daardoor voel ik me ook grotendeels stik alleen. Je naamstelling sluit ik me dus graag bij aan.
Mijn gebruikersnaam was eerst: liz is fighting on her own.... Maar omdat ik zie dat we hier allemaal strijden, en omdat ik het zo negatief vond, heb ik het laatste weggehaald. Maar ik snap je zo goed.

Ik hoop voor je dat er snel verandering komt in de situatie, dat ie goede hulp gaat krijgen en jij je minder zorgen gaat maken. De pijn in je hart heeft denk ik nog wel even tijd nodig. Heel veel sterkte en wijsheid en positiviteit toegewenst, zodat je hier doorheen komt. Zorg goed voor jezelf.

Liefs,
Liz


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 16-05-2017, 14:49 door Gietje117.)

Even reageren op Alleen. Heb jouw reactie Liz nog niet gelezen, maar dat doe ik meteen. Niet te veel door elkaar want anders knettert het te luid in mijn hoofd Wink.

Ik weet dat het heel erg moeilijk is, eigenlijk niet te beschrijven, maar hoe je partner reageert, Alleen, dat maakte ik hier ook mee. Hij had nooit van mij gehouden, deed dit nu ook niet meer,... Neem dat niet al te persoonlijk, hoe moeilijk dat ook is! Ik deed het ook hoor in die tijd en ik werd er gek van. Had hij me echt voor de gek gehouden? Was hij wel depressief? Of wilde hij gewoon van me af? Iedereen liet er zijn licht over schijnen en gaf zijn of haar mening en het werd nog gekker in mijn hoofd. Echt, ik hield het op sommige momenten niet meer.
Maar als je weet dat je relatie goed was voor de depressie, twijfel daar dan niet aan. Anders word je gek en iemand met een depressie zegt echt wel gekke dingen. Vaak niet te begrijpen voor iemand die deze ziekte nooit doormaakte...

Dus hoe moeilijk ook, leg die commentaren wat naast je. Dat je bang bent, daar kan ik inkomen. Dat zou ik ook eerlijk aan je partner laten weten. Daar heb ik openlijk over gesproken met hem. Dat ik me ongerust maak. En dat hij me dus ook altijd mag bellen. Maar net als jouw partner zegt mijn partner dat hij het tegen niemand zegt als hij het moeilijk heeft. Ik heb het daar zelf lastig mee want wil er echt voor hem zijn. Maar je kan jezelf niet opdringen. Je kunt het alleen maar voorstellen. Dus doe ik dat en dan zien we wel weer.

Hou er rekening mee dat er heel veel tijd over alles zal gaan. Dan moet je zelf uitmaken hoe je die tijd zal overbruggen. Soms ga je het wel weten, andere keren lijk je voor een torenhoge berg te staan... Probeer hier de dingen wat van je af te schrijven, we kunnen wat raad proberen te geven.
Maar onthou misschien wat Leeuwin ooit tegen me zei: Jij bent de boom, die de storm moet proberen te doorstaan.

Heel veel sterkte!

Ik maak me ook zorgen over hoe onze relatie (die er nu eigenlijk geen meer is) zal evolueren. Zal hij me nog terug willen na zijn depressie? Wordt hij terug verliefd op mij? Zakt hij later terug in een depressie? Zal hij nog weten hoe het tussen ons was? Laat hij mij volledig links liggen en begint hij opnieuw met iemand anders? Ik hoop nog altijd dat ik hier op een dag kan uitschreeuwen dat we terug samen zijn. Dat we aan het bouwen geslagen zijn. Dat we de handen in elkaar hebben geslagen. Het enige wat ik nu kan zeggen dat we elkaar nog spreken, dat er wat verbondenheid is. Dat is al een lichtpunt.

Gisteren zijn we trouwens naar de notaris geweest. Hij werd in één klap rijk, ik heel erg arm als het over mijn bankrekening gaat, maar ik heb onze stulp kunnen redden. Sinds gisterenavond is het MIJN stulp en dit laat ik me alvast niet meer afnemen. Ik ga er keihard voor werken. Ook al was het ons liefdesnest, droomde ik van kinderen met mijn vriend en zag ik er ons samen oud worden. Er zijn nu echt geen zekerheden meer. Alleen dat ik er alles aan zal doen om er een thuis van te maken (wat het deels al is) en dan hoop ik dat ik trots op mezelf kan zijn en dat er een tijd komt dat ook hij trots op mezelf is.
Ik was nog maar vijf minuten weg bij de notaris en ik kreeg al een bericht trouwens. Hey. Cava nog? Gelukkig had ik een avondje geregeld. Vier heel goeie vrienden zijn bij mij komen eten. En had best een gezellige avond. Heb dan ook gestuurd naar mijn vriend (uren later): Fijne avond gehad.

Ik hoop dat hij stilaan misschien terug voelt wat hij heeft achter gelaten. Of misschien zoekt hij stilaan weer toenadering. Want er staan wel nog wat dingen op het programma dat we elkaar zullen treffen. Hoop het zo, maar aan de andere kant wil ik niet hopen. Dan kan ik ook niet ontgoocheld worden. Want er is al genoeg op mijn hart getrapt.
Antwoord


Register or login to view the content
@ Gietje, even heel kort...Wilde even zeggen dat je volgens mij hartstikke goed gereageerd hebt naar je ex. Uren later vind ik goed (en knap! Ik vind dat zelf altijd maar ingewikkeld) omdat je laat zien dat er meer is in je leven dan alleen hij en dat je dus niet afhankelijk bent. En ook goed dat je zegt dat je goede avond hebt gehad. Die reactie had hij wellicht niet verwacht. Denk echt dat dat supergoed is hoe je gereageerd hebt!

@ Liz, wat beschrijf je alles duidelijk! Dank je wel voor je inzichten. Vanuit jouw moeilijke positie beteken je in ieder geval veel voor ons naasten om het wat beter te kunnen begrijpen.

Wilde ook nog reageren op Alleen maar weet dat nu even niet meer. Dit was even als korte reactie bedoeld..Wellicht later meer.Register or login to view the content
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Leeuwin :   • Liz is fighting
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 98 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
01-02-2024, 00:15
Laatste bericht: don't know
31-01-2024, 11:10
Laatste bericht: Nicje
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
28-05-2023, 19:27
Laatste bericht: Edelsteentje
28-03-2023, 08:44
Laatste bericht: Suuz
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
  Een depri partner als vrouw Started by Marijn
5 Replies - 1,948 Views
23-11-2022, 21:34
Laatste bericht: Anoniem2022
  Partner verstoot mij Started by Vidiyo
2 Replies - 688 Views
22-10-2022, 17:36
Laatste bericht: Fae
  Depressief door je relatie? Started by Anoniemm
8 Replies - 1,354 Views
10-08-2022, 08:13
Laatste bericht: Anoniemm



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)