Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn partner is depressief



Jullie hebben mij echt enorm aan het denken gezet. Ik denk dat ik open voor haar moet wezen en dat ik zelf nu alle deuren dicht gesmeten heb dat ze zelf geen contact meer met mij wil. Daarom haar het volgende appje verzonden.

Hey San, ik heb een beetje spijt van dat ik mijn verhaal niet aan je verteld heb. Ik zou graag nog met je willen afspreken want ik denk dat wat ik te vertellen heb aan je veel rust aan je gaat geven. Ik begin je nu pas een beetje te snappen (heb even tijd voor mijzelf genomen). Ik hoop dat je hier nog voor open staat! En geloof mij.... Ik ga niet opdringen of pushen maar wil alleen jou gelukkig zien! Ik kan do en vrijdag helaas niet ivm 3 sollicitaties. Morgen om 1 uur de laatste en vrijdag om 1 uur ook 1tje. Ik hoor het graag van je! X Vin


Ik wil haar dan ook het volgende gaan vertellen:

Lieve San,

Ik heb nooit het zo willen laten eindigen en ik snap je gevoel nu steeds beter. Ik heb goed informatie gezocht in wat je op dit moment hebt en ik heb daar totaal verkeerd op gehandeld terwijl ik dacht dat dit het beste was voor jou. Ik had dit zelf niet door omdat je zelf ook geen antwoorden had kon ik niet weten wat ik goed deed en wat ik fout deed.

Je zei tegen mij dat je niet gebonden wou wezen omdat je miss een leuke jongen tegen zou komen en dan aan mij vast zat. Maar dit is niet het probleem he? Je voelt spanning en angst voor mij en dat is de reden dat je geen contact wil heb ik dat goed?

Ik heb in onze relatie ook dingen gedaan en niet gedaan zonder ik het zelf door had. Ik heb hier eerlijk waar keihard aan zitten knokken en er is mij echt een spiegel voor gehouden die ik goed hard nodig had.

Ik wil je laten weten dat ik jou gelukkig wil zien. Als dat met een ander is prima maar als ik je maar zie stralen! Ik laat mijn deur altijd voor je open staan en je bent met alle liefde welkom! Ik ben niet meer verliefd op je maar ik hou van je ziels veel hou ik van je. 

Ik weet dat het je nu niet lukt om contact met mij te hebben omdat die spanning er is waarvan je niet weet waar het vandaan komt. Daar leg ik mij bij neer en zal geen contact meer met je zoeken omdat je dit niet kan gebruiken in je proces. Ik wil je daarom ook laten weten dat je altijd contact met mij kan zoeken wanneer jij de behoefte hebt of er aan toe bent om dit te doen. En mocht je spijt krijgen van je beslissing en alles wat helder kan inzien dan ben ik meer dan bereid om samen na een relatie therapeut te gaan zodat dit nooit meer kan gebeuren en we alle 2 er enorm van leren. Ik zou ontzettend graag mee naar lentis willen om je verhaal aan te horen en misschien kan ik mijn verhaal daar delen zodat het jou helpt in je proces. Dit zodat ik nog meer begrip voor jou krijg en belangrijker nog dat jij er sneller boven op komt.

Mocht je dit niet willen dan begrijp ik dat heel erg goed en zul je van mij nooit een vreemde blik krijgen. Die band die wij samen hebben is uniek Zoals geen ander en die laat ik zelf niet zomaar kapot gaan. Alleen jij en ik weten hoe dat tussen ons zit en geen ander die ik daar ooit tussen heb laten komen.

Ik wil wel eerlijk tegen je wezen en zeggen dat ik wel verder ga met mijn leven. Ik kan niet meer op je zitten wachten als je het zelf niet wil. Als ik nu een leuk meisje tegen kom dan ben ik eerlijk tegen haar over jou maar ik ga er wel voor open staan. Maar een relatie is voor mij op dit moment niet belangrijk omdat ik geen relatie kan hebben met een nieuwe vrouw als ik mijn eigen leven niet goed op de rit heb.

Ik weet niet zo goed wat je nodig hebt maar weet dat ik er voor je zal wezen in lichte en donkere dagen kan je bij mij aankloppen en ik zal er voor je zijn. 

Waar ik nu het meest bang voor ben is dat ik de schuld krijg van alles. Dit omdat je moeder mij zo afstoot en natuurlijk geen goed woord over mij heeft omdat ze altijd negatieve verhalen over mij gehoord heeft. Mocht jij dit zo voelen of heb ik wat gedaan waarvan ik mij echt niet bewust ben dan hoor ik dit graag.

Ik hoop dat ik je wat rust geef op deze manier. Dat is de hele tijd al wat ik gewild had maar ik luisterde niet goed na jou en nu de liefdesverdriet voorbij is kan ik weer wat helder nadenken. Ik hoop dat je snel weer de oude word. En ik hoop dat je snel weer zin hebt om leuke dingen te gaan doen! Je hebt nog een papiertje van mij met 2 tickets voor the Lion king en dit is nog steeds geldig.

Mocht je vragen hebben die jou helpen in je proces dan beantwoord ik ze graag! 

Ik zou nu graag je verhaal willen aanhoren wat je graag kwijt wou al die tijd. Ik hoop dat je het met mij wil delen. 

Liefs Vincent
Antwoord


(04-05-2017, 00:54)Vincent27 schreef: Jullie hebben mij echt enorm aan het denken gezet. Ik denk dat ik open voor haar moet wezen en dat ik zelf nu alle deuren dicht gesmeten heb dat ze zelf geen contact meer met mij wil. Daarom haar het volgende appje verzonden.

Hey San, ik heb een beetje spijt van dat ik mijn verhaal niet aan je verteld heb. Ik zou graag nog met je willen afspreken want ik denk dat wat ik te vertellen heb aan je veel rust aan je gaat geven. Ik begin je nu pas een beetje te snappen (heb even tijd voor mijzelf genomen). Ik hoop dat je hier nog voor open staat! En geloof mij.... Ik ga niet opdringen of pushen maar wil alleen jou gelukkig zien! Ik kan do en vrijdag helaas niet ivm 3 sollicitaties. Morgen om 1 uur de laatste en vrijdag om 1 uur ook 1tje. Ik hoor het graag van je! X Vin


Ik wil haar dan ook het volgende gaan vertellen:

Lieve San,

Ik heb nooit het zo willen laten eindigen en ik snap je gevoel nu steeds beter. Ik heb goed informatie gezocht in wat je op dit moment hebt en ik heb daar totaal verkeerd op gehandeld terwijl ik dacht dat dit het beste was voor jou. Ik had dit zelf niet door omdat je zelf ook geen antwoorden had kon ik niet weten wat ik goed deed en wat ik fout deed.

Je zei tegen mij dat je niet gebonden wou wezen omdat je miss een leuke jongen tegen zou komen en dan aan mij vast zat. Maar dit is niet het probleem he? Je voelt spanning en angst voor mij en dat is de reden dat je geen contact wil heb ik dat goed?

Ik heb in onze relatie ook dingen gedaan en niet gedaan zonder ik het zelf door had. Ik heb hier eerlijk waar keihard aan zitten knokken en er is mij echt een spiegel voor gehouden die ik goed hard nodig had.

Ik wil je laten weten dat ik jou gelukkig wil zien. Als dat met een ander is prima maar als ik je maar zie stralen! Ik laat mijn deur altijd voor je open staan en je bent met alle liefde welkom! Ik ben niet meer verliefd op je maar ik hou van je ziels veel hou ik van je. 

Ik weet dat het je nu niet lukt om contact met mij te hebben omdat die spanning er is waarvan je niet weet waar het vandaan komt. Daar leg ik mij bij neer en zal geen contact meer met je zoeken omdat je dit niet kan gebruiken in je proces. Ik wil je daarom ook laten weten dat je altijd contact met mij kan zoeken wanneer jij de behoefte hebt of er aan toe bent om dit te doen. En mocht je spijt krijgen van je beslissing en alles wat helder kan inzien dan ben ik meer dan bereid om samen na een relatie therapeut te gaan zodat dit nooit meer kan gebeuren en we alle 2 er enorm van leren. Ik zou ontzettend graag mee naar lentis willen om je verhaal aan te horen en misschien kan ik mijn verhaal daar delen zodat het jou helpt in je proces. Dit zodat ik nog meer begrip voor jou krijg en belangrijker nog dat jij er sneller boven op komt.

Mocht je dit niet willen dan begrijp ik dat heel erg goed en zul je van mij nooit een vreemde blik krijgen. Die band die wij samen hebben is uniek Zoals geen ander en die laat ik zelf niet zomaar kapot gaan. Alleen jij en ik weten hoe dat tussen ons zit en geen ander die ik daar ooit tussen heb laten komen.

Ik wil wel eerlijk tegen je wezen en zeggen dat ik wel verder ga met mijn leven. Ik kan niet meer op je zitten wachten als je het zelf niet wil. Als ik nu een leuk meisje tegen kom dan ben ik eerlijk tegen haar over jou maar ik ga er wel voor open staan. Maar een relatie is voor mij op dit moment niet belangrijk omdat ik geen relatie kan hebben met een nieuwe vrouw als ik mijn eigen leven niet goed op de rit heb.

Ik weet niet zo goed wat je nodig hebt maar weet dat ik er voor je zal wezen in lichte en donkere dagen kan je bij mij aankloppen en ik zal er voor je zijn. 

Waar ik nu het meest bang voor ben is dat ik de schuld krijg van alles. Dit omdat je moeder mij zo afstoot en natuurlijk geen goed woord over mij heeft omdat ze altijd negatieve verhalen over mij gehoord heeft. Mocht jij dit zo voelen of heb ik wat gedaan waarvan ik mij echt niet bewust ben dan hoor ik dit graag.

Ik hoop dat ik je wat rust geef op deze manier. Dat is de hele tijd al wat ik gewild had maar ik luisterde niet goed na jou en nu de liefdesverdriet voorbij is kan ik weer wat helder nadenken. Ik hoop dat je snel weer de oude word. En ik hoop dat je snel weer zin hebt om leuke dingen te gaan doen! Je hebt nog een papiertje van mij met 2 tickets voor the Lion king en dit is nog steeds geldig.

Mocht je vragen hebben die jou helpen in je proces dan beantwoord ik ze graag! 

Ik zou nu graag je verhaal willen aanhoren wat je graag kwijt wou al die tijd. Ik hoop dat je het met mij wil delen. 

Liefs Vincent

Mooi geschreven Vincent, je hebt naar mijn mening verteld wat je wilde vertellen aan haar en meer kan je ook niet doen. Wel apart dat ons verhaal veel overeenkomsten heeft en dat je haar ook San noemt, waarschijnlijk ook van Sandra? Heel toevallig haha.

Maar je moet niet denken dat jij alle deuren hebt dicht gegooit. Je moet jezelf echt niets verwijten. Ik heb dat ook steeds gedaan en ging zelf dingen invullen omdat ik geen antwoorden kreeg. Ik snap je gedachten echt heel goed maar ik denk dat je jezelf hier niet de schuld van moet geven.
Antwoord


(04-05-2017, 10:00)lucas0088 schreef: Mooi geschreven Vincent, je hebt naar mijn mening verteld wat je wilde vertellen aan haar en meer kan je ook niet doen. Wel apart dat ons verhaal veel overeenkomsten heeft en dat je haar ook San noemt, waarschijnlijk ook van Sandra? Heel toevallig haha.

Maar je moet niet denken dat jij alle deuren hebt dicht gegooit. Je moet jezelf echt niets verwijten. Ik heb dat ook steeds gedaan en ging zelf dingen invullen omdat ik geen antwoorden kreeg. Ik snap je gedachten echt heel goed maar ik denk dat je jezelf hier niet de schuld van moet geven.
Haha nee van Sanne! 
Dankje voor je reactie! Ik hoop dat er nog iig iets uit komt. Ik vind haar gezondheid belangrijker dan mijn eigen liefde. Zal wat zijn geweest hahahahaha als wij het over dezelfde meid hadden gehad. Maar nee :p ik hoop iig dat ik dat stukje schuld los kan laten maar het is voor mij zeker een les voor in de toekomst
Antwoord


Zojuist met mijn ex gesproken over mijn laatste berichtje. Het was een fijn gesprek en ze gaf inderdaad ook wel toe dat het niet echt goed ging.

Ik heb voorgesteld om al het contact van haar te laten komen en verder doe ik niks. Ik ga verder met mijn leven maar ze wou nog wel als haar proces voorbij is met mij naar een relatie therapeut.waarop ze direct vroeg "als je een nieuwe vriendin krijgt wil je dat dan nog steeds?" ik zei ja tuurlijk!
En vroeg haar waarom ze dat vroeg... Oh gewoon weet ik niet zei ze.

Kan 2 dingen betekenen... Ze wil me terug maar nu niet. Of ze is echt klaar met mij liefde is over en ze wil de band redden?

Ik weet niet of ik haar nou nog moet appen om het te vragen of gewoon laten rusten.
Antwoord


Je hebt gezegd dat het contact nu van haar af moet komen, dus ik zou het laten rusten. Het is voor haar sowieso waarschijnlijk niet mogelijk om aan te geven wat de volgende stap zal zijn, of wat ze verwacht dat er gaat gebeuren. Een kenmerk van depressie is ook dat het eigen gevoel niet bereikbaar is. Verstandelijk kunnen ze wel beredeneren "we zijn al een tijd samen, dus hij zal wel leuk zijn", maar dat iets heel anders als het zelf voelen. Dat zit vaak heel diep weg gestopt en is zelfs bij mijn partner (waar de depressie nu ongeveer 2 jaar geleden is) nog niet helemaal terug.
Antwoord


dit is mijn tweede depressie.
Mijn gevoel is gelukkig niet compleet weg. Maar mijn zekerheid en vertrouwen en vermogen om te kiezen en duidelijke uitspraken te doen zijn wel verdwenen. Als mij wordt gevraagd of ik koffie wil, dan ga ik al twijfelen. Ik weet dat ik het lust, maar wil ik het?
Alles in jezelf, alle goede dingen, worden verstikt door het grote negatieve gevoel van de depressie. Dat is zo alles overheersend dat je het niet meer weet. Je kan niets losmaken van die verschrikkelijke negatieve hel waar je in zit. Daarom is alles zo moeilijk. Daarom zeg je maar niks, omdat je wel wil praten, maar je mogelijk begint te schreeuwen. Daarom doe je maar niks, omdat je wel behoefte hebt aan gezelligheid, maar je weet dat dat klote gevoel toch in de weg zit en je daardoor niet gezellig bent.  Daardoor wil je niet kiezen, want je bent jezelf niet meer.
Het is in mijn ogen één van de meest ingewikkelde 'ziektes', die er zijn. Toen ik het de eerste keer kreeg, en op een dag naar het station liep om van therapie naar huis te gaan, en voor het eerst echt besefte dat ik ZIEK was....... toen bedacht ik daarbij, dat als ze hiervan een oorlogswapen konden maken, ze absoluut de oorlog zouden winnen.
Ook besefte ik voor het eerst toen, dat ik nooit had kunnen begrijpen wat een depressie was voor die tijd. Dat ik me nooit had kunnen voorstellen dat het leven er zo zwart uit kan zien en je zo gevangen kan zitten in je gedachten en emoties die standaard niets positiefs toelaten.
In mijn geval werd ook duidelijk dat het beloningscentrum van mijn hersenen absoluut uitgeschakeld was. Normaal als je eet, geeft je hersenen een signaal: hmmm lekker, neem nog een hap. Of als je muziek hoort die je mooi vind, dan raakt dat iets wat je bijvoorbeeld blij maakt of juist droevig ofzo. Bij mij ontstond er een soort kortsluiting en dacht ik gek te worden...please mag de muziek uit. De zon die op je huid schijnt en je verwarmt, heb ik de hele eerste zomer niet opgemerkt.... werkelijk op geen enkele manier was de warmte van de zon een signaal voor mijn hersenen om te voelen dat het fijn was en licht en goed weer of een mooie dag. Niks... ik was blind daarvoor.
Ik zong altijd, de hele dag door. Ik zong tijdens de was ophangen, ik zong op kantoor, ik zong tijdens het koken. De eerste 9 maanden van mijn depressie was ik stil. In mijn hoofd was geen melodie, die normaal bij het opstaan altijd wel ontstond. Het was er niet.
Toen het eindelijk af en toe  aanging, met behulp van medicatie(!), soms maar een minuutje of twee, dan zei ik soms zelfs tegen mijzelf: doen niet zo raar zeg.... er valt niks te zingen. Maar het waren de eerste tekenen van herstel in mijn hersenen.

Ik was kwaad en voelde me verraden door mijn eigen lichaam. Mijn hersenen deden het dus niet meer en bepaalden hoe ik de wereld ervaarde en ook hoe ik me voelde ten opzichte van leven, liefde, werken, zon  en dood en van God. Ik verloor al mijn vertrouwen in alles, want alles werd bepaald door...... de perceptie van mijn hersenen en hun vermogen om te 'zien'.

Dus niet alleen moet je herstellen van een donker dal, zacht gezegd, maar ook je hele wereldbeeld en zelfbeeld verandert en word eigenlijk nooit meer hetzelfde.

Ik schrijf jullie dit met alle liefde om een kijkje te geven in de complexe wereld van depressie.
Ik vind jullie als "partners-van" dappere liefdevolle geweldige mensen, omdat jullie proberen een goede weg te vinden en proberen te begrijpen en proberen te steunen. Ik hoop mensen als jullie steeds weer tegen te komen, want het maakt de wereld van mensen met een depressie makkelijker.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
[-] 4 gebruikers zegt bedankt tegen Liz is fighting :   • Leeuwin, lucas0088, Positiva, Vincent27
Antwoord


Hoi Liz,

Wat heb je het duidelijk omschreven, veel dingen zijn herkenbaar. Ik heb er zelf nooit zo diep over nagedacht... Ik hoop dat de partners van...  het hierdoor ook wat beter begrijpen, maar dat blijft heel moeilijk denk ik. Als je jezelf al vaak niet begrijpt, hoe moet iemand anders je dan begrijpen. Het is gewoon een rotziekte en om dat te accepteren is al een hele grote stap.

Groet, Aline
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Aline49 :   • Liz is fighting
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 05-05-2017, 16:36 door Vincent27.)

(04-05-2017, 23:48)Positiva schreef: Je hebt gezegd dat het contact nu van haar af moet komen, dus ik zou het laten rusten. Het is voor haar sowieso waarschijnlijk niet mogelijk om aan te geven wat de volgende stap zal zijn, of wat ze verwacht dat er gaat gebeuren. Een kenmerk van depressie is ook dat het eigen gevoel niet bereikbaar is. Verstandelijk kunnen ze wel beredeneren "we zijn al een tijd samen, dus hij zal wel leuk zijn", maar dat iets heel anders als het zelf voelen. Dat zit vaak heel diep weg gestopt en is zelfs bij mijn partner (waar de depressie nu ongeveer 2 jaar geleden is) nog niet helemaal terug.

Je hebt gelijk! Ik moest alleen de groetjes doen aan iemand en moest de groeten terug doen van haar. En dat heb ik nog geapped maar krijg niet een reactie... Vind ik wat vreemd om te negeren maar miss moet ik het mij niet persoonlijk aantrekken.

Wat je zegt klopt wel ze denkt veel na bij veel dingen wat ik had gezegd maar het antwoord is echt sumier en weet niet zo goed wat ik er mee moet doen. Ik laat alles van haar kant komen en miss vind ze ondertussen wel een jongen maar goed... Ik denk dat het geen stabiele basis is voor haar!

Wat ik heel vreemd vond was dat aanraking bij haar helemaal niet goed voelde. We waren wat aan het ouwehoeren en tikte haar aan maar dat voelde voor haar absoluut niet goed. Een knuffel voelt niet goed gewoon niks. Ik kan daar niet zo goed bij omdat knuffelen toch in ons natuur zit?

Liz,

Ik vind het super sterk van je om hier je verhaal te delen! Ik begrijp ook dat het je energie kost en het helpt ons allemaal heel erg veel!!

Het is voor mij al een stuk duidelijker als je ook vanaf de andere kant een keer bekijkt! Ik hoop voor jou dat je er snel doorheen komt en het achter je kan laten! 

Heel erg veel suc6 bij het verwerken! Mocht je andersom vragen hebben mag je mij dat gerust stellen. En ik denk dat de rest hier jou ook wel met alle liefde bij willen helpen.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Vincent27 :   • Liz is fighting
Antwoord


Hi Vincent,  
Je zegt: knuffelen zit in onze natuur.  Maar je vergeet daarmee weer even alles wat ik je vertel over depressie. Wat makkelijk gebeurd in het denken van iemand die niet depressief is ggeweest.  ( geen verwijt hè! !  ;-) )

Eten zit ook in onze natuur. Toch heb ik een half jaar lang  moeten vechten om te eten. Het ging nooit vanzelf en soms helemaal niet. Begint nu met  medicatie geloof ik weer eindelijk te komen.
Leven zit normaal in onze natuur, maar vele depressies geven mensen het gevoel echt te willen sterven.  
Iedereen wil graag slapen snachts maar voor veel depressievelingen is de slaap verstoord. ..... depressief zijn is tegennatuurlijk to begin with... 

IK hoop dat mijn antwoord je helpt. :-) 

Haar gedrag heeft met haar (en haar ziekte) te maken.  Niet met jou.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord


Hallo allemaal,

Juist nu op Bevrijdingsdag heb ik de behoefte om een bericht in een andere toonsoort te plaatsen.

Bevrijding

Ik zat vanmorgen vroeg na te denken over onze bevrijding in 1945, geen oorlog in ons land, democratie, vrijheid van meningsuiting, een groot goed.
Maar steeds dwaalde mijn gedachten af naar een ander onderwerp, namelijk "mijn zelfbevrijding" als proces.
Nu al meer dan twee jaar geleden heb ik een belangrijke ontdekking gedaan namelijk dat mijn depressies een signaal van mijn lichaam en geest zijn geweest. Die depressies zette letterlijk alles stil, een signaal van Bert zo kan je niet langer in het leven staan. Je maakt jezelf kapot.
Ik herkende dit signaal eerst niet waardoor meer depressies volgde. Twee jaar geleden ben ik er na een forse crisis uit geknald. Ik heb letterlijk geroepen "nooit meer" en "nooit meer zal ik die angstige, in mijzelf gekeerde man zijn". Daar is voor mij een groeiproces gestart dat nog steeds voort duurt. Een proces van "leren leven met depressie" maar vooral "voor het eerst leren leven".  Daarom heet mijn topic dus leren leven. het eerste jaar was dit heel hard werken. Drie maanden lang heb ik mij 's avonds dezelfde vraag gesteld namelijk "wat ging er goed vandaag". Dus niet, wat ging er mis, of wat kon er beter, mijn oude patroon.
Na een paar maanden begon ik een beetje te voelen dat ik sommige dingen goed had aangepakt. Ik begon het ook steeds meer te geloven.
Mijn eigenwaarde begon wat te groeien, mijn zelfvertrouwen nog niet zo. Ik heb mij in die periode vaak een puber gevoelt die voor het eerst nieuw gedrag ging uit proberen. Ik had nog veel bevestiging van anderen nodig dat ik het goed deed. Voorheen vond ik het altijd enorm belangrijk wat anderen van mij vonden. Mijn valkuil wat zullen anderen wel van mij vinden en dan dus blokkeren was groot. Ik heb hier het eerste jaar dagelijks bij stil moeten staan. Dagelijks enorm bewust leren leven is een knap vermoeiend proces kan ik jullie verzekeren.
Maar het leverde ook veel op. Ik heb geleerd bewust keuzes te maken die in mijn belang zijn. Ik heb geleerd de confrontatie aan gegaan, rekening houdend met de ander, maar met een duidelijk doel voor ogen. Mijn zelfvertrouwen begon zich op andere, meer positieve manier te ontwikkelen, meer zelfbewust. Ik dacht ik ben van mijn depressies af, dit nemen ze mij niet meer af. Tot november vorig jaar er zich toch weer een depressie aan diende. Ik voelde hem al in september aan komen, heb geprobeerd hem voor te zijn maar helaas.
Maar deze depressie voelde anders, wat lichter en duurde twee maanden. Wat ik voor het eerst mee maakt was dat ik mijzelf kon blijven waarderen tijdens een depressie. Geen druppel energie, nergens zin in, gesloopt, maar tot mijn verbazing weinig negatieve gedachten.
Ik moest de teugels laten vieren maar kon zelf wel mijn grenzen bewaken. In tegenstelling tot voorheen isoleerde ik mij nu niet totaal. Bezoek wilde ik niet, maar chatten kon ik wel. Ik kon in die periode juist via een chat in alle eerlijkheid vertellen hoe het met me ging.
Ik bleef open en eerlijk vooral ook naar mijzelf. Vandaag heb ik het gevoel dat ik tijdens deze laatste depressie mijn groeiproces om te leren omgaan met zo'n dip door ging. Ik heb de stille hoop dat de depressies in heftigheid zullen blijven afnemen. Vooral omdat "leren leven" mij langzaam maar zeker beter af gaat.
Bevrijding is dus vandaag voor mij vooral mijn proces van herstel, zelfbevrijding door te leren leven.
Als oude knar leer ik juist nu elke dag nieuwe dingen bij. [Afbeelding: shy.png]
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Bert :   • Vincent27
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 98 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
01-02-2024, 00:15
Laatste bericht: don't know
31-01-2024, 11:10
Laatste bericht: Nicje
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
28-05-2023, 19:27
Laatste bericht: Edelsteentje
28-03-2023, 08:44
Laatste bericht: Suuz
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
  Een depri partner als vrouw Started by Marijn
5 Replies - 1,948 Views
23-11-2022, 21:34
Laatste bericht: Anoniem2022
  Partner verstoot mij Started by Vidiyo
2 Replies - 689 Views
22-10-2022, 17:36
Laatste bericht: Fae
  Depressief door je relatie? Started by Anoniemm
8 Replies - 1,356 Views
10-08-2022, 08:13
Laatste bericht: Anoniemm



Gebruikers die dit topic lezen:
3 gast(en)