Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn partner is depressief


(Dit bericht is het laatst bewerkt op 02-05-2017, 23:00 door Gietje117.)

@ Lucas en Vincent: Ik ben alle berichten één voor één aan het doorlezen en reageer even op alles gewoon Smile. Zal wel geen kwaad kunnen. Ik heb lang met de zorg gezeten. Ik ga moeten trekken, anders durft hij misschien niet meer terug te komen. Dus ik moet duidelijk blijven stellen dat ik van hem hou, dat ik hem mis en dat ik hem echt heel graag terug wil. Maar ik zou het jullie niet aanraden. Dat helpt helemaal niet volgens mij. Er zijn ook al heel wat mensen die gezegd hebben dat de partner echt wel terug komt als ze voelen dat dit de weg is. Dat je daarom niet moet blijven trekken. Ik ben er nog steeds niet helemaal van overtuigd, maar het zou wel kunnen dat ze gelijk hebben.

Wat die reactie betreft van een andere vriend. Ik heb hier ook al vanalles moeten horen, maar ze zeggen vooral veel dingen, maar ik weet niet of het hen zou lukken om echt een relatie aan te gaan. Mijn vriend vertelde ook al over een appartement en later een huis kopen,... maar hij woont intussen al 11 maanden terug bij zijn moeder en vader... en dit voor een man van 33...

@ Bert: die paniek merkte ik ook bij mijn vriend. En dat uitte zich dan ook soms op heel rare manieren. Soms agressief, soms verbaal behoorlijk scherp uit de hoek komend, ook letterlijk angstig en proberen weg te vluchten,... Ik probeer dit nu los te koppelen. Ik probeer niet meer te vaak over ons te praten. De laatste tijd zou mijn vriend dan ook letterlijk: STOP zeggen. Wellicht omdat het dan weer over een grens gaat die hij nog niet aan kan. Ook al zijn we uit elkaar, ik probeer daar rekening mee te houden. Ik hoop dat hij ooit weer de connectie maakt dat wij een sterke relatie hadden en dat hij me niet blijft associëren met zijn depressie. Wat hij wel al een hele tijd doet intussen.

@ Bert: Is het dan realistisch voor ons - als partner - te denken dat jullie ogen plots toch weer open gaan. Dat je de nabijheid van iemand wel weer kan gaan appreciëren. Al ben ik bang dat mijn partner het niet meer bij mij komt zoeken omdat hij me zal blijven associëren met zijn donkere periode. Hij verwoordde het vroeger: als ik gelukkig met jou was geweest, dan zou er nooit een depressie gekomen zijn... Ik vind dat volledig verkeerd, maar wat als... Al zijn dat nu heel moeilijke vragen neem ik aan... Ik klamp me gewoon graag vast Wink.
Antwoord


(02-05-2017, 20:26)Leeuwin schreef: Register or login to view the content
@ Bert, 
Jeetje jouw bericht komt wel binnen hoor bij mij. Net als wat Positiva eerder schreef, het is fijn als mensen van 'binnenuit' vertellen hoe ze de depressie ervaren hebben. Onze partners kunnen dat niet of nog niet verwoorden wellicht. Ik weet niet zo goed hoe ver mijn partner nu precies is. Voor mijn gevoel ligt de depressie in grote lijnen achter hem maar...er zijn nog wel (veel) klachten en beperkingen. Ook lijken depressieve buien op de loer te liggen bij bijv grote vermoeidheid of tegenslagen. Ik weet niet zo goed hoe ik dat moet duiden of benoemen. Ze boezemen mij wel angst in. Ik durf ook niet alles ter sprake te brengen. Wat jij van binnenuit beschrijft zou ik ook aan mijn vriend wel willen vragen maar wellicht is dat te vroeg...?
 
Waarom nam hij zo'n afstand? Waarom zei hij relatie te willen verbreken? Waarom zag ik hem soms wekenlang niet? Maar als ik hem dan wel zag dan kon hij in eerste instantie me soms niet aankijken of me een kus geven maar later lagen we toch in elkaars armen in bed. Waarom zei hij het fijn te vinden om samen te zijn maar 'er naderhand toch last van te hebben'?? Waarom kon hij de gedachte aan 'samen' niet aan? Waarom zegt hij nog steeds niet 'ik hou van je'. Etc etc.
Register or login to view the content

Hoi Leeuwin,

Bij mij duurde het herstellen van mijn zware depressie behoorlijk lang. Ik had lange tijd erg weinig energie en weerstand om met tegenslag om te gaan. Ook ik had dan soms een korte periode van meer somberheid. Bovendien zat mijn eigenwaarde en zelfvertrouwen op een dieptepunt. Ik had tijd nodig om mijzelf weer een beetje aardig te gaan vinden. Dit zijn "normale" processen bij depressie. Het duurde zo wie zo een flinke tijd voor ik mij voor het eerst een moment "blij" voelde, een stukje innerlijke rust. Voor het eerst weer even genieten van een koolmeesje bij mijn voederkorf. Klinkt misschien gek, maar dat was een geweldig moment voor mij.  
Leeuwin ik wil je zorgen niet wegnemen, want die begrijp ik wel. Maar misschien helpt dit een beetje.
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 03-05-2017, 13:56 door Vincent27.)

@gietje
Ik heb te lang met valse hoop gezeten en dat sloopte mij enorm van binnen! Sinds ik daar mee ben opgehouden voel ik wat meer rust in mijzelf komen!

@luc
Hoe is je gesprek verlopen? Heb je een beetje antwoorden gekregen of nog steeds het "ik weet het niet" antwoord?

@leeuwin Ik haal echt veel sterkte uit je berichtjes waardoor ik steeds meer leven ga terug vinden in mijzelf.

Waar ik nu vooral mee bezig ben is proberen sterk te houden en na te denken of ik het allemaal wel wil zo. Als dit nu al zo jong begint zonder kinderen hoe moet dat later dan? Ik weet ook niet of ik nog ooit wat van haar te horen krijg of dat ze ooit gaat zien dat zoals ze gehandeld heeft niet kan en mij gesloopt heeft. Ik had haar gevraagd hoe het met haar ging maar kreeg als antwoord "met mij gaat het best prima! Alleen heel erg moe".
Antwoord


(03-05-2017, 13:44)Vincent27 schreef: @gietje
Ik heb te lang met valse hoop gezeten en dat sloopte mij enorm van binnen! Sinds ik daar mee ben opgehouden voel ik wat meer rust in mijzelf komen!

@luc
Hoe is je gesprek verlopen? Heb je een beetje antwoorden gekregen of nog steeds het "ik weet het niet" antwoord?

@leeuwin Ik haal echt veel sterkte uit je berichtjes waardoor ik steeds meer leven ga terug vinden in mijzelf.

Waar ik nu vooral mee bezig ben is proberen sterk te houden en na te denken of ik het allemaal wel wil zo. Als dit nu al zo jong begint zonder kinderen hoe moet dat later dan? Ik weet ook niet of ik nog ooit wat van haar te horen krijg of dat ze ooit gaat zien dat zoals ze gehandeld heeft niet kan en mij gesloopt heeft. Ik had haar gevraagd hoe het met haar ging maar kreeg als antwoord "met mij gaat het best prima! Alleen heel erg moe".

Hee Vincent,

Ik begrijp hoe je je voelt, het kan je hele toekomst gaan beheersen. Daar loop ik ook heel erg tegenaan, (mocht zij zelf nog wat zien in ons).

Ze komt over een kwartiertje hier. Heb geen idee wat ik moet verwachten. Hebben jullie misschien tips?
Antwoord


Hallo luc,

Ik heb echt geen tips voor je. Ik heb echt alles uit de kast gehaald om van alles goed te maken maar alles werkte de verkeerde kant op. Ik wou alleen dat ik aan het begin haar wat meer met rust had gelaten zodat ze wat rust kreeg. Ik probeerde haar te veel te helpen zo veel dat ze het als druk begon te voelen.

Ik wens je heel veel sterkte toe!

Gr

Vincent
Antwoord


(03-05-2017, 15:13)Vincent27 schreef: Hallo luc,

Ik heb echt geen tips voor je. Ik heb echt alles uit de kast gehaald om van alles goed te maken maar alles werkte de verkeerde kant op. Ik wou alleen dat ik aan het begin haar wat meer met rust had gelaten zodat ze wat rust kreeg. Ik probeerde haar te veel te helpen zo veel dat ze het als druk begon te voelen.

Ik wens je heel veel sterkte toe!

Gr

Vincent

Snap ik Vincent, maar je zei dat je ook een zorgzaam type bent en dan wil je gewoon te graag helpen. Ik herken het en daar is niks mis mee. Ik heb nu gemerkt dat de 3 weken rust die ik haar heb gegeven haar wel goed hebben gedaan.

Het gesprek liep wel redelijk goed. Ik heb niet heel veel antwoorden gekregen en ik vind het nog steeds niet heel duidelijk wat nou aan de depressie ligt en wat niet. Ze vertelde wel dat ze op dit moment gewoon alleen verder moet gaan. Ze heeft wel heel erg spijt dat ze het op deze manier beëindigd heeft, dat ze me zoveel pijn heeft gedaan en dat het echt niet mijn schuld is. Ze denkt nog steeds dat ze de klap nog moet krijgen van alles. Ze heeft nu gewoon 0 emoties en gevoel door haar medicijnen en vindt het niet eerlijk om nu iets over te kunnen zeggen of ze er spijt van heeft of niet.

Ze doet wat meer dingen omdat ze het nu moet doen, anders gebeurt het niet. Voorheen deed ik het dan meestal. Ze vertelde dat ze ook weer meer in contact is met mensen wat door haar depressie allemaal afgebakend was. Ze is net verhuisd naar een nieuwe kamer hier in Leeuwarden.

Het gaat dus over het algemeen wel redelijk goed met haar. Wat ik aan de ene kant heel fijn vind om te horen, doet eerlijk gezegd aan de andere kant wel weer een beetje pijn. Dat het nu zonder mij beter gaat. Ze is heel dankbaar voor alles wat ik voor haar gedaan heb en houdt nog steeds heel veel van me. Maar ze moet nu gewoon eerst een tijd voor haar zelf zorgen en op eigen kracht er weer bovenop komen. 

Toen ze wegging voelde ik nog steeds die aantrekkingskracht om haar een kus op de mond te geven. Maar heb dit (gelukkig) niet gedaan. 

Het is allemaal een klein beetje duidelijker geworden maar het voelt nog steeds heel dubbel.

Ik gun jou en hoop voor je dat jij ook wat meer duidelijkheid gaat krijgen in de toekomst. Dat maakt het verwerken van alles toch iets minder zwaar.
Antwoord


(03-05-2017, 16:18)lucas0088 schreef: Snap ik Vincent, maar je zei dat je ook een zorgzaam type bent en dan wil je gewoon te graag helpen. Ik herken het en daar is niks mis mee. Ik heb nu gemerkt dat de 3 weken rust die ik haar heb gegeven haar wel goed hebben gedaan.

Het gesprek liep wel redelijk goed. Ik heb niet heel veel antwoorden gekregen en ik vind het nog steeds niet heel duidelijk wat nou aan de depressie ligt en wat niet. Ze vertelde wel dat ze op dit moment gewoon alleen verder moet gaan. Ze heeft wel heel erg spijt dat ze het op deze manier beëindigd heeft, dat ze me zoveel pijn heeft gedaan en dat het echt niet mijn schuld is. Ze denkt nog steeds dat ze de klap nog moet krijgen van alles. Ze heeft nu gewoon 0 emoties en gevoel door haar medicijnen en vindt het niet eerlijk om nu iets over te kunnen zeggen of ze er spijt van heeft of niet.

Ze doet wat meer dingen omdat ze het nu moet doen, anders gebeurt het niet. Voorheen deed ik het dan meestal. Ze vertelde dat ze ook weer meer in contact is met mensen wat door haar depressie allemaal afgebakend was. Ze is net verhuisd naar een nieuwe kamer hier in Leeuwarden.

Het gaat dus over het algemeen wel redelijk goed met haar. Wat ik aan de ene kant heel fijn vind om te horen, doet eerlijk gezegd aan de andere kant wel weer een beetje pijn. Dat het nu zonder mij beter gaat. Ze is heel dankbaar voor alles wat ik voor haar gedaan heb en houdt nog steeds heel veel van me. Maar ze moet nu gewoon eerst een tijd voor haar zelf zorgen en op eigen kracht er weer bovenop komen. 

Toen ze wegging voelde ik nog steeds die aantrekkingskracht om haar een kus op de mond te geven. Maar heb dit (gelukkig) niet gedaan. 

Het is allemaal een klein beetje duidelijker geworden maar het voelt nog steeds heel dubbel.

Ik gun jou en hoop voor je dat jij ook wat meer duidelijkheid gaat krijgen in de toekomst. Dat maakt het verwerken van alles toch iets minder zwaar.

Beste luc,

Ik ken je gevoel van onbegrip.. Ik weet ook niet meer wat aan de depressie ligt en wat niet. Ik snap het ook volkomen dat je in dubio zit met geluk van haar en dat het zonder jou gaat.

Heb jij ook duidelijk kunnen krijgen waarom ze dit gevoel heeft alleen te moeten doen?

Ik heb soms nog steeds het gevoel dat mijn ex me straks de schuld gaat geven omdat het nu in eens beter met haar zou gaan. Dat ze het idee niet krijgt dat het niet aan mij heeft gelegen maar de omstandigheden. Hier heb ik heel veel moeite mee om mee te leven.

Mijn ex piekerde ook veel als ik niet bij haar was en dit zorgde ook voor de nodige onrust in haar hoofd.

Ik ben super blij voor je dat je iets meer duidelijkheid hebt gekregen. Dit zorgt voor jezelf ook wat rust en ruimte om weer gelukkig met jezelf te worden.

Wat mij betreft... Ze heeft duidelijk aangegeven geen contact meer te willen. Ze wil niet veel met mij te maken hebben behalve als we elkaar per ongeluk tegen komen een praatje te maken. Snap niet waarom dit zo moet maar goed ik moet mij daar bij neer leggen.

Gr

Vincent
Antwoord


(03-05-2017, 16:45)Vincent27 schreef: Beste luc,

Ik ken je gevoel van onbegrip.. Ik weet ook niet meer wat aan de depressie ligt en wat niet. Ik snap het ook volkomen dat je in dubio zit met geluk van haar en dat het zonder jou gaat.

Heb jij ook duidelijk kunnen krijgen waarom ze dit gevoel heeft alleen te moeten doen?

Ik heb soms nog steeds het gevoel dat mijn ex me straks de schuld gaat geven omdat het nu in eens beter met haar zou gaan. Dat ze het idee niet krijgt dat het niet aan mij heeft gelegen maar de omstandigheden. Hier heb ik heel veel moeite mee om mee te leven.

Mijn ex piekerde ook veel als ik niet bij haar was en dit zorgde ook voor de nodige onrust in haar hoofd.

Ik ben super blij voor je dat je iets meer duidelijkheid hebt gekregen. Dit zorgt voor jezelf ook wat rust en ruimte om weer gelukkig met jezelf te worden.

Wat mij betreft... Ze heeft duidelijk aangegeven geen contact meer te willen. Ze wil niet veel met mij te maken hebben behalve als we elkaar per ongeluk tegen komen een praatje te maken. Snap niet waarom dit zo moet maar goed ik moet mij daar bij neer leggen.

Gr

Vincent

Toch wel fijn om er hier dan zo over te praten. Met vrienden praten helpt ook wel maar die kunnen toch niet helemaal begrijpen hoe het is. 

Ik heb nog niet echt een duidelijk antwoord kunnen krijgen waarom ze het gevoel heeft om het alleen te doen. Ze zei vooral dat ze daardoor weer dingen gaat doen die ze moet doen, zoals contacten leggen met andere mensen en dingen ondernemen omdat ze zich anders verveelt of alleen is. Als ik erbij ben dan trekt ze zich te snel naar mij toe. Verder was het nog wel veel van 'ik weet het niet'. Ik merk dat ze het heel graag wilt uitleggen maar dat kan ze niet omdat ze het zelf gewoon niet weet.

Ik vind het lastig om je advies te geven over dat ze niets meer met je te maken wilt hebben. Maar ik denk wel dat daar voornamelijk de depressie spreekt en niet zij. Ik wou dat ik nu kon zeggen dat dat wel bij draait maar het klote van zo'n depressie is dat je gewoon niet weet wanneer het beter wordt. Het is uitzichtloos.

Je schiet er nu niet veel mee op maar ooit komt ze erachter hoeveel jij voor haar hebt gedaan. Dan heb jij je leven weer opgepakt en voel je je veel sterker.

Ik denk dat ik tijdens het gesprek wel geleerd heb dat ik niet alles op de depressie moet gaan schuiven. Misschien komt alles daar wel door, misschien niet. Maar dat is geen reden om er zelf aan onder door te gaan. Daar schieten jij en ik niks mee op en zij ook niet.

Ik ga proberen om verder te gaan met mijn leven en mocht het ooit nog goed komen en klikken dan zie ik het dan wel weer. Ik zal altijd nog wel wat voor haar voelen denk ik, maar als het dan niet past, dan past het niet. 

Ik hoop echt voor je dat je meer antwoorden kunt krijgen, maar mijn mening is dat je er niet op moet gaan wachten. Denk vooral aan jezelf. Sterkte!
Antwoord


Register or login to view the content
Antwoord


(03-05-2017, 22:59)MinnieMouse schreef: Register or login to view the content

Hoi minniemouse,

Bedankt voor je reactie en belangstelling!

Waarschijnlijk is het begonnen vlak voor dat ik haar leerde kennen. Ze heeft de lat voor haar zelf altijd enorm hoog gelegd, (wat ook redelijk gepushed is door haar ouders). Toen ik haar net leerde kennen had ze 5 dagen in de week school, daarnaast werkte ze zo'n 30 uur per week en ging ze ook nog 2 keer per week stappen. Dit terwijl ze het jaar daarvoor veel lichamelijke klachten had zoals flauwvallen uit het niets. Ik schrok daar toen best een beetje van. Dit heeft ze sinds mij nog een half jaar volgehouden. Ook is ze altijd heel jaloers geweest op haar vriendinnen die allemaal naar het buitenland op stage zijn gegaan of een verre reis hebben gemaakt. Wat haar niet was gelukt dit jaar.

Volgens de psychiater en psycholoog heeft ze waarschijnlijk een jaar lang haar toen nog lichte depressie een beetje onderdrukt. Waardoor de lichte depressie een ernstige depressie is geworden. Het is van een soort burn-out/overspanning naar een depressie over gegaan. 

Ik was haar 3e relatie en zij ook mijn 3e relatie. Het verschil is dat zij 3.5 jaar jonger is en eigenlijk van relatie naar relatie naar relatie is gegaan. Waar ik in die tussentijd 2 jaar vrijgezel ben geweest. Ze zei dat ook dat een reden is waarom ze het zelf wil doen. Ze zit precies in de periode van volwassen worden en heeft eigenlijk altijd een relatie gehad dus nooit haar eigen pad kunnen belopen. 

Wat jij zegt klopt inderdaad. Ze wil mij en anderen mensen niet belasten met haar problemen, maar ze weet dat ik dat er wel voor over heb. Ze zei dat het echt haar eigen keuze was en vond dat ze die moest maken. Haar ouders en vriendinnen vonden het een heel slecht idee en snapten er ook niks van waarom ze deze stap heeft genomen. Dat is voor haar natuurlijk ook heel moeilijk. 

Ze houdt nog steeds enorm veel van me maar ze kan het op dit moment gewoon niet aan. Ik heb er wel steeds meer begrip voor gekregen maar het blijft wel allemaal heel verwarrend omdat er zoveel vragen open blijven staan.

Het is mooi om te horen dat het ook wel goed kan blijven gaan. Mag ik vragen hoe jullie praten? Kunnen jullie echt diepgaande gesprekken voeren? Wij konden echt heel goed diepgaande gesprekken voeren maar naarmate ze verder in de depressie zakte werd dit steeds minder. Ik heb nog nooit zo'n goede klik met iemand gehad als dat ik met haar hadden. We konden elkaar echt alles vertellen.

En hoe kijk je verder in jullie relatie en de toekomst?
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 99 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
01-02-2024, 00:15
Laatste bericht: don't know
31-01-2024, 11:10
Laatste bericht: Nicje
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
28-05-2023, 19:27
Laatste bericht: Edelsteentje
28-03-2023, 08:44
Laatste bericht: Suuz
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
  Een depri partner als vrouw Started by Marijn
5 Replies - 1,948 Views
23-11-2022, 21:34
Laatste bericht: Anoniem2022
  Partner verstoot mij Started by Vidiyo
2 Replies - 689 Views
22-10-2022, 17:36
Laatste bericht: Fae
  Depressief door je relatie? Started by Anoniemm
8 Replies - 1,359 Views
10-08-2022, 08:13
Laatste bericht: Anoniemm



Gebruikers die dit topic lezen:
4 gast(en)