Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn partner is depressief



Register or login to view the content
Antwoord


Positiva, mijn korte voorstel is verplaatst naar het kopje 'depressie en relatie'. 
En in ieder geval bedankt voor je tip! Ik probeer ook zoveel mogelijk afleiding te zoeken, maar doordat ik op dit moment weer tijdelijk (naar 4 jaar te hebben samengewoond in mijn ex zijn huis) bij mijn moeder woon, merk ik dat ik me daar ook niet thuis voel. Ik ben veel weg naar vriendinnen, maar heb het gevoel alsof ik de afgelopen maanden in een bubbel leef. Dat ik door moet leven, hem los moet laten, de dagen doorgaan, maar mijn hoofd continu bij hem is..
Antwoord


Hi strong, 

Ik ben zelf depressief en mis ook mijn vriend vreselijk erg en woon sinds een half jaar bij mijn ouders omdat ik vorig jaar bij hem woonde. 

Ik liep vandaag in de supermarkt en er speelde een liedje dat ik bij de start van onze liefde voor hem had gezongen en via de telefoon gestuurd. Boef.....klap in mijn maag. ..Zo hard dat het binnenkomt. Dat ik hem mis. Dat al die dingen die me deden lachen me nu pijn doen. Ik wilde mijn oren dicht drukken en verborg uiteindelijk mijn gezicht in de borst van mijn schoonzus. Tranen stroomden ..... 

Positiva heeft gelijk. Afleiding en nog eens afleiding. En dan soms toch ook weer beseffen en rouwen. Mijn psych zegt dat er verschil zit in afleiding en ontwijken. Ik kom daar nog niet zo uit. Maar schrijven schijnt erg goed te zijn. Praat met jezelf. En als je moet huilen, huil. 
Heel veel sterkte. Liefdesverdriet en een gebroken hart is echt vreselijk.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord


Ik hoop echt dat wij binnenkort allemaal weer liefde mogen ervaren, in alle facetten. Want ook ik mis mijn vriend. De deur blijft op een kier, ook al kampt hij met een depressie. Het is wellicht niet de makkelijkste weg die ik kies, maar wel de weg die ik wil en naar mijn gevoel moet volgen. Hou jullie taai!
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 25-04-2017, 13:35 door mar.)

(18-04-2017, 09:00)Hoi lucas0088Ik heb inmiddels helemaal geen contact meer met mijn vriend. Hij duwt mij alleen maar weg en lijkt mij de schuld te geven van zijn toestand. Hij geeft aan dat hij zich leeg en eenzaam voelt maar kan geen contact verdragen. Ook door andere gebeurtenissen in onze relatie heb ik steeds meer het idee dat deze depressie niet op zichzelf staat maar een gevolg is van extreme angst voor afwijzing en weinig zelfgevoel (je kunt dit koppelen aan de kennis die er is over narcistische trekken). Hij heeft een hekel aan zijn vader en heeft te weinig liefde ontvangen in zijn kindertijd, dit heeft hij vaak benoemd. Ook waren er momenten dat het met mij niet goed ging en dan leek het juist weer goed te gaan met hem. Hij leek van slag van hele kleine dingetjes (in mijn ogen dan) die veelal berusten op kritiek op zijn handelen, bijv. van collega\s of van mij. Hij uitte dat dan niet meteen, maar nam dan emotionele afstand. De laatste weken zag ik hem wegglijden in een sombere stemming, ook een longinfectie te pakken, hij kon zich niet uiten en wilde afstand. Ik denk dat er verschillende zaken waren die zorgden dat het slechter met hem ging. Ik had bijv. hele goede resultaten op mijn werk, hij reageerde daar niet echt op (niet enthousiast..), zijn band kreeg weinig aandacht de laatste tijd (een andere band, met mensen die hij goed kent, kwam wel in het plaatselijke nieuws en kreeg aandacht en dus optredens), en zo waren er nog meer kleine dingen die hij niet echt relateerde aan zijn stemming, maar wat mij wel duidelijk werd. Als je altijd onzeker bent, en weinig eigen stevigheid ervaart, heb je iets anders nodig (iets externs) om dat toch te ervaren, alleen dat is altijd tijdelijk en je moet hier steeds hard voor werken. Ik denk dat diepgewortelde onzekerheid heel vaak de bodem is voor het ontwikkelen van depressie of depressieve gevoelens. Natuurlijk is het bij iedereen anders en kun je het niet over één kam scheren, en is de mate waarin je emotioneel gevoelig bent ook belangrijk in het geheel, maar het is voor mij nu wel een duidelijk verhaal. Ik ga geen contact meer zoeken. Hij kan het niet aan, ik kan het niet aan. Ik laat de dagen/weken maar even rollen. Mochten jullie dit herkennen, hoor ik het graag.Groetjes! schreef: Hoi Mar,

Ik begrijp precies hoe je je voelt. Voor mij is het ook nog geen week geleden dat ze weg is gegaan dus echt tips kan ik je nog niet geven. Gietje heeft mij tips gegeven om in ieder geval te laten weten dat je er bent, maar verder mijn vriendin het contact laten zoeken met mij. Ik heb haar vrijdag nog een bericht gestuurd met wat ik voor de voel en dat ze nooit alleen hoeft te zijn. Meer kan ik op dit moment gewoon niet doen. Ik heb voor mijzelf voorgenomen om haar 1x per week een berichtje te sturen om te vragen hoe het is en dat ik er nog altijd ben.

Ik ben ook een zorgzaam type en het voelt echt machteloos op dit moment. Vooral het idee dat ze verder bijna niemand om zich heen heeft op dit moment vind ik een moeilijke gedachte.

Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik merk dat ik zelf ook even rust nodig had. Ik heb veel geslapen de afgelopen dagen en merk dat ik ondanks alles wat meer energie heb. Het helpt ook om hier verschillende verhalen te lezen die zoveel overeenkomen met mijn verhaal. Hierdoor twijfel ik een stuk minder aan mijzelf. 

Wat Gietje al zei, veel afleiding zoeken bij vrienden en dingen doen die je leuk vind. 

Sterkte!

Ik heb inmiddels helemaal geen contact meer met mijn vriend. Hij duwt mij alleen maar weg en lijkt mij de schuld te geven van zijn toestand. Hij geeft aan dat hij zich leeg en eenzaam voelt maar kan geen contact verdragen. Ook door andere gebeurtenissen in onze relatie heb ik steeds meer het idee dat deze depressie niet op zichzelf staat maar een gevolg is van extreme angst voor afwijzing en weinig zelfgevoel (je kunt dit koppelen aan de kennis die er is over narcistische trekken). Hij heeft een hekel aan zijn vader en heeft te weinig liefde ontvangen in zijn kindertijd, dit heeft hij vaak benoemd. Ook waren er momenten dat het met mij niet goed ging en dan leek het juist weer goed te gaan met hem. Hij leek van slag van hele kleine dingetjes (in mijn ogen dan) die veelal berusten op kritiek op zijn handelen, bijv. van collega\s of van mij. Hij uitte dat dan niet meteen, maar nam dan emotionele afstand. De laatste weken zag ik hem wegglijden in een sombere stemming, ook een longinfectie te pakken, hij kon zich niet uiten en wilde afstand. Ik denk dat er verschillende zaken waren die zorgden dat het slechter met hem ging. Ik had bijv. hele goede resultaten op mijn werk, hij reageerde daar niet echt op (niet enthousiast..), zijn band kreeg weinig aandacht de laatste tijd (een andere band, met mensen die hij goed kent, kwam wel in het plaatselijke nieuws en kreeg aandacht en dus optredens), en zo waren er nog meer kleine dingen die hij niet echt relateerde aan zijn stemming, maar wat mij wel duidelijk werd. Als je altijd onzeker bent, en weinig eigen stevigheid ervaart, heb je iets anders nodig (iets externs) om dat toch te ervaren, alleen dat is altijd tijdelijk en je moet hier steeds hard voor werken. Ik denk dat diepgewortelde onzekerheid heel vaak de bodem is voor het ontwikkelen van depressie of depressieve gevoelens. Natuurlijk is het bij iedereen anders en kun je het niet over één kam scheren, en is de mate waarin je emotioneel gevoelig bent ook belangrijk in het geheel, maar het is voor mij nu wel een duidelijk verhaal. Ik ga geen contact meer zoeken. Hij kan het niet aan, ik kan het niet aan. Ik laat de dagen/weken maar even rollen.

Mochten jullie dit herkennen, hoor ik het graag. Groetjes!
Antwoord


Hoi Mar, 

Het klinkt alsof je er duidelijkheid over hebt. Begrijp ik dat je denkt dat je vriend eigenlijk last heeft ook van Narcisme? Als dat zo is zou ik zeker de boel loslaten. Beter voor jou. Leven met een narcist maakt je kapot.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord


Register or login to view the content
[-] 2 gebruikers zegt bedankt tegen Positiva :   • Liz is fighting, mar
Antwoord


Ik denk dat het voor iedere partner heel belangrijk is om uit te maken of je nog tijd in je relatie wil investeren of niet. Is hij of zij de man of vrouw van je dromen? Wil je de relatie graag terug opbouwen dan denk ik dat je moet volhouden. Dat is ook wat ik doe. Maar onderschat het niet. Het kan héél veel tijd in beslag nemen en er is niemand die kan voorspellen hoe het zal lopen. Ik moet er nog altijd rekening mee houden dat mijn vriend niet terug komt en dat het voorgoed voorbij is. Gevoelsmatig wordt dit van mijn kant allemaal tegengesproken want ik heb de laatste tijd echt het gevoel dat alles wel goed komt, maar misschien heeft dat ook met de sessies bij mijn psychologe te maken of neem ik beter afstand van de hele situatie. Ik weet niet waar het aan te 'wijten' is. Of zeg maar, eerder aan te danken.

Je moet dus uitmaken of je wil wachten en of je relatie genoeg waard was om er voor te vechten. Indien dit niet zo is dan hou je het gewoon niet vol. Ik geef het je op een blaadje. Want ik werd verwijten gemaakt, ik werd door mijn schoonfamilie uitgespuwd, ik heb tranen met tuiten gehuild en soms twijfel ik wel eens of ik nog een toekomst met hem zie. Hoe hij was, dat vond ik fantastisch. Maar nu wordt het niet makkelijk. Dat ben ik zeker. Maar ik ben er nog altijd van overtuigd dat hij de man van mijn leven is. Ook al gaan we misschien nog depressieve periodes tegemoet. Ik zie hem graag en dan hou je van heel het 'pakket'. Ik mis hem en ben nog steeds graag bij hem, dat zegt veel.

Ik hou vol, uit liefde. Maar ik weet niet waar het me brengt. Heel veel dingen die jullie vertellen, herken ik deels of volledig. Ze zijn afstandelijk, ze kunnen harde dingen zeggen, ze zijn vaak extreem egoïstisch, ze vergeten de goeie dingen, ze kunnen heel erg vrolijk doen bij anderen, maar dan thuis niet meer en zo zijn er nog heel veel dingen. Probeer je te verdiepen in depressie (als je daar zin in hebt) en praat hier met mensen. Dat gaat je heel wat opleveren: rust, een luisterend oor, troost,...

Hou je goed!
Antwoord


Register or login to view the content
Antwoord


(26-04-2017, 12:18)Positiva schreef: Register or login to view the content

Dag Positiva, wat ik zelf ervaar is dat het mij enorm zou helpen als ik er met mijn therapeut vrij over kon spreken. Ik hrb soms het gevoel dat hij het niet aandurft erover te spreken. Zoiets als: als ik erover begin, dan wakker ik het misschien aan.... Is dat ook jouw angst? 
Zelfmoordgedachten zijn niet zomaar iets, dat zet je hele leven op zn kop, zeker voor diegene die ermee rondloopt, maar ook voor de omgeving denk ik... Als partner van weet ik het niet zo goed. Ikzelf zou het nu in mijn situatie met mijn man net niet ok vinden om hierover met hem te praten omwille van te weinig vertrouwen, maar dat kan ik voor jullie niet inschatten. Er zit veel schaamte en taboe op, maar ikzelf zou het nu momenteel als een opluchting zien omdat ik mijn angst daarrond dan kan delen met iemand...
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Skanul :   • Positiva
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 98 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
01-02-2024, 00:15
Laatste bericht: don't know
31-01-2024, 11:10
Laatste bericht: Nicje
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
28-05-2023, 19:27
Laatste bericht: Edelsteentje
28-03-2023, 08:44
Laatste bericht: Suuz
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
  Een depri partner als vrouw Started by Marijn
5 Replies - 1,947 Views
23-11-2022, 21:34
Laatste bericht: Anoniem2022
  Partner verstoot mij Started by Vidiyo
2 Replies - 688 Views
22-10-2022, 17:36
Laatste bericht: Fae
  Depressief door je relatie? Started by Anoniemm
8 Replies - 1,354 Views
10-08-2022, 08:13
Laatste bericht: Anoniemm



Gebruikers die dit topic lezen:
5 gast(en)