Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn partner is depressief



(18-04-2017, 10:16)Blondie schreef: @ Mar en Lucas, jullie verhalen lijken enorm op die van mij. En ook hier iemand die in de zorg werkt en dus graag voor mijn inmiddels ex-vriend wilde zorgen. Wij zijn inmiddels een week officieel uit elkaar, maar hadden eigenlijk al langer weinig tot geen contact. Ook hij sloot zich erg van mij af en hoe harder ik ging trekken hoe afstandelijker hij werd. Ik heb veel gesprekken gevoerd met veel mensen uit mijn omgeving de afgelopen weken en ben nu tot een aantal conclusies gekomen.

Je kan ze niet helpen! Je kan er voor iemand zijn, maar probeer voor jezelf echt afstand te nemen van de relatie. Als je er zo midden in zit kun je zelf ook niet meer helder kijken en het kost je enorm veel energie! Inderdaad, laat eens in de week weten dat je er nog voor ze bent, maar verlies jezelf er niet in. Zij moeten echt zelf zorgen dat ze beter worden, en als het meant to be is, dan is dat over een aantal maanden ook nog zo en dan kan je samen een veel betere start maken. Zorg dat je zelf de sterke persoon bent die je altijd bent geweest en dat je trots kan zijn op wie jij bent. Neem je eigen rust en doe inderdaad voor jezelf leuke dingen.

Zoek steun bij je eigen omgeving. Ze zullen je situatie niet altijd begrijpen, maar ik heb gemerkt dat het advies van een buitenstaander echt kan helpen. Iemand die van een afstand kijkt wat er gebeurt terwijl jij er midden in zit en blind bent voor je eigen behoeftes in je poging voor een ander te zorgen. Dit zijn de mensen die in deze moeilijke periode ook een beetje voor jou willen zorgen en laat dat alsjeblieft gebeuren! Ook jij hebt een beetje zorg en liefde nodig en zal dit waarschijnlijk niet van je partner krijgen gedurende de depressie.

Besef dat ondanks dat iemand depressief is, dat je niet alles hoeft te accepteren. Het zijn allemaal volwassen mensen, die ziek zijn, maar ook nog steeds hun eigen verantwoording moeten dragen. Niet alles wat ze doen of zeggen is goed te praten onder het mom van de depressie. Niet de waarheid vertellen is niet oké en totaal geen rekening met jou houden is ook niet oké. Jij  bent ook een mens en ondanks dat ze ziek zijn hebben ze je met respect te behandelen. Het hoeft niet altijd even liefdevol als ze dat niet kunnen, maar respect is een basis die je ook moet hanteren als je ziek bent. Tenminste, dat vind ik. Ik kom er nu achter dat mijn ex-vriend over sommige dingen niet de waarheid heeft verteld om moeilijke gesprekken en discussies uit de weg te gaan, omdat hij hier geen energie voor had. Ik voel me hier erg door gekwetst en ben bang dat deze karaktertrekken dieper zitten dan de depressie. Een volwassen gesprek had hij namelijk ook gewoon aan kunnen gaan.

Ik klink misschien een beetje fel en ik wil zeker niemand voor het hoofd stoten die zelf met een depressie te maken heeft gehad. Maar ik, en ook anderen op dit forum denk ik, weten dat een depressie van een partner ook voor jezelf enorm zwaar is. Het is bewezen dat een partner van een depressief persoon zelf ook een verhoogde kans heeft om depressief te worden. Ik ben zelf de hele afgelopen week of aan het slapen of aan het huilen geweest en dit kan niet de bedoeling zijn. Ik was zo enorm uitgeput van het op mijn tenen lopen en zorgen maken over mijn ex. Echt, zorg voor jezelf. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen!

En onthoud ook: liefdesverdriet is heel zwaar en heel naar om doorheen te moeten, maar ook dat gaat weer voorbij. Dus vraag jezelf goed af of het je waard is om misschien nog een jaar of 2 jaar of soms zelfs levenslang je depressieve partner proberen bij te staan die misschien wel nooit meer de oude persoon zal worden. Ik moedig niemand aan om je partner in de steek te laten en ik begrijp het ook heel goed als je er voor kiest om bij iemand te blijven, dat zou ik ook ervoor over hebben gehad. Achteraf denk ik alleen dat ook ik misschien wel niet de capaciteit had gehad om dit nog veel langer te doen. Niet iedere persoon kan even goed bij zichzelf blijven en hiermee omgaan. Het is oké als je dat wel kunt, maar het is ook oké als je voor jezelf beslist dat je dat niet kunt.

Sterkte!

Dank je wel Blondie voor deze waardevolle bijdrage.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Bert :   • mar
Antwoord


(17-04-2017, 21:30)Gietje117 schreef: Wat erg, Mar. Welkom hier, trouwens... Ik zit al meer dan een jaar in een situatie zoals jij die omschrijft en jij en ik zijn niet de enige hier. Ik heb het ook heel moeilijk gehad met het feit dat mijn vriend plots zo afstandelijk kon doen, zo koel,... maar het kan wel degelijk. Dit ligt echt niet aan jou. Ik heb zo vaak aan mezelf getwijfeld. Ik wilde er ook voor hem zijn, maar niets leek te helpen. Hij trok na meer dan 15 jaar samen terug naar zijn ouders. Hij wilde rust, hij kwam terug als hij zou genezen zijn. Maar een week later wist hij me te vertellen dat hij nooit meer terug kwam. En er was geen enkele emotie. We hadden meer dan drie jaar een huis verbouwd, woonden al zes jaar samen. Waren dus al 15 jaar samen. En niets leek hem nog te deren. Bij de notaris (voor het voorakkoord voor de verkoop van het huis) zat ik kapot, gebroken, hij leek van een andere wereld te komen of op een andere wereld te zitten. Zo onwerkelijk en als je het niet zelf hebt meegemaakt, dan kun je het je niet voorstellen. Heel erg triest, maar weinig dat je er kunt aan doen. Het is aan je partner om tot inzichten te komen, jij kunt alleen in de buurt blijven. En daarmee wil ik zeggen: af en toe laten weten dat je er voor hem bent... Meer kun je niet doen vrees ik. En goed voor jezelf zorgen want in zo'n periode is dat al moeilijk genoeg.

Dank je wel Gietje voor je reactie op mijn verhaal. Ik vind het lastig om er mee om te gaan maar denk idd dat ik vooral goed voor mezelf moet gaan zorgen.. maar weet soms niet hoe dat moet.. gelukkig heb ik een intensieve leuke baan en lieve vrienden. Sterkte jij!

Sterkte!
Antwoord


Register or login to view the content
Antwoord


Meer dan 10 maanden is mijn vriend nu weg en hij stuurde mij vandaag spontaan een bericht. Is echt in tijden niet meer gebeurd. Ik weet het niet, weer een lichtpuntje toch? Smile. En hij sloot af met SW (slaapwel) en X. Hopla, nog een lichtpunt.

Ik weet echt niet hoe het hier zal draaien, maar zoals Positiva zegt, laat de moed niet zakken. Als het niet meer goed komt dan is dat héél pijnlijk en dan is dat zo verdomd lastig. Maar dan was het misschien gewoon niet voorbestemd, ik weet het niet.


Het zou dus kunnen dat het hier ook zo is, maar ik geef voorlopig nog niet op. Het ging maanden echt héél moeilijk en zie nu... het wordt stilaan een klein beetje beter. Met hulp van vrienden, van mezelf, van een ijzeren wil en van een psychologe. En ik moet zeggen. Je moet dit misschien echt wel overwegen. Want het kan je echt tot inzichten brengen. Zij bekijken het anders, zij kunnen dingen en gedachten al dan niet wetenschappelijk staven,...

Zo heeft mijn psychologe gisteren een aantal inzichten over mijn vriend op tafel gegooid. Pas op, zij heeft hem nog nooit gezien of gesproken, maar aan de hand van wat ik vertel, kan ze wel een beeld vormen. En voor haar is het iemand die heel zwart-wit is in zijn denken. Dat is ook wel zo, hij was zo. Zo legt zij ook uit dat een 'halve' relatie met dit inzicht gewoon ook niet mogelijk is voor hem en ze kan wel eens gelijk hebben. Want ik weet dat hij zwart-wit is, dat er vaak geen grijze zone is. Dus hoe kan hij dan in godsnaam de deur openlaten. Hij zet ze open of gooit ze dicht. Een middenweg is moeilijk... Dus met dit inzicht hoef ik bijvoorbeeld niet te wanhopen. Pas op, mijn psychologe zegt niet dat hij automatisch terug komt, dat zegt ze niet, maar ze bekijkt het van kanten en hoeken en dit telkens anders dan ik...

Dus tot nu toe ben ik weg en laten we dat vooral onthouden. Op weg zijn is beter dan stil staan neem ik aan!
Antwoord


Register or login to view the content
Antwoord


(20-04-2017, 09:28)Sofie schreef: Register or login to view the content

Lieve lieve Sofie,

Ik kan eigenlijk niet reageren want zit op mijn werk, maar ik herken zoveel en wil je snel iets zeggen. Dat jouw emoties alle kanten opschieten is meer dan normaal, echt. Laat het toe, vecht er niet tegen. Maar dat zijn ideeën, gedachten,... ook alle kanten lijken op te lopen is ook meer dan normaal. Ik zeg niet dat het makkelijk is om er mee om te gaan, maar het is 'normaal'. Ik er werden zoveel dingen door mijn vriend gezegd en ik heb mezelf en onze relatie ook heel vaak in twijfel getrokken, maar ik doe het niet meer. Het heeft echt geen zin. En je kunt ze niet meer 'beoordelen'. Ik stel het nu crue, maar je kunt niet meer voortgaan op hun denken, hun zeggen... Ze moeten er zelf uit geraken en wij kunnen eigenlijk weinig tot niets doen. Probeer niet te hard te zijn, probeer het niet over die scheiding te hebben denk ik. Ik doe het alvast niet. Wij zijn wel niet getrouwd, maar wij hadden samen een huis. Ik laat hem heel veel bepalen.

En loslaten, mijn psychologe zegt dat ook. Dat gaat niet zomaar. Er niet meer constant met je lip boven zitten, oké. Niet dagelijks contact zoeken is ook slim, maar loslaten is echt niet mogelijk. Mijn psychologe gaf het voorbeeld van een vrouw die mishandeld wordt. Die gaat soms zelfs ook nog terug naar haar partner. Terwijl dat dit meestal niet de beste keuze is. Maar waarmee ze wel wil aangeven dat je niet zomaar los kan laten. Zeker niet als je nog ten volle met je gevoel vast hangt.

Ik probeer vanavond nog wat uitgebreider te reageren want nu moet ik echt voortdoen, maar hou je taai! Ik hoop dat het voor ons allen iets oplevert!!
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Gietje117 :   • Sofie
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 20-04-2017, 23:07 door Positiva.)

Register or login to view the content
Antwoord


Register or login to view the content
@ Sofie, ik herken ook veel in je verhaal hoor en denk dat Positiva gelijk heeft. Bij mijn vriend leek alle gevoel en liefde ook weg. Tot op heden kan hij niet zeggen dat hij van me houdt of me mist maar ik merk wel weer aan hem dat dat gevoel er nog steeds is. Nog steeds ja! Het was er al die tijd gewoon (denk ik) maar hij kon er niet bij. En nu lijkt de mist langzaam op te trekken en zie ik steeds meer gevoel/liefde. Heeeel lang was daar eigenlijk niks van te merken. Ik weet niet of je mijn verhaal mee hebt gekregen maar het is nu 3 jaar geleden (precies) dat mijn vriend instortte, periodes niks van me leek te willen weten maar ook dubbele signalen afgaf zoals ik bij jouw man ook lees.
Het kost soms veel tijd, heel veel tijd. Ik verbaas me inmiddels elke keer dat ik mijn partner zie over de plots zo sterk stijgende lijn, nu ongeveer sinds eind september. Hij is er nog lang niet en ik weet ook niet of al zijn klachten zullen verdwijnen maar wij hebben stand gehouden! En ik heb echt heel lang, ongeveer 2 jaar, in een diepe hel geleefd, me geen raad wetend met de situatie en toch - ergens- blijven geloven in hem en in ons.
Geef het tijd Sofie...je weet maar nooit! Ik hoop dat mijn ervaringen je een beetje helpen. Ik heb hier zo veel steun gevonden, zonder de wijze raad van velen hier weet ik niet of ik er door gekomen was.
Wees als een boom in de storm, dat was een goede houvast voor mij ook soms.

Btw misschien ben ik de enige die er last van heeft maar als mensen niet een algemeen reply plaatsen maar direct op een bewust bericht reageren vind ik het heel onoverzichtelijk worden eigenlijk. De pagina's vullen zich dan zo snel met al die herhaalde berichten dat ik de neiging heb af te haken soms. Nogmaals, misschien hebben anderen hier geen last van maar wat mij betreft volstaat een @ en dan de naam van degene op wie je reageert.Register or login to view the content
Antwoord


dappere vrouwen,

ik heb zo met jullie te doen en leef mee.
Mijn vriend is niet de depressieve, maar ik. Maar hij is in zijn gedrag naar mij net zo vaag en al 5 weken stil. Gisteren doorbrak ik de stilte door iets zakelijks te vragen en hij heef zowaar even gevraagd hoe het met me ging en dat hij hoopte dat de medicatie me ging helpen. k Geloof dat ie niet begrijpt dat deze periode van beginnen met medicatie echt de hel is. Hij was uiteindelijk dus wel bereikbaar maar ik vond hem wel afstandelijk. God... wat mis ik hem. En de enige manier om hem in mijn leven te houden voorlopig is te doen alsof ik niet zielsveel van hem houd en hem terug wil. Ik moet sterk zijn en eerst beter worden, in mijn eentje mijn leven bouwen, mijn eigen huisje vinden en maken, en alleen leven. Misschien dat ie op een dag meer tijd me door kan brengen, dat ik dan 'normaal' kan doen en dat er weer wat kan groeien.
k moet er nu van janken.... ik wil hem niet missen...misschien wel voor altijd. Al zal ik hem nooit verliezen als vriend, zegt ie.... wat dat ook betekenen zal.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord


@ Leeuwin: je hebt gelijk. Ik zal het ook weer zo doen om te reageren. Vind het ook niet overzichtelijk wanneer hele lappen tekst herhaald worden. Ik dacht alleen: misschien zien ze sneller dat ik op hen reageer. Maar zoals je zegt: met een @ lukt het ook.

Gisteren trouwens een spontaan bericht gekregen (waaw!) om me te bedanken voor een mail én om te vragen hoe mijn eerste schooldag (na de vakantie) was geweest. Wat gebeurt er toch allemaal?! Tien maanden op gewacht... Lichtpuntjes, Leeuwin. Joepie!

Al ben ik tegelijk ook bang dat het misschien toch niet meer zou werken tussen ons... want een aantal mensen uit onze omgeving blijven signalen sturen dat hij 'vervelend' geworden is. Vreemde praat,... Aan de pillen kan het niet meer liggen aangezien hij geen meer neemt. Maar is dat dan door de depressie die nog niet helemaal verdwenen is... Ik weet het echt niet... Nieuwe vragen die de kop op steken en daar hou ik eigenlijk niet van.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 98 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
01-02-2024, 00:15
Laatste bericht: don't know
31-01-2024, 11:10
Laatste bericht: Nicje
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
28-05-2023, 19:27
Laatste bericht: Edelsteentje
28-03-2023, 08:44
Laatste bericht: Suuz
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
  Een depri partner als vrouw Started by Marijn
5 Replies - 1,947 Views
23-11-2022, 21:34
Laatste bericht: Anoniem2022
  Partner verstoot mij Started by Vidiyo
2 Replies - 688 Views
22-10-2022, 17:36
Laatste bericht: Fae
  Depressief door je relatie? Started by Anoniemm
8 Replies - 1,354 Views
10-08-2022, 08:13
Laatste bericht: Anoniemm



Gebruikers die dit topic lezen:
2 gast(en)