Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mijn partner is depressief


#81

Post by leeuwin on Nov 5, 2016 at 3:18pm
positiva, zo dat is even schrikken van die zelfmoordpoging om te horen...Ik kan me voorstellen dat zoiets even moet landen bij je. Fijn dat je partner toch nog even langs is geweest, ondanks dat hij ziek is.

Inderdaad mijn vriend is er nu! Wel raar, ik zit gewoon bij de kapper dus ben paar uur de deur uit, maar dat is juist goed. Hij keek me net ook zo ongeveer de deur uit, hij wilde even op de bank rusten en zei gewoon iets als 'nou hup, wegwezen nu, je moet naar de kapper'. Ik zei dat dat ook niet erg lief klonk, nee zei hij, ik heb ook niet gezegd dat het lief is (oid) maar ik ben gewoon graag alleen...Nou ja, beetje rare opmerking maar niet kwaad bedoeld geloof ik. Maar het is wel weer echt zo één uit de categorie 'depressie' vind ik. Ik hou me maar voor dat hij voorheen juist het liefst altijd samen wilde zijn! Het alleen willen zijn/laat me met rust hoort echt bij de depressie.

Hij was er gisteren al toen ik uit m'n werk kwam. Fijn om eens thuis te komen terwijl er iemand is en de lampen branden:-) Prima avond gehad, met hond gewandeld en samen in bad geweest en toen lekker naar bed. Ik heb wel gelijk gevraagd waarom wknd Zeeland nou precies een probleem was. Fijn om te merken dat ik dat gewoon durf te vragen. Idioot natuurlijk maar ja dat koorddansen zo vaak...Maar zoals ik eerder zei heb ik momenteel wel idee dat dat makkelijker is.

Anyway van voorstel Zeeland was hij beetje in paniek geraakt:
- dat is een eind rijden en op vrijdag is het misschien druk op de weg, en al donker
- dan moet ik een tas met spullen inpakken en als we terug gaan weer opnieuw
- het is een heel weekend en jij bent druk, althans geeft prikkels en ik ben graag alleen
- als ik nou moe ben dan kan ik net zo goed thuisblijven (mijn reactie: het is daar heerlijk rustig en dan ga je lekker op de bank liggen uitkijken over het meer...)
- oh ja en ook wel raar om het huis van je ex schoonouders te zitten; ik ken ze nauwelijks.

Nou dat waren alle bezwaren dus...het gaat niet echt ergens over maar z'n hoofd slaat op tilt. We hebben het erover gehad nog even en ik heb aangegeven dat ik het binnenkort nog wel een keer zal vragen, omdat ik denk dat het juist heerlijk relaxed is. Grappig dat hij sinds gisteravond al paar keer Zeeland genoemd heeft dus misschien landt het een beetje. Hopelijk heb ik z'n zorgen beetje weg kunnen nemen, althans realiseert hij zich dat zorgen niet echt ergens over gaan. Immers ik kan rijden, spullen pakken valt mee, ik zal heus niet hele tijd op z'n lip zitten (daarom ook wel goed dat ik nu gewoon paar uur de hort op ben en hij gewoon thuis zijn gang kan gaan!).
We uilen zien!
Antwoord

#82

Post by els123 on Nov 5, 2016 at 3:52pm
Ik reageer ook later even op de rest.
Ben een beetje overstuurd. Had hem een appje gestuurd over vanavond. Of hij er nog over na heeft gedacht en hij zie: ja, ik ga liever alleen. vind het toch een beetje raar.
ik heb nu maar gezegd: jammer het had me erg leuk geleken.
Ik vind het zo lastig, had wel zin in een avondje fun. Ik snap gewoon niet hoe het zit. Hoezo wil hij de relatie opgeven. Ik wil nu zo graag zijn stem horen en hoe zijn afgelopen dagen waren. Ik weet niet of hij gaat reageren op mijn bericht. Ik zou graag nog wat sturen maar weet niet wat. Zou hij nog van zijn gedachten veranderen. Wat zou hij aan het doen zijn. Ik mis hem zo, wil hem zo graag dingen vertellen en voel me nu weer echt muh muh. Ik heb het idee dat het helemaal niet zo slecht met hem gaat.
Wat ik zei hij heeft zijn rijbewijs gehaald en toen zei ik dat hij wel mij een keertje moest ophalen wanneer hij gaat rijden, zei hij: natuurlijk. Ik ben zo ontzettend blij voor hem maar ik denk echt dat hij zijn gangetje lekker gaat nu. Ik zou zo graag bij hem willen zijn. Maarja als hij er niet voor wil gaan, en we zitten wel in een relatie dan voel ik me ook muh. Ik weet het echt even niet meer. Echte tranen komen ook niet meer op maar ergens wil ik wel hard huilen. Hij vraagt ook zo weinig aan mij. Ik keek altijd er zo naar uit als hij thuis was om dan thuis te komen. Heerlijk en zijn mooie lieve lach te zien. Ik voel me echt niet lekker en heb even nergens zin in en kan ook nergens van genieten. In bed liggen doe ik wel maar of ik er nou van geniet... niet echt. Ik vind het helemaal gewoon echt kut.
Antwoord

#83

Post by gietje117 on Nov 5, 2016 at 9:37pm
Oh Els, ik weet exact hoe je je voelt. Vaak zeggen mensen mij: maar hij heeft helemaal niets hoor, jouw vriend. Hij is echt z'n vrolijke zelve weer. Alleen wat vreemd als je een relatie van meer dan 15 jaar opgeeft, maar toch is hij oké. En dan sta ik daar, slik. Hij is inderdaad oké, daar lijkt het wel op. En hij zegt dat ook tegen mij. Dat hij zich terug goed voelt. Hij gaat ook uit, doet gewoon zijn sport en gaat elke dag werken. Een collega komt hem vaak tegen op het voetbal en hij zegt me altijd: je ziet echt niets aan hem. Terwijl ik een halfuur ervoor bijvoorbeeld in tranen aan de telefoon met hem hing (niet met collega maar met mijn vriend). Als mijn collega daar dan bij was en een halfuur later mijn vriend ziet, dan staat hij echt versteld hoe luchtig hij kan doen.
Ik weet dus wat het is en ik voel echt met je mee, al heb je daar momenteel niet zo veel aan. Het spijt me dat ik niets voor je kan doen. Ik zit hier al vijf maanden zo. Echt zo vreemd. En mijn vriend wil daarnaast ook niets meer van contact, tenzij er iets zakelijks moet geregeld worden. Dus hij laat me eigenlijk gewoon in de steek. Niet te begrijpen maar zo is het wel.

Leeuwin, dat van dat liever alleen zijn, dat klinkt me ook bekend in de oren. Maanden geleden, toen mijn vriend nog thuis woonde, stuurde hij me eens zo'n bericht. Hij had een dagje verlof en ik moest werken. 's Morgens ging hij naar de dokter en ik vroeg hem hoe het geweest was. En toen stuurde hij: soms heb ik het gevoel dat ik liever alleen zou zijn. En toen ik 's middags thuis kwam eten begon ik te huilen. Hij keek me heel lief aan en vroeg bezorgd wat er scheelde. Toen ik hem zei dat dit echt niet oké was. Als hij liever alleen wilde zijn, dan betekende dat dat hij me niet meer hoefde. En toen nam hij me vast en zei hij dat dat niet zo was. Maar dat hij gewoon soms het gevoel had dat hij meer rust zou vinden als hij alleen was. Dus het was niet echt persoonlijk bedoeld, terwijl ik het wel zo opvatte. Ik denk dat het bij jouw vriend ook zo is. Ze zijn gewoon op zoek naar de ultieme rust en met een druk persoon naast hen lukt dat niet zo goed. Ik kan ook wel wat druk zijn trouwens Wink.

Ik herken dus wel heel veel dingen en ik denk dan ook dat ik absoluut meer hoef te twijfelen dat mijn vriend depressief is, maar hij beweert dat alles goed is nu. Sinds hij met mij gebroken heeft... Ik hoop dat ik het geduld heb en dat hij op een dag beseft dat zijn conclusies helemaal verkeerd waren. Maar misschien komt hij nooit tot die stap...

Els, ik wens je heel veel sterkte want het is echt niet makkelijk. Ik heb ook in weinig zin. Terwijl ik maandag terug moet werken en ik dinsdag een examen EHBO heb!
Antwoord

#84

Post by gietje117 on Nov 6, 2016 at 3:48pm
Juist 70 minuten met mijn vriend gebeld. Hij lijkt er echt helemaal klaar mee te zijn. Hij wil zijn leven opnieuw beginnen, alleen. Hij denkt elke dag aan mij zegt hij, maar niet zoals ik aan hem denk. en ik moet me eindelijk herpakken zegt hij. Alsof dat zo makkelijk is. Hij is een weg aan het zoeken om me zo weinig mogelijk pijn te doen, maar hij weet ook niet hoe je dat doet. Daarom zoekt hij ook geen contact of blijft hij droog in zijn berichten. Moet ik me er dan maar bij neerleggen. Als zij niet meer verder willen... Al komen er soms wel ex'en terug bij elkaar, maar ja, hoeveel procent is dat. Heb hem gezegd dat mijn leven voorbij lijkt te zijn, maar dat wil hij niet horen. En ik wil hem ook niet chanteren, verre van. Hoeveel pijn die me ook doet é, ik blijf die graag zien. Die stem, zo vertrouwd. Verschrikkelijk. En toch weer 70 minuten kunnen praten, zonder haperingen. Of toch heel weinig. Dat zegt toch iets. Ik snap niet dat hij niet ziet dat we het goed hadden. Het moet zijn van niet, blijkbaar. Anders zou ik niet van je weg gaan zegt hij... Zo verwarrend en zo pijnlijk allemaal. Ik wil gewoon weer wat geluk voelen, wat warmte... Maar dat kan nog een tijd duren vrees ik.
Antwoord

#85

Post by positiva on Nov 6, 2016 at 7:42pm
Het moet keihard zijn Gietje, om zoiets te horen. Maar aan de andere kant is het misschien beter als onzekerheid. Je weet nu waar je aan toe bent. En dat is dan helaas een leven zonder hem. Er vanuit gaan, of hoop houden, dat het misschien nog goed komt, is hetzelfde als jezelf onnodig kwellen. De kans is té groot dat dat niet gaat gebeuren. Bovendien blijf je dan zo'n beetje in de "wachtstand" staan. En dat zou niet goed zijn. Je moet zonder hem verder met je leven. Hoe oneerlijk, ongelofelijk en pijnlijk dat ook is.

Ik heb vandaag toch even een berichtje gestuurd naar de zus van partner in verband met de zelfmoordpoging. Maar dat was een storm in een glas water. Hij was destijds aan de medicijnen en had daarbij gedronken, waardoor hij in het ziekenhuis belande. Zijn partner van destijds had echter naar de familie gebeld dat hij een zelfmoordpoging had gedaan. Lekker dan! Ik kon het me ook al niet voorstellen, maar je schrikt er toch van.
Antwoord

#86

Post by leeuwin on Nov 6, 2016 at 9:08pm
@ Els, wat een verwarrende situatie zeg! Hij zegt dat het uit is maar blijft vervolgens wel bij je een paar dagen?! Niet echt logisch hè...Maar ja, wat moet je ermee. Ik heb ook even geen raad voor je.

@ Gietje, wat ik me afvroeg is of jullie het ook hebben gehad over zijn psychische gesteldheid? Hoe gaat het met zijn depressie? Hij heeft eerder toch wel erkend dat hij depressief was of niet? Sorry, weet het niet meer precies. Je zegt dat het wel goed lijkt te gaan met hem zelf. Ik neig er wel naar om het eens te zijn met Positiva...In ieder geval is het nu trekken aan een dood paard. Zinloos... Ik hoop echt dat je verstandige beslissingen voor jezelf gaat nemen met betrekking tot je huis. Niet koste wat het kost in net huis willen blijven omdat je dan ergens nog een stukje van hem bij je hebt. Beter een nieuwe start maken met financieel wat ruimte om de dingen te gaan doen die je wilt. En ongelukkig zijn vanwege een onbegrijpelijke stukgelopen liefde èn financieel nog eens in een strop leven...dat moet je niet willen. Opvallend vind ik het om nu te horen dat hij zijn best doet om alles zo min mogelijk pijnlijk voor jou te laten verlopen. Dat is nieuw, eerder leek hij totaal geen rekening met je te houden.

@ Positiva, pfff dat is toch een opluchting denk ik. Goed dat je even een beticht hebt gestuurd.

Van mijn kant even alleen maar positief nieuws! Daar ben ik natuurlijk onwijs blij mee maar vind het ook best lastig voor Els en Gietje op dit moment.
Mijn vriend is hele weekend bij me gebleven en was heerlijk. Ik vond zijn stemming opvallend goed en merkte ook meer positieve dingen. Vermoeidheid is wel een groot probleem. Hij heeft een bed voor mijn zoon getimmerd, supermooi. Hele plan voor zijn kamer is nog niet klaar, veel plannen uitgewerkt verder. Tja wat wil ik allemaal zeggen..

Vanmorgen werd ik even beetje emotioneel tijdens ontbijt omdat hij zei dat hij voelde graag naar huis en alleen te willen zijn (overigens is hij nog gewoon de hele dag gebleven). Opvallend was dat hij heel inlevend was naar mij, dat heb ik al lang niet meer meegemaakt. Hij legde uit dat het niks met mij te maken heeft maar gewoon met de prikkels. Hij vond het niet erg om even mijn tranen te zien, begreep het en zei dat we gewoon alle fijne momenten moeten koesteren. Dat raakte me erg. Het klonk zo positief (moeilijk om hier nu precies weer te geven trouwens hoor). Eindelijk zei hij vandaag dingen waaruit blijkt dat hij het fijn vindt samen. Niet helemaal expliciet maar overduidelijk. Hij benoemde toch duidelijk dat het fijn is samen, vrijen samen is ongelooflijk heerlijk. Hij vond ook dat ik heerlijk (restaurantwaardig) had gekookt en complimenteerde uitgebreid mijn kluswerk (wat eigenlijk alleen maar voorbereidend werk voor schilderen nog was). Ik heb hem ook gezegd dat ik zijn stemming zo goed vond en ook heleboel ander gedrag zag dat ik lang niet had gezien. Hij vroeg bijvoorbeeld vandaag nog een paar keer aan me (na het ontbijt waar ik dus paar traantjes liet) of ik sipjes was. Dat was helemaal niet zo (ik had wat waterige oogjes door beginnende verkoudheid denk ik) maar dat hij dat een paar keer vroeg was zo opvallend! Gewoon weer lief en betrokken! Wauw ongelooflijk!

En toch even over de bijwerkingen medicatie/bedprestaties.. De sex is altijd fantastisch tussen ons en ik heb sterk de indruk dat zijn libido de laatste tijd weer toegenomen is. Het klaarkomen is inderdaad de laatste weken moeilijker, dat geldt met name s ochtends. S avond misschien ook wel maar hebben we er geen hinder van, we kunnen gewoon langer plezier maken. S ochtends speelt de vermoeidheid dan uiteindelijk parten en is het gewoon op gegeven klaar met de vrijpartij, omdat hij te moe is om door te gaan. Ik ben blij dat hij zegt ook gewoon onwijs te genieten van het vrijen ook la is s ochtends dat orgasme soms een te grote inspanning. Fijn dat we daarover ik kunnen praten en dat het geen frustratie voor hem is! We genieten allebei heel erg en dat is wat telt. En gelukkig is het s avonds verder geen probleem, dat maakt het natuurlijk ook makkelijker.

Ik geniet dus nog na van een heel fijn weekend! Toen hij wegging zei ik ook 'ik vond het een heerlijk weekend, ik heb je het hele weekend bij me gehad!' 'Ja' zei hij 'ik ook, ik heb het het hele weekend met je uitgehouden' met een vette knipoog. Bleek voldoende dat hij het ook fijn had gevonden. Ik heb hem natuurlijk toen wel een pestkop genoemd, even grapjes maken is altijd fijn natuurlijk. Zeeland ook nog paar keer ter sprake gekomen, dat weekendje gaat er denk ik wel komen binnenkort. Als deze stemming tenminste nog een poosje aanhoudt.... Oh wat zou dat fijn zijn!!! Ik vraag me wel erg af wat nou de eventuele invloed van de medicijnen is....Afgelopen week natuurlijk pas met nieuwe medicijnen gestart dus wellicht te vroeg om daar al iets van te merken. Afgelopen weken merkte is natuurlijk al wel positieve dingen (heb ik hem ook gezegd) maar hebben de medicijnen daar iets aan bijgedragen?! Zou het kunnen dat hij goed op SSRI's reageert?? Oh ik durf het bijna niet te hopen. 1ste SSRI in 1 week afgebouwd en afgelopen week aansluitend gelijk met nieuwe SSRI gestart. Kan het al wat doen?? Kan het welllicht direct voortbouwen op vorige SSRI??
Afwachten maar gewoon maar voor nu gewoon ff happy!!
Antwoord

#87

Post by minniemouse on Nov 6, 2016 at 9:15pm
Goedenavond!

Hard zeg Gietje.. Nu klinkt het zo definitief en ondanks dat de relatie al even 'over' was, sta je toch nog wel in de modus waarin je het gevoel hebt hem nog steeds als partner te hebben. Ik kan me ook niet voorstellen hoe je 15 jaar in de prullenbak kan gooien, hij lijkt wel bezeten door z'n depressie. Dan gaan er natuurlijk duizenden vragen door je hoofd: 'Wat als hij nou niet depressief was, zou het dan anders zijn?' Het is misschien wel een beetje wat Positiva zegt. Als het zo is, dan had je het sowieso een keer moeten horen. Het is de hardste manier, maar misschien wel de meest eerlijke manier van hem. Kijk maar hoe Manuela maandenlang in onzekerheid heeft gezeten, doordat haar vriend zei dat zij nog steeds de ware was.. Dat wil je ook niet, dat is niet eerlijk. Wat ook rot is, is dat je je handen al vol hebt aan jezelf en deze verwerking en dat daar nog financiën-zorgen bij komen. Lijkt me ingewikkeld gedoe allemaal..

Schrikken Positiva.. Gelukkig bleek het later allemaal wat minder ernstig te zijn geweest dan hoe het bij het horen klonk. Fijn dat hij donderdag al komt! Heeft hij nog iets concreet gezegd over het graf-bezoek?

Leeuwin, ik vind niet dat je overdreven reageert hoor! Ik/wij kan vanaf mijn scherm wel alles goed relativeren, maar als je zelf in de onzekerheid zit, is dat toch anders. Fijn dat je in ieder geval zijn argumenten hebt gehoord dat hij niet wil. Ook al is jouw/onze denkwijze misschien anders en zullen we niet snappen waarom hij Zeeland niet als een relaxt weekendje weg, weet je in ieder geval zijn beweegredenen. Zijn laatste reden betreft je ex-schoonouders kan ik ook wel begrijpen eigenlijk, maar dat zal voor hem niet de doorslaggevende factor zijn.

Els, misschien inderdaad een goed idee om even minder te laten horen.. Hij mag wel even voelen hoe het is om zonder jou te zijn en even niet op je te kunnen rekenen. Hoewel jij het misschien wel zo ziet, denk ik niet dat hij zomaar 'vrolijk doorgaat met z'n leven'. Hij zit ook in de put en weet niet wat hij moet, en uiteindelijk doet hij ook afstand van degene die hij lief heeft. Ik ken hem niet natuurlijk, maar misschien komt hij er snel op terug. Heel veel sterkte. Probeer je zinnen een beetje te verzetten Smile

Hier nog altijd z'n gangetje. Vrijdagmiddag en -avond was ik bij mijn vriend. Hij zag er niet goed uit, had het idee dat hij ieder moment in huilen kon uitbarsten en hij een rotdag had. Als ik vroeg wat er was, zei hij 'niks' en probeerde hij het weg te lachen. Ik heb meerdere malen gezegd dat hij de schone schijn niet hoeft op te houden, maar hij liet niks weten. Denk dat hij z'n houvast (al is het maar psychisch) een beetje kwijt is nu z'n begeleider 4 weken weg is. Volgende week komt ze weer. Soms wil ik ook graag in gesprek over de toekomst: plannen betreft studeren, werken, wanneer samenwonen, etc., maar ik weet dat dit voor hem nog een aantal stappen te ver is en hij hier nog geen antwoord op kan geven, simpelweg omdat hij eerst aan zichzelf werkt en dan pas aan dit soort dingen gaat denken..

Liefs!

Ps. Mooi dat Bruijntje lid is. Had het nog niet gezien. Ik heb op de oude website Manuela een bericht gestuurd met een uitnodiging voor hier. Dan hebben we iedere vaste actieve deelnemer gehad volgens mij Smile Gaan we trouwens allemaal tegelijk over naar de nieuwe?
Antwoord

#88

Post by minniemouse on Nov 6, 2016 at 9:18pm
Ik heb het bericht nog niet verstuurd, of er is al een nieuwe binnen Smile Ik heb nu geen tijd om uitgebreid te reageren, maar fijn Leeuwin, al die kleine positieve dingen! Keep it up Smile
Antwoord

#89

Post by gietje117 on Nov 6, 2016 at 9:36pm
Wat fijn voor je, Leeuwin! Ben erg blij voor jou!

Positiva en Leeuwin, bedankt voor jullie reactie. Ik weet het echt niet meer hier. Ik moet het lossen, dat weet ik, maar hoe en wat... dat weet ik helemaal niet. Het is inderdaad zo dat mijn vriend geen rekening met me hield tot nu toe, maar nu uitspreekt dat hij me zo min mogelijk pijn wil doen. Het is wel zo dat hij sinds een paar weken zijn antidepressiva aan het afbouwen is. Zou het daarmee te maken kunnen hebben, dat hij toch wat gevoeliger wordt? Misschien...

Ik hoop nog altijd dat hij onder de depressie de verkeerde conclusies heeft getrokken (en hij is daar zeker in gesteund door zijn therapeut en zijn moeder). Nu lijkt hij beter, maar ik denk dat hij het zo ziet: Ik ben depressief geworden en dat was in het huis bij Gietje. Nu ben ik beter, weg van Gietje en weg van het huis. Hij noemt zichzelf nog niet goed, maar beter. Hij denkt waarschijnlijk dat het maar beter zal zijn eens het huis verkocht is en hij helemaal klaar is om een nieuw leven te beginnen. Hij spreekt al van het huren van een appartementje of eventueel iets anders te kopen. Hij ziet het helemaal zitten om opnieuw te beginnen. Onze relatie lijkt een kanttekening in zijn geschiedenis. Iets van een jaartje of zo. Of een tienerliefde die gewoon over is. Ik snap at niet...
Eerlijk... Ik hoop dat hij op zijn appartementje zit en denkt: wat heb ik in godsnaam laten schieten. Eens hij van zijn AD af is misschien. Maar kan dat, zal dat gebeuren, moet ik daarop hopen? Om gek van te worden.

Wat het huis betreft, ik weet het, het zal een strop zijn... Iedereen geeft me de raad om het los te laten, maar ik kan het echt niet. Ik heb er jaren naar uitgekeken. We kochten het al in 2011 en daarvoor droomden we al over een toekomst hier. Ik zag me hier oud worden met hem en met onze kroost. En zie nu... Emotioneel kan ik geen verhuis aan en nog minder dat er zich hier een ander gezin vestigt. Ik weet zeker dat ik hier binnen tien jaar nog op de stoep zou zitten huilen. Ik word echt gek...
Vrijdag komt hij om de verkoop te bespreken, zo onwerkelijk. We waren zo gelukkig, dacht ik...
Antwoord

#90

Post by gietje117 on Nov 6, 2016 at 9:41pm
Ik had dus jouw reactie ook nog niet gezien Minnie. Was waarschijnlijk nog aan het typen. Is hij werkelijk depressief geworden omdat hij gewrongen zat met zijn gevoelens voor mij... Ik weet het niet. In oktober zei hij me nog. Ik hou alleen van jou, Princepessa. Hij was altijd zo lief. het klikte op alle vlakken. En plots stuikt hij in elkaar en komt het nooit meer goed... Hoe moet ik dit ooit een plek kunnen geven. Het moet me lukken, maar heb nu eerder het gevoel dat mijn leven voorbij is. Ik was zoooo gelukkig met hem, vijftien jaar lang. En morgen zou het 16 jaar zijn... Ik schreef dan altijd iets liefs op FB of stuurde hem een bericht, of we deden iets leuks samen of ik stopte een briefje tussen zijn boterhammen... Ik weet met mezelf geen blijf. Heb liefde over voor die jongen, maar hij wil het niet meer... Hij is liever alleen...
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Mijn energie is op Started by 10675
2 Replies - 98 Views
08-03-2024, 10:42
Laatste bericht: Tazz
01-02-2024, 00:15
Laatste bericht: don't know
31-01-2024, 11:10
Laatste bericht: Nicje
21-12-2023, 19:36
Laatste bericht: Mabel
28-05-2023, 19:27
Laatste bericht: Edelsteentje
28-03-2023, 08:44
Laatste bericht: Suuz
15-01-2023, 23:34
Laatste bericht: Simba
  Een depri partner als vrouw Started by Marijn
5 Replies - 1,948 Views
23-11-2022, 21:34
Laatste bericht: Anoniem2022
  Partner verstoot mij Started by Vidiyo
2 Replies - 688 Views
22-10-2022, 17:36
Laatste bericht: Fae
  Depressief door je relatie? Started by Anoniemm
8 Replies - 1,354 Views
10-08-2022, 08:13
Laatste bericht: Anoniemm



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)