Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mezelf voorstellen


#1

Hallo, ik ben een 52 jarige vrouw, getrouwd, lang geleden gescheiden, ondertussen al weer ruim 16 jaar samenwonend met mijn huidige vriend. Wij hebben samen 2 kinderen en uit mijn huwelijk heb ik ook 2 kinderen. Ik heb een heel ingewikkeld leven gehad met heel veel nare en traumatische ervaringen. Ik woon in België al sinds mijn 22 jr, waar ik het eigenlijk nooit echt naar mijn zin heb gehad, maar door omstandigheden kon en kan ik eigenlijk onmogelijk terug naar Nederland. Ongeveer 20 jaar geleden kreeg ik mijn eerste depressie, met als gevolg enkele zelfmoordpogingen en verschillende opnames. Toen ik weer sterk genoeg was besloot ik te gaan scheiden, wat zoals verwacht uitdraaide op een vreselijke vechtscheiding. Dat is gelukkig allemaal achter de rug, maar de littekens zitten er nog. Ik ben een enorme dierenvriend en in de natuur kon ik mijn rust altijd terug vinden, wat zeker in de zorgsector ook al een noodzaak is, even met de honden ontspannen wandelen in het bos. Tussendoor is het altijd op en af gegaan, heel slechte, wat minder slechte, wat redelijk goede momenten, wel met antidepressiva al jarenlang, al is dat afgebouwd tot een onderhoudsdosering. Ik kwam er toevallig jaren geleden achter, bij het veranderen van huisarts (ze gaf mij mijn dossier mee, dus heb dat gelezen), dat er in een brief van de psychiatrische afdeling waar ik een jaar dagtherapie volgde, stond dat ik borderline had. Ze hebben mij dat nooit gezegd, ben er zo van geschrokken en geloofde dat niet, wou ook niet dat mijn huidige huisarts dat zou weten, dus heb die brief verscheurd. Tot op heden ontken ik die diagnose nog altijd. Ik geef er ten dele mijn jeugd de schuld van, daarna mijn ex man en grotendeels België, voor mijn ongelukkig voelen. 
Momenteel gaat het weer heel slecht met me, dat is begonnen doordat er hier in België een enorme controle is gekomen in de bossen op loslopende honden, mijn vrijheid en dat van mijn honden is echter erg belangrijk voor me, dat was zo ongeveer mijn enige ontspanning, heerlijk genieten van rust, vrijheid en natuur, eens een balletje gooien voor de honden, eens in een meertje laten zwemmen en genieten samen. Nu is dat laatste me afgenomen, al boetes gekregen, constant boswachters die je tegen komt, dat was een paar jaar geleden niet, is vooral door Corona gekomen, meer wandelaars, meer klachten, meer controle. Ik wandel dus nog amper in de bossen, de hond uitlaten was ontspanning en is nu veranderd in constant op je hoede zijn. Nu was ik onlangs een weekend in Nederland, daar was het zoveel relaxer, veel losloopgebieden, dat kennen we in België niet, hier moeten ze overal en altijd aan de leiband, een losloopzone is hier een klein omheind pestveldje, kan je niet wandelen en is overvol. 
Sinds dat weekend heb ik weer vreselijke heimwee gekregen naar mijn geboorteland. Ondanks dat ik geen echt goede band heb met mijn familie, enkel met één zus ben ik heel hecht. Ik heb in België niemand, had veel facebook vrienden, maar dat is niet echt, zit wel op een hondenschool, met fijne mensen, een wandelgroepje, lieve collega's, maar toch voel ik me niet thuis hier. België is een buurland, maar een enorm verschil in mentaliteit. Ook een heel grote werkdruk, in de late staan we met 2 voor 24 bewoners (verpleeghuis), in Nederland is dat vlgs mij niet zo erg als hier als ik het zo hoor. 
Ik voel me gevangen in een land waar het overvol is, je zelfs in de natuur in de gaten wordt gehouden, zonder familie, zonder echte vrienden, een totaal andere mentaliteit, waar ik me moeilijk tot niet kan aanpassen en mijn schoonfamilie keert me om die reden ook meestal de rug toe, heb er in ieder geval totaal geen band mee. 
Zit er dus heel erg onderdoor, zie eigenlijk helemaal geen uitweg en ik zoek ondertussen vaker en vaker mijn toevlucht in alcohol, gewoon omdat ik de werkelijkheid niet aan kan en vast zit in een leven wat voor mij niet leefbaar is. Sommige dagen huil ik nonstop, andere dagen ben ik gewoon leeg en voel niets meer. Huilen is dan vooral omdat ik eigenlijk niet meer wil leven, maar dat zo erg vind voor mijn kinderen. Hulp zoeken kan ik momenteel niet, vertrouw ik ook niet, heb dat al zoveel gehad en zie dat niet als een oplossing. Ik voel me als een hoogsensitieve persoon, ik merk elke sfeer, alle non verbale signalen, heb moeite met veel geluiden, concentratie problemen. Als mensen vrolijk zijn, wordt ik dat vanzelf ook, als er een negatieve sfeer hangt, voel ik me vreselijk rot. Mijn man is hele dagen weg, ik parttime avonddiensten, een vakantie of weekend samen is meestal niet zo gezellig, hij is moe en wilt tv kijken en veel slapen en rusten, ik wil graag wandelen of samen weggaan. Dat geeft strubbelingen en een negatieve sfeer in huis.
Het is een hele tekst geworden, sorry. Al is dit nog maar 1% van hetgeen ik al heb meegemaakt, de grote trauma's zijn te erg om neer te pennen en de iets minder grote trauma's komen misschien nog wel een andere keer ter sprake. Bedankt voor het lezen!
Antwoord

#2

Welkom op het forum M ! 

Wat een akelige situatie.  
Schrijf gerust hier van je af, mee, en reageer.
c/ptss word nogal eens voor borderline aangezien  , er is n overlap in een paar kenmerken.   Misschien vind je dat fijn om te weten . Google er maar eens op.  Kan weleens n ander licht op op de zaak werpen.  Laat je zowiezo niet van de wijs brengen door een of andere diagnosestelling , het is geen waarheid of harde wetenschap . 
Zelf heb ik er n stuk of 6 gehad en op dit forum zullen er mensen zijn  met nog meer...  
Ben er nooit een ander mens van geworden , wat men er ook opplakte.  
Blijf  -hoe dan ook-  met je honden wandelen!

Liefs van Mabel
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Mabel :   • Marrie 69
Antwoord

#3
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 23-07-2021, 11:07 door Marrie 69.)

Hartelijk bedankt voor deze fijne reactie. Doet deugd dat er iemand een luisterend oor heeft zonder te oordelen. Ik heb eens gegoogled en daar herken ik ook wel veel in ja, een deel borderline misschien ook, maar toch ook weer anders. Klopt, niemand kan in feite een etiket op je plakken, het is zo'n complex iets en voor iedereen anders, het hoeft geen naam te hebben. Feit blijft dat het erg moeilijk is allemaal, ik voel me erg inbegrepen en zelfs met anderen erbij vaak eenzaam, ondanks dat ik zeer open ben. Ik draag een masker voor de buitenwereld, mijn collega's hebben zeker weten totaal geen idee dat ik me zo ellendig voel vaak, ik doe daar altijd vrolijk en vriendelijk, maar thuis stort in dan volledig uitgeput in. Ik weet niet of iemand dat herkend?

(23-07-2021, 11:05)Marrie 69 schreef: Hartelijk bedankt voor deze fijne reactie. Doet deugd dat er iemand een luisterend oor heeft zonder te oordelen. Ik heb eens gegoogled en daar herken ik ook wel veel in ja, een deel borderline misschien ook, maar toch ook weer anders. Klopt, niemand kan in feite een etiket op je plakken, het is zo'n complex iets en voor iedereen anders, het hoeft geen naam te hebben. Feit blijft dat het erg moeilijk is allemaal, ik voel me erg onbegrepen en zelfs met anderen erbij vaak eenzaam, ondanks dat ik zeer open ben. Ik draag een masker voor de buitenwereld, mijn collega's hebben zeker weten totaal geen idee dat ik me zo ellendig voel vaak, ik doe daar altijd vrolijk en vriendelijk, maar thuis stort in dan volledig uitgeput in. Ik weet niet of iemand dat herkend?

Oei, ik dacht een schrijffoutje te verbeteren, maar mijn hele bericht werd nogmaals geplaatst, sorry.
Antwoord

#4

Heel herkenbaar hoor, 

Ik vermijd dergelijke situaties het liefst of houd ze kort.  Andermans gelach, gedoe  en geleef vind ik n pijnlijke confrontatie en ook vermoeiend, want ik voel mij heel anders, en bovendien geisoleerd.  En daarvoor is geen plaats.  Dus inderdaad, onbegrepen voelen .  ( terwijl het niet eens ter sprake komt) 
Als ik gewoon alleen met mezelf ben, is het beter. 

Ik herken het gevoel van thuiskomend  instorten ook wel, maar niet recent . 
Ik ben niet meer werkzaam, ik kan mn leven wat meer inrichten naar wat ik kan behappen / verdragen . Op het moment is dat niet zo veel. 

Ik begrijp dat dat bij jou niet kan . Je loopt het dus op en moet het telkens af zien te voeren.  Moeilijk hoor . Hoe doe je dat? 

Liefs, Mabel
Antwoord

#5

Moeilijk uit te leggen hoe ik dat doe, voor de Corona periode kon ik mijn rust vinden door te wandelen in de natuur, nu lukt me dat enkel nog in Nederland, dus ik probeer regelmatig naar Nederland te rijden, maar dat is niet altijd gemakkelijk in te plannen met een gezin en werk. Het wordt steeds moeilijker, mijn emmer is overgelopen en ik krijg die momenteel dus op geen enkele manier meer leeg. Ik weet dus geen oplossing eerlijk gezegd en dus ook niet hoe dit nu verder moet. Werken op zich lukt wel, al is dat zwaar, het geeft me op sommige momenten ook wel een goed gevoel om voor iemand iets te kunnen betekenen, ik geef me dan volledig en de bewoners hebben me graag, maar van collega's hoor ik dan wel weer dat ik met me laat sollen, ik doe inderdaad alles voor mijn bewoners, ze kunnen het immers zelf niet. 
Teveel prikkels kan ik niet tegen, thuis zonder ik me vaak af, lees veel online, doe wat huishouden. Facebook heb ik pas geleden helemaal verwijderd, kon er niet meer tegen. Ik had een eigen fotografie groep, nodigde in het begin van Corona vrienden en familie uit om lid te worden. Na verschillende herhalingen en uitnodigingen dat ze zo toch wat konden zien van ons gezinnetje, was ik erg teleurgesteld, het merendeel ging er niet op in. Fotografie was tot voor kort een grote hobby van me, maar sinds december, na mijn Corona besmetting, kreeg ik erge concentratieproblemen en lukt de fotobewerking me niet zo goed meer. Toen ik dus Corona kreeg, omdat we een uitbraak kregen van het virus op mijn afdeling, heeft niemand me aangeboden om ergens mee te helpen of mijn honden eens uit te laten. Die zijn 2 weken niet verder geweest dan hun behoeften doen in onze tuin. Uitlaatservice wou ook niet komen om ze te halen ivm kans op besmetting via mijn honden. Mijn zus vond het heel erg, zij is de enige die me helpt als ze kan, maar toen zat zij zelf ook met het virus en de grens was gesloten. Mijn man kreeg het een week later ook en toen belde plots zijn zus hem om boodschappen te doen. 
Dat heeft mijn gevoel van niet aanvaard te worden wel bevestigd, mijn man ziet dat allemaal niet in, maar hij merkt nooit ergens een negatieve sfeer, ik denk gewoon doordat hij er minder signalen van opvangt. 
Het valt me ook op dat mijn schoonfamilie een feestje altijd doet in mijn werkend weekend, toeval volgens mijn man, ik probeer er maar positief over te denken, ik heb toch geen zin meer om naar familie drukte te gaan, dus eigenlijk heb ik een goed excuus, ik moet werken.

Het moet op zich wel fijn zijn om niet veel te hoeven doen, niet uit werken gaan, heb je geen partner of kinderen? Familie en vrienden? Hobby's? Sorry voor de vragen, je hoeft er uiteraard niet op te antwoorden, maar het helpt voor jou goed om de rust te kunnen nemen om je beter te voelen? 

Heel erg bedankt voor je reacties, dat helpt me.
Voor maandag heb ik toch maar een afspraak vastgelegd bij mijn huisarts, om er eens over te praten.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Voorstellen Started by Monica1970
11 Replies - 192 Views
19-03-2024, 14:52
Laatste bericht: Mabel
  Even voorstellen! Started by Zinge
4 Replies - 77 Views
16-03-2024, 16:34
Laatste bericht: Mabel
  Voorstellen Started by Suze
2 Replies - 99 Views
28-02-2024, 19:01
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by Kaatje123
5 Replies - 201 Views
25-02-2024, 22:52
Laatste bericht: Joy
11-02-2024, 22:53
Laatste bericht: Mabel
  Voorstellen Started by thevillageidiot1976
5 Replies - 194 Views
31-01-2024, 23:55
Laatste bericht: don't know
  Voorstellen Started by Sophia
3 Replies - 225 Views
22-12-2023, 18:06
Laatste bericht: Jupiter
  Voorstellen Started by Raketje
1 Replies - 170 Views
13-12-2023, 21:31
Laatste bericht: Joy
  Even voorstellen Started by Chaos
11 Replies - 658 Views
12-12-2023, 23:07
Laatste bericht: Mabel
  Even voorstellen Started by JoLa
4 Replies - 331 Views
12-12-2023, 14:38
Laatste bericht: JasperK



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)