Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Mensen willen het niet horen/eenzaam (tw)


#1

Hallo iedereen,

Ik voel me vandaag heel erg suicidaal. Dit loopt best wel als een rode draad door mijn leven met af en toe dagen dat het me helemaal overheerst zo dus weer deze week. 
Mijn familie wil het niet weten/horen want zij kunnen het niet aan. Ik snap dit ook wel maar dit maakt dat ik er heel erg alleen in sta. 
Ik wil er niemand mee lastig vallen maar dat is onmogelijk. Als ik leef weten zij wel hoe ik erover denk en zij zullen wel een soort angst voelen van: wanneer doet ze het. ( en dat vraag ik mezelf ook af... Ik denk binnen nu en 10 jaar en dat klinkt echt eindeloos maar ik wil het een soort van goed regelen dat nabestaanden zo weinig mogelijk gedoe hebben omdat ik niet wil leven maar weet niet eens waar te beginnen) 
En als ik er echt een einde aan maak heb ik ook het idee dat ik het leven van sommige mensen echt overhoop gooi met name mn familie.
Ik weet soms niet hoelang ik het nog vol ga houden.
Antwoord

#2

Hoi Djyn,

Lastig hè als je er alleen mee zit. Depressie is ook een eenzaam gevoel en meestal niemand die echt kan begrijpen hoe je je voelt. Al hebben de meeste mensen hier wel een idee, dus fijn dat je het kan schrijven hier.

Heb je geen contact met een behandelaar? Misschien kunnen psycholoog of huisarts jou verder helpen waar je terecht kan als je het goed wilt regelen. Er bestaat ook zoiets als een levenseindekliniek. 

Sterkte en hoop dat het zwaarste gevoel weer snel overwaait.

[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Jorin :   • Djyn
Antwoord

#3

Hallo Djyn,

Ik herken wat je schrijft, loop ook al lange tijd rond met die gedachten, maar heb besloten het niet te doen om anderen te sparen. Dat is best moeilijk, want de gedachten blijven. Weet ook niet hoe lang ik dat nog volhou, maar elke dag zeg ik tegen mezelf: vandaag niet. Op de een of andere manier werkt dat. Misschien heb je er iets aan.

Ik vraag me af, als je het goed geregeld wel wil doen over 10 jaar of zo, zou je dan je familie daarover inlichten?

De levenseindekliniek is een goed begin als je er serieus werk van wilt maken om het zo maar te zeggen. Ik heb daar goede ervaringen mee.

Veel sterkte en liefs,
Alais
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Alais :   • Djyn
Antwoord

#4

Djyn, 

Het is volkomen normaal wat je beschrijft: je houd het amper vol, bent op  en het idee het oneindig uit te moeten  zitten is n gruwel.  Je hebt behoefte aan n uitweg/uitzicht. 

Je zou eens contact op kunnen nemen met de Einder. Ze kunnen met je meedenken en adviseren. Bij mij was het al heel prettig eens begrepen en erkend te worden.  Ik vond die gesprekken op zich al heel fijn en helpend . Je zit nergens aan vast. 
Je mag daar gewoon er vrijelijk over praten en zeggen waar je behoefte aan hebt. Ontdaan van  schuld en  schaamte .  Een opluchting was het..
Kom er elders maar eens om. 

Sterkte ,  Mabel.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Mabel :   • Djyn
Antwoord

#5
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 23-04-2021, 21:34 door desireless.)

Hoi Djyn,

Heb die gedachten aan levensbeëindiging ook duizenden keren gehad ook bij  de psychiater besproken die me na het doorlopen van een traject wel wou bijstaan.
Het is bijzonder zwaar als je je verhaal niet bij mensen kwijt kan ook al is het er maar 1 zodat je even kan ventileren.
Vaak zijn de enige mensen die je langdurig willen ondersteunen de mensen die het zelf meemaken of meegemaakt hebben en het ook werkelijk begrijpen.
Misschien kan je diegene hier op het forum vinden, aangezien er meer leden zijn die met vrijwel hetzelfde scenario rondlopen.
Vond het zelf bijzonder beangstigend en eenzaam en emotioneel om daar serieus mee bezig te gaan.
Hoop dat de toekomst er beter voor je uitziet zodat je weer wat hoop krijgt en zin in dingen.

Veel sterkte,

Desireless
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen desireless :   • Djyn
Antwoord

#6

(23-04-2021, 16:17)Djyn schreef: Hallo iedereen,

Ik voel me vandaag heel erg suicidaal. Dit loopt best wel als een rode draad door mijn leven met af en toe dagen dat het me helemaal overheerst zo dus weer deze week. 
Mijn familie wil het niet weten/horen want zij kunnen het niet aan. Ik snap dit ook wel maar dit maakt dat ik er heel erg alleen in sta. 
Ik wil er niemand mee lastig vallen maar dat is onmogelijk. Als ik leef weten zij wel hoe ik erover denk en zij zullen wel een soort angst voelen van: wanneer doet ze het. ( en dat vraag ik mezelf ook af... Ik denk binnen nu en 10 jaar en dat klinkt echt eindeloos maar ik wil het een soort van goed regelen dat nabestaanden zo weinig mogelijk gedoe hebben omdat ik niet wil leven maar weet niet eens waar te beginnen) 
En als ik er echt een einde aan maak heb ik ook het idee dat ik het leven van sommige mensen echt overhoop gooi met name mn familie.
Ik weet soms niet hoelang ik het nog vol ga houden.

Hoi Djyn, ik ben ook heel vaak met de dood bezig en me afvragen hoe lang ik het nog volhoud? Als je verder wil praten mag je me gerust een berichtje sturen ik leef met je mee. Cyranno
Antwoord

#7

Wel mooi dat we er hier open over kunnen/mogen zijn.

Ik begrijp dat je het je familie niet wilt 'aandoen' maar het kan ook niet de bedoeling zijn dat jij je leven leeft alleen omdat je je familie geen pijn wilt doen.
Heb je dagelijks deze gedachtes of meer in periodes?

De tips hierboven zijn al een mooi begin. En misschien kijk je ook de serie 'leven voor de dood' waarover we het elders hadden.

Denk dat het goed is dat je familie weet dat zij geen schuld hebben oid, dat het bij jou van binnen leeft.
Antwoord

#8

Hallo Djyn,

Ik vind het ook fijn om hierover te kunnen praten, kan het nergens anders kwijt. Ik zou het graag met familie of zo bespreken, maar vind dat al moeilijk.

Ik had het eerder over de levenseindekliniek, maar ik bedoelde eigenlijk de Einder. Had daar goed contact mee, begripvol. Vorig jaar heb ik toch een familielid verteld en die vroeg me of ik nog ECT wilde proberen. Dat heb ik gedaan, maar het werd niet gehonoreerd. Protocol en zo. Sindsdien dool ik maar een beetje rond en het wordt er niet beter op.

Die serie Leven voor de dood vind ik wel een mooie serie. Ook omdat het weer eens de aandacht vestigt op mensen die hiermee rondlopen. Of het iets uithaalt weet ik niet, maar het troost wel engiszins om naar te kijken en te weten dat je niet alleen staat.

Wat Feline schrijft is precies waar het om draait eigenlijk. Kies je voor jezelf of voor je familie? Ik vind dat heel erg moeilijk.

Djyn, heel veel sterkte en iedereen dank dat we hier gewoon over kunnen praten.

Lieve groet,
Alais
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Alais :   • Joy
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  eenzaam Started by cyranno
3 Replies - 233 Views
03-12-2023, 10:08
Laatste bericht: Joy
  Het wordt niet beter Started by Mango-ijs
5 Replies - 521 Views
20-11-2023, 10:14
Laatste bericht: Jarno
  Ik weet het niet meer Started by Gewoon_Ik
6 Replies - 308 Views
10-11-2023, 23:55
Laatste bericht: Mabel
20-10-2023, 10:41
Laatste bericht: cyranno
30-08-2023, 19:13
Laatste bericht: Sander45
  Het stopt niet Started by Kannietmeer
5 Replies - 524 Views
15-06-2023, 19:39
Laatste bericht: Mabel
  kan het niet meer Started by cyranno
14 Replies - 1,372 Views
20-03-2023, 18:32
Laatste bericht: Joy
18-03-2023, 19:29
Laatste bericht: Mabel
  Zo eenzaam Started by Lonelygirl
3 Replies - 441 Views
25-02-2023, 01:30
Laatste bericht: cyranno
  Niet kunnen huilen Started by Nick
9 Replies - 1,716 Views
21-08-2022, 17:48
Laatste bericht: Jupiter



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)