-----

Hallo allemaal,

Ik ben S1m0n. 40 Jaar, single man, geen kinderen.

In 2010 is bij mij manische depressie geconstateerd.
Doordat ik bij een manie (veel energie) volledig ontspoorde ben ik 11 weken opgenomen geweest in een GGZ-kliniek.
Met tegenzin ook medicijnen gaan slikken; deze hielpen wel tegen manie, echter veel gegroeid in gewicht.
Jaren later heb ik aan een gespreksgroep manische depressie + lotgenoten/betrokkenen meegedaan.

Momenteel zit ik in een fase waar ik bij werk, huishouden, hobbies vaak 'geen zin' heb.
Ik heb veel moeite om op te starten en lig liever op bed dan dat ik actief ben.
Mijn familie is erop tegen dat ik professionele hulp zoek, omdat dit eerder geen effect had (overspannen op werk in 2008).
En een medicijn erbij vind ik lastig i.v.m. bijwerkingen.

Zijn er lotgenoten die dit herkennen en waar ik over kan praten?

Groet,
S1m0n

Hallo Simon,

Allereerst hartelijk welkom op dit forum.

Ik heb zelf verschillende depressies door gemaakt, maar heb geen manische klachten.
Wat denk je? Heb je een wat sombere periode of vind je dat je depressief bent?
Ik ken natuurlijk jouw familie niet, maar ik vind toch echt dat jij degene bent die uiteindelijk bepaalt of je professionele hulp zoekt.
Bovendien wat het contact wat je beschrijft negen jaar geleden, denk toch echt dat er in die tijd wel het een en ander verandert is.
Eerlijk gezegd weet ik niet welke medicatie überhaupt geschikt zou zijn naast je huidige medicatie.
Denk je dat er een specifieke reden is waardoor jij je somber bent gaan voelen, of was het er gewoon?
Hoor graag van je.

Groetjes,  Bert

-----

Hallo Simon,

Ik ben ook een paar jaar flink overspannen geweest. Ook heb ik lange periodes gekend dat ik amper mijn bed uit kon komen. Versliep me dan ook regelmatig. Dat helpt niet echt als je een fulltime job hebt niet?
De achterliggende reden van die klachten en depressies kwamen bij mij doordat mijn persoonlijkheid zich vroeger op een wat verwrongen manier heeft ontwikkeld. Ik ben erg lang een sombere, wat angstige man geweest met weinig sociale contacten. Altijd een beetje bang voor wat anderen wel niet van mij zouden vinden. Niet assertief, maar net zolang opkroppen toch ik dan behoorlijk kort door de bocht reageerde.
Dat alles heb ik drie jaar geleden doorbroken en ben (voor het eerst) echt aan het leren leven.
Hoe is dat voor jou? Ben jij tevreden met het leventje wat je nu leid? Zijn er redenen dat jij je somber voelt?

Groetjes,  Bert

-----

-----

Ik ben al veertig jaar manisch depressief tweede vorm.
De  laatste jaren slik ik lithium en lamotrigine en doe het er erg goed op. Soms nog een lichte hypomanie maar die duurt maar een paar dagen. Voor de rest ben ik stabiel.Het  enige wat me er aan herinnert dat ik lithium slik is dat ik elk half jaar mijn lithiumspiegel moet laten prikken.

Waarom zijn je ouders tegen behandeling? Je kunt er alleen maar beter en een heler mens van worden


 Heeft je behandelaar, die je gediagnosticeerd heeft geen behandeling voorgesteld?

Ben ik nou antwoord aan het geven aan iemand die alles opgedoekt heeft?