Lieve allemaal,

Mijn naam is Momo en ik ben een jongedame van 23 jaar. 
Vanaf mijn elfde heb ik al last van depressies. Soms gaat het goed en soms gaat alles fout.
Steeds als ik denk dat het weer beter gaat, gebeurt er weer iets waardoor ik suïcidale gedachtes krijg. 

Ik heb geen vrienden meer en het contact dat ik nog heb met mijn familie gaat erg stroef.
Ik voel me vooral erg alleen.

Soms heb ik behoefte aan afleiding, vooral als ik hele dagen thuis zit (ben at the moment ook werkzoekende, dus zit ook erg veel thuis. )
Wanneer ik merk dat ik verdrietig/bang/boos ben voel ik me eenzaam omdat ik niemand heb om mee te praten.
Ik heb misschien 2 of 3 vrienden maar daar kan ik niet echt mee praten of er 'komt iets tussen' als ik ze echt modig heb. (Mag ik dit dan wel vrienden noemen? )

Hierdoor krijg ik het gevoel dat het niemand iets kan schelen hoe ik me voel en het ook niemand zou uitmaken als ik er op een dag niet meer ben. 

Ik heb geen relatie, nooit echt gehad en ik denk ook niet dat ik die ga krijgen, hoe graag ik ook zou willen dat iemand is op deze wereld die van me kan houden. 
Ik denk vaak dat ik niet eens een relatie verdien..

Op het moment zit ik weer in een vreselijke dip omdat alles weer in lijkt te storten. 
Ik heb niemand om mee te praten, dus hoop ik hier misschien mensen te vinden die mij wél begrijpen. 

Heeft een van jullie je wel eens zó eenzaam gevoeld dat je erover 'fantaseert' hoe het zou zijn als je er niet meer was en je dan kon zien wie er echt om je zou rouwen ? 

Groetjes Momo

Het zou zijn als je er niet meer meer was en kijken wie er op je begrafenis zouden zijn .
Jij denkt dat er dan niemand of weinig mensen zouden zijn.
Maar wat als er toch mensen zouden zijn die jij niet verwacht zou hebben en misschien zijn er toch meer mensen dan jij gedacht had.
Een teleurstelling zal het dan altijd zijn.
Depressie is iets ontzettend vervelend maar langzaam steeds meer zichtbaar in het leven.
Ik ben 47 en worstel al heel lang met depressies. 
Ik was 8 toen ik dezelfde gedachten kreeg als jij. 
Situatie voor mij was pleeggezin ik kon het niet accepteren veel drank en alles doen wat God verboden had.
Nu heb ik nog steeds depressies maar ben wel van de drank af.
Getrouwd en 2 kinderen .
Dus er is echt nog veel mogelijk.
Mvg Gert Harperink