Hallo ik ben nieuw hier en wil me verhaal kwijt omdat ik even gewoon het spoor bijster ben en me vooral heel eenzaam voel in mijn relatie met mijn partner.
Ik heb inmiddels al 2,5 jaar een relatie met een hele lieve man van 46. Hij heeft 2 kinderen (jongvolwassenen en thuiswonend in co-ouderschap) en ik heb 2 meiden (jongvolwassenen en volledig thuiswonend). We hebben allebei een eigen woning en ons eigen huishouden. 
Nu is het zo dat mijn oudste dochter in het begin van onze relatie in een hele zware depressie kwam en zelfs 8 maanden in crisisopvang heeft gezeten. In dat eerste jaar kreeg mijn vriend die zelf net 4 jaar uit zijn eigen depressie (en traumaverwerking) was gekomen, terugvallen. Deze terugvallen werden steeds langere periodes van depressieve gevoelens. Met als resultaat nu mijn dochter weer redelijk op de rit is na 2 jaar, mijn partner steeds verder in zijn depressie wegzakt. Iedere negatief dingetje, of tegenvaller, of gebeurtenis bijv met zijn kinderen, ruzies etc, trekt hem verder in zijn depressie omlaag. Daarnaast drinkt hij zijn negatieve gevoel weg, die resulteren in nog heftigere reacties en emoties.
Als partner zie ik alles gebeuren, probeer ik te snappen wat er met hem gebeurt, probeer ik hem te adviseren met zijn kinderen, maar hij duwt me steeds meer en vaker weg. Ik ga dan nu ook steeds vaker uit mezelf weer terug naar me eigen huis omdat ik me niet meer welkom of gewenst voel bij hem thuis. Hij is er wel maar ook weer niet. Praten is alleen maar eenrichting. Ieder antwoord of zelfs advies mijnerzijds komt bij hem binnen als kritiek of afwijzing. Overal lees ik dat ik er voor hem moet zijn maar als hij dat niet toelaat wat moet ik dan? 

Ik ben niet iemand die zomaar opgeeft en zie me nog steeds oud worden met hem, straks mss wel samenwonen als de kinderen het huis uit zijn aangezien ik niet ook nog die stress op me dak wil halen met 4 jongvolwassenen in 1 huis. En laat staan dat je nu een huis kunt betalen met 5 slaapkamers in deze tijd.

Als zelf depressief Mag ik je aanraden om dingen te doen in plaats van praten. Kleine uitingen van zorg en liefde zeggen zo veel. Mijn vrouw maakt mijn bed op bijvoorbeeld. Dat zie ik en ontroert mij.  Dan kan ik er iets over zeggen dat zij dit doet soms. Praten over lucht niet iedereen altijd op. Er zijn voor iemand kan op andere manieren ook.
Ik ben geen gelooofsfanaar maar De tekst uit het lied “Blijf bij mij Heer” vind ik zo
Mooi in het Engels. Abide with me, dat is meer: verwijl bij mij. Dat betekent gewoon zijn bij de ander zonder tijds of prestatie druk. Dat is wat mensen in nood en depressie voelen als gezelschap en steun. Natuurlijk jeuken je handen om er iets aan te willen DOEN.
Maar het simpele feit dat je samen wilt zijn met wat dan ook, ieder een eigen bezigheid of gewoon thee drinken, piepklein wandelingetje etc dat is al zo veeeel voor de ander. Misschien doe je dit allang. Ik zeg het omdat het veel mensen bezighoud dat ze meer willen doen. Maar gezelschap houden ook als je je eigen dingen dan doet is al zo veel en zo belangrijk.
Depressieve mensen stoten comtact vaak af. Het lijkt wel of het ze bezwaart. Dan blijft over het samen zijn als de ander dat verdraagt kan het vertrouwen geven, beetje geruststelling. En de behandeling van depressie kan dan door deskundigen gebeuren ondertussen…

Hoi Lonneke,

Wat knap van je dat je eerst je dochter en vervolgens je partner aan het helpen bent bij een depressie. Dat mag gezegd worden. Met de ervaring die ik heb sluit ik me enigzins aan bij hoop+liefde. Er is een grens in wat je kunt doen voor een ander. De andere kant van die grens is de worsteling waarin je partner zit. Dat was bij mij één grote neerwaartse spiraal. De zon kon wel schijnen, maar had geen enkel positief effect. Zodra mijn opgeving op me ging inpraten (zo voelde dat) gingen alle deuren op slot, want ze snapte er niks van (ik ook niet, dat terzijde). Iets ongevraagd voor me doen heeft ook mijn ogen geopend. Dat moeten wel dingen zijn die je niet elke dag voor hem doet, zoals bijvoorbeeld koken of wassen. Dat doorbrak een bepaald patroon in mijn depressie. Of er bijvoorbeeld gewoon even niet zijn. Hij moet het doen. Als hij niet wilt, gaat er niks veranderen. Laat het hem gerust weten wat het met jou doet, maar hou het volledig bij jezelf.

Ook al ken je alle stappen uit je hoofd, je moet stappen uit je hoofd. - Fresku

Weet je mijn vrouw en ik (als depressieve) zitten allebei ons eigen boek te lezenbij de kachel. Of ik puzzle en zij leest. Dat is soms gewoon gezellig terwijl er aast niks gezegd wordt. Gewoon er zijn dus, zonder raad te geven of perse iets doen.

Is het nog steeds normaal en vanzelfsprekend dat vrouwen koken en wassen ? Of lees ik iets verkeerd? 

Groet

Hoi Lonneke, wat een vervelende situatie kan ik me zo voorstellen. De tip van Jarno kun je proberen maar het moet ook van hem komen! 
Bij mij zou dat overigens avé rechts gewerkt hebben als mensen voor me zouden gaan koken ect. Toen dan, nu ben ik zo ver dat ik het probeer toe te laten. Maar voorheen zou ik me alleen maar ellendiger voelen en nog meer mislukt omdat ik dàt ook niet eens meer kan opbrengen! 
Geen leuke tip, maar ik denk dus dat het zoeken is wat werkt voor hem en jou..
Soms kan iemand zich zo ellendig voelen dat ze aardigheid van een ander niet kunnen verdragen. Dan kan jij alle liefde willen geven maar het komt niet aan (niet gewend of trauma, kunnen oorzaken zijn)
Ik wil je meegeven dat je ook aan jezelf moet denken, en aan je kids! stel dat vooral net zo belangrijk!
Je zou hem kunnen vertellen dat je graag wil helpen maar niet weet wat je nog moet doen, dat het voor jou aan je einde van je latijn raakt en dat het zo niet verder kan voor jou. 

Hopelijk heeft hij iets van (GGZ) hulp (ook met of voor zijn kids) 
Dat je graag een toekomst ziet snap ik, en dat je hem wil helpen met z'n depressie heel menselijk. Maar er is ook een grens aan wat jij kan doen voor hem, hoe pijnlijk dat ook is.. 

Heel veel sterkte

Is het nog steeds normaal en vanzelfsprekend dat vrouwen koken en wassen ? Of lees ik iets verkeerd? 

Groet

Omdat ze gescheiden leven ging ik er van uit dat zij dat niet standaard doet en dat deze man voor zichzelf en kinderen kookt. Ik ben niet het type man die een vrouw enkel voor lief neemt als het gaat om huishoudelijke taken. In tegendeel.

Ook al ken je alle stappen uit je hoofd, je moet stappen uit je hoofd. - Fresku