Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Leven voelt zo doelloos


#1

Beste forumleden, 

Wellicht komt er nu een lang verhaal maar waarschijnlijk lucht het wel enorm op en is het ook fijn mijn verhaal in tekst te hebben. 

Om te beginnen was ik als klein jochie altijd vrolijk, sociaal en actief bezig. Wel kon ik zo nu en dan behoorlijk uit mijn slof schieten en heb dan ook diverse partijtjes uitgevochten. Destijds hebben, op aanraden van school, mijn ouders mij op een cursus gezet om dit gedrag te minderen. En op zich heeft dat voor dat doel geholpen. Maar op dat moment wist ik niet hoe ik uit een conflict moest komen. Voorheen sloeg ik het van me af en dat voelde toen goed. Maar mij is nooit aangeleerd om me verbaal te verweren. Langzamerhand werd ik meer en meer ingetogen. 

Hierdoor werd ik een makkelijk slachtoffer voor allerlei pesterijen en heb deze dan vrijwel mijn gehele middelbare schoolperiode ondervonden. En tot op de dag van vandaag heb ik hier eigenlijk nog last van.

Tijdje geleden m'n hele verhaal gedaan bij de huisarts en deze heeft Mr doorverwezen naar een psycholoog. Hier kwam aan het licht dat ik last heb van een sociale fobie mede ontwikkeld door het verhaal hierboven. Het komt er op neer dat je altijd maar bezig bent met wat anderen van je denken en daar ook eigenlijk naar gaat handelen. Dit zorgt voor enorm veel spanning in alle situaties waar maar mensen zijn. Ik vind het dan ook heerlijk om lekker alleen te zijn maar heb dan ook eigenlijk teveel tijd om te denken. Ik merk ook wel dat ik behoefte heb aan meer sociale contacten want zoals ik nu leef is ook niet gezond. Ik heb wel een groepje vrienden maar echt bijzonder vaak ondernemen we ook niet iets. Als ik dan foto's voorbij zie komen van mensen die het leuk hebben met uitgaan/festivals e.d. dan raakt me dat toch ergens. Aan de andere kant lijkt me dat ook weer doodeng al die mensen. Ik ben me er heel goed van bewust dat dit alles tussen de oren zit maar toch kom ik er niet uit. Heb al oefeningen gehad en deze hebben me wel inzicht gegeven in het hele probleem maar nog altijd niet de overtuiging om er vanaf te komen. 

Lange tijd heb ik me al helemaal afzijdig gehouden van daten. Dat was voor mij echt onbekend en eng gebied. En wie zit er ook te wachten op zo'n onzeker sukkeltje. Maar naarmate je ouder wordt begin je er toch meer en meer nieuwsgierig naar te worden en krijgt ook behoefte aan intimiteit. Dit levert zo nu en dan ook behoorlijke frustraties op. Want ik heb wel de behoeftes en verlangens maar totaal niet de sociale vaardigheden om losjes en ontspannen om te kunnen gaan met meiden/vrouwen. 

Inmiddels ben ik bijna klaar met mijn studie maar de moeilijkste opdrachten moet ik nog doen: thesis en een stage. Halverwege mijn studie kwam ik aan het twijfelen of dit wel echt is wat ik wou. Ik kwam meer en meer aan het twijfelen. Uiteindelijk toch maar doorgegaan. Depressieve gedachten bekruipen me steeds vaker en heviger. Nu komt ook nog dat ik een thesis en nog een stage moet doen. Hiervoor moet ik zelf contact opnemen met allerlei bedrijven e.d. Voor een normaal persoon geen probleem maar voor iemand zoals ik met sociale angst is dat echt een enorme opgave, ik kijk er dan ook enorm tegenop. 

Ik begin me dan ook meer en meer af te vragen waar ik het allemaal voor doet. Straks dan heb ik een baan, woning en dan? Ik beleef nergens plezier aan vanwege mijn fobie. Regelmatig denk ik na over zelfmoord, en om eerlijk te zijn schrik ik er helemaal niet meer van. Ergens voelt het ook wel goed om dat altijd 'achter de hand' te hebben. 

Sorry voor het lange en misschien wat onsamenhangende verhaal. Ik zal het morgen even herzien als ik wat frisser ben.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Tandwiel123 :   • lisada
Antwoord

#2

Hoi Tandwiel, allereerst welkom op het forum! Ik schrijf hier zelf als "partner van"maar denk dat er genoeg mensen op het forum zijn die jou misschien wat tips kunnen geven. Ik heb wel één vraagje: benader jij je vrienden ook wel eens zelf om wat af te spreken? En zit er niet iemand tussen die je in vertrouwen kunt nemen om jouw "problemen" te bespreken? Misschien kan hij/zij jou dan wel op sleeptouw nemen. Niet naar de stage natuurlijk Wink, maar ergens heen waar leuke meisjes/dames/vrouwen zijn.
Antwoord

#3

(11-01-2018, 23:00)Positiva schreef: Hoi Tandwiel, allereerst welkom op het forum! Ik schrijf hier zelf als "partner van"maar denk dat er genoeg mensen op het forum zijn die jou misschien wat tips kunnen geven. Ik heb wel één vraagje: benader jij je vrienden ook wel eens zelf om wat af te spreken? En zit er niet iemand tussen die je in vertrouwen kunt nemen om jouw "problemen" te bespreken? Misschien kan hij/zij jou dan wel op sleeptouw nemen. Niet naar de stage natuurlijk Wink, maar ergens heen waar leuke meisjes/dames/vrouwen zijn.

Hey positiva bedankt voor je antwoord. Ja ik ben eigenlijk altijd juist degene die iets probeert te organiseren. Maar omdat we op zich allemaal ene beetje ingetogen zijn wordt er toch vaak ergens bij iemand thuis afgesproken (en ontmoeten we dus ook bijna nooit mensen). Er is een persoon in de groep die een vriendin heeft en vrij goed met vrouwen/meiden om kan gaan. Maar ja die gaat dan weer bijna nooit mee op stap.

Maar het probleem ligt zoveel dieper. Als eerste dat ik gewoon ontzettend preuts ben, zou doodsbang zijn dat als ik een meid aanspreek of ermee op date ga. Daardoor voel ik me ongemakkelijk, klap dicht en zo'n meid zal dan ook afknappen. Laat staan dat ik later in het openbaar dingen durf te doen (kussen, hand in hand lopen e.d.)

Voor een normaal mens zal dit waarschijnlijk heel raar klinken maar als je in je hoofd altijd maar bezig bent met wat anderen van je vinden.... 

Dat is ook de reden dat ik bijna nergens van kan genieten (waar andere mensen bij zijn): ik ben gewoon altijd bezig in mijn hoofd. Kijkt er iemand naar me? Neem een zelfverzekerde houding aan! Dan wordt je je daar weer bewust van en dus onzeker. Nu zien ze vast dat ik onzeker ben en zo gaat dat maar door... Ik wordt er echt gek van. Ondanks allerlei oefeningen is die angst er nog altijd.
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 12-01-2018, 23:49 door Fae.)

Welkom. Wat vervelend voor je. Ik hoop dat de psycholoog je helpt je weg te vinden. Zelfdoding is een optie, maar wel een hele definitieve voor een hopelijk tijdelijk probleem. Ik kan me zo voorstellen dat je niet perse dood wil, maar wil dat deze zware situatie stopt. Probeer het eerst eens anders te doen, te kijken naar hoe je ruimte kan maken voor jezelf. Andere opties uitproberen. 

Als je het wil en kan opbrengen, ga je angsten aan. In kleine stapjes. Maak telkens een beetje meer ruimte voor jezelf. Pauze. Voel en verdraag. En weer een stapje. Na een paar keer wordt het minder eng. 

Zorg goed voor jezelf (neem ook voeding met voedingsstoffen en frisse licht), wees mild voor jezelf. Je hebt hier niet voor gekozen. Wel kun je er iets aan doen met hulp. 
 
Zwaai van een mede pest-slachtoffer. Sociaal fobie ligt nu grotendeels achter me. Depressies nog niet. 

Ps is het erg als het leven doelloos is?

Ps is het erg als het leven doelloos is?
Antwoord

#5

(12-01-2018, 23:20)Fran schreef: Welkom. Wat vervelend voor je. Ik hoop dat de psycholoog je helpt je weg te vinden. Zelfdoding is een optie, maar wel een hele definitieve voor een hopelijk tijdelijk probleem. Ik kan me zo voorstellen dat je niet perse dood wil, maar wil dat deze zware situatie stopt. Probeer het eerst eens anders te doen, te kijken naar hoe je ruimte kan maken voor jezelf. Andere opties uitproberen. 

Als je het wil en kan opbrengen, ga je angsten aan. In kleine stapjes. Maak telkens een beetje meer ruimte voor jezelf. Pauze. Voel en verdraag. En weer een stapje. Na een paar keer wordt het minder eng. 

Zorg goed voor jezelf (neem ook voeding met voedingsstoffen en frisse licht), wees mild voor jezelf. Je hebt hier niet voor gekozen. Wel kun je er iets aan doen met hulp. 
 
Zwaai van een mede pest-slachtoffer. Sociaal fobie ligt nu grotendeels achter me. Depressies nog niet. 

Ps is het erg als het leven doelloos is?

Ps is het erg als het leven doelloos is?

Bedankt voor je reactie. Ja ik ben er maar al te vaak mee bezig. Steeds vaker stel ik mijzelf de vraag: als ik er morgen niet meer ben zou ik dat jammer vinden? En vaak moet ik dan toch concluderen dat ik dat niet zou vinden.

Het probleem is altijd maar dat benauwende gevoel in sociale situaties. Ik kijk gigantisch tegen het verdere leven op want die situaties komen er alsmaar meer: werkvloer, bank, buren, en talloze andere grote mensenzaken. En ondanks allerlei oefeningen met cognitieve gedragstherapie lijkt het niet blijvend te verminderen. Het is een gevoel dat me elke keer weer overvalt.

Ik durf eigenlijk ook niet echt goed weer naar de huisarts te stappen. Bang dat die me weer naar dezelfde psycholoog stuurt. En niet dat het een nare man was ofzo maar meer dat die man het een en ander over mij denkt.

En over dat goed voor jezelf zorgen gesproken, eigenlijk wil ik ook wel weer gaan sporten. Al dan niet voor de gezelligheid. Maar eigenlijk kijk ik ook daar wel weer een beetje tegenop.

Is het erg dat het leven doelloos is? Voor mij eigenlijk wel, want waarom zijn we hier anders? En in een religie vind ik het antwoord al helemaal niet.
Antwoord

#6

Je zou ook kunnen denken: het leven is een ervaring en ik ga het zo leuk mogelijk maken... Ik denk voor mezelf als ik aardig diep zit en dat soort gedachten heb: wat zou er anders moeten zijn wil ik het wel leuk vinden en meer ruimte ervaren. Als er nog opties zijn, die eerst proberen denk ik dan.
Je zou ook eerst eens met de praktijkondersteuner gaan praten, vaak begint psychische ondersteuning daar. En je dus niet laten doorverwijzen naar die psycholoog als je denk dat dat je niet gaat helpen. Mag je echt iets van vinden.
Wat sporten betreft, weet je al wat je leuk vindt of zou je anders wat proeflessen kunnen gaan doen? Elk stapje is er een. En het hoeven geen mega-stappen te zijn he ;-) Ik ga dat het komende jaar doen. Ik heb zelf veel aan de filmpjes en het boek van 365 dagen succesvol.
Antwoord

#7

Oke dit is zo extreem herkenbaar, het zou me niks verbazen als ik deze sociale fobie ook heb. Ik heb wel vrienden, maar toch voel ik me extreem alleen, wat ik ook wel weer fijn vind. Dit geeft me alleen we de tijd om na te denken. Ik zie de nut van het leven niet in. Ik maak mijn school af, ga naar een universiteit en dan? Waarvoor en waarom doe ik het? Waarom zou ik. Ik ben niet van plan zelfmoord te plegen,vanwege mijn familie. maar het boeit me niet. Het boeit me niks als ik dood ga, het heeft toch geen zin.
Antwoord

#8

(17-01-2018, 22:25)lisada schreef: Oke dit is zo extreem herkenbaar, het zou me niks verbazen als ik deze sociale fobie ook heb. Ik heb wel vrienden, maar toch voel ik me extreem alleen, wat ik ook wel weer fijn vind. Dit geeft me alleen we de tijd om na te denken. Ik zie de nut van het leven niet in. Ik maak mijn school af, ga naar een universiteit en dan? Waarvoor en waarom doe ik het? Waarom zou ik. Ik ben niet van plan zelfmoord te plegen,vanwege mijn familie. maar het boeit me niet. Het boeit me niks als ik dood ga, het heeft toch geen zin.

Ja dat gevoel is het dus precies. Het hele nut er niet van inzien. Daardoor ben ik ook nergens echt meer gedreven voor. Het voelt een beetje als m'n tijd hier uitzitten op aarde.
Antwoord

#9

"de tijd uitzitten" klinkt niet echt positief. Maar dan nog, dan kun je dat toch het beste op de leukst mogelijke manier doen? En wat een doel in het leven betreft: dat is meestal iets tijdelijks. Maar ik denk wel dat je een doel nodig hebt in je leven. Als ik terug kijk (ben waarschijnlijk wel een stukje ouder dan jullie), heb ik eigenlijk weinig van mijn "doelen" bereikt. Ik ben jong gaan werken, terwijl ik eigenlijk nog wilde studeren. Ik ben veel te lang in een vervelend huwelijk blijven hangen en uiteindelijk gescheiden. Dat was niet bepaald het doel van mijn huwelijk. Maar ik heb wel overal het beste van gemaakt. 100% geluk nastreven is zinloos. dat bestaat niet. Maar ook: "ik vind het wel prima zo" kan goed genoeg zijn. Dat bepaal je gelukkig zelf! En ook jouw doelen bepaal je zelf. Dat kan ook zijn: ik wil morgen uit mijn bed komen. Hoe groot de stappen zijn die je maakt, bepaal je zelf. Je hebt de regie van jouw leven grotendeels in eigen handen.
Antwoord

#10

Hey tandwiel.

Ook ik herken me heel erg in wat jij schrijft. Aan de ene kant wil ik heel graag er op uit, leuke dingen doen, nieuwe mensen ontmoeten enz. Maar tegelijkertijd maakt het mij bang. Ik heb overgewicht en als ik dan iemand nieuw ontmoet, vraag ik mij gelijk af: kijkt deze wel verder?
Ik ga feestjes, waarvan ik weet dat er veel vreemden komen, uit de weg. Het liefst kruip ik dan in een hoek, met een boek of zo en doe mijn eigen ding.
Ik heb mij hier een beetje uit weten te trekken, toen mijn zoontje 3 jaar was. Hij vertelde altijd vol overgave over een meisje op de peuterspeelzaal. Met klotsende oksels, zeiknatte rug en een maag die salto's bleef maken, ben ik op moeder afgestapt en heb een speelafspraak geregeld. Sindsdien gaat het iets makkelijker. 

Ook ik heb niet veel echte vrienden. Er is wel een groepje mensen om mij heen, waar ik leuke avonden mee heb, maar deze zie ik helaas niet vaak.

Wat mij uiteindelijk over die eerste drempel heeft geholpen: erger kan het niet worden.

Succes. X
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Zwaar leven Started by Kenzo
5 Replies - 480 Views
21-11-2023, 15:44
Laatste bericht: eekhoorntje
  Zinloos leven.. Started by Why
5 Replies - 914 Views
10-07-2022, 09:02
Laatste bericht: Mabel
25-06-2022, 18:39
Laatste bericht: Joy
  Geen leven meer Started by Nobody
8 Replies - 3,041 Views
27-03-2021, 21:03
Laatste bericht: Mabel
  Dubbel leven Started by Bolleke
5 Replies - 1,472 Views
24-10-2020, 16:41
Laatste bericht: Run
14-12-2019, 14:05
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  zin van het leven Started by cyranno
8 Replies - 3,674 Views
11-10-2019, 14:31
Laatste bericht: Shalin
22-09-2019, 18:09
Laatste bericht: Vera_73
  het leven ondergaan Started by cyranno
12 Replies - 4,982 Views
16-04-2019, 16:20
Laatste bericht: cyranno
  Wat moet ik met m'n leven? Started by Sara_44
12 Replies - 5,493 Views
17-01-2019, 16:25
Laatste bericht: Shalin



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)