Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Leren leven



@skan, 

Ik ga rustiger op het moment. Nog geen profijt van de medicatie omdat die eerst opgehoogd zou moeten worden. En dat doen ze pas als ik terug ben uit Paasloo...of all places. Mooi hoor hier, maar ik zie het niet. Prachtig he die wolkenvelden die huisjes en die bomen en die ...... Tja.... Mooi hoor jongens, geniet er van...... (Ze snappen niet dat ik het echt niet voel )

Wat betreft je therapie, zijn er allerlei redenen te noemen, om wel of niet vooruit te kunnen of dingen te benoemen, of voor de therapeut om voorzichtig te zijn of...etc.... 


Maar er zijn ook gewoon wetenschappelijke dingen te zeggen die minder rekening houden met ons menselijk geneuzel en de wens om excusses te maken. En ik probeer te ontdekken of jij vrij rondzwemt of dat er duidelijk ingezet wordt op herstel en verbetering, met methodes die getest en bewezen effectief zijn. Klinkt ff zeikerig, ik vind mijn vriendin die depressie therapeut is echt hard als ze zo met me praat, maar het is wel feitelijk juist. 
Dat ik nu al een half jaar klungel.....zegt zei op: je hebt ook nog steeds niet een gedegen aantal maanden achtereen depressietherapie gehad. En dan denk ik: fuck! Dat is ook waar!  De cijfers bewijzen dat dat  (CGT) het meest effectief is, en die groep mensen die in studies wordt gebruikt zijn heel divers zoals jij en ik en Bert en iedereen hier, zelfs zij die niet depressief zijn geworden vallen gewoon in het kader. Als je die basis nog niet eens krijgt, wat ingezet zou moeten worden, dan is het niet gek dat jij en ik nog lopen te klooien. We zijn nog niet klaar of amper begonnen of nog niet begonnen.
1x per twee weken is echt super weinig....dat vind ik onbegrijpelijk. De therapeut zou voor mij echt met een goed onderbouwd verhaal moeten komen om dat te verklaren. 
Kom Op Skan! Je moet voor jezelf gaan opkomen om de juiste hulp te krijgen. Ik hoor je luid en duidelijk en tussen je begripvolle regels voor hem door.....je krijgt niet de hulp waar jij weer van hersteld. Erger nog, het wordt heftiger en je wil er vaak niet meer zijn. Dat is zo'n duidelijk signaal dat het tijd is om alarm te slaan. 
Jij bent er niet om leuk te zijn bij je therapeut, maar hij moet jou in dit geval helpen. En als jij hier eenmaal doorheen geworsteld bent dan wordt jij een tien x betere hulpverlener dan hij als je dat dan wil. Maar nu is dat niet aan de orde. Nu eerst jij. Verstop je niet, laat je niet langs de kant zetten, blijf niet zwijgen, ....ik zei het je eerder. Roep ...op jou manier. Kopieer de gesprekken van hier en vraag of hij ze leest. Schrijf hem een brief waarin je alles zet. Er zijn in mijn ogen twee dingen die kunnen gebeuren als je hem bereikt met je werkelijke nood:
- hij begrijpt waar het mis gaat in zijn aanpak en gaat opschalen en aanpassen om jou stevig te gaan ondersteunen en te leren genezen, of
- hij kan niet meer bieden dan hij al doet en begrijpt dat hij jou niet goed helpt en helpen kan en zorgt dat je op de juiste plek komt om de juiste gedegen hulp te krijgen die je keihard nodig hebt. 

Ik heb het daar over met mijn therapeut. Heel duidelijk! Als ik meer nodig heb, dan kan hij dat ook niet bieden. 1x pw is de max. Heb ik meer nodig om te herstellen dan moet ik ergens anders heen. So be it. Maar het is wel duidelijk. En wat we intussen doen is ook duidelijk. Diagnose, waar logt de nadruk, waar ligt mijn zwakte, wat gaat hij proberen te verstevigen( in mijn geval bijv zelfvertrouwen en zelfbeeld) , doormiddel van welke therapieën. 
En wat is je noodplan als je het een avond of nacht echt niet meer trekt: wie bel je dan? Wat doe je dan? Heb je dat met hem afgesproken? 

Ik wil dat je het redt Skan! Op een goede manier. Zonder nog verder af te glijden. Zonder extra brokken. 

Je mag mijn verhaal zo printen en aan hem geven en vragen wat hij daarvan vind bijvoorbeeld. Zeg je gewoon dat een vriendin dit schreef en dat je zijn mening wil. 

Zet em op kanjer, we gaan dit winnen, dwars door de pijn en dikke shit heen. Ik weet ook nog niet hoe, en of de medicatie me gaat helpen, en of ik dan de pijn van mijn leven kan verwerken, of ik het in me heb alles weer van nul op te bouwen..... Maar ik heb geen keus. Het is door de dikke shit heen, en anders niet. 
Vecht voor jezelf, nu ook tegen de depressie, tegen de lelijke gedachten, tegen de neiging het weg te moffelen.

Dikke knuffel zus


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Liz is fighting :   • Skanul
Antwoord


Dankjewel Liz... Ik ga straks reageren of morgenochtend... Het komt binnen hoor, wat je schrijft! Ik heb alleen nu geen centimeter fut in mn lijf om uitgebreid te reageren... 

Groetjes, Skanul
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Skanul :   • Liz is fighting
Antwoord


(25-04-2017, 16:33)Liz is fighting schreef: @skan, 

Ik ga rustiger op het moment. Nog geen profijt van de medicatie omdat die eerst opgehoogd zou moeten worden. En dat doen ze pas als ik terug ben uit Paasloo...of all places. Mooi hoor hier, maar ik zie het niet. Prachtig he die wolkenvelden die huisjes en die bomen en die ...... Tja.... Mooi hoor jongens, geniet er van...... (Ze snappen niet dat ik het echt niet voel )

Wat betreft je therapie, zijn er allerlei redenen te noemen, om wel of niet vooruit te kunnen of dingen te benoemen, of voor de therapeut om voorzichtig te zijn of...etc.... 


Maar er zijn ook gewoon wetenschappelijke dingen te zeggen die minder rekening houden met ons menselijk geneuzel en de wens om excusses te maken. En ik probeer te ontdekken of jij vrij rondzwemt of dat er duidelijk ingezet wordt op herstel en verbetering, met methodes die getest en bewezen effectief zijn. Klinkt ff zeikerig, ik vind mijn vriendin die depressie therapeut is echt hard als ze zo met me praat, maar het is wel feitelijk juist. 
Dat ik nu al een half jaar klungel.....zegt zei op: je hebt ook nog steeds niet een gedegen aantal maanden achtereen depressietherapie gehad. En dan denk ik: fuck! Dat is ook waar!  De cijfers bewijzen dat dat  (CGT) het meest effectief is, en die groep mensen die in studies wordt gebruikt zijn heel divers zoals jij en ik en Bert en iedereen hier, zelfs zij die niet depressief zijn geworden vallen gewoon in het kader. Als je die basis nog niet eens krijgt, wat ingezet zou moeten worden, dan is het niet gek dat jij en ik nog lopen te klooien. We zijn nog niet klaar of amper begonnen of nog niet begonnen.
1x per twee weken is echt super weinig....dat vind ik onbegrijpelijk. De therapeut zou voor mij echt met een goed onderbouwd verhaal moeten komen om dat te verklaren. 
Kom Op Skan! Je moet voor jezelf gaan opkomen om de juiste hulp te krijgen. Ik hoor je luid en duidelijk en tussen je begripvolle regels voor hem door.....je krijgt niet de hulp waar jij weer van hersteld. Erger nog, het wordt heftiger en je wil er vaak niet meer zijn. Dat is zo'n duidelijk signaal dat het tijd is om alarm te slaan. 
Jij bent er niet om leuk te zijn bij je therapeut, maar hij moet jou in dit geval helpen. En als jij hier eenmaal doorheen geworsteld bent dan wordt jij een tien x betere hulpverlener dan hij als je dat dan wil. Maar nu is dat niet aan de orde. Nu eerst jij. Verstop je niet, laat je niet langs de kant zetten, blijf niet zwijgen, ....ik zei het je eerder. Roep ...op jou manier. Kopieer de gesprekken van hier en vraag of hij ze leest. Schrijf hem een brief waarin je alles zet. Er zijn in mijn ogen twee dingen die kunnen gebeuren als je hem bereikt met je werkelijke nood:
- hij begrijpt waar het mis gaat in zijn aanpak en gaat opschalen en aanpassen om jou stevig te gaan ondersteunen en te leren genezen, of
- hij kan niet meer bieden dan hij al doet en begrijpt dat hij jou niet goed helpt en helpen kan en zorgt dat je op de juiste plek komt om de juiste gedegen hulp te krijgen die je keihard nodig hebt. 

Ik heb het daar over met mijn therapeut. Heel duidelijk! Als ik meer nodig heb, dan kan hij dat ook niet bieden. 1x pw is de max. Heb ik meer nodig om te herstellen dan moet ik ergens anders heen. So be it. Maar het is wel duidelijk. En wat we intussen doen is ook duidelijk. Diagnose, waar logt de nadruk, waar ligt mijn zwakte, wat gaat hij proberen te verstevigen( in mijn geval bijv zelfvertrouwen en zelfbeeld) , doormiddel van welke therapieën. 
En wat is je noodplan als je het een avond of nacht echt niet meer trekt: wie bel je dan? Wat doe je dan? Heb je dat met hem afgesproken? 

Ik wil dat je het redt Skan! Op een goede manier. Zonder nog verder af te glijden. Zonder extra brokken. 

Je mag mijn verhaal zo printen en aan hem geven en vragen wat hij daarvan vind bijvoorbeeld. Zeg je gewoon dat een vriendin dit schreef en dat je zijn mening wil. 

Zet em op kanjer, we gaan dit winnen, dwars door de pijn en dikke shit heen. Ik weet ook nog niet hoe, en of de medicatie me gaat helpen, en of ik dan de pijn van mijn leven kan verwerken, of ik het in me heb alles weer van nul op te bouwen..... Maar ik heb geen keus. Het is door de dikke shit heen, en anders niet. 
Vecht voor jezelf, nu ook tegen de depressie, tegen de lelijke gedachten, tegen de neiging het weg te moffelen.

Dikke knuffel zus

Hey Liz, 
Dankje voor je antwoord... Ik zie wat je bedoelt, en ik sla het op in mijn hoofd. Hoe en wat, dat weet ik nog niet. Ik heb al wel een afspraak binnen drie weken bij een psychiater om te bekijken wat ik nu nodig heb, zal wel medicatie worden, maar dat probeer ik nu los te laten. Ik heb de therapeut gemaild met mijn verhaal dat ik het niet meer trek en dat dit ter sprake zal moeten komen in volgend gesprek. Het geeft rust dat ik het geschreven heb. Nog een weekje zien vol te houden, eerder kon hij mij geen afspraak geven liet hij weten... Ik kon telefonisch wrl terecht bij hem als ik het toch niet zou volhouden. 
Voel mij nu heel erg leeg en doodop, heb deze nacht amper drie uurtjes geslapen. 

Ik hoop dat jij in Paasloo (waar het ook moge liggen) toch wat rust ervaart van een andere omgeving een ander ritme... Wie weet doet het wel iets. 

Sorry, meer komt er niet uit mn pen op dit moment, het wordt in- en uitademen vandaag tot de kids weer thuis zijn... Om hopelijk dan nog wat energie te hebben tot ze weer in bed liggen. En morgen idem dito, en de dag erna en...

Liefs, Skanul
Antwoord


Hi Skan,  
Je hebt precies gedaan wat je kon doen.  Helemaal goed.  Je therapeut weet het nu. Das stap 1.  Goed dat ook de afspraak met psychiater er toch ook aankomt. Nu kan je dus niet iets extra's doen. Ga rustig zitten.

Ik ben ook niks waard nu dus ik houd het kort. Paasloo help wel omdat mijn broer en schoonzus en Kids wel wat leven en veranderverandering brengen die me goed doen. Het wonen bij mij ouders is soms echt zo saai en beklemmend dat dit wel even fijn is. Ik heb dus beter gegeten hier.


Wens jullie allen een fijne dag en alvast voor de Nederlandse schatten morgen een leuke Koningsdag.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Liz is fighting :   • Skanul
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 26-04-2017, 19:34 door Bert.)

Hallo Skanul,

De boodschap aan jouw therapeut zal niet gemakkelijk voor je zijn geweest. Ik vind het een erg moedige stap.
Fijn dat het je een heel klein beetje rust geeft.
Niet zo druk maken over die psychiater hoor, het zijn net mensen.
Gaat je zoon naar speciaal onderwijs? Of regulier onderwijs?
Hoop dat er goede begeleiding wordt opgestart nu de diagnose is gesteld.
Hoor het graag. Hou je taai!!

Hoi Liz,

Ben je nog steeds duf en slaperig? Gebruik de pammetjes nog?
Hoop dat het gezellig blijft in Paasloo en je niet teveel overprikkeld raakt.
Groetjes.
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 26-04-2017, 20:07 door Skanul.)

(26-04-2017, 19:31)Bert schreef: Hallo Skanul,

De boodschap aan jouw therapeut zal niet gemakkelijk voor je zijn geweest. Ik vind het een erg moedige stap.
Fijn dat het je een heel klein beetje rust geeft.
Niet zo druk maken over die psychiater hoor, het zijn net mensen.
Gaat je zoon naar speciaal onderwijs? Of regulier onderwijs?
Hoop dat er goede begeleiding wordt opgestart nu de diagnose is gesteld.
Hoor het graag. Hou je taai!!

Hoi Liz,

Ben je nog steeds duf en slaperig? Gebruik de pammetjes nog?
Hoop dat het gezellig blijft in Paasloo en je niet teveel overprikkeld raakt.
Groetjes.

Dag Bert, Het was inderdaad niet makkelijk om die mail te sturen... 

Wat mijn zoon betreft: hij zit in het gewoon onderwijs, gewoon in zijn klas, en dat wil ik ook zo houden. De diagnose is nog niet vastgesteld door kinderpsychiater dus hij kan nog niet in aanmerking komen voor extra hulp. Vooralsnog doet hij het goed, hij wordt extra uitgedaagd owv zijn hoogbegaafdheid... Het gedrag komt er vooral thuis uit. Hij reageert heel sterk op mijn gemoedstoestand. Doet sterk appél op mij momenteel. Heel erg emotioneel. Dat is soms zwaar... Jongste dochter stelt heel vaak heel erg uitdagend gedrag en heeft zeer consequente opvoeding nodig. Kan ik nu niet altijd geven... Oudste dochter zit volgens de juf ook al niet te best in haar vel, dus dat is hier thuis een 'gezellige' boel! Sad  
zoon zit al in begeleiding bij kinderpsycholoog, oudste dochter wordt ook aangemeld...
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 26-04-2017, 20:49 door Liz is fighting.)

Hi Bert, de pammetjes gebruik ik helaas nog en ben beroerd zonder. Maar de dosis is laag dus ik hoop dat als de medicatie wel echt wat voor me gaat doen, ik ook van de rotzooi afkom. Ik ben niet meer zombie. Wat is gebleven is de buikpijn en in de ochtend erg misselijk, en vanuit dat gevoel een rotgevoel in mijn hoofd. Beetje vaag maar zo is het nou eenmaal. 

Het valt me mee in Paasloo. De levendigheid met het gezin van mijn broer in de buurt doet mij goed. Humor en normaal leven. Doet me wel denken....


@ Skan: ik weet hoe moeilijk het is als je kinderen van alles nodig hebben en je je zo onvoldoende capabel voelt om te geven wat nodig is. Echt naar voor je. Wel goed dat je al in een hulp traject zit met ze. 
Hoe was vandaag?


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord


(26-04-2017, 20:45)Liz is fighting schreef: Hi Bert, de pammetjes gebruik ik helaas nog en ben beroerd zonder. Maar de dosis is laag dus ik hoop dat als de medicatie wel echt wat voor me gaat doen, ik ook van de rotzooi afkom. Ik ben niet meer zombie. Wat is gebleven is de buikpijn en in de ochtend erg misselijk, en vanuit dat gevoel een rotgevoel in mijn hoofd. Beetje vaag maar zo is het nou eenmaal. 

Het valt me mee in Paasloo. De levendigheid met het gezin van mijn broer in de buurt doet mij goed. Humor en normaal leven. Doet me wel denken....


@ Skan: ik weet hoe moeilijk het is als je kinderen van alles nodig hebben en je je zo onvoldoende capabel voelt om te geven wat nodig is. Echt naar voor je. Wel goed dat je al in een hulp traject zit met ze. 
Hoe was vandaag?
Hey Liz, goed dat je daar enige afleiding vindt!!  Ben zo blij om toch een andere toon te horen precies... En of het nou de pilletjes zijn, of de kids van je broer of de combi van beiden... Maakt niet uit, je ervaart het nu toch maar zo, ondanks nevenwerkingen van de medicatie. 
Hoop dat het zo blijft en je hier de nodige energie kan uit halen. 

Wat mezelf betreft: ik heb me proberen sterk te houden voor de kids. Ik voelde vaak iets van een paniekaanval opkomen. Moest mezelf een aantal keer forceren om ademhaling onder controle te krijgen en niet te gaan hyperventileren... Vanwaar die,angst plots op komt zetten, zie ik niet altijd. Soms zelfs als ik rustig sta sigaretje te roken komt het plots op... We zijn de dag weer doorgesparteld... Meer kan ik er niet van zeggen.
Nu wat proberen te slapen...

Tot morgen!
Antwoord


(26-04-2017, 22:14)Skanul schreef: Hey Liz, goed dat je daar enige afleiding vindt!!  Ben zo blij om toch een andere toon te horen precies... En of het nou de pilletjes zijn, of de kids van je broer of de combi van beiden... Maakt niet uit, je ervaart het nu toch maar zo, ondanks nevenwerkingen van de medicatie. 
Hoop dat het zo blijft en je hier de nodige energie kan uit halen. 

Wat mezelf betreft: ik heb me proberen sterk te houden voor de kids. Ik voelde vaak iets van een paniekaanval opkomen. Moest mezelf een aantal keer forceren om ademhaling onder controle te krijgen en niet te gaan hyperventileren... Vanwaar die,angst plots op komt zetten, zie ik niet altijd. Soms zelfs als ik rustig sta sigaretje te roken komt het plots op... We zijn de dag weer doorgesparteld... Meer kan ik er niet van zeggen.
Nu wat proberen te slapen...

Tot morgen!

Hi Skan, het is inderdaad echt fijn te merken dat dit me goed doet. Betekend nog steeds dat mijn depressie dus beïnvloed kan worden en dus dat het klote is dat ik bij mijn ouders in huis duidelijk niet de juiste stimulans kan vinden. Ik heb daar nog geen oplossing voor.... 

De paniekaanvallen zijn denk ik alleen maar signalen dat je hersenen moe zijn en de eindjes niet meer weten te vinden. Je hoeft ze ook echt niet te verklaren. Maar iedere keer als je ze op voelt komen hoop ik dat deze gedachten je misschien helpen die mij helpen:  ik  bedenk dat er in het hier en nu eigenlijk niks is, dat ik rustig moet ademen en dat er geen reden is om nu paniek te raken. Paniek heeft nog niemand geholpen... alleen als er nu een vrachtwagen op me af rijdt. 
Als je wel meer last krijgt wees dan lief voor jezelf. Niet streng.... ook dit is maar een signaal en jij bent een mooi mens en je komt hier doorheen.
Van mij alvast een hele dikke knuffel voor alle angst die je kan overvallen.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Liz is fighting :   • Skanul
Antwoord


Heerlijk zo'n reactie Liz. Mooi om te lezen.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Bert :   • Liz is fighting
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Leven zonder medicatie Started by Bert
202 Replies - 42,929 Views
10-12-2021, 11:11
Laatste bericht: Nick



Gebruikers die dit topic lezen:
2 gast(en)