Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Leren leven


#91

Afspraak met de crisisdienst gekregen voor over 10 dagen of zo. Volgende week gaan mijn ouders met mijn broer in een huisje... dus ik ga mee. Ik kan niet alleen blijven.
Voel me een gestoomde garnaal, duf konijn.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#92

(20-04-2017, 20:46)Liz is fighting schreef: Afspraak met de crisisdienst gekregen voor over 10 dagen of zo. Volgende week gaan mijn ouders met mijn broer in een huisje... dus ik ga mee. Ik kan niet alleen blijven.
Voel me een gestoomde garnaal, duf konijn.

Hey Liz, 
Gaat het een beetje? Denk veel aan jou... 

Zelf niet veel fut om te schrijven, om iets te doen... Hoofd maalt alweer, voelde de storm weer aankomen... :-(
Antwoord

#93
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 21-04-2017, 19:44 door Liz is fighting.)

hi guys,

ik kan ook niet veel schrijven. Ben echt niks waard. De ophoging van de Lorazepam ter ondersteuning heb ik gisteren een beetje gedaan, vandaag niet. Maar ik heb alsnog alleen maar half liggen pitten. Klein beetje schuldig voelend omdat ik natuurlijk iedere keer de adviezen krijg van alle hulpverleners niet te slapen overdag en dingen te plannen, leuke dingen te doen, blah blah blah .... Werkelijk, die lui zijn gek! Ik ben een zombie, kan amper 10 minuten rondlopen, ben zo suf. Als ik niet suf ben en ik wordt wakker, dan breekt mijn emotie erdoorheen en dan huil ik alleen maar. Nee, dit is nog niet zo geweldig allemaal.

@Skan: de storm komt er weer aan zeg je.... Wat voel je dan? Voel je dan fysiek ook dingen? Zijn er specifieke gedachten die je dan hebt?
Hoe gaat het verder? Ik leef nogal in mijn cocon nu.... moet weer vlindertje worden hè.. Tongue


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Liz is fighting :   • Skanul
Antwoord

#94

(21-04-2017, 19:31)Liz is fighting schreef: hi guys,

ik kan ook niet veel schrijven. Ben echt niks waard. De ophoging van de Lorazepam ter ondersteuning heb ik gisteren een beetje gedaan, vandaag niet. Maar ik heb alsnog alleen maar half liggen pitten. Klein beetje schuldig voelend omdat ik natuurlijk iedere keer de adviezen krijg van alle hulpverleners niet te slapen overdag en dingen te plannen, leuke dingen te doen, blah blah blah .... Werkelijk, die lui zijn gek! Ik ben een zombie, kan amper 10 minuten rondlopen, ben zo suf. Als ik niet suf ben en ik wordt wakker, dan breekt mijn emotie erdoorheen en dan huil ik alleen maar. Nee, dit is nog niet zo geweldig allemaal.

@Skan: de storm komt er weer aan zeg je.... Wat voel je dan? Voel je dan fysiek ook dingen? Zijn er specifieke gedachten die je dan hebt?
Hoe gaat het verder? Ik leef nogal in mijn cocon nu.... moet weer vlindertje worden hè.. Tongue
Hey Liz,
Ik voel onrust in mijn lijf als er weer wat binnen sijpelt van gevoel. Dat is dan angst en paniek, als ik het gevoel heb dat ik nergens controle over heb... En daarnaast komt weer het verdriet opzetten dat er niemand is in mijn leven bij wie ik terecht kan. Ik zit dan wat te zitten, geen fut om iets te doen, ergens te gaan,...
 Ik verdwijn dan in tv kijken tot ik er scheel van kijk. Het helpt wel, ik ben dan eventjes van de wereld af. Van zodra ik weer met beide voetjes in de realiteit kom, overvalt de onrust me weer. Deze ochtend wakker geworden, uur liggen huilen van moedeloosheid en radeloosheid, en dan maar opgestaan om voor de kindjes te zorgen. Lachen, maskertje opzetten en doorgaan. Van zodra ze op school zijn, val ik weer helemaal in elkaar... Het maakt mij moe...
Antwoord

#95

@Liz,

Dan hoop ik wel dat het een nieuwe, kleurrijke mooie vlinder wordt.
Probeer in die 10 min. die je kan lopen effe naar buiten te gaan.
Hou je taai.

@Skanul

Ja je moet bekaf zijn. Je schrijft over angst en paniek en verdriet. Dat kan behoorlijk slopend zijn.
Zou het kunnen zijn dat je angstig bent voor de angst en paniek. Angstig om in die radeloosheid te vallen. Angst voor de angst?
Wanneer zie jij je therapeut weer?
Groetjes.
Antwoord

#96

(21-04-2017, 21:01)Bert schreef: @Liz,

Dan hoop ik wel dat het een nieuwe, kleurrijke mooie vlinder wordt.
Probeer in die 10 min. die je kan lopen effe naar buiten te gaan.
Hou je taai.

@Skanul

Ja je moet bekaf zijn. Je schrijft over angst en paniek en verdriet. Dat kan behoorlijk slopend zijn.
Zou het kunnen zijn dat je angstig bent voor de angst en paniek. Angstig om in die radeloosheid te vallen. Angst voor de angst?
Wanneer zie jij je therapeut weer?
Groetjes.
Hey Bert, 
Ja, de angst voor de angst is er inderdaad. Ik probeer niks meer te voelen... Die vlakheid voelt zo doods aan. Ik heb niet het gevoel dat ik leef. Maar ik wil ook niet die paniek voelen... Dubbel allemaal. Het maakt dat het nogal zinloos is.
Ik heb binnen 2 weken opnieuw een afspraak. Op sommige momenten duurt mij dat te lang, op andere momenten denk ik: wat voor zin heeft het om te gaan... 
Ik weet het niet meer hoe ik nu verder moet. Ik doe maar wat. Ik zorg voor de kinderen, maak eten en doe de was. Dat is het zowat.
Antwoord

#97

@Skanul,

Misschien een moeilijke vraag voor je, maar wat merken je partner en je kinderen van je gevoelsleven?
Kun je er iets over kwijt naar je partner?
Ik heb het gevoel dat de frequentie dat jij je therapeut ziet niet klopt. Duurt te lang naar mijn mening.
Vertel je wel open over je gevoelsleven bij hem/haar? Ik heb het gevoel dat hij je een beetje laat zwemmen op deze manier.
Hoor het graag. hou je taai!
Antwoord

#98

Bert,

Met mijn partner kan ik niet  praten. Ik heb een enorme afstand gecreëerd naar hem toe om niet weer gekwetst en afgewezen te worden. We zeggen de hoogstnodige dingen tegen elkaar ifv de kinderen. We zijn even in relatietherapie geweest ( bij andere therapeut dan de mijne) afgelopen winter, maar ik heb dit nu (tijdelijk)  stop gezet omdat ik het niet meer aankon. Het deed teveel pijn.
Bij mijn therapeut kan ik heel soms iets kwijt. Maar dat is moeizaam. Ik heb het gevoel dat alles binnen in mij op slot zit. Soms komt daar,wat van los wat mij dan totaal overspoelt. Dat is afgelopen 8 maand bijna constant gebeurd. En nu zet ik het weer vast, gewoon omdat ik niet meer kan denk ik. Is geen bewust mechanisme. Het gebeurt gewoon.
Antwoord

#99

Hee Skanul, even een vraagje van mijn kant, om een duidelijk beeld te krijgen. Heb jij het gevoel dat de "relatie-crisis" te maken heeft met de depressie, of is dat iets wat al langer speelt? 
Ik vind dat jij je gevoel en de knooppunten erg goed kan analyseren en uitleggen. Er vervolgens iets aan veranderen is natuurlijk erg moeilijk. Het lijkt me ook erg moeilijk als je geen partner hebt, waar je steun aan hebt. Vandaar ook mijn eerste vraag.
Antwoord


(22-04-2017, 14:50)Positiva schreef: Hee Skanul, even een vraagje van mijn kant, om een duidelijk beeld te krijgen. Heb jij het gevoel dat de "relatie-crisis" te maken heeft met de depressie, of is dat iets wat al langer speelt? 
Ik vind dat jij je gevoel en de knooppunten erg goed kan analyseren en uitleggen. Er vervolgens iets aan veranderen is natuurlijk erg moeilijk. Het lijkt me ook erg moeilijk als je geen partner hebt, waar je steun aan hebt. Vandaar ook mijn eerste vraag.

Dag Positiva, 
Dat is net één van de moeilijkheden: ik weet niet of mijn relatiecrisis oorzaak is van mijn depressie of net andersom. Soms denk ik: als die depressie over is, kan ik weer door met mijn relatie. Maar dat is meer wishfull thinking denk ik... Ik denk dat die depressie er al heel lang zit, al van mijn vroege puberteit. Mijn partnerkeuze heb ik ook gemaakt in een zeer donkere periode waardoor ik er nu heel etg aan het twijfelen ben of dit de goede keuze was... Toen wel, waarschijnlijk, nu niet meer. En ondertussen zijn er ook moeilijke momenten geweest die onze relatie geen deugd hebben gedaan... Het is nogal complex om te zeggen wat eerst was... Feit is dat denken over mijn relatie veel angst teweeg brengt: wat nu? Wat als ik na die depressie nog steeds het gevoel heb dat het niet de juiste keuze was?...
Ik denk dat ik zonder depressie misschien ook tot de conclusie zou komen dat ik niet weet of het nog goed zit tussen ons... 
Het is niet simpel om door de bomen het bos nog te zien...
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Leven zonder medicatie Started by Bert
202 Replies - 42,931 Views
10-12-2021, 11:11
Laatste bericht: Nick



Gebruikers die dit topic lezen:
3 gast(en)