Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Leren leven


#81
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 14-04-2017, 19:17 door Liz is fighting. Edit Reason: was gewoon hard hard nodig :) )

Grappig hoe we op elkaar gaan letten en zorg krijgen als iemand niks van zich laat horen. Zie je wat een mooie mensen we zijn!

Ik had gisteren een dag die ik uiteindelijk kon bestempelen als een 'goede' dag. Ik zal vertellen waarom want de goede dingen bedenken is een belangrijke brain-training.
-Het begon met een goed gesprek bij de huisarts ( die niet mijn huisarts was, en super empatisch en praktisch en lief en behulpzaam) Ze heeft me uiteindelijk hetzelfde middel voorgeschreven wat ik echt niet wilde, omdat ze me toch kon overtuigen van de logica om deze te proberen. Met een beetje geluk heb ik er al met een paar weken echt profijt van.
-Ik sprak met een jonge Syrische vriend waar 1,5 jaar terug het contact zomaar mee verwaterde en hij zijn leven een beetje aan het vergallen was met slechte keuzes. Nu nam hij contact op en wilde graag het contact herstellen omdat ik een van de mooiste en beste mensen ben die hij in zijn leven had ontmoet en dat ik het waard ben. Hij vond het heel erg te horen dat ik zo ziek was en wilde heel graag helpen. Ik heb maar gezegd dat contact houden nu het allerbeste was, wat ie voor me doen kon.
- Ik sprak met mijn oude Joodse vriend die ik altijd Rabbi noem. Het is nu Pesach ( Pasen voor ons) en hij sprak al eerder tegen me dat het tijd was voor verandering en dat hij geloofde dat het voor me gaat veranderen. Heel lief, maar soms beetje zinloos als je erg in de put zit. Wel lief dat hij altijd bleef herhalen: het komt goed.  Hij was blij mij gisteren te spreken want ik was optimistisch in mijn vertellen, ook al vertelde ik dat ik medicatie ga gebruiken.
- Ik sprak met Skannul en ik vond het heel fijn om te merken dat ik kon helpen. Ik heb al jaren het gevoel dat ik mijn kans gemist heb. Ik zou graag met mensen willen werken want mijn talent ligt echt in communicatie met mensen. Maar ik weet niet hoe ik dat moet aanpakken en hoe ik daar kom, maar das een tweede.
- Mijn broer, schoonzus en kids aten bij ons en het was dus druk, maar ik vond het ook gezellig en merkte dat ik er energie van kreeg gisteren. Dat was echt fijn.


Toen ik ging slapen telde al deze dingen mee en voelde me echt tevreden en hoopvol. "Misschien heb ik de medicatie toch niet nodig Big Grin???"
Ik moest al direct om mijzelf lachen. Al 6 maanden knok ik nu om te overleven, en een avond waarin ik de positieve dingen kan zien, doen me direct denken dat ik misschien toch de medicatie moet laten staan. En zal je eerlijk vertellen dat de afspraak met de dokter maken om half negen in de ochtend gepaard ging met een heleboel stress en tranen. Neeeee, dit grietje moet niet gaan denken dat een rustige avond en positief denken, de depressie doet verdwijnen. Nu even doorzetten.

De medicatie kwam uiteindelijk ook niet dus ben nog niet begonnen. Als het goed is vanavond de eerste pil. Sad Confused Smile Huh Undecided  (Achtbaan van emoties)

Vandaag is mijn dag nog niet zo uitmuntend. Het is gewoon een dag. Niet te zwaar, niet echt leuk, maar leefbaar. Ben met mijn ouders cadeautjes wezen kopen voor neefje en nichtje in de stad, en mee geweest naar de chiropractie afspraak..... Het is echt mijn grootste uitdaging om energie te hebben, en die dan in iets te kunnen steken wat energie teruggeeft en me blij maakt. Dat is mijn situatie nog niet zo makkelijk.

Heb ook een ingewikkeld weekend wat er voor kan zorgen dat jullie me misschien even missen.
Morgen viert mijn nichtje haar verjaardag in Enschede. Ze wordt 7. Mijn ouders gaan... ik kan niet de hele dag alleen thuis zijn, dan wordt ik gek. Dus ik ga mee.  Maar zal ook de eerste dag zijn van de medicatie.....Ik hoop dat ik op hun zolder kan wegkruipen als ik het niet trek.
Zondag komt mijn dochter hier, en viert ze hier met mij en familie dat ze 18 jaar is geworden. Ik vind dat verrekte moeilijk, laat mijn schoonzus het organiseren gelukkig. Het wordt druk... kan ik dat wel aan... dag twee medicatie...... zal het goed gaan?
Maandag viert mijn neefje, deze keer in de buurt, zijn 9e verjaardag. Mijn ouders gaan... Ik moet maar kijken hoe het met me gaat. dag drie medicatie.
Confused Fijne pasen?

 

@ Skan: heb je misschien al een keer geoefend te vechten tegen je duiveltjes? Ik ben heel benieuwd.
En hoe was je dag vandaag?
voor Persoonlijke post moet je even je instellingen wijzigen. Ik kan nu niet eens antwoorden op je lieve berichtje.

@Bert: hoe vaak ben jij depressief geweest als ik zo brutaal mag zijn dat te vragen...?


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#82
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 14-04-2017, 19:41 door Skanul.)

Hey Liz, fijn je te 'horen'...
Goed dat je energie vond om wat dingen te ondernemen! 
Ik hoop dat je het weekend comfortabel doorkomt! 


Ik heb vandaag geprobeerd om aardig voor mezelf te zijn. Was in eerste instantie niet gelukt omdat ik van het op de weegschaal staan niet erg gelukkig werd... Dan maar in de paaseitjes gevlogen... Nadien heb ik me wel herpakt door in te zien dt als ik boos blijf op mezelf, ik het alleen maar erger maak. Dus proberen te zeggen tegen mezelf: het is niet erg dat dit gebeurt, dit is omdat je niet goed in je vel zit... 
Misschien niet erg veel, maar was voor mij de eerste keer dat ik dit deed. Het voelde raar en onwennig en voel ook nog geen verschil. Hahaha, zou ook gek zijn he... Wink

Verder weer dezelfde afgestompte toestand. Rustig in mijn hoofd, wilde nog wat opschrijven voor therapeut volgende week,  maar er kwam niks...

Liz, ik heb de instellingen aangepast... Mailbox staat open... Big Grin
En nog even oefenen op smiley's... :p

Ja lap... Laatste was niet goed... LOL
Antwoord

#83

hi,
Fijn dat jij ook je dag weer bent doorgekomen.

Jezelf corrigeren moet dus trouwens echt op de computer he, zegt mijn peut. tegen jezelf gaan praten en opschrijven wat je denkt en dat corrigeren. Tegen jezelf praten is ook al een stap, maar de sterkste beste methode is schrijvend.
gaan oefenen, elke dag. very importante Wink

Ben zelf nu even down omdat ik aan mijn vriend zat te denken. Niet doen..niet doen ... niet doen.. .echt... gewoon loslaten is het beste, maar zo lastig soms.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#84

(14-04-2017, 19:36)Skanul schreef: Hey Liz, fijn je te 'horen'...
Goed dat je energie vond om wat dingen te ondernemen! 
Ik hoop dat je het weekend comfortabel doorkomt! 


Ik heb vandaag geprobeerd om aardig voor mezelf te zijn. Was in eerste instantie niet gelukt omdat ik van het op de weegschaal staan niet erg gelukkig werd... Dan maar in de paaseitjes gevlogen... Nadien heb ik me wel herpakt door in te zien dt als ik boos blijf op mezelf, ik het alleen maar erger maak. Dus proberen te zeggen tegen mezelf: het is niet erg dat dit gebeurt, dit is omdat je niet goed in je vel zit... 
Misschien niet erg veel, maar was voor mij de eerste keer dat ik dit deed. Het voelde raar en onwennig en voel ook nog geen verschil. Hahaha, zou ook gek zijn he... Wink

Verder weer dezelfde afgestompte toestand. Rustig in mijn hoofd, wilde nog wat opschrijven voor therapeut volgende week,  maar er kwam niks...

Liz, ik heb de instellingen aangepast... Mailbox staat open... Big Grin
En nog even oefenen op smiley's... :p

Ja lap... Laatste was niet goed... LOL

Hoi Skanul,

Hoe gaat het met je? Wat maak je mee?
Antwoord

#85

(18-04-2017, 20:42)Bert schreef: Hoi Skanul,

Hoe gaat het met je? Wat maak je mee?

Dag Bert, 
Het gaat hier zijn gangetje... Alles staat even on hold, door omstandigheden die nu prioriteit hebben... Mijn eigen proces én al de rest aanpakken gaat niet, dus heeft 'mijn systeem' beslist om de molen in mijn hoofd stop te zetten momenteel. Er komt niks binnen, ik verval in mijn oude gewoonten en ben terug in overlevingsmodus geschoten. Geeft rust voor zolang het duurt. Al weet ik dat ik er toch ooit eens door moet, maar niet nu...
De situatie wordt daardoor ook wat hopeloos, net zoiets als: 1 stap vooruit, 2 achteruit. Het is wat het is...
Veel heb ik dus niet te melden...
Hoe gaat het met jou?
Antwoord

#86

(19-04-2017, 11:20)Skanul schreef: Dag Bert, 
Het gaat hier zijn gangetje... Alles staat even on hold, door omstandigheden die nu prioriteit hebben... Mijn eigen proces én al de rest aanpakken gaat niet, dus heeft 'mijn systeem' beslist om de molen in mijn hoofd stop te zetten momenteel. Er komt niks binnen
en, ik verval in mijn oude gewoonten en ben terug in overlevingsmodus geschoten. Geeft rust voor zolang het duurt. Al weet ik dat ik er toch ooit eens door moet, maar niet nu...
De situatie wordt daardoor ook wat hopeloos, net zoiets als: 1 stap vooruit, 2 achteruit. Het is wat het is...
Veel heb ik dus niet te melden...
Hoe gaat het met jou?

Dag Skanul,

Ik zit in rustig vaarwater, dus je hoort mij niet klagen.

Hoop dat de omstandigheden niet te ernstig zijn.
Je vertelt dat jouw systeem de molen in je hoofd heeft stop gezet. Dat de situatie daadoor ook wat hopeloos voelt.
Dat is natuurlijk jammer, maar schijnbaar even noodzakelijk.
Aan de andere kant lukt het je wel die molen stil te zetten, je kan dat dus wel controleren.
Dat is niet perse alleen negatief vind ik zo. Je wordt in elk geval niet overspoeld door alles.
Hoe zie jij dat?
Antwoord

#87

Ergens klopt het wel wat je schrijft, Bert. Het geeft rust en ik word inderdaad niet overspoeld. Alleen wil ik zelf niet meer terug naar 'af' want zo voelt het nu wel. Ik kom niet meer tot mijn gevoel. Het lijkt afgevlakt. Rustig, dat wel. Misschien nodig nu dat ik even op adem kan komen. Maar ik heb niet het gevoel het zelf in de hand te hebben. Net zoals het andere ook niet, het overspoeld worden. Het overkomt me en ik constateer het. Zoiets... 
Dus, gezien van waaruit ik kom, gaat het relatief goed nu. Alleen weet ik dat er nog niets is veranderd en ik hou mijn hart vast voor wanneer de volgende storm weer gaat razen. Iets wat ik wel wat aanvoel dat het nog gaat komen... Ondertussen bestaat natuurlijk het gevaar dat ik nu mijzelf weer voorbij ga lopen dus ik probeer mezelf voor te houden dat er nog wel wat werk voor de boeg ligt en dat de depressie nog niet van de baan is, ondanks de rust. Ik ga toch kijken om bij een psychiater langs te gaan, denk ik. Al is het maar om een volgende storm voor te zijn of in ieder geval backup te hebben als het er is...

Goed om te horen dat het bij jou ook rustig is! Je hebt een lange weg afgelegd om er te komen hé. Je verhaal is herkenbaar voor mij en ergens troost het mij om te weten dat ik er ook kan uitgeraken en sterker kan staan dan nu. Ik heb er veel aan om te lezen hoe het was voor jou en hoe je het hebt aangepakt... Bedankt daarvoor!
Antwoord

#88

Hi Bert,
Dat rustige vaarwater klinkt mij als muziek in de oren. Dat hopen Skanul en ik ook weer te bereiken.

Skan... het klinkt voor mij bijzonder dat je op de één of andere manier de depressie de kop in kan drukken. k Zou bijna denken: waarom niet!? Aan jezelf werken en dingen anders doen en inzichten krijgen etc kunnen allemaal veel beter gehanteerd en veranderd als je niet ziek bent van de depressie. Ik hoop zo dat je de weg vind voor jezelf zonder door al te diepe dalen te hoeven gaan.

Ik weet en snap gewoon niet waar deze pijn en doodsheid namelijk toe kan dienen. Zinloos vind ik het. Het enige wat ik gemerkt heb, is dat ik na mijn eerste depressie enorm veel compassie had voor alle mensen die lijden. En dat vond ik mooi. Deze depressie wil ik uitkomen met wat meer dan dat.


 Geef niet op... het licht gaat weer aan!
 
Antwoord

#89

(19-04-2017, 19:25)Liz is fighting schreef: Hi Bert,
Dat rustige vaarwater klinkt mij als muziek in de oren. Dat hopen Skanul en ik ook weer te bereiken.

Skan... het klinkt voor mij bijzonder dat je op de één of andere manier de depressie de kop in kan drukken. k Zou bijna denken: waarom niet!? Aan jezelf werken en dingen anders doen en inzichten krijgen etc kunnen allemaal veel beter gehanteerd en veranderd als je niet ziek bent van de depressie. Ik hoop zo dat je de weg vind voor jezelf zonder door al te diepe dalen te hoeven gaan.

Ik weet en snap gewoon niet waar deze pijn en doodsheid namelijk toe kan dienen. Zinloos vind ik het. Het enige wat ik gemerkt heb, is dat ik na mijn eerste depressie enorm veel compassie had voor alle mensen die lijden. En dat vond ik mooi. Deze depressie wil ik uitkomen met wat meer dan dat.

Hoi Liz en Skanul,

"Hopen we ook weer te bereiken". Hoop zou ik vandaag graag in jullie harten willen toveren.
En een rustig vaarwater trouwens ook. Ik heb er wel vertrouwen in dat jullie dat punt gaan bereiken!! Blush
Antwoord

#90

(19-04-2017, 21:22)Bert schreef: Hoi Liz en Skanul,

"Hopen we ook weer te bereiken". Hoop zou ik vandaag graag in jullie harten willen toveren.
En een rustig vaarwater trouwens ook. Ik heb er wel vertrouwen in dat jullie dat punt gaan bereiken!! Blush

Hoi Liz,

Heb je een beetje kunnen slapen vannacht? Heb je al weer contact gehad met de crisisdienst.
Ik ben benieuwd hoe het met je gaat!
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Leven zonder medicatie Started by Bert
202 Replies - 42,931 Views
10-12-2021, 11:11
Laatste bericht: Nick



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)