Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Leren leven


#61

Ik moet even wat kwijt...
Mijn 'euforie' van afgelopen dagen is totaal weg... De wachtlijsten voor psychiaters hier in de buurt zijn heel erg lang (half jaar minimum) dus dat is geen optie. Enige wat nog kan is psychiater in een psychiatrisch centrum van een ziekenhuis... Maar dat vind ik dan weer zelf een stap te ver. Misschien zegt die wel dat het niet ernstig genoeg is, of nog niet lang genoeg aan de gang om daar naartoe te gaan en dat zou ik heel erg vinden. Huisarts vindt dat het beter met mij gaat omdat ik actiever ben, en zegt dat ik er zo ook wel door geraak en dat medicatie nu niet aangewezen is. Nu weet ik dus totaal niet meer wat te doen...
Antwoord

#62

(07-04-2017, 10:05)Skanul schreef: Ik moet even wat kwijt...
Mijn 'euforie' van afgelopen dagen is totaal weg... De wachtlijsten voor psychiaters hier in de buurt zijn heel erg lang (half jaar minimum) dus dat is geen optie. Enige wat nog kan is psychiater in een psychiatrisch centrum van een ziekenhuis... Maar dat vind ik dan weer zelf een stap te ver. Misschien zegt die wel dat het niet ernstig genoeg is, of nog niet lang genoeg aan de gang om daar naartoe te gaan en dat zou ik heel erg vinden. Huisarts vindt dat het beter met mij gaat omdat ik actiever ben, en zegt dat ik er zo ook wel door geraak en dat medicatie nu niet aangewezen is. Nu weet ik dus totaal niet meer wat te doen...

Das balen meid.
 Misschien zegt die wel dat het niet ernstig genoeg is, of nog niet lang genoeg aan de gang om daar naartoe te gaan en dat zou ik heel erg vinden. 
Mijn valkuil, en zo te horen ook de jouwe, is dat ik de neiging heb voor anderen te denken. Daar moet ik nog steeds geregeld bij stil staan. Bij mij heeft dat dan te maken met aan mijzelf twijfelen af en toe. Herken je dit?
Verder die psychiater die in een ziekenhuis werkt is dezelfde als iedere andere psychiater met een eigen praktijk. De meeste psychiaters in Nederland zijn gekoppeld aan een instelling. Niks bijzonders dus. Sorry dat ik het zeg maar jouw huisarts lult uit zijn nek. Schijnbaar is hij/zij niet in staat echt naar je te luisteren. Luisteren naar wat er met je gebeurt als je in die storm terecht komt.
Je hebt je keus gemaakt, je wilt medicatie uitproberen en een psychiater spreken. Dan ook niet weer gaan twijfelen over jezelf.
Ik zou zeggen, ga er voor!! Direct bellen maandag voor een afspraak. Wat vind je van mijn mening?
Antwoord

#63

(07-04-2017, 10:05)Skanul schreef: Ik moet even wat kwijt...
Mijn 'euforie' van afgelopen dagen is totaal weg... De wachtlijsten voor psychiaters hier in de buurt zijn heel erg lang (half jaar minimum) dus dat is geen optie. Enige wat nog kan is psychiater in een psychiatrisch centrum van een ziekenhuis... Maar dat vind ik dan weer zelf een stap te ver. Misschien zegt die wel dat het niet ernstig genoeg is, of nog niet lang genoeg aan de gang om daar naartoe te gaan en dat zou ik heel erg vinden. Huisarts vindt dat het beter met mij gaat omdat ik actiever ben, en zegt dat ik er zo ook wel door geraak en dat medicatie nu niet aangewezen is. Nu weet ik dus totaal niet meer wat te doen...


Wat vervelend voor je. Ik herken je verhaal. Het is echt ingewikkeld op dit moment goede hulp te krijgen.
Heeft je psycholoog niet ook aangegeven dat het tijd is voor medicatie? Nog een optie dus: hem mailen met een duidelijke vraag of hij je kan helpen.

Ik ben dus zelf nu in behandeling bij een groep psychologen die dus zelf behoren tot een groep wetenschappers die medicatie afraden omdat ze het onbewezen vinden. Het brengt mij totaal in de war, voor de weg die ik nu gaan moet. Ik heb dus zelf eerder, met veel weerstand in eerste instantie, de stap naar medicatie genomen, wat mij echt uit diepte haalde en ik ben ondertussen van de medicatie af 'juist door' deze tweede depressie. En mijn psycholoog vind dat juist een reden om het zonder medicatie te doen, juist nu ik er vanaf ben.

Maar mijn depressie blijft ook maar doorgraaien en ik heb een klote dag. Dan pieker ik ook over medicatie en of ik er aan moet en hoe ik dan in hemelsnaam een psychiater zover krijg mij op korte termijn te zien. Ik weet het ook even niet meer.
Antwoord

#64
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 09-04-2017, 11:39 door Skanul.)

Hey Bert en Liz en alle anderen.,

@Bert: ik weet dat ik hulp nodig heb, maar kan die stap nu (nog) niet zetten naar die psychiater. Is te ingrijpend. Ik ga mij laten overdonderen (het is een professor met veel ervaring met depressies) en ben bang dat ik direct in de medicatiemolen terecht ga komen en daar ben ik nog niet aan toe... Ik was zwaar teleurgesteld dat ik bij andere psychiater niet terecht kon, maar ik probeer die teleurstelling  te plaatsen en ik ga momenteel gewoon door bij mijn therapeut. 

@Liz: wel goed dat je therapeut zelf ook niet voor medicatie is, maar ik begrijp dat het verwarrend is voor jou. Dat heb ik nl ook bij de arts. Eerst maandenlang mij overhalen om medicatie op te starten, nu ik dit wou overwegen, zegt ze dat het nu niet nodig is... Tja.
Ik ga wel met mijn therapeut eens alles uitklaren want hij blijft wel volhouden dat medicatie mij kan helpen. Dus wil ik duidelijkheid: kan hij mij helpen zonder medicatie, dan zal er iets moeten veranderen want ik blijf in kringetjes draaien. Als,hij niet weet hoe, dan zal ik maar andere therapeut opzoeken... Al zie ik dat totaal niet zitten. Maar er moet echt verandering komen, want dit hou ik niet lang meer vol...
Antwoord

#65

Klinkt helder en goed wat je schrijft Skanul.  Hoop dat het gaat uitwerken voor je. Het moet gewoon.

Zoals het bij mij gaat kan het ook niet langer. Ik ben te moe  en wil echt niet meer.
Antwoord

#66

(09-04-2017, 13:38)liz is fighting on her own schreef: Klinkt helder en goed wat je schrijft Skanul.  Hoop dat het gaat uitwerken voor je. Het moet gewoon.

Zoals het bij mij gaat kan het ook niet langer. Ik ben te moe  en wil echt niet meer.

O, Liz... Niet opgeven hé...  Sad we komen hier wel doorheen... 
Sterkte... Xxx
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Skanul :   • Liz is fighting
Antwoord

#67

Hi Skan,
ik ben er nog. Twee vreselijke dagen achter de rug.

Hoe gaat het bij jou? Lukt het een beetje de dag door te komen met de kids?  Dokter misschien nog een keer gesproken of je therapeut?

liefs, Liz
Antwoord

#68

(10-04-2017, 17:57)liz is fighting on her own schreef: Hi Skan,
ik ben er nog. Twee vreselijke dagen achter de rug.

Hoe gaat het bij jou? Lukt het een beetje de dag door te komen met de kids?  Dokter misschien nog een keer gesproken of je therapeut?

liefs, Liz

Ach Liz... Wat erg...
Wat maakte je dagen zo zwaar? 

Ik had gisteren een goede dag. Het zonnetje deed deugd, ik kon er van genieten om de kids buiten te zien spelen. Was lang geleden dat ik eens enkele uurtjes achter elkaar afgeleid was... 
Dacht nog: ok we zijn op goede weg. Maar vandaag is euforie weer weg. Loop de muren op, geen geduld met de kids... Ben dan maar gaan liggen op de bank en wat geslapen. Zo gaat deze klotedag sneller voorbij... 
Nog geen dokter of therapeut gesproken. Pas volgende week terug naar th. Ik tel tegelijkertijd af en zie er ook enorm tegen op. Enerzijds goed dat ik daar kan zeggen dat het klote is (Al zeg ik dat dan uiteindelijk toch niet) en anderzijds lijkt het zo zinloos om te gaan omdat ik daar dan wel goed gevoel heb, maar na een uur weer er alleen voor sta...
Antwoord

#69
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 10-04-2017, 19:03 door Liz is fighting.)

(10-04-2017, 18:09)NSkanul schreef:
(10-04-2017, 17:57)liz is fighting on her own schreef: Hi Skan,
ik ben er nog. Twee vreselijke dagen achter de rug.

Hoe gaat het bij jou? Lukt het een beetje de dag door te komen met de kids?  Dokter misschien nog een keer gesproken of je therapeut?

liefs, Liz

Ach Liz... Wat erg...
Wat maakte je dagen zo zwaar? 

Ik had gisteren een goede dag. Het zonnetje deed deugd, ik kon er van genieten om de kids buiten te zien spelen. Was lang geleden dat ik eens enkele uurtjes achter elkaar afgeleid was... 
Dacht nog: ok we zijn op goede weg. Maar vandaag is euforie weer weg. Loop de muren op, geen geduld met de kids... Ben dan maar gaan liggen op de bank en wat geslapen. Zo gaat deze klotedag sneller voorbij... 
Nog geen dokter of therapeut gesproken. Pas volgende week terug naar th. Ik tel tegelijkertijd af en zie er ook enorm tegen op. Enerzijds goed dat ik daar kan zeggen dat het klote is (Al zeg ik dat dan uiteindelijk toch niet) en anderzijds lijkt het zo zinloos om te gaan omdat ik daar dan wel goed gevoel heb, maar na een uur weer er alleen voor sta...
Skanny,
Ik weet niet echt wat er dan mis gaat. Mijn ouders hadden deze week zus van vader en haar man op visite, dus die logeerden ook in huis. Dat was mij denk ik echt te veel en maakte vrijdag en zaterdag denk ik zo zwaar.  Zondagochtend mijn moeder gevraagd niet naar de kerk te gaan, maar bij me blijven. Ik was zo kapot. vanaf 6 uur was ik wakker, maar van 9 tot 11 heb ik op rustige wijze kunnen slapen, wat ik nu eigenlijk niet kan overdag omdat ik dan paniekerig wakker schrik steeds. Smiddags van 2 tot 3 ook weer even geslapen, en daarna buiten de buurvrouw in haar tuin geholpen en dat deed me echt goed en werd ik eindelijk weer rustig en normaler.

Zo zag de ellende eruit bij mij:
Ik werd vrijdag en zaterdag ochtend wakker om 4 uur 'snachts, mijn lichaam trilde vanbinnen. Een heel naar en angstig makend gevoel, met grote onrust. Ik weet dan niet wat ik doen moet, nam geloof ik een beetje Lorazepam, maar het werd er niet beter op. Het idee dat het dan niet goed gaat en dat je geen hulp kan krijgen en niemand echt luistert... dat ik nog zo ver af ben van genezing ondanks dat ik rTMS heb geprobeerd....ben ik niet in de 70% gevallen bij wie het aanslaat. Ik huilde en huilde en de wanhoop bleef maar over me heen spoelen omdat ik echt niet weet hoe ik verder moet in mijn leven. Ik had geen verdediging tegen de grote boze wolf die riep dat ik waardeloos was, en zo ziek en iedereen tot last en gewoon zo vreselijk naar.... ik kan er van gaan kokhalzen zo erg raak ik dan in paniek. Ik kan  dan niks eten of drinken. Een vriend die huisarts is, stuurde een appje hoe het ging, en ik heb hem toen gebeld en hij kreeg dus de hele wanhoop over zich heen. Daarna op aanraden van hem ook even mijn therapeut gebeld op zijn nummer voor noodgevallen. Afgesproken dat we dinsdag gaan praten over mogelijkheden om op te schalen, want dat kan niet bij hun organisatie....

Ik denk, en dat roep ik al maanden, dat ik meer hulp nodig heb dan dat lullige uurtje, wat 50 minuten is, in de week. Ik ben zieker dan dat. Maar als ik daar zit met mijn geschoolde praatje en rustige smoeltje, dan denken ze dat het wel gaat, ook al zeg ik echt alles over mijn wanhoop. Maar er komt geen actie vanuit de kant van de hulpverlener. Ik moet wel geduldig zijn met mijzelf. Ik heb nu pas twee weken therapie bij deze nieuwe knakker. Ik heb de rTMS geprobeerd, dus dat vinden ze allemaal heel goed. En dus de volgende stappen gaan volgens hun heus komen.... Maar ze snappen niet dat ik al een halfjaar op mijn tandvlees vecht om te overleven. Dat bijna iedere dag een hel is om door te komen als je pech hebt.

Nu ben ik weer rustig, maar moe.... ik heb geen fut om een stap te zetten.


Fijn dat de zon je goed deed Skan. Maar roep wel hoor. Ze horen je anders niet. En ook jij hebt op tijd hulp nodig.
Antwoord

#70
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 10-04-2017, 21:03 door Skanul.)

(10-04-2017, 19:03)liz is fighting on her own schreef:
(10-04-2017, 18:09)NSkanul schreef:
(10-04-2017, 17:57)liz is fighting on her own schreef: Hi Skan,
ik ben er nog. Twee vreselijke dagen achter de rug.

Hoe gaat het bij jou? Lukt het een beetje de dag door te komen met de kids?  Dokter misschien nog een keer gesproken of je therapeut?

liefs, Liz

Ach Liz... Wat erg...
Wat maakte je dagen zo zwaar? 

Ik had gisteren een goede dag. Het zonnetje deed deugd, ik kon er van genieten om de kids buiten te zien spelen. Was lang geleden dat ik eens enkele uurtjes achter elkaar afgeleid was... 
Dacht nog: ok we zijn op goede weg. Maar vandaag is euforie weer weg. Loop de muren op, geen geduld met de kids... Ben dan maar gaan liggen op de bank en wat geslapen. Zo gaat deze klotedag sneller voorbij... 
Nog geen dokter of therapeut gesproken. Pas volgende week terug naar th. Ik tel tegelijkertijd af en zie er ook enorm tegen op. Enerzijds goed dat ik daar kan zeggen dat het klote is (Al zeg ik dat dan uiteindelijk toch niet) en anderzijds lijkt het zo zinloos om te gaan omdat ik daar dan wel goed gevoel heb, maar na een uur weer er alleen voor sta...
Skanny,
Ik weet niet echt wat er dan mis gaat. Mijn ouders hadden deze week zus van vader en haar man op visite, dus die logeerden ook in huis. Dat was mij denk ik echt te veel en maakte vrijdag en zaterdag denk ik zo zwaar.  Zondagochtend mijn moeder gevraagd niet naar de kerk te gaan, maar bij me blijven. Ik was zo kapot. vanaf 6 uur was ik wakker, maar van 9 tot 11 heb ik op rustige wijze kunnen slapen, wat ik nu eigenlijk niet kan overdag omdat ik dan paniekerig wakker schrik steeds. Smiddags van 2 tot 3 ook weer even geslapen, en daarna buiten de buurvrouw in haar tuin geholpen en dat deed me echt goed en werd ik eindelijk weer rustig en normaler.

Zo zag de ellende eruit bij mij:
Ik werd vrijdag en zaterdag ochtend wakker om 4 uur 'snachts, mijn lichaam trilde vanbinnen. Een heel naar en angstig makend gevoel, met grote onrust. Ik weet dan niet wat ik doen moet, nam geloof ik een beetje Lorazepam, maar het werd er niet beter op. Het idee dat het dan niet goed gaat en dat je geen hulp kan krijgen en niemand echt luistert... dat ik nog zo ver af ben van genezing ondanks dat ik rTMS heb geprobeerd....ben ik niet in de 70% gevallen bij wie het aanslaat. Ik huilde en huilde en de wanhoop bleef maar over me heen spoelen omdat ik echt niet weet hoe ik verder moet in mijn leven. Ik had geen verdediging tegen de grote boze wolf die riep dat ik waardeloos was, en zo ziek en iedereen tot last en gewoon zo vreselijk naar.... ik kan er van gaan kokhalzen zo erg raak ik dan in paniek. Ik kan  dan niks eten of drinken. Een vriend die huisarts is, stuurde een appje hoe het ging, en ik heb hem toen gebeld en hij kreeg dus de hele wanhoop over zich heen. Daarna op aanraden van hem ook even mijn therapeut gebeld op zijn nummer voor noodgevallen. Afgesproken dat we dinsdag gaan praten over mogelijkheden om op te schalen, want dat kan niet bij hun organisatie....

Ik denk, en dat roep ik al maanden, dat ik meer hulp nodig heb dan dat lullige uurtje, wat 50 minuten is, in de week. Ik ben zieker dan dat. Maar als ik daar zit met mijn geschoolde praatje en rustige smoeltje, dan denken ze dat het wel gaat, ook al zeg ik echt alles over mijn wanhoop. Maar er komt geen actie vanuit de kant van de hulpverlener. Ik moet wel geduldig zijn met mijzelf. Ik heb nu pas twee weken therapie bij deze nieuwe knakker. Ik heb de rTMS geprobeerd, dus dat vinden ze allemaal heel goed. En dus de volgende stappen gaan volgens hun heus komen.... Maar ze snappen niet dat ik al een halfjaar op mijn tandvlees vecht om te overleven. Dat bijna iedere dag een hel is om door te komen als je pech hebt.

Nu ben ik weer rustig, maar moe.... ik heb geen fut om een stap te zetten.


Fijn dat de zon je goed deed Skan. Maar roep wel hoor. Ze horen je anders niet. En ook jij hebt op tijd hulp nodig.

Goh, Liz, wat je schrijft is zoooo herkenbaar... Hier net hetzelfde verhaal. Ik laad mezelf altijd op als ik naar therapeut ga, en dan laat ik niks van mijn wanhoop zien... Dus denkt hij ( bij de huisarts nog meer) dat het wel gaat. Terwijl ik denk: als ik weg rijd van de therapie, ga ik gewoon met mijn auto tegen een boom aanknallen... Vorige keer heb ik mijn wanhoop op papier gezet en dt heeft hij wel gesnapt denk ik... Maar hij heeft zelf geen oplossing hé... 
Wat je schrijft over drukte: ook herkenbaar. Vorige week oo familiebezoek... Druk druk druk. Ik ging af en toe op de wc zitten om wat rust te hebben...

Liz, wel goed dat je therapeut kan bellen in geval van  nood. Ik heb niemand waar ik bij terecht kan en dat zorgt soms voor paniek!
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Leven zonder medicatie Started by Bert
202 Replies - 42,932 Views
10-12-2021, 11:11
Laatste bericht: Nick



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)