Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Leren leven


#51
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 04-04-2017, 11:14 door Skanul.)

Hoi Skanul fijn wat van je te horen.
Balen dat je zo slecht slaapt. Maakt het extra moeilijk.
Probleem alleen is dat ik denk dat depressie samenhangt met hoe ik in het leven sta en het dus niet mooi van elkaar kan koppelen.
Ik heb de laatste jaren aardig wat mensen met depressieve klachten gesproken. Iedereen gaf hetzelfde aan, precies zoals je hier boven omschrijft. Dat geld voor mij ook. Somberheid is al in mijn vroege jeugd ontstaan en heeft geleid tot een behoorlijk verwrongen persoonlijkheid in mijn volwassen leven. Ik denk dat hoe ik in het leven stond de depressies heeft veroorzaakt.
Daarbij komt het heel vaak voor dat mensen met depressie ook andere psychische klachten hebben, dat geld ook voor mij. Dat maakt de situatie nog een stukje complexer. Dat overspoeld worden door alles heeft er bij mij lang toe geleid dat ik alle emotionele deurtjes potdicht hield. Ik was er bang voor. Wil je wat vertellen over wat er met je gebeurt "als het weer opzet"? Heb je al weer een gesprek met jouw therapeut gehad. Ik hoop dat hij wat hulpmiddelen voor je heeft om dat overspoeld raken wat voor te zijn. Hou je taai Skanul, hoor graag van je.


Hey Bert,
wat er met mij gebeurt als de storm er weer is: niets positief meer kunnen bekijken, vast zitten in negatieve gedachtes, gevoel van radeloosheid en verloren voelen, alsof ik in duizend stukjes ben gebroken... Zoiets en nog veel meer, heb er niet altijd woorden voor. Het komt opeens opzetten, ik voel dat het vandaag weer zo'n dag zal worden, terwijl het afgelopen dagen redelijk rustig was. Afgelopen nacht 5u wakker gelegen, hartkloppingen, gejaagd, denken niet kunnen uitschakelen,... Pffff, en nu loop ik dus als een zombie rond. De kinderen zijn thuis (in Belgie hebben ze nu 2 weken paasvakantie) en die moet ik zien bezig te houden. Enerzijds zorgen ze voor afleiding, anderzijds wil ik gewoon rust en voor mij uit kunnen zitten staren, iets wat ik de laatste tijd vaker doe... 

Ik ga een psychiater opzoeken en die kutdepressie zien aan te pakken, en medicatie bespreken want zo kan het echt niet langer. Ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoud. Probleem is dat er lange wachttijden zijn en ik dus in het kort nog geen oplossing zie. 
Bij de therapeut is het er niet echt over gegaan hoe ik met die storm moet omgaan.Trappelen om boven water te blijven en gewoon doorademen zeker??? 

Ik ben blij dat ik hier tegen jullie kan "ratelen" omdat jullie het begrijpen. Voor de rest is er niemand in mijn omgeving tegen wie ik het kwijt kan, buiten een goede vriendin, maar die heeft zelf haar problemen, dus wil ik ze er niet teveel mee lastig vallen en bij haar doe ik meestal uitschijnen dat het wel allemaal nog gaat.Terwijl ik vanbinnen verdrink.

Bert
(03-04-2017, 13:38)Skanul schreef: Hey Bert,
Alweer een paar nachten wakker gelegen... Wel wat berusting in de situatie. Ik zie nu dat ik eerst die depressie moet zien door te komen (ik denk al niet meer dat ik ze te lijf moet gaan, eerder ondergaan) en dat ik dan pas aan mezelf kan werken. Jullie hadden dat hier al wel meermaals geschreven,  maar pas nu zie ik het in. Bijgevolg: het blijft in mijn hoofd een grote bende, een wirwar van draadjes. Telkens ik denk er eentje te pakken te hebben, komt al de rest ook mee. En dan word ik overspoeld door alles. En dan ga ik kopje onder... Afgelopen dagen voel ik me enigszins afgestompt. Hoofd lijkt leeg, gevoel lijkt weg... Geeft wel wat rust, maar ik weet ondertussen dat het stilte voor de storm is. En een kwestie van dagen/uren voor het weer opzet... :-(

Hoi Skanul fijn wat van je te horen.
Balen dat je zo slecht slaapt. Maakt het extra moeilijk.
Probleem alleen is dat ik denk dat depressie samenhangt met hoe ik in het leven sta en het dus niet mooi van elkaar kan koppelen.
Ik heb de laatste jaren aardig wat mensen met depressieve klachten gesproken. Iedereen gaf hetzelfde aan, precies zoals je hier boven omschrijft. Dat geld voor mij ook. Somberheid is al in mijn vroege jeugd ontstaan en heeft geleid tot een behoorlijk verwrongen persoonlijkheid in mijn volwassen leven. Ik denk dat hoe ik in het leven stond de depressies heeft veroorzaakt.
Daarbij komt het heel vaak voor dat mensen met depressie ook andere psychische klachten hebben, dat geld ook voor mij. Dat maakt de situatie nog een stukje complexer. Dat overspoeld worden door alles heeft er bij mij lang toe geleid dat ik alle emotionele deurtjes potdicht hield. Ik was er bang voor. Wil je wat vertellen over wat er met je gebeurt "als het weer opzet"? Heb je al weer een gesprek met jouw therapeut gehad. Ik hoop dat hij wat hulpmiddelen voor je heeft om dat overspoeld raken wat voor te zijn. Hou je taai Skanul, hoor graag van je.

(03-04-2017, 18:43)liz is fighting on her own schreef:
(02-04-2017, 21:43)Bert schreef: [quote pid='1148' dateline='1491080751']

Ja Liz ik kan mij goed voorstellen dat jouw leven vandaag verwarrende en verstorende emoties geeft. Een heel dubbel gevoel lijkt me.
Ik wens je echt toe dat jouw innerlijke rust verder gaat groeien. Zou heerlijk zijn.  Wel knap dat je toch zo zorgvuldig hebt kunnen testen en uiteindelijk kiezen. Pittige klus als je je rot voelt. 

Vandaag de fietsen opgehaald. Ik denk beide goede keus... voor de toekomst. De vouwfiets voelt nu als een niet los kunnen laten van mijn vriend en


Om antwoord te geven op jouw vragen. Tijdens die laatste sombere periode was ik niet in staat om te werken. Ik heb me daar een tijd tegen verzet maar op een gegeven moment moest ik mij gewonnen geven. Eerst nog een tijdje juist meer gewerkt, een beetje afleiding en niet thuis hoeven zijn. Maar ineens was het helemaal op, geen draadje energie meer. Het was nu de eerste keer dat ik bewust voor heb gekozen er niet meer tegen te vechten. Ik heb de teugels een eind laten vieren, maar hield toch wel een beetje mijn grenzen in de gaten. Ik wilde niet weg zakken tot het gaatje, zoals vroeger.
Ik heb mijn hele volwassen leven gewerkt. Eerst lang in de gezondheidzorg en de laatste 10 jaar als WMO taxichauffeur. Eerlijk gezegd heb ik op dit moment geen enkele behoefte om te gaan werken. Eén uitzondering, ik zou wel kiezen voor een betaalde baan als ervaringsdeskundige als dit op mijn pad komt.

Dat zou ik nou ook echt heel graag willen. Ik hoop voor ons beiden dat het lukt  :-)
kost mij nog aardig wat energie en tijd om te "leren leven'.
Heb je binnenkort weer therapie?

Morgen heb ik weer therapie.  Ik zie er naar uit en sta te popelen.Zat me af te vragen of ik de therapie  op de een of andere manier kan delen hier, of dat dat  zinloos is. Wat denk jij? Als ik gaandeweg leer en opschrijf wat hij me aan theorie geeft, zou iemand hier er wat aan kunnen hebben?


Hallo Skanul.
Hoe gaat het nu met je? Nog steeds doodmoe en onstabiel? Of gaat het misschien iets beter?
Hoor graag van je.

[/quote]

Hallo Liz,
Delen wat je leert en wat de therapeut vindt lijkt me bepaald niet zinloos.
We proberen elkaar een beetje te ondersteunen nietwaar?

Hey Liz, ik vind het erg helpend te lezen hoe jullie met die depressie omgaan. Ik heb er al veel tips uit gehaald, dus zeker posten hier, als het lukt! Ik vind het jammer dat ik niet meer kan betekenen voor jullie, heb het gevoel dat ik zelf nog alles aan het uitzoeken ben wat die depressie teweeg brengt. In gesprek met de therapeut gaf hij ook aan dat ik het nu pas toelaat en dat het voor het eert is dat ik kon toegeven dat ik een depressie heb... 
Zoals ik in de vorige post schreef: ik heb het nodig om tegen jullie te kunnen vertellen hoe het met mij gaat, dat doet mij deugd... Dus nogmaals: bedankt allemaal!! 
Antwoord

#52

(04-04-2017, 11:07)Skanul schreef: Hey Bert,
wat er met mij gebeurt als de storm er weer is: niets positief meer kunnen bekijken, vast zitten in negatieve gedachtes, gevoel van radeloosheid en verloren voelen, alsof ik in duizend stukjes ben gebroken... Zoiets en nog veel meer, heb er niet altijd woorden voor. Het komt opeens opzetten, ik voel dat het vandaag weer zo'n dag zal worden, terwijl het afgelopen dagen redelijk rustig was. Afgelopen nacht 5u wakker gelegen, hartkloppingen, gejaagd, denken niet kunnen uitschakelen,... Pffff, en nu loop ik dus als een zombie rond. De kinderen zijn thuis (in Belgie hebben ze nu 2 weken paasvakantie) en die moet ik zien bezig te houden. Enerzijds zorgen ze voor afleiding, anderzijds wil ik gewoon rust en voor mij uit kunnen zitten staren, iets wat ik de laatste tijd vaker doe... 

Ik ga een psychiater opzoeken en die kutdepressie zien aan te pakken, en medicatie bespreken want zo kan het echt niet langer. Ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoud. Probleem is dat er lange wachttijden zijn en ik dus in het kort nog geen oplossing zie. 
Bij de therapeut is het er niet echt over gegaan hoe ik met die storm moet omgaan.Trappelen om boven water te blijven en gewoon doorademen zeker??? 

Ik ben blij dat ik hier tegen jullie kan "ratelen" omdat jullie het begrijpen. Voor de rest is er niemand in mijn omgeving tegen wie ik het kwijt kan, buiten een goede vriendin, maar die heeft zelf haar problemen, dus wil ik ze er niet teveel mee lastig vallen en bij haar doe ik meestal uitschijnen dat het wel allemaal nog gaat.Terwijl ik vanbinnen verdrink.

[quote pid='1161' dateline='1491219514']
Register or login to view the content


[/quote]
Antwoord

#53

(04-04-2017, 11:07)Skanul schreef: Hey Bert,
wat er met mij gebeurt als de storm er weer is: niets positief meer kunnen bekijken, vast zitten in negatieve gedachtes, gevoel van radeloosheid en verloren voelen, alsof ik in duizend stukjes ben gebroken... Zoiets en nog veel meer, heb er niet altijd woorden voor. Het komt opeens opzetten, ik voel dat het vandaag weer zo'n dag zal worden, terwijl het afgelopen dagen redelijk rustig was. Afgelopen nacht 5u wakker gelegen, hartkloppingen, gejaagd, denken niet kunnen uitschakelen,... Pffff, en nu loop ik dus als een zombie rond. De kinderen zijn thuis (in Belgie hebben ze nu 2 weken paasvakantie) en die moet ik zien bezig te houden. Enerzijds zorgen ze voor afleiding, anderzijds wil ik gewoon rust en voor mij uit kunnen zitten staren, iets wat ik de laatste tijd vaker doe... 

Toch fijn als je even afleiding hebt. Misschien kan je met jezelf afspreken hoe je lief voor jezelf kunt zijn de komende twee weken. Dat zouden nou precies dingen zijn die ik met de therapeut zou bespreken om een goed plannetje te maken, om niet gek te worden.
Maar misschien spreek je die niet dus ik zal proberen mijn tips te delen: doe het 1  dag per keer of zelfs een halve dag per keer. Deel de halve dag ook in tweeën. Een deeltje voor de kinderen, en een deeltje voor jezelf om rustig aan te doen. Voor mij geeft dit altijd meer acceptatie en rust voor hoe de dag loopt. Hoe oud zijn je kinderen?

Ik ga een psychiater opzoeken en die kutdepressie zien aan te pakken, en medicatie bespreken want zo kan het echt niet langer. Ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoud. Probleem is dat er lange wachttijden zijn en ik dus in het kort nog geen oplossing zie. 
Bij te lange wachttijden, kan je misschien beter beginnen bij de huisarts , die kan je in principe ook helpen met een medicatie start en als die dat niet wil dan  eventueel vragen om spoedverwijzing omdat de nood ernstig hoog is.
Of zoals ik al eerder zei: behandeling met rTMS. Zoek het in je buurt als je het kan betalen ( of lenen of vragen van vrienden en familie). Omdat je angst voor medicatie groot is, zou ik die optie zeker niet overslaan als het even kan.  Ik heb nu de 15e behandeling en kan toch intussen zeggen dat het me helpt. Ik weet niet of het genoeg helpt, ik heb nog een hele weg te gaan met therapie denk ik, maar ik ben echt kalmer en heb meer energie en begin de laatste dagen wat eetlust terug te krijgen. Ik wil je graag hierheen toveren en onder de machine leggen, want ik vind dat iedereen de kans zou moeten krijgen dit te proberen en zonder medicatie gezond te worden.

Bij de therapeut is het er niet echt over gegaan hoe ik met die storm moet omgaan.Trappelen om boven water te blijven en gewoon doorademen zeker??? 
Het MOET bij de therapeut gaan over hoe je praktisch op dit moment het leven doorkomt. Hoe je de dag moet aanvliegen. Wat je moet doen als niet geslapen hebt. Geef die therapeut volgende keer goed op zijn klote en zeg hem wat je nodig hebt.
Zeg:- ik heb nodig dat je me verteld hoe ik de dag doorkom want anders ga ik peinzen over hoe ik eigenlijk liever dood wil! 

Er is nog iets waar ik aan moet denken: er zijn twee stromingen in de psychologie.
De eerste stroming gaat er vanuit dat er dingen zijn in je verleden die de depressie veroorzaken en dat je daar over moet praten en het moet begrijpen en dan vervolgens beter kan worden door dingen anders te doen.
De twee, modernere stroming, zegt: het maakt niet uit wat er zich precies heeft afgespeeld in je verleden of waar het door komt. Feit is dat je een depressie hebt, en die kunnen we goed behandelen met Cognitieve Gedrags Therapie in het heden (CGT). Uitpluizen waar het vandaan komt maakt je niet beter. Kijken wat je moet veranderen om beter te worden, wel.
Het lijkt er op dat jij in de eerste stroming drijft, waar de therapeut met je kijkt waar het vandaan komt, en niet de tijd neemt je wonden nu te verbinden.

Zie het zo: je komt bij de dokter met een gapende wond in je buik. Je ziet je ingewanden. Het is levensbedreigend. Je hebt hulp nodig. Het beste is dan om te gaan behandelen, schoonmaken en dichtnaaien. Beetje weten wat er is gebeurd kan handig zijn om bepaalde gevaren in en uit te sluiten. Maar verder is dichtnaaien zeg maar een belangrijke taak.
Zelfs al kom je voor de tweede keer op de ehbo met deze verwonding, dan nog moeten ze hetzelfde doen. Later ga je je dan wel afvragen hoe iemand twee keer zo'n vreselijke wond in de buik kan krijgen, en ga je kijken wat er mis is gegaan. Maar in principe behandel je dus wond zelf wel altijd.

Leg deze vraag om hulp duidelijk bij hem neer. Dat het verleden belangrijk voor je kan zijn en dat je het zelf wil weten, neemt niet weg dat je in het heden veel dingen kan gaan doen die je nu kunnen helpen te genezen. Naar mijn mening moet hij beginnen met de depressie te behandelen en CGT met je gaan doen. Het is bewezen meest effectieve therapie.




Ik ben blij dat ik hier tegen jullie kan "ratelen" omdat jullie het begrijpen. Voor de rest is er niemand in mijn omgeving tegen wie ik het kwijt kan, buiten een goede vriendin, maar die heeft zelf haar problemen, dus wil ik ze er niet teveel mee lastig vallen en bij haar doe ik meestal uitschijnen dat het wel allemaal nog gaat.

Gisteren sprak ik met een vriendin, eigenlijk mijn beste vriendin. Die zit duidelijk zelf eigenlijk ook best vol en ik merk dat ze me er maar deels bij kan hebben. Ze sprak het naar me uit dat ze vaak het gevoel heeft er voor me te 'moeten' zijn en dat ze dat dan moeilijk vind en dus in strijd gaat met haarzelf en dat het haar daardoor ook al weer heel veel kost. Vervolgens was ze bang dat haar verhaal mij pijn zou doen.
Nu is het wel zo, dat ik dus mijn vriend niet meer aan mijn zijde heb momenteel omdat hij het niet meer trok. Waar het ook door komt, feit is dat ik er dan dus alleen voor sta. Nu vertelt mijn beste vriendin dat ze het lastig vind om er voor me te zijn, door haar eigen behoeften en kronkels en emoties, en ik kan haar verder niks kwalijk nemen. Maar feit blijft dat ik dus eigenlijk ook haar niet echt als steun kan zien.
Haar verhaal doet me pijn, niet omdat ze me kwetst, maar gewoon omdat het mijn gevoel van eenzaamheid vergrootte.
Daarom ben ik ook blij dat ik dit forum ben ingestapt, zodat ik me bij jullie kan uiten. We zijn elkaar hier niet tot last, het is vrijwillig en allemaal begrijpelijk inderdaad.
Ik vind het ook fijn dat jullie er zijn. Dat jullie lezen en antwoorden. Ik ga er even van uit dat meer mensen dit forum lezen, maar dat niet iedereen de kracht, moed of wil heeft ook wat te schrijven of te zeggen. Dus heel erg bedankt ook.

@ Bert: okay, ik zal dan mijn best doen door te geven wat ik ga leren in therapie. Even kijken onder welk topic ik dat het beste kan zetten.
Antwoord

#54

(04-04-2017, 12:00)Positiva schreef:
(04-04-2017, 11:07)Skanul schreef: Hey Bert,
wat er met mij gebeurt als de storm er weer is: niets positief meer kunnen bekijken, vast zitten in negatieve gedachtes, gevoel van radeloosheid en verloren voelen, alsof ik in duizend stukjes ben gebroken... Zoiets en nog veel meer, heb er niet altijd woorden voor. Het komt opeens opzetten, ik voel dat het vandaag weer zo'n dag zal worden, terwijl het afgelopen dagen redelijk rustig was. Afgelopen nacht 5u wakker gelegen, hartkloppingen, gejaagd, denken niet kunnen uitschakelen,... Pffff, en nu loop ik dus als een zombie rond. De kinderen zijn thuis (in Belgie hebben ze nu 2 weken paasvakantie) en die moet ik zien bezig te houden. Enerzijds zorgen ze voor afleiding, anderzijds wil ik gewoon rust en voor mij uit kunnen zitten staren, iets wat ik de laatste tijd vaker doe... 

Ik ga een psychiater opzoeken en die kutdepressie zien aan te pakken, en medicatie bespreken want zo kan het echt niet langer. Ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoud. Probleem is dat er lange wachttijden zijn en ik dus in het kort nog geen oplossing zie. 
Bij de therapeut is het er niet echt over gegaan hoe ik met die storm moet omgaan.Trappelen om boven water te blijven en gewoon doorademen zeker??? 

Ik ben blij dat ik hier tegen jullie kan "ratelen" omdat jullie het begrijpen. Voor de rest is er niemand in mijn omgeving tegen wie ik het kwijt kan, buiten een goede vriendin, maar die heeft zelf haar problemen, dus wil ik ze er niet teveel mee lastig vallen en bij haar doe ik meestal uitschijnen dat het wel allemaal nog gaat.Terwijl ik vanbinnen verdrink.

[quote pid='1161' dateline='1491219514']
Register or login to view the content

Hallo Skanul,
Was de storm er vandaag met al die emoties, of was het toch relatief rustig in jouw hoofd (voor zover dan kan). Het klinkt erg heftig zoals je het vertelt.
Naast depressieve gevoelen lijkt ook wat angst en paniek een rol te spelen, klopt dat? Deze zware storm en jouw slechte slapen verdienen toch de aandacht van een professional en wel op korte termijn zoals jij ook wil.
Dat kan toch geen maanden zomaar doorgaan. Dat trek je gewoon niet toch? Zou het wat zijn om dit aan jouw huisarts voor te leggen? Als je kiest voor medicatie weet ik niet of jouw huisarts de aangewezen persoon is om voor te schrijven. Het is natuurlijk wel belangrijk dat er dan direct de best passende medicatie bij jouw situatie wordt gekozen. Ik kan me voorstellen dat hij/zij wel invloed kan uitoefenen om een consult met een psychiater te versnellen. Nogmaals dat houdt een mens geen maanden vol. Hoe zie jij dat zelf?
Ik ben trouwens blij dat je het fijn vind om tegen me te ratelen. Dat is overigens wederzijds.
Even tussendoor is Skanul een Belgische naam?
Ben benieuwd hoe het met je gegaan is vandaag. Groetjes.

[/quote]
Antwoord

#55

Hi lieve mensen
Hi Bert, Hi Skanul, 
Hoe gaat het vandaag?
Antwoord

#56

(05-04-2017, 17:38)liz is fighting on her own schreef: Hi lieve mensen
Hi Bert, Hi Skanul, 
Hoe gaat het vandaag?

Hoi Liz,
Het ging aardig goed vandaag. Ik heb wat in de tuin gerommeld en kom net thuis van een eerste training van drie.
Ik (we) ga uiteindelijk iemand begeleiden om te voorkomen dat iemand serieus in de schulden raakt.
Globaal betekent dit in kaart brengen wat er binnen komt en weer uit gaat. Vervolgens wat er over blijft om vrij te besteden. Overzicht creëren, evt. lichte schulden in kaart brengen. Kijken waar winst is te behalen. Doel iemand weer grip laten krijgen op zijn financiën. Waardoor stress verminderd en men er weer een beetje lol in krijgt.
Zit nu tevreden op de bank bij te komen.
Hoe was jouw dag?
Antwoord

#57

(05-04-2017, 22:54)Bert schreef:
(05-04-2017, 17:38)liz is fighting on her own schreef: Hi lieve mensen
Hi Bert, Hi Skanul, 
Hoe gaat het vandaag?

Hoi Liz,
Het ging aardig goed vandaag. Ik heb wat in de tuin gerommeld en kom net thuis van een eerste training van drie.
Ik (we) ga uiteindelijk iemand begeleiden om te voorkomen dat iemand serieus in de schulden raakt.
Globaal betekent dit in kaart brengen wat er binnen komt en weer uit gaat. Vervolgens wat er over blijft om vrij te besteden. Overzicht creëren, evt. lichte schulden in kaart brengen. Kijken waar winst is te behalen. Doel iemand weer grip laten krijgen op zijn financiën. Waardoor stress verminderd en men er weer een beetje lol in krijgt.
Zit nu tevreden op de bank bij te komen.
Hoe was jouw dag?


Hi Bert, fijn dat je op die rustige manier anderen kunt helpen. Doe je goed.

Gisteren met ouders, en twee oude ooms en tantes naar de Keukenhof geweest. Goed dat ik het gedaan heb. Was wel jammer dat ik er zo weinig van kon genieten en het steeds koud kreeg. Ik mis direct contact met gezellige mensen van mijn eigen leeftijd. Dat maakt toch uit.

Iemand heeft hier op het forum gevraagd of er mensen wilden meedoen met een onderzoek voor haar studie. Ik heb haar laten weten haar wel te willen helpen dus heb vanmiddag een afspraak met haar. Ben benieuwd, maar ben ook moe en heb niet direct zin.
Antwoord

#58
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 06-04-2017, 16:50 door Skanul.)

(04-04-2017, 19:22)Bert schreef:
(04-04-2017, 12:00)Positiva schreef:
(04-04-2017, 11:07)Skanul schreef: Hey Bert,
wat er met mij gebeurt als de storm er weer is: niets positief meer kunnen bekijken, vast zitten in negatieve gedachtes, gevoel van radeloosheid en verloren voelen, alsof ik in duizend stukjes ben gebroken... Zoiets en nog veel meer, heb er niet altijd woorden voor. Het komt opeens opzetten, ik voel dat het vandaag weer zo'n dag zal worden, terwijl het afgelopen dagen redelijk rustig was. Afgelopen nacht 5u wakker gelegen, hartkloppingen, gejaagd, denken niet kunnen uitschakelen,... Pffff, en nu loop ik dus als een zombie rond. De kinderen zijn thuis (in Belgie hebben ze nu 2 weken paasvakantie) en die moet ik zien bezig te houden. Enerzijds zorgen ze voor afleiding, anderzijds wil ik gewoon rust en voor mij uit kunnen zitten staren, iets wat ik de laatste tijd vaker doe... 

Ik ga een psychiater opzoeken en die kutdepressie zien aan te pakken, en medicatie bespreken want zo kan het echt niet langer. Ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoud. Probleem is dat er lange wachttijden zijn en ik dus in het kort nog geen oplossing zie. 
Bij de therapeut is het er niet echt over gegaan hoe ik met die storm moet omgaan.Trappelen om boven water te blijven en gewoon doorademen zeker??? 

Ik ben blij dat ik hier tegen jullie kan "ratelen" omdat jullie het begrijpen. Voor de rest is er niemand in mijn omgeving tegen wie ik het kwijt kan, buiten een goede vriendin, maar die heeft zelf haar problemen, dus wil ik ze er niet teveel mee lastig vallen en bij haar doe ik meestal uitschijnen dat het wel allemaal nog gaat.Terwijl ik vanbinnen verdrink.

[quote pid='1161' dateline='1491219514']
Register or login to view the content

Hallo Skanul,
Was de storm er vandaag met al die emoties, of was het toch relatief rustig in jouw hoofd (voor zover dan kan). Het klinkt erg heftig zoals je het vertelt.
Naast depressieve gevoelen lijkt ook wat angst en paniek een rol te spelen, klopt dat? Deze zware storm en jouw slechte slapen verdienen toch de aandacht van een professional en wel op korte termijn zoals jij ook wil.
Dat kan toch geen maanden zomaar doorgaan. Dat trek je gewoon niet toch? Zou het wat zijn om dit aan jouw huisarts voor te leggen? Als je kiest voor medicatie weet ik niet of jouw huisarts de aangewezen persoon is om voor te schrijven. Het is natuurlijk wel belangrijk dat er dan direct de best passende medicatie bij jouw situatie wordt gekozen. Ik kan me voorstellen dat hij/zij wel invloed kan uitoefenen om een consult met een psychiater te versnellen. Nogmaals dat houdt een mens geen maanden vol. Hoe zie jij dat zelf?
Ik ben trouwens blij dat je het fijn vind om tegen me te ratelen. Dat is overigens wederzijds.
Even tussendoor is Skanul een Belgische naam?
Ben benieuwd hoe het met je gegaan is vandaag. Groetjes.

[/quote]
Hey allemaal,

de afgelopen dagen een beetje moe en lusteloos, maar voor de rest gaat het wel redelijk. Terug rust in mijn hoofd, misschien omdat ik nu weet dat ik stappen zet om die depressie te lijf te gaan?

@Bert: Ik weet dat ik die stormen geen maanden meer volhoud. Het is wel herkenbaar voor mij afgelopen 8 maanden: eerst is er die storm, dan komt er betrekkelijke rust (waarin ik telkens naïef denk dat het eindelijk over is) waarin ik weer enigszins op adem kom, dan enkele goede momenten/dagen waarin ik zowaar iets onderneem, om daarna weer kopje onder te gaan in de volgende storm. De periodes volgen elkaar sneller op, maar zijn soms ook wel heftiger. Beide kanten: op goede dagen kom ik al eens uit huis om iets te doen (net nog nieuwe schoenen gekocht!!), op slechte dagen ben ik steeds somberder en zie ik geen uitkomst meer.

Trouwens, Skanul is een 'verbastering' van Schanulleke, het lappenpopje van Wiske uit de Suske en Wiske strips. (Het is niet mijn echte naam, dan zou ik nòg depressiever zijn, denk ik. :-)) Ik denk dat ik me soms wel voel als een lappenpopje: niet echt leven, maar het leven ondergaan zoals het zich aanbiedt...

(04-04-2017, 13:04)liz is fighting on her own schreef: Toch fijn als je even afleiding hebt. Misschien kan je met jezelf afspreken hoe je lief voor jezelf kunt zijn de komende twee weken. Dat zouden nou precies dingen zijn die ik met de therapeut zou bespreken om een goed plannetje te maken, om niet gek te worden.
Maar misschien spreek je die niet dus ik zal proberen mijn tips te delen: doe het 1  dag per keer of zelfs een halve dag per keer. Deel de halve dag ook in tweeën. Een deeltje voor de kinderen, en een deeltje voor jezelf om rustig aan te doen. Voor mij geeft dit altijd meer acceptatie en rust voor hoe de dag loopt. Hoe oud zijn je kinderen?
Hey Liz, goede tip om de dag op te delen. Ik bekijk zowiezo elke dag al apart, verder dan vandaag kan ik niet kijken omdat ik niet weet hoe ik me morgen zal voelen...
Wat betreft iets voor mezelf doen: ik moet dit inderdaad meer doen, ik zet alles in teken van mijn kinderen... Als ik dat even niet doe, voel ik me gelijk schuldig. De kinderen zijn nog klein: 9, 8 en bijna 6jaar en hebben dus nog veel nood aan mama. Een ganse dag is het 'mama mama mama'.... Daar ga ik dan op in, doe leuke dingen met hen die niet al teveel energie kosten (speeltuin is makkelijker dan koekjes bakken momenteel), probeer zoveel mogelijk geduld te hebben (lukt soms niet en dan nog meer schuldgevoel natuurlijk) en als ze dan in bed liggen, ben ik bekaf.


Bij te lange wachttijden, kan je misschien beter beginnen bij de huisarts , die kan je in principe ook helpen met een medicatie start en als die dat niet wil dan  eventueel vragen om spoedverwijzing omdat de nood ernstig hoog is.
Of zoals ik al eerder zei: behandeling met rTMS. Zoek het in je buurt als je het kan betalen ( of lenen of vragen van vrienden en familie). Omdat je angst voor medicatie groot is, zou ik die optie zeker niet overslaan als het even kan.  Ik heb nu de 15e behandeling en kan toch intussen zeggen dat het me helpt. Ik weet niet of het genoeg helpt, ik heb nog een hele weg te gaan met therapie denk ik, maar ik ben echt kalmer en heb meer energie en begin de laatste dagen wat eetlust terug te krijgen. Ik wil je graag hierheen toveren en onder de machine leggen, want ik vind dat iedereen de kans zou moeten krijgen dit te proberen en zonder medicatie gezond te worden.

Mijn vertrouwen in de huisarts is niet zo groot. Ik hoop dat de psychiater uitkomst biedt en mij helpt met die depressie. Momenteel geeft het mij rust te weten dat ik daar binnen niet al te lange tijd mee aan de slag kan. De andere thema's zijn dan voor bij de therapeut.

Er is nog iets waar ik aan moet denken: er zijn twee stromingen in de psychologie.
De eerste stroming gaat er vanuit dat er dingen zijn in je verleden die de depressie veroorzaken en dat je daar over moet praten en het moet begrijpen en dan vervolgens beter kan worden door dingen anders te doen.
De twee, modernere stroming, zegt: het maakt niet uit wat er zich precies heeft afgespeeld in je verleden of waar het door komt. Feit is dat je een depressie hebt, en die kunnen we goed behandelen met Cognitieve Gedrags Therapie in het heden (CGT). Uitpluizen waar het vandaan komt maakt je niet beter. Kijken wat je moet veranderen om beter te worden, wel.
Het lijkt er op dat jij in de eerste stroming drijft, waar de therapeut met je kijkt waar het vandaan komt, en niet de tijd neemt je wonden nu te verbinden.

Zie het zo: je komt bij de dokter met een gapende wond in je buik. Je ziet je ingewanden. Het is levensbedreigend. Je hebt hulp nodig. Het beste is dan om te gaan behandelen, schoonmaken en dichtnaaien. Beetje weten wat er is gebeurd kan handig zijn om bepaalde gevaren in en uit te sluiten. Maar verder is dichtnaaien zeg maar een belangrijke taak.
Zelfs al kom je voor de tweede keer op de ehbo met deze verwonding, dan nog moeten ze hetzelfde doen. Later ga je je dan wel afvragen hoe iemand twee keer zo'n vreselijke wond in de buik kan krijgen, en ga je kijken wat er mis is gegaan. Maar in principe behandel je dus wond zelf wel altijd.

Leg deze vraag om hulp duidelijk bij hem neer. Dat het verleden belangrijk voor je kan zijn en dat je het zelf wil weten, neemt niet weg dat je in het heden veel dingen kan gaan doen die je nu kunnen helpen te genezen. Naar mijn mening moet hij beginnen met de depressie te behandelen en CGT met je gaan doen. Het is bewezen meest effectieve therapie.

Dit is inderdaad misschien wel zo. Goed dat je het zo verwoordt en duidelijk maakt. Ik denk dat ik dit ook wel aan hem duidelijk heb proberen maken, alleen niet in die woorden. Zal dit volgende keer weer opnemen met hem...
Antwoord

#59

(06-04-2017, 10:13)liz is fighting on her own schreef:
(05-04-2017, 22:54)Bert schreef:
(05-04-2017, 17:38)liz is fighting on her own schreef: Hi lieve mensen
Hi Bert, Hi Skanul, 
Hoe gaat het vandaag?

Hoi Liz,
Het ging aardig goed vandaag. Ik heb wat in de tuin gerommeld en kom net thuis van een eerste training van drie.
Ik (we) ga uiteindelijk iemand begeleiden om te voorkomen dat iemand serieus in de schulden raakt.
Globaal betekent dit in kaart brengen wat er binnen komt en weer uit gaat. Vervolgens wat er over blijft om vrij te besteden. Overzicht creëren, evt. lichte schulden in kaart brengen. Kijken waar winst is te behalen. Doel iemand weer grip laten krijgen op zijn financiën. Waardoor stress verminderd en men er weer een beetje lol in krijgt.
Zit nu tevreden op de bank bij te komen.
Hoe was jouw dag?


Hi Bert, fijn dat je op die rustige manier anderen kunt helpen. Doe je goed.

Gisteren met ouders, en twee oude ooms en tantes naar de Keukenhof geweest. Goed dat ik het gedaan heb. Was wel jammer dat ik er zo weinig van kon genieten en het steeds koud kreeg. Ik mis direct contact met gezellige mensen van mijn eigen leeftijd. Dat maakt toch uit.

Iemand heeft hier op het forum gevraagd of er mensen wilden meedoen met een onderzoek voor haar studie. Ik heb haar laten weten haar wel te willen helpen dus heb vanmiddag een afspraak met haar. Ben benieuwd, maar ben ook moe en heb niet direct zin.

Hoi Liz,
Ben benieuwd naar jouw ervaring. Dinsdag komt Stefanie bij mij langs.
Antwoord

#60
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 06-04-2017, 21:26 door Liz is fighting.)

Het was goed. Aardige meid en geen moeilijk gesprek. 
Succes dan dinsdag!  Ben benieuwd hoe het zal gaan bij jou.
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Leven zonder medicatie Started by Bert
202 Replies - 42,931 Views
10-12-2021, 11:11
Laatste bericht: Nick



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)