Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Leren leven


#31

(28-03-2017, 17:50)Skanul schreef:
(28-03-2017, 16:50)Bert schreef:
(28-03-2017, 10:26)liz is fighting on her own schreef:
(28-03-2017, 09:23)Skanul schreef: Hey Liz, 
Bedankt om dit te delen...  Ik heb gisteren een ganse dag gepiekerd over wat ik nu moet doen. Eerder schreef je al dat depressie echt een ziekte is en iets in de hersenen wat niet functioneert naar behoren. Het is goed dat ik daardpor gedwongen word er op een andere manier naar te kijken... Wat mij terug aan het denken heeft gezet over medicatie. Ik heb besloten om volgend gesprek met mijn therapeut toch te bekijken wat ik hier nodig in heb. Ik heb uiteindelijk de moed gevonden om alles op te schrijven en hem te mailen. Als ik dat herlees en probeer te bekijken vanuit zijn ogen dan kan ik zien dat het helemaal niet ok gaat met mij en dat ik diep zit... Ben geschrokken van mezelf... Misschien moet ik een afspraak bij een psychiater maken om over medicatie te praten. De band met mijn huisarts is niet zo goed, niet echt veel vertrouwen in.

Ik hoop voor jou dat je een goede therapeut vindt die je kan helpen, Liz!!

HI Skan,

Goed van je dat je alles hebt opgeschreven naar je therapeut! Goede stap. Je bent daarmee goed bezig!

Ik ga vandaag naar een nieuwe huisarts ook ( de mijne zat in Almere, maar met deze situatie nu bij mijn ouders schiet dit niet op) en wil zsm doorgestuurd naar een psychiater die met me gaat kijken naar medicatie. Ik kan echt niet meer. De rTMS is niet het wonder waar ik op gehoopt had en weet ik bijna zeker dat ik daar mee zal stoppen nu. Heel heel teleurstellend, omdat het succespercentage best hoog ligt in vergelijking met bijv medicatie. Vannacht werd ik al om 5 uur wakker, diep ellendig en besefte dat het niet gaat zo. Ik voel alsof ik heb verloren... maar ik weet dat dat niet de juiste gedachte is.

En dan vanmiddag idd nieuwe therapeut. Ik kan op dit moment wel vloeken van frustratie. Wat een k zooit allemaal 
Beetje paniekvoeltbal  in mijn hoofd.

Wat jammer dat rTMS bij jou niet werkt Liz. Ik heb helemaal niet het idee dat je hebt verloren, al is het natuurlijk wel zwaar.
In je schrijven straal je actie uit, een zekere verbetenheid. Vloeken uit frustratie zie ik als een teken van kracht. Gek he? Hoop dat je een goed gesprek hebt met jouw nieuwe therapeut. Ik hoor het graag.

(28-03-2017, 16:50)Bert schreef:
(28-03-2017, 10:26)liz is fighting on her own schreef:
(28-03-2017, 09:23)Skanul schreef: Hey Liz, 
Bedankt om dit te delen...  Ik heb gisteren een ganse dag gepiekerd over wat ik nu moet doen. Eerder schreef je al dat depressie echt een ziekte is en iets in de hersenen wat niet functioneert naar behoren. Het is goed dat ik daardpor gedwongen word er op een andere manier naar te kijken... Wat mij terug aan het denken heeft gezet over medicatie. Ik heb besloten om volgend gesprek met mijn therapeut toch te bekijken wat ik hier nodig in heb. Ik heb uiteindelijk de moed gevonden om alles op te schrijven en hem te mailen. Als ik dat herlees en probeer te bekijken vanuit zijn ogen dan kan ik zien dat het helemaal niet ok gaat met mij en dat ik diep zit... Ben geschrokken van mezelf... Misschien moet ik een afspraak bij een psychiater maken om over medicatie te praten. De band met mijn huisarts is niet zo goed, niet echt veel vertrouwen in.

Ik hoop voor jou dat je een goede therapeut vindt die je kan helpen, Liz!!

HI Skan,

Goed van je dat je alles hebt opgeschreven naar je therapeut! Goede stap. Je bent daarmee goed bezig!

Ik ga vandaag naar een nieuwe huisarts ook ( de mijne zat in Almere, maar met deze situatie nu bij mijn ouders schiet dit niet op) en wil zsm doorgestuurd naar een psychiater die met me gaat kijken naar medicatie. Ik kan echt niet meer. De rTMS is niet het wonder waar ik op gehoopt had en weet ik bijna zeker dat ik daar mee zal stoppen nu. Heel heel teleurstellend, omdat het succespercentage best hoog ligt in vergelijking met bijv medicatie. Vannacht werd ik al om 5 uur wakker, diep ellendig en besefte dat het niet gaat zo. Ik voel alsof ik heb verloren... maar ik weet dat dat niet de juiste gedachte is.

En dan vanmiddag idd nieuwe therapeut. Ik kan op dit moment wel vloeken van frustratie. Wat een k zooit allemaal 
Beetje paniekvoeltbal  in mijn hoofd.

Wat jammer dat rTMS bij jou niet werkt Liz. Ik heb helemaal niet het idee dat je hebt verloren, al is het natuurlijk wel zwaar.
In je schrijven straal je actie uit, een zekere verbetenheid. Vloeken uit frustratie zie ik als een teken van kracht. Gek he? Hoop dat je een goed gesprek hebt met jouw nieuwe therapeut. Ik hoor het graag.



Hallo Skanul.
Het verwonderd me dat je deze stappen nu zet of overweegt. Knap dat je alles hebt opgeschreven en hebt durven te versturen.
Je schrijft ik ben geschrokken van mijzelf.
Toen ik mijzelf uit het moeras probeerde te trekken voor mijn omslagpunt, voelde ik mij gedwongen om serieus bij mijzelf stil te staan.
Ik kon die depressies niet meer negeren. Dat was niet gemakkelijk want mijn eigenwaarde en zelfvertrouwen zaten in een nogal diepe put. Maar soms kan het niet anders en moet je langzaam gaan erkennen en herkennen dat je tegen een persoonlijke muur aan loopt. Het was net alsof er af en toe een helikopter een paar meter boven het moeras uit steeg. Ja ik schrok ook van mijzelf, ik wilde er eigenlijk niet aan maar het bleef in mijn hoofd rondtollen.
Soms zat ik weer in het moeras, maar de helikopter steeg steeds verder omhoog en mijn inzicht begon langzaam vorm te krijgen. 
Jouw proces vandaag doet me dus denken aan mijn klauterpartij uit mijn moeras. Skanul soms is van jezelf schrikken niet verkeerd maar helpend. Hoe zie jij dat?

Dag Bert,
Ik overweeg deze stappen omdat ik het gevoel heb dat het allemaal niet meer gaat en omdat ik bang ben dat ik mezelf iets ga aan doen. Ik zit daar soms dicht tegen aan... 
Ik ben ook bang dat ik toch gedwongen ga worden om iets te doen. Is het niet van de therapeut, dan wel van de dokter en anders door mijn omgeving. 
Afgelopen dagen zijn heftig geweest in mijn hoofd, omdat ik begin in te zien dat die depressie niet zomaar effe slecht voelen is, maar dat ik het gewoon niet meer onder controle heb... Door het op te schrijven, wordt mij steeds duidelijker dat het echt niet ok is. Al jaren niet... Ik ben het nu allemaal aan het laten binnenkomen, en dat zorgt voor paniek. En het gevoel: verdomme ik moet hier iets aan doen voor ik mezelf in de vernieling help. De gedachte dat ik zo nog de andere helft van mijn leven moet doorstrompelen, zie ik niet zitten. Voor mijn kinderen alleen al moet er iets veranderen. 
Wat je schrijft over het moeras, dat is inderdaad ook het gevoel dat ik heb. Steeds verder naar beneden getrokken wordrn, hoe meer je spartelt, hoe erger je vast komt te zitten. 
Vandaag ging het enigszins, had wat afleiding, al is er ook weer 1 en ander binnen gekomen, maar ik hou mijn hart vast voor wanneer de golf mij weer overspoelt...

En het gevoel: verdomme ik moet hier iets aan doen voor ik mijzelf in de vernieling help.
Dan kan ik je maar één advies geven. Doe het!!! Zoek nu hulp voor het echt uit de klauwen loopt.
Volgens mij is het tijd om voor jezelf te kiezen. Breek het open! Kies hulp daarbij.
Ik was ook in paniek, enorm angstig, intens verdrietig en zo boos. Ik heb hulp geaccepteerd en het was een enorme opluchting.
Antwoord

#32

Gisteren ochtend zat ik in paniek bij de huisarts omdat ik denk dat rTMS niet werkt voor me.
De huisarts keek me glazig aan en wist niet wat ze voor me moest doen. Terwijl ik zelfs zei dat ik het echt niet meer wist en de dag niet doorkon en dat ik van het dak ging anders. Ze wilde dat ik eerst in de middag met de therapeut ging overleggen.

Vandaag ligt het weer anders: ik ben 7 punten opgeschoven en dat is de minimale grens voor doorgaan met rTMS. Dus ik ga nog een week door. Met wanhoop in de benen, maar ik wil het zo graag zonder medicatie doen ook... dit moet gewoon helpen.
En dan de nieuwe therapeut. Hij is kordaat en een aanpakker. Maar toen ik thuis kwam had ik geen antwoord op mijn vraag: hoe ik kom de hele week weer door? Ook vroeg ik hem om hulp om medicatie te gaan slikken en dat ik in paniek bij de huisarts had gezeten, maar hij is er één die vind dat mensen beter kunnen worden zonder medicatie en met de juiste cognitieve/emotionele training. Eerlijk gezegd ben ik nu erg in de war van alles. Ik wacht dus in ieder geval nog anderhalve week en laat me nog steeds behandelen met de rTMS.
De therapeut..... ik ga hem wel zeggen volgende keer dat ik echt antwoord wil op de vragen die ik stel. Dat ik nu thuis het gevoel krijg niet gehoord te zijn terwijl ik me zo slecht voel. Das niet goed zeg maar...
Antwoord

#33

Dag Liz, ik was al nieuwsgierig naar hoe het gegaan was bij de nieuwe therapeut... enerzijds goed om te horen dat die rTMS toch nog door kan gaan en je dus zonder medicatie verder kan. Anderzijds vind ik het erg voor je dat je het gevoel hebt geen stap vooruit te komen en niemand antwoorden schijnt te hebben... Dat ervaar ik ook eigenlijk. Bij mijn huisarts en bij de therapeut. Ze weten het dus duidelijk gewoon niet... Hoe moeten wij het dan weten??? 
Ik hoop dat je het duidelijk kan maken aan je therapeut waar je antwoorden op wil en hoop nog meer dat hij die ook geeft!

Ik heb vandaag een nieuwe job aangeboden gekregen waar ik onmiddellijk op in zou gaan als ik nu niet met die depressie zou worstelen. Ik weet dat ik het nu niet moet doen, maar vind het wel erg om die kans te laten schieten. Deze krijg ik nooit meer... En ik weet het, het lijkt een luxe-dilemma, maar toch zit ik er mee in mijn maag. Maar wat Bert gisteren schreef, zit in mijn hoofd: nu voor mezelf kiezen. En ik denk dat het betekent: job laten schieten en aan mezelf werken.
Antwoord

#34
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 29-03-2017, 17:34 door Bert.)

(29-03-2017, 11:46)liz is fighting on her own schreef: Gisteren ochtend zat ik in paniek bij de huisarts omdat ik denk dat rTMS niet werkt voor me.
De huisarts keek me glazig aan en wist niet wat ze voor me moest doen. Terwijl ik zelfs zei dat ik het echt niet meer wist en de dag niet doorkon en dat ik van het dak ging anders. Ze wilde dat ik eerst in de middag met de therapeut ging overleggen.

Vandaag ligt het weer anders: ik ben 7 punten opgeschoven en dat is de minimale grens voor doorgaan met rTMS. Dus ik ga nog een week door. Met wanhoop in de benen, maar ik wil het zo graag zonder medicatie doen ook... dit moet gewoon helpen.
En dan de nieuwe therapeut. Hij is kordaat en een aanpakker. Maar toen ik thuis kwam had ik geen antwoord op mijn vraag: hoe ik kom de hele week weer door? Ook vroeg ik hem om hulp om medicatie te gaan slikken en dat ik in paniek bij de huisarts had gezeten, maar hij is er één die vind dat mensen beter kunnen worden zonder medicatie en met de juiste cognitieve/emotionele training. Eerlijk gezegd ben ik nu erg in de war van alles. Ik wacht dus in ieder geval nog anderhalve week en laat me nog steeds behandelen met de rTMS.
De therapeut..... ik ga hem wel zeggen volgende keer dat ik echt antwoord wil op de vragen die ik stel. Dat ik nu thuis het gevoel krijg niet gehoord te zijn terwijl ik me zo slecht voel. Das niet goed zeg maar...

Hoi Liz,
Wat betekent ik ben 7 punten opgeschoven? Merk je hier zelfs iets van ?
In welke zin is hij kordaat en wat heeft hij gisteren concreet aangepakt, waar je iets mee kan Liz?

Ik heb zelf ook cognitieve/emotionele therapie gehad. Ik heb er wel iets aan gehad. Zoals ontdekken welke gedachten er allemaal door mijn hoofd spookten en het waarheidsgehalte hiervan leren onderzoeken. Ook hoe ik die gedachtenstroom wat los kon laten.
Verder de ontdekking dat ik heel veel voor anderen dacht, ze zullen wel denken ...... en hoe hiermee om te gaan. Dat is trouwens vandaag nog steeds een belangrijk aandachtspunt voor me.
Het is een goed hulpmiddel maar niet perse alleen de oplossing. Naar mijn idee staat medicatie gaan gebruiken hier helemaal los van.

Wanneer zou jij je gehoord voelen de volgende keer? Ik zelf vond en vind het heel belangrijk het gevoel te hebben serieus genomen en gehoord te worden. Dan pas kon ik met een psycholoog werken.

(29-03-2017, 14:48)Skanul schreef: Dag Liz, ik was al nieuwsgierig naar hoe het gegaan was bij de nieuwe therapeut... enerzijds goed om te horen dat die rTMS toch nog door kan gaan en je dus zonder medicatie verder kan. Anderzijds vind ik het erg voor je dat je het gevoel hebt geen stap vooruit te komen en niemand antwoorden schijnt te hebben... Dat ervaar ik ook eigenlijk. Bij mijn huisarts en bij de therapeut. Ze weten het dus duidelijk gewoon niet... Hoe moeten wij het dan weten??? 
Ik hoop dat je het duidelijk kan maken aan je therapeut waar je antwoorden op wil en hoop nog meer dat hij die ook geeft!

Ik heb vandaag een nieuwe job aangeboden gekregen waar ik onmiddellijk op in zou gaan als ik nu niet met die depressie zou worstelen. Ik weet dat ik het nu niet moet doen, maar vind het wel erg om die kans te laten schieten. Deze krijg ik nooit meer... En ik weet het, het lijkt een luxe-dilemma, maar toch zit ik er mee in mijn maag. Maar wat Bert gisteren schreef, zit in mijn hoofd: nu voor mezelf kiezen. En ik denk dat het betekent: job laten schieten en aan mezelf werken.

Hoi Skanul. Sorry als ik gisteren wat kort door de bocht reageerde. Maar ik hoop echt dat je voor jezelf kan kiezen.
Het is zo'n beetje mijn redding geweest. Heb je al een reactie ontvangen op jouw mail aan de therapeut? Wanneer zie je hem weer?
Je vertelt dat je het gevoel hebt bij de therapeut weinig op te  schieten. Heeft hij een stappenplan en geeft hij opdrachten (huiswerk) mee?
Sluit dat aan bij wat jij nodig hebt in het dagelijks leven?
Zo'n plan heeft mij een aardig stuk verder gebracht.
Vervelend dat je die baan nu even moet laten schieten, kan me voorstellen dat je er van baalt. Maar zoals je zelf al eerder zei, er volgt nog een tweede helft van jouw leventje. Het zou fijn zijn als jij je die tweede helft een stuk blijer gaat voelen niet? (Al is dat nu misschien moeilijk om dat voor je te zien).
Antwoord

#35
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 29-03-2017, 22:00 door Liz is fighting.)

(29-03-2017, 17:13)Bert schreef:
(29-03-2017, 11:46)liz is fighting on her own schreef: Gisteren ochtend zat ik in paniek bij de huisarts omdat ik denk dat rTMS niet werkt voor me.
De huisarts keek me glazig aan en wist niet wat ze voor me moest doen. Terwijl ik zelfs zei dat ik het echt niet meer wist en de dag niet doorkon en dat ik van het dak ging anders. Ze wilde dat ik eerst in de middag met de therapeut ging overleggen.

Vandaag ligt het weer anders: ik ben 7 punten opgeschoven en dat is de minimale grens voor doorgaan met rTMS. Dus ik ga nog een week door. Met wanhoop in de benen, maar ik wil het zo graag zonder medicatie doen ook... dit moet gewoon helpen.
En dan de nieuwe therapeut. Hij is kordaat en een aanpakker. Maar toen ik thuis kwam had ik geen antwoord op mijn vraag: hoe ik kom de hele week weer door? Ook vroeg ik hem om hulp om medicatie te gaan slikken en dat ik in paniek bij de huisarts had gezeten, maar hij is er één die vind dat mensen beter kunnen worden zonder medicatie en met de juiste cognitieve/emotionele training. Eerlijk gezegd ben ik nu erg in de war van alles. Ik wacht dus in ieder geval nog anderhalve week en laat me nog steeds behandelen met de rTMS.
De therapeut..... ik ga hem wel zeggen volgende keer dat ik echt antwoord wil op de vragen die ik stel. Dat ik nu thuis het gevoel krijg niet gehoord te zijn terwijl ik me zo slecht voel. Das niet goed zeg maar...

Hoi Liz,
Wat betekent ik ben 7 punten opgeschoven? Merk je hier zelfs iets van ?
In welke zin is hij kordaat en wat heeft hij gisteren concreet aangepakt, waar je iets mee kan Liz?

Hi Bert, De 7 punten zijn op de test van de depressie schaal ten opzichte van de test die ik eerder maakte toen ik startte. Ze gaan er v ongeveer vanuit dat ze 50 % van de score kunnen verbeteren met de rTMS. Ik zat zeg maar op 50, volle score, en heb nu 7 punten minder. Dat is bij hun de minimale verbetering waarop ze denken dat het nog zin kan hebben. Het kan ook gewoon een momentopname zijn  en eigenlijk zinloos. In ieder geval ga ik nog 5 keer met deze behandeling door. Ik merk zelf tot nog toe echt veel te weinig en ben met regelmaat bijzonder wanhopig en radeloos.

Mijn Therapeut geeft mij de indruk behoorlijk goed door te hebben hoe het van binnen tikt en draait, en hij is kordaat begonnen met psycho-educatie, van waaruit we gaan oefenen mijn gedachten te veranderen. Hij werkt met het model van Beck geloof ik.
Hij is dus ook ervan overtuigd dat ik dit kan overwinnen zonder medicatie en dat hij me daar bij kan helpen.


Ik heb zelf ook cognitieve/emotionele therapie gehad. Ik heb er wel iets aan gehad. Zoals ontdekken welke gedachten er allemaal door mijn hoofd spookten en het waarheidsgehalte hiervan leren onderzoeken. Ook hoe ik die gedachtenstroom wat los kon laten.
Verder de ontdekking dat ik heel veel voor anderen dacht, ze zullen wel denken ...... en hoe hiermee om te gaan. Dat is trouwens vandaag nog steeds een belangrijk aandachtspunt voor me.
Het is een goed hulpmiddel maar niet perse alleen de oplossing. Naar mijn idee staat medicatie gaan gebruiken hier helemaal los van.

Wanneer zou jij je gehoord voelen de volgende keer? Ik zelf vond en vind het heel belangrijk het gevoel te hebben serieus genomen en gehoord te worden. Dan pas kon ik met een psycholoog werken.

Gek genoeg heeft hij me vanmorgen een verslagje gestuurd van ons gesprek, wat hij in zijn dossier zal stoppen, wat eigenlijk toch de lading behoorlijk dekt en aangeeft dat ie me wel gehoord heeft. Dat verraste me dus eigenlijk. Er stond in hoe wanhopig ik was en dat hij me telefoonnummers in mijn telefoon heeft laten zetten die ik moet bellen als ik met verkeerde gedachten langs het spoor ga lopen ofzo. Zijn eigen nummer, 113, en de huisarts moest ik goed onthouden te bellen. Tevens schrijft hij in zijn verslagje over mijn vraag naar medicatie: Opvallend: ze is nog erg bang dat zij de depressie niet kan weerstaan, terwijl ze net Citalopram heeft afgebouw. Ik geef aan dat indien de komende weken blijkt dat zij te vaak suïcidale gedachten heeft waardoor zij weer in een crisis tericht komt( denk dat ze het echt niet meer aan kan) dat dan toch via huisarts opnieuw medicijnen moeten worden overwogen. Liever niet maar deze kunnen wellicht wel één en ander draagbaarder maken.
Het is opvallend hoe hij dit beschrijft.
En duidelijk dat hij dat dus wel allemaal heel duidelijk geregistreerd heeft en belangrijk om te noteren.  Fijn verslag ook, omdat hij er ook in noemt wat hij heeft gedaan aan educatie, dat ik het moest bestuderen als huiswerk ( foto gemaakt van zijn whiteboard), en dat we volgende keren vanuit dit model gaan oefenen met mijn gedachten.
Mogelijk komt het me niet gehoord voelen dus puur doordat ik eenmaal thuis, slecht kon terughalen wat hij er over gezegd had. Soort selectief geheugen. Erg fijn dus dit verslag. Kan ik gelijk zien of hij me echt begrepen heeft of niet.


(29-03-2017, 14:48)Skanul schreef: Dag Liz, ik was al nieuwsgierig naar hoe het gegaan was bij de nieuwe therapeut... enerzijds goed om te horen dat die rTMS toch nog door kan gaan en je dus zonder medicatie verder kan. Anderzijds vind ik het erg voor je dat je het gevoel hebt geen stap vooruit te komen en niemand antwoorden schijnt te hebben... Dat ervaar ik ook eigenlijk. Bij mijn huisarts en bij de therapeut. Ze weten het dus duidelijk gewoon niet... Hoe moeten wij het dan weten??? 
Ik hoop dat je het duidelijk kan maken aan je therapeut waar je antwoorden op wil en hoop nog meer dat hij die ook geeft!

Ik heb vandaag een nieuwe job aangeboden gekregen waar ik onmiddellijk op in zou gaan als ik nu niet met die depressie zou worstelen. Ik weet dat ik het nu niet moet doen, maar vind het wel erg om die kans te laten schieten. Deze krijg ik nooit meer... En ik weet het, het lijkt een luxe-dilemma, maar toch zit ik er mee in mijn maag. Maar wat Bert gisteren schreef, zit in mijn hoofd: nu voor mezelf kiezen. En ik denk dat het betekent: job laten schieten en aan mezelf werken.

Hoi Skanul. Sorry als ik gisteren wat kort door de bocht reageerde. Maar ik hoop echt dat je voor jezelf kan kiezen.
Het is zo'n beetje mijn redding geweest. Heb je al een reactie ontvangen op jouw mail aan de therapeut? Wanneer zie je hem weer?
Je vertelt dat je het gevoel hebt bij de therapeut weinig op te  schieten. Heeft hij een stappenplan en geeft hij opdrachten (huiswerk) mee?
Sluit dat aan bij wat jij nodig hebt in het dagelijks leven?
Zo'n plan heeft mij een aardig stuk verder gebracht.
Vervelend dat je die baan nu even moet laten schieten, kan me voorstellen dat je er van baalt. Maar zoals je zelf al eerder zei, er volgt nog een tweede helft van jouw leventje. Het zou fijn zijn als jij je die tweede helft een stuk blijer gaat voelen niet? (Al is dat nu misschien moeilijk om dat voor je te zien).
 Hi Skan,

Een droom baan. Jeetje..... Bijna jaloers... zou niet eens weten wat mijn droombaan is. Werk is voor mij in de toekomst nog echt een uitdaging omdat ik denk dat ik niet meer goed kan doen wat ik deed en dat wat ik zou willen doen heb ik geen papieren voor dus kan ik wel vergeten.

Kan je vragen om bedenktijd en dit met je psycholoog of iemand anders bespreken. Een opening houden om later die baan alsnog te mogen doen? Eerlijk zeggen dat je nu wegens privé redenen de baan moet afslaan, maar dat je in de toekomst graag de optie zou openhouden?
Ik probeer maar mee te denken ;-)
En zeker  zoals Bert aangeeft, zolang je ziek bent moet je eerst aan jezelf denken, beter worden, jezelf opbouwen. Daar kan je niet omheen. Veel sterkte met deze keuze, maar ik denk dat je er wel komt.

(28-03-2017, 18:41)Skanul schreef: [quote pid='1112' dateline='1490716234']
[quote pid='1111' dateline='1490712601']

Dag Bert,
Ik overweeg deze stappen omdat ik het gevoel heb dat het allemaal niet meer gaat en omdat ik bang ben dat ik mezelf iets ga aan doen. Ik zit daar soms dicht tegen aan... 
Ik ben ook bang dat ik toch gedwongen ga worden om iets te doen. Is het niet van de therapeut, dan wel van de dokter en anders door mijn omgeving. 
Afgelopen dagen zijn heftig geweest in mijn hoofd, omdat ik begin in te zien dat die depressie niet zomaar effe slecht voelen is, maar dat ik het gewoon niet meer onder controle heb... Door het op te schrijven, wordt mij steeds duidelijker dat het echt niet ok is. Al jaren niet... Ik ben het nu allemaal aan het laten binnenkomen, en dat zorgt voor paniek. En het gevoel: verdomme ik moet hier iets aan doen voor ik mezelf in de vernieling help. De gedachte dat ik zo nog de andere helft van mijn leven moet doorstrompelen, zie ik niet zitten. Voor mijn kinderen alleen al moet er iets veranderen. 
Wat je schrijft over het moeras, dat is inderdaad ook het gevoel dat ik heb. Steeds verder naar beneden getrokken wordrn, hoe meer je spartelt, hoe erger je vast komt te zitten. 
Vandaag ging het enigszins, had wat afleiding, al is er ook weer 1 en ander binnen gekomen, maar ik hou mijn hart vast voor wanneer de golf mij weer overspoelt...

[/quote]

[/quote]
Skan,

wat is je plan als je echt in paniek raakt en denkt dat je jezelf wat aan kan doen? Heb je al afgesproken met jezelf wat je dan doet?
Ik hoop dat het net als bij mij 113 bellen is ( hotline als je dood wil), je huisarts, je beste vriendin. Je trekt dan aan de noodrem he!

Ik heb dat moment trouwens ook gehad dat ik eerst steeds dacht dat het nog wel kon, en dat ik ineens besefte: dat kan niet meer. Ik ben hondsziek, ik ga kapot. Toen was het ook op en moest ik  rap echt hulp. Ben toen zelfs vier dagen per week in groepstherapie gegaan. Super fijn en kan ik je aanraden.
Zit je bij een particuliere psycholoog of ben je bij een grote organisatie?
Dit vraag ik omdat een particulier vaak minder kan bieden dan grote organisaties.

Hoe ging het vandaag en heb je misschien iets van antwoord gekregen op je mail?
Antwoord

#36

Hai,

Even kort antwoorden want de fut is er uit op dit moment... Ik ben Belg, dus systeem zit anders in elkaar dan in Nl. Ik ben bij particuliere therapeut. De tips die ik hier lees, neem ik mee: plan van aanpak e.d. Kan mij misschien wat perspectief geven...
Hij zal niet reageren op mail, wordt gewoon vlgde week besproken.
Hoop morgen op een betere dag, na hopelijk een betere nacht...is nu vandaag gewoon blijven doorademen.
Antwoord

#37

(30-03-2017, 16:33)Skanul schreef: Hai,

Even kort antwoorden want de fut is er uit op dit moment... Ik ben Belg, dus systeem zit anders in elkaar dan in Nl. Ik ben bij particuliere therapeut. De tips die ik hier lees, neem ik mee: plan van aanpak e.d. Kan mij misschien wat perspectief geven...
Hij zal niet reageren op mail, wordt gewoon vlgde week besproken.
Hoop morgen op een betere dag, na hopelijk een betere nacht...is nu vandaag gewoon blijven doorademen.

Ik snap het hoor. Geeft niks. Zelfs in de depressie heb je kut dagen, en super super kut dagen.
Ik wil je nog even tip geven voor mogelijk voedingssupplementen die je mogelijk een beetje kunnen helpen als je niet aan de pillen wilt.  Ik slik deze allebei, terwijl ik ook nog Lorazepam gebruik ( helaas afhankelijk geworden tijdens het afbouwen van de antidepressiva). Ik heb het idee dat ik beter slaap in ieder geval als ik beiden ook inneem voor het slapen gaan. Over het algemeen, als ik geen extra stressgedachten meeneem naar mijn bed, slaap ik met de chinese kruiden ingenomen in deze hoeveelheid echt rustiger.
Chinese kruiden: Cardiotonic. (kruidenkorrels) Ik neem 3x daags in, 2x 8 korrels, 1x 16 korrels voor het slapen, chinese arts heeft me dit in januari gegeven.
LTO2: veel te lezen op internet, weinig in combinatie met depressie, maar de werking is voor veel mensen positief rustig makend, ook angst verminderend. Gebruik het nu twee weken denk ik. Weet niet of het wat doet, maar kreeg het van mijn broer en schoonzusje om te proberen.

Heb je je bloed wel eens laten controleren op vitaminen tekorten enzo? Kan namelijk ook enorm bijdragen aan een depressie, als bepaalde waarden niet goed zijn. Voor de meeste mensen is het niet zo, maar je zal maar net diegene zijn, die ook lichamelijk kan terugvechten.

Zet em op Skan! Inderdaad, gewoon blijven doorademen.
Antwoord

#38

(30-03-2017, 22:46)liz is fighting on her own schreef:
(30-03-2017, 16:33)Skanul schreef: Hai,

Even kort antwoorden want de fut is er uit op dit moment... Ik ben Belg, dus systeem zit anders in elkaar dan in Nl. Ik ben bij particuliere therapeut. De tips die ik hier lees, neem ik mee: plan van aanpak e.d. Kan mij misschien wat perspectief geven...
Hij zal niet reageren op mail, wordt gewoon vlgde week besproken.
Hoop morgen op een betere dag, na hopelijk een betere nacht...is nu vandaag gewoon blijven doorademen.

Ik snap het hoor. Geeft niks. Zelfs in de depressie heb je kut dagen, en super super kut dagen.
Ik wil je nog even tip geven voor mogelijk voedingssupplementen die je mogelijk een beetje kunnen helpen als je niet aan de pillen wilt.  Ik slik deze allebei, terwijl ik ook nog Lorazepam gebruik ( helaas afhankelijk geworden tijdens het afbouwen van de antidepressiva). Ik heb het idee dat ik beter slaap in ieder geval als ik beiden ook inneem voor het slapen gaan. Over het algemeen, als ik geen extra stressgedachten meeneem naar mijn bed, slaap ik met de chinese kruiden ingenomen in deze hoeveelheid echt rustiger.
Chinese kruiden: Cardiotonic. (kruidenkorrels) Ik neem 3x daags in, 2x 8 korrels, 1x 16 korrels voor het slapen, chinese arts heeft me dit in januari gegeven.
LTO2: veel te lezen op internet, weinig in combinatie met depressie, maar de werking is voor veel mensen positief rustig makend, ook angst verminderend. Gebruik het nu twee weken denk ik. Weet niet of het wat doet, maar kreeg het van mijn broer en schoonzusje om te proberen.

Heb je je bloed wel eens laten controleren op vitaminen tekorten enzo? Kan namelijk ook enorm bijdragen aan een depressie, als bepaalde waarden niet goed zijn. Voor de meeste mensen is het niet zo, maar je zal maar net diegene zijn, die ook lichamelijk kan terugvechten.

Zet em op Skan! Inderdaad, gewoon blijven doorademen.

Hey Liz, bedankt voor de tips...
Ik heb een tijdje Sint-Janskruid ingenomen. Weinig effect, maar ik ben dan ook geen consequente pillenslikker (ondanks veelvuldige alarmen op m'n telefoon) en vergat ze meer dan dat ik ze innam. Zelfde met een voedingssupplement om rustiger te slapen (metasleep).  Confused Had ook weinig effect, vond ik. 
Ik heb eventjes ook Lormetazepam ingenomen, toen ik maar 1 a 2u sliep per nacht. Het hielp wel om vaster te slapen, al werd ik standaard om 4u wakker om dan weer in een diepe slaap te vallen. Daarna was ik dan nog een halve voormiddag groggy. Toen nam ik een halfje op doktersadvies en dan lag ik weer gewoon een halve nacht wakker... Ik ben daar na een weekje mee gestopt omdat het niet echt hielp en ik ook bang was voor afhankelijkheid... Nu slaap ik tot ongeveer 3u30-4u, soms lig ik al om 2u wakker. Als ik geluk heb, val ik nadien nog in slaap, maar zoals afgelopen nachten lig ik ook gewoon wakker tot het tijd is om aan het ochtendritueel met de kids te beginnen. Overdag een zombie, zeker in de voormiddag. Dan duizelt het mij soms in de kop van vermoeidheid.
Mijn bloed werd in het najaar gecontroleerd, alles was ok. Het is zelfs zo dat ik deze winter niet eens verkouden was, wel enkele dagen grieperig geweest eind februari, maar voor de rest 'kerngezond'. Andere jaren is dat toch anders: keelontstekingen door vermoeidheid en zo... Nu, na al die maanden zonder slaap fysiek nergens last van... Zelfs een chronische peesontsteking waar ik al 10 jaar mee sukkel is gek genoeg op miraculeuze wijze verdwenen. Maar goed, want dat zou ik er nu niet bij kunnen hebben! 
Het is zo, dat wanneer ik wakker word, ik eventjes in een roes verkeer van gelukzaligheid om na een paar seconden te beseffen: oooh fucking hell, weer een nieuwe dag om door te komen... En dan begint het gepieker en komen de negatieve gedachten.
Antwoord

#39

(31-03-2017, 09:43)Skanul schreef: [quote pid='1136' dateline='1490906772']
Hey Liz, bedankt voor de tips...
Ik heb een tijdje Sint-Janskruid ingenomen. Weinig effect, maar ik ben dan ook geen consequente pillenslikker (ondanks veelvuldige alarmen op m'n telefoon) en vergat ze meer dan dat ik ze innam. Zelfde met een voedingssupplement om rustiger te slapen (metasleep).  Confused Had ook weinig effect, vond ik. 
Ik heb eventjes ook Lormetazepam ingenomen, toen ik maar 1 a 2u sliep per nacht. Het hielp wel om vaster te slapen, al werd ik standaard om 4u wakker om dan weer in een diepe slaap te vallen. Daarna was ik dan nog een halve voormiddag groggy. Toen nam ik een halfje op doktersadvies en dan lag ik weer gewoon een halve nacht wakker... Ik ben daar na een weekje mee gestopt omdat het niet echt hielp en ik ook bang was voor afhankelijkheid... Nu slaap ik tot ongeveer 3u30-4u, soms lig ik al om 2u wakker. Als ik geluk heb, val ik nadien nog in slaap, maar zoals afgelopen nachten lig ik ook gewoon wakker tot het tijd is om aan het ochtendritueel met de kids te beginnen. Overdag een zombie, zeker in de voormiddag. Dan duizelt het mij soms in de kop van vermoeidheid.
Mijn bloed werd in het najaar gecontroleerd, alles was ok. Het is zelfs zo dat ik deze winter niet eens verkouden was, wel enkele dagen grieperig geweest eind februari, maar voor de rest 'kerngezond'. Andere jaren is dat toch anders: keelontstekingen door vermoeidheid en zo... Nu, na al die maanden zonder slaap fysiek nergens last van... Zelfs een chronische peesontsteking waar ik al 10 jaar mee sukkel is gek genoeg op miraculeuze wijze verdwenen. Maar goed, want dat zou ik er nu niet bij kunnen hebben! 
Het is zo, dat wanneer ik wakker word, ik eventjes in een roes verkeer van gelukzaligheid om na een paar seconden te beseffen: oooh fucking hell, weer een nieuwe dag om door te komen... En dan begint het gepieker en komen de negatieve gedachten.

[/quote]

Bij alles geldt natuurlijk dat je het consequent moet doen. Sint Janskruid kan werken, maar meestal niet zo veel effect voor de zwaardere gevallen. Wat een zoektocht he... !?
Dat slapen is helaas een klassiek verschijnsel bij depressie he. Daardoor veranderen voor veel mensen met een depressie hun dag nacht ritme nogal. Ik heb er zelf ook last van, maar nooit zo erg gelukkig. Als het wel gebeurd vind ik dat echt zo vreselijk!
Ik slaap nu van ongeveer half 1 tot 8 uur in de ochtend. Dat wakker worden is zeer herkenbaar. Een seconde  van geluk en dan de realisatie van de hel. Gisteren had ik zomaar een ochtend waarin het rustig bleef bij het wakke worden, zo ontspannen was ik. Dat zijn echt kleine wondertjes. Maar ik heb ook geen kleine kinderen meer waarvoor ik het bed uit moet. Die tijdsdruk van alles lijkt me echt zo moeilijk. Tegelijk zou het je vast kunnen houden in het leven.

Niet ziek worden herken ik ook. Ik vermoed dat dat komt doordat ik toch vrij geïsoleerd leef zo. Of misschien dat je lichaam inderdaad weet dat het zo meer dan genoeg is en houd het uit alle macht de rest van de ziektes buiten.

Ik ga weer naar de volgende behandeling rTMS. Toch kleine hoop dat het me nog gaat helpen.

Sterkte weer vandaag.
Antwoord

#40

Jij ook veel sterkte met de therapie vandaag, Liz! 
Hier wordt het bankhangen maar dan in de buitenversie. Lekker zonnevitamientjes binnenkrijgen... Om dan het weekend zien door te komen...
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Leven zonder medicatie Started by Bert
202 Replies - 42,932 Views
10-12-2021, 11:11
Laatste bericht: Nick



Gebruikers die dit topic lezen:
2 gast(en)