Hallo allemaal, 

Ik ga hier toch weer een topic aanmaken omdat er toch steeds van alles door mijn hoofd blijft spoken.

Kunnen jullie mij vertellen of ik depressieve klachten heb, of dat ik me niet zo moet aanstellen misschien?

Sinds ongeveer een maand of 3 denk ik, ben ik zo ongelukkig. Ik heb geen vrienden meer, kan niet met mijn familie praten en het interesseert me ook niet om dat te veranderen. Totdat ik nu bijna elke dag momenten heb op het werk dat de tranen me in de ogen staan en ik het weer snel wegknipper. Op dit moment zit ik hier ook weer met rode ogen van het huilen, dankzij een soort discussie met mijn moeder waarbij ik ineens begon te janken. Misschien is het omdat het ineens te veel is ofzo, dat ik ineens uitbarst. 

Ik vind het ook super erg dat ik mijn 3 vriendinnen niet meer spreek, maar aan de andere kant boeit het me weer niet om ze een berichtje te doen. Ik toon geen interesse en eigenlijk wil ik dat ook helemaal niet. Terwijl ik eigenlijk aan de andere kant juist graag gezellig wil appen oid. 

Aan zelfmoord denk ik niet, daar ben ik denk ik te nuchter voor ofzo?! Maar ik heb echt zoiets van als ik nu dood neer zou vallen zou ik het niet erg vinden. Dat gevoel wordt gewoon niet beter. Ik heb ook geen idee wat ik met mijn leven wil, een doel heb ik niet. Het komt er gewoon allemaal niet uit. 

Ik wil ook niet naar de dokter ofzo omdat het niet zo erg is, maar het is gewoon zo vervelend dat ik me zo ongelukkig voel.

Herkennen jullie dit? En hoe gaan jullie er mee om? 

Sorry voor dit lange verhaal..

Hoi JustK,
Welkom hier.
Wat is niet erg? Zo te horen beïnvloedt het je leven op meerdere vlakken. Lijkt mij reden genoeg om eens met iemand te gaan praten, ook als je geen depressie of zelfmoordgedachten hebt. Als je vastloopt in je leven kan het een goed idee zijn om naar een coach of psycholoog te gaan.

Hallo allemaal, 

Ik ga hier toch weer een topic aanmaken omdat er toch steeds van alles door mijn hoofd blijft spoken.

Kunnen jullie mij vertellen of ik depressieve klachten heb, of dat ik me niet zo moet aanstellen misschien?

Sinds ongeveer een maand of 3 denk ik, ben ik zo ongelukkig. Ik heb geen vrienden meer, kan niet met mijn familie praten en het interesseert me ook niet om dat te veranderen. Totdat ik nu bijna elke dag momenten heb op het werk dat de tranen me in de ogen staan en ik het weer snel wegknipper. Op dit moment zit ik hier ook weer met rode ogen van het huilen, dankzij een soort discussie met mijn moeder waarbij ik ineens begon te janken. Misschien is het omdat het ineens te veel is ofzo, dat ik ineens uitbarst. 

Ik vind het ook super erg dat ik mijn 3 vriendinnen niet meer spreek, maar aan de andere kant boeit het me weer niet om ze een berichtje te doen. Ik toon geen interesse en eigenlijk wil ik dat ook helemaal niet. Terwijl ik eigenlijk aan de andere kant juist graag gezellig wil appen oid. 

Aan zelfmoord denk ik niet, daar ben ik denk ik te nuchter voor ofzo?! Maar ik heb echt zoiets van als ik nu dood neer zou vallen zou ik het niet erg vinden. Dat gevoel wordt gewoon niet beter. Ik heb ook geen idee wat ik met mijn leven wil, een doel heb ik niet. Het komt er gewoon allemaal niet uit. 

Ik wil ook niet naar de dokter ofzo omdat het niet zo erg is, maar het is gewoon zo vervelend dat ik me zo ongelukkig voel.

Herkennen jullie dit? En hoe gaan jullie er mee om? 

Sorry voor dit lange verhaal..

Hi Just

Jij was toch zo gepest vroeger en zo aan de kant gezet door die vriendinnen? Dat komt keihard aan natuurlijk.
Goed dat je blijft werken. Weet je als je je interesses volgt kom je vanzelf nieuwe mensen tegen waar het mee klikt. Probeer eens wat uit zou ik zeggen. Je hoeft niet supervpopulair te zijn. Die types bereiken vaak weinig in het leven. Doe het lekker op je eigen manier. Doe wat je leuk vindt of goed kan. Of start met iets dat nog niemand goed kan dan heb je allemaal dat je staat te klungelen, is leuk en schept een band. Fout doen zo leer je juist! 
Zo komt de aandacht op wat je zelf doet en kan en niet op of anderen je wel leuk vinden. Dat zelf doen is veel makkelijker!
Merk je dat je het te moeilijk vindt dan kan je altijd nog naar een psycholoog. Of je laat je nu al op een wachtlijst zetten dan ben je alvast de lijst af aan het lopen terwijl je zelf doet wat kan helpen.....
De dokter is alleen nodig voor verwijzing.

Hallo allemaal, 

Ik ga hier toch weer een topic aanmaken omdat er toch steeds van alles door mijn hoofd blijft spoken.

Kunnen jullie mij vertellen of ik depressieve klachten heb, of dat ik me niet zo moet aanstellen misschien?

Sinds ongeveer een maand of 3 denk ik, ben ik zo ongelukkig. Ik heb geen vrienden meer, kan niet met mijn familie praten en het interesseert me ook niet om dat te veranderen. Totdat ik nu bijna elke dag momenten heb op het werk dat de tranen me in de ogen staan en ik het weer snel wegknipper. Op dit moment zit ik hier ook weer met rode ogen van het huilen, dankzij een soort discussie met mijn moeder waarbij ik ineens begon te janken. Misschien is het omdat het ineens te veel is ofzo, dat ik ineens uitbarst. 

Ik vind het ook super erg dat ik mijn 3 vriendinnen niet meer spreek, maar aan de andere kant boeit het me weer niet om ze een berichtje te doen. Ik toon geen interesse en eigenlijk wil ik dat ook helemaal niet. Terwijl ik eigenlijk aan de andere kant juist graag gezellig wil appen oid. 

Aan zelfmoord denk ik niet, daar ben ik denk ik te nuchter voor ofzo?! Maar ik heb echt zoiets van als ik nu dood neer zou vallen zou ik het niet erg vinden. Dat gevoel wordt gewoon niet beter. Ik heb ook geen idee wat ik met mijn leven wil, een doel heb ik niet. Het komt er gewoon allemaal niet uit. 

Ik wil ook niet naar de dokter ofzo omdat het niet zo erg is, maar het is gewoon zo vervelend dat ik me zo ongelukkig voel.

Herkennen jullie dit? En hoe gaan jullie er mee om? 

Sorry voor dit lange verhaal..

Enne Just je stelt je niet aan, hebt een moeilijke periode, dat voelt zwaar en heeft iedereen in het leven wel een keer ...

Enne Just je stelt je niet aan, hebt een moeilijke periode, dat voelt zwaar en heeft iedereen in het leven wel een keer ...

Ga naar je huisarts en leg hem of haar het voor.
Als hij of zij je begrijpt, stuurd hij jouw naar een psycholoog of psychiater.

Zou graag van je horen, hoe het ging of wat je anders gedaan hebt.
Al die problemen, die jij opnoemt, kunnen psychische problemen veroorzaken en misschien ben je zelf wel depressief.
Dan moet je zeker hulp zoeken, blijf niet met joow problemen rondlopen.
Iedereen verdient het gelukkig te zijn!

Groetjes,

Ans