Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Kom graag in contact met lotgenoten


#1
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 26-05-2018, 00:23 door Anne35.)

Hoi,

Zal me even voorstellen.. ben Anne, 35 jaar en kom uit gelderland

Ik voel me eigenlijk al jaren ongelukkig maar niemand die het ziet. Ik vind het vervelend om 'zielig' gevonden te worden en daarom hou ik 'hoe ik me echt voel' voor me. Kan leuk doen maar het kost me steeds meer moeite. Zie ook dat ik met de jaren minder leuk ben geworden... harder en niet meer echt oprecht geïnteresseerd. Ik kan nog wel jaren zo doorgaan maar is dat echt de moeite waard? Ondanks dat anderen denken dat ik een leuk leven heb is het alles behalve dat. Zij zien alleen de vakanties en de leuke uitjes maar niet hoe ik mezelf verwaarloos en de meeste vrije tijd in bed doorbreng. Soms kan ik alleen maar huilen en vraag ik mezelf af of dit nog kwaliteit van leven is. Aan de buitenkant zie je er niet zoveel van. Maar ik merk wel dat ik steeds meer achteruit ga. Ik voel weinig oprechte interesse en dat is helemaal niet hoe ik wil zijn... Soms lijkt het alsof ik mezelf straf..
Antwoord

#2

Hoi Anne,

Guess what, je bént ook helemaal niet zielig Smile Je bent alleen iemand met een ziekte, waar je zo te lezen al een hele tijd mee worstelt.
Een continue strijd, dat is ook precies hoe ik het ervaar. Een strijd tegen jezelf vooral, en dat is wat het zo zwaar maakt.

Ik denk dat je een goeie stap hebt gezet door je hier aan te melden op het forum. Je bent hier met gelijkgestemden en niemand zal je ergens om veroordelen, simpelweg omdat we als geen ander weten hoe het is om je zo te voelen.

Mag ik vragen of je op dit moment professionele hulp hebt? Medicatie? Therapie?
Hoe houd jij jezelf bezig?

Zelf ben ik in een burn-out geraakt, naast de depressie, dus werk nu niet meer.
Kan jij nog wel werken op dit moment (met plezier?)

Sorry als ik teveel vraag Smile Ben gewoon wat nieuwsgierig. Als je er liever geen antwoord op wil geven, of liever prive, allemaal goed.

Wees in ieder geval meer dan welkom hier en ik hoop dat je vindt wat je zoekt.

Groetjes,
Sanna
Antwoord

#3

Ah wat lief van je!

Had hier al vaker gekeken maar wilde er me niet aan toegeven. 

Ik ben eerder wel bij een psycholoog geweest maar dat heeft me niet echt geholpen. Toen dacht ik het niet meer nodig te hebben en ben ermee gestopt. Uiteindelijk komen ze toch op het punt van dat je moet bedenken wat je weer gelukkig gaat maken en vooral om in contact te blijven met vrienden en vriendinnen. Dat doe ik ook, ook al kost het me soms wel moeite. 

Ik gebruik geen medicatie. Dit omdat ik dit liever niet wil. Het is wel geadviseerd.

Verder werk ik nog wel, meer dan goed voor je is. Het is een afleiding en merk dat dat me goed doet. Maar werken en slapen is ook niet alles. Maakt wel dat ik weinig tijd heb om na te denkenSmile idd meer een vlucht........
Antwoord

#4

Het kwaliteit van het leven? Geen idee wat zo iets waard is tegenwoordig.
Aan de buitenkant bij mij zie je ook niet veel. Maar diep van binnen. 

- Eenzaam
- Al jaren geen vrienden of liefde
- Geestenlijk kapot
- Verslagen
- Leven niets meer waard.

En andere? die begrijpen zulke dingen niet als je dat niet zegt.
Mensen zien alleen maar de leuke dingen van andere, en de echte zaken niet.
Ik neem aan dat je met vakanties etc bedoelt plaatsen van je dingentjes op Facebook?
Daar doet iedereen als of ze het leuk hebben maar meeste mensen die hebben het niet.

Ik geniet al tijden niet meer van het leven, wat je misschien wel kan lezen in mijn forumberichten.

Ik hoop dat het voor jou misschien anders word, of dat je hier maatjes kan vinden die het zelfde hebben wat jij nu mee maakt.

Wil je een goede groet geven, want kan op het moment niet helder denken door dingentjes omdat ik op dit moment dingen door me hoofd spook. Dus excues daar voor.

- Asus.
Antwoord

#5

Hoi Asus.

Wat naar om te lezen dat je niet meer geniet van het leven, al voelt het voor mij hetzelfde.. hoe oud ben je als ik vragen mag? En wanneer is dit voor jou begonnen dat je je zo ongelukkig voelde?
Antwoord

#6

(26-05-2018, 00:59)Anne35 schreef: Hoi Asus.

Wat naar om te lezen dat je niet meer geniet van het leven, al voelt het voor mij hetzelfde.. hoe oud ben je als ik vragen mag? En wanneer is dit voor jou begonnen dat je je zo ongelukkig voelde?


Ik ben 24. Mijn ongelukkigheid is begonnen na mijn middelbareschool en de ongelukkigheid is er ongeveer sinds 2011 Wink

Ik heb zelden contact met leeftijd genoten, ik ga meer met wat ouder om, daar klikt het altijd meestal goed mee. Maar ben gewoon slecht in socialheid...
Antwoord

#7

Thnx voor je reactie.

Is er toen iets gebeurd waardoor je je ongelukkig bent gaan voelen?
Antwoord

#8

@Anne35 ;

hoi Anne.ik basseer mijn reaktie op je post,niet zozeer alle reakties er na.
het eerste wat ik dacht: "maskers af".
dat gedoe tegenwoordig om maar beter over te komen,vooral NIET te laten zien wie je bent en hoe je je voelt.....
ik vraag me af in hoeverre het realistisch is om te denken dat mensen je niet meer leuk vinden of je afwijzen,als je jezelf bent.
ik weet dat dit speelt in deze moderne vervloekte tijd....tegelijkertijd weet ik ook dat juist velen gewoon zichzelf willen zijn.
mss waan je je veilig met al je maskers en zit er een soort angst achter?
kan alleen voor mezelf spreken,maar sinds ik mijn maskers af deed (jaar of 20 geleden),ontstonden er juist MEER contacten,die beter en mooier waren.
maskers dragen is ook zeer vermoeiend.vooral als je met allerlei "soorten" mensen/types te maken hebt (aanpassen).
wees jezelf....laat je kwetsbaarheden zien.je hoeft er niet mee te koop te lopen natuurlijk,maar wees jezelf/eerlijk.pas je niet constant aan aan de ander om die maar te plezieren.
zielig ben je niet als je depressief bent of iets "mankeert". ZEER veel mensen zijn depressief of iets in de psychische hoek.
ik heb mezelf aangeleerd mijzelf te zijn.ik geef eerlijk aan of ik ergens zin in heb of niet.dat levert juist vaak mooie reakties op,ipv veroordelende reakties (iets waar we bang voor zijn).
natuurlijk zijn er mensen die lullig reageren....en die moeilijk doen.zulke mensen kun je beter kwijt zijn dan rijk.de mensen die ik over hield zijn stuk voor stuk schatjes.echt,wees jezelf....
mss lastig,vooral als je nog niet goed weet wie je nou echt bent.een dagboek bijhouden kan daarbij helpen.wees ook niet straffend....die indruk kreeg ik een beetje,omdat je b.v. niet aan iets mee wilde doen en jezelf daar schuldig onder voelt.het is heel simpel: als je ergens echt geen zin in hebt (ongeacht de reden),heb je er dus geen zin in,punt....kan b.v. door vermoeidheid zijn,lusteloos,enz.kan door depressie komen of wat dan ook.maakt niet uit,je hebt geen zin.MAAR: blijf er wel altijd over nadenken als er een uitnodiging is.je kan ook soms proberen toch maar mee te gaan en te kijken wat het met je doet.natuurlijk is de hele dag op bed liggen en amper iets doen niet goed....maar soms is dat nodig,ben je echt niet in staat iets te doen.ik heb een paar jaar in die toestand "geleefd".mijn psychiater noemde dat de "survival-modus".was niks mis mee,kan men soms hebben.het ging uiteindelijk weg en ik ondernam vanzelf weer wat.depressie is een lullig iets....ook een wazig iets.de symptomen zijn er,maar de oorzaken kunnen zo enorm verschillen en dus ook het behandelplan.wees daarom altijd eerlijk naar de behandelaar.het zijn geen tovenaars.....sommigen kunnen je echt niet helpen.b.v. door gebrek aan kennis of ervaring of inlevingsvermogen.in dat geval kan je altijd een ander vragen.onderzoek ook vooral jezelf.een dagboek (waarin je eerlijk bent....) kan dan echt helpen.maar wees ajb jezelf....geen maskers.probeer naar jezelf te kijken wie je bent,zonder die maskers.ga dat niet vergelijken met hoe anderen zijn.jij bent jij....en er zijn altijd ergens mensen die DAT juist waarderen....
Antwoord

#9

@NAO

Bedankt voor je berichtje!

Wat ik juist merk is dat mensen je ook wel willen helpen maar dat het niet telang moet duren. Op een gegeven moment vinden mensen dat het ook klaar moet zijn.. en die hebben je hele levensverhaal dan ook al tig keer gehoord. 
Toevallig heb ik vanavond wat vrienden verteld dat het niet zo goed met me gaat. Verbaasde reacties, maar wel lieve reacties. Alleen weet ik dat ze me ook niet kunnen helpen. 
Natuurlijk is het soms een masker omdat je net als anderen wil zijn. Toch voel ik me altijd eenzaam. Maar het is niet zo dat ik altijd zogenaamd vrolijk rondloop. Heb daar nu de energie ook echt niet meer voor. Fijn dat er zoveel begrip is voor jouw situatie en dat je daardoor jezelf kan zijn.
Ik ga nog op vakantie, weekendjes weg etc maar merk aan mezelf dat ik alleen maar harder word en minder leuk in de omgang. Ben helemaal niet meer wie ik was... teveel gekwetst denk ik
Antwoord

#10

(26-05-2018, 02:44)Anne35 schreef: @NAO

Bedankt voor je berichtje!

Wat ik juist merk is dat mensen je ook wel willen helpen maar dat het niet telang moet duren. Op een gegeven moment vinden mensen dat het ook klaar moet zijn.. en die hebben je hele levensverhaal dan ook al tig keer gehoord. 
Toevallig heb ik vanavond wat vrienden verteld dat het niet zo goed met me gaat. Verbaasde reacties, maar wel lieve reacties. Alleen weet ik dat ze me ook niet kunnen helpen. 
Natuurlijk is het soms een masker omdat je net als anderen wil zijn. Toch voel ik me altijd eenzaam. Maar het is niet zo dat ik altijd zogenaamd vrolijk rondloop. Heb daar nu de energie ook echt niet meer voor. Fijn dat er zoveel begrip is voor jouw situatie en dat je daardoor jezelf kan zijn.
Ik ga nog op vakantie, weekendjes weg etc maar merk aan mezelf dat ik alleen maar harder word en minder leuk in de omgang. Ben helemaal niet meer wie ik was... teveel gekwetst denk ik

dat herken ik ja...toen ik mijn maskers af deed,ontstonder er mooiere,betere,diepre contacten.maar dat wil NIET zeggen dat zij mij beter begrepen.er was gewoon meer begrip.maja,hoe mooi dat ook is,daar genees je niet van....men wilt je vaak helpen ja,iets waar ik overigens veel moeite mee heb....want dan komen ze met "simpele" dingen als: ga er eens vaker uit! zoek de zon op,ga wandelen,kom onder de mensen! daar knap je van op!....tje,voor iemand die even tijdelijk wat down is,werkt dat.en idd: moet niet te lang duren....met een levensverhaal kan men ook niks he.daarom verwacht ik ook niks van mijn sociale omgeving,in de zin van hulp of tips waar ik echt iets mee kan.je moet het ook scheiden,dame.de lieve reakties en concrete hulp.natuurlijk kunnen vrienden niks met je verhaal,in de zin van concrete hulp.zij zijn geen behandelaars....maar het kan wel fijn zijn dat je weet dat ze hun best doen je te begrijpen,je proberen te steunen,hoe amateuristisch ook.ik heb echt een enorme pesthekel aan die standaard tips...dingen als vaker naar buiten gaan,een beter dag-/nachtritme,enz....dat is pure symptoombestrijding.zelf ben ik een "uitlegger".ik omschrijf waarom ik daar niks aan heb,hoe goed bedoeld ook.op 1 of andere manier werkt dat.ik merk wel dat sommigen echt nieuwsgierig zijn HOE het nou bij mij werkt.daarnaast geef ik ook altijd duidelijk aan dat ik GEEN hulp zoek bij mijn sociale omgeving.voor hulp heb ik mijn GGZ/behandelaar.vrienden kunnen je idd niet helpen,daar zijn ze ook niet voor.daar heb je je behandelaar voor.maar je shit bespreken met je vrienden,ze op de hoogte houden,kan fijn zijn.iig begrip,of poging tot.je laatste zin geeft al aan waar een pijnpunt zit....hopenlijk kan je daar iets mee.je weet iig wie je ooit was,dat is een ijkpunt.als dat je ware "ik" was,kan je daar aan werken.mss is de situatie nu geheel anders,ook als je beter bent.men verandert....mss ben je dan anders.mss ben je wel harder dan je zelf eigenlijk wilt zijn.jij bent jij....ontdek dat en bewaar dat.wie je ooit was,was wss al de persoon die zich aan paste,om maar niet weer gekwetst te worden.ik ben nogal van de logika....natuurlijk word ik nog wel eens gekwetst,ook door mensen van wie je het totaal niet verwacht (lotgenoten).dan gaat mijn logika werken....was het nou echt de bedoeling van die persoon om mij te kwetsen? of was ik zelf te kwetsbaar en interpreteerde ik het zo? dat probeer ik altijd te analyseren.is heel vermoeiend....maar: levert mooie resultaten op.ik heb iig gemerkt dat eerlijk zijn het beste is.en ook het objektief bekijken van wat ik nou van mensen verwacht,of dat reeel is,eerlijk is.ik ben niet de makkelijkste.....maak het mezelf heel moeilijk.maar ik WEET vaak hoe mensen het bedoelen.blijft het feit dat ik me verrot eenzaam voel....daar kunnen mensen niks aan veranderen.heeft te maken met mijn jeugd.ik moet er maar mee dealen.ik ben wie ik ben,daar moet men het maar mee doen,vind ik.datzelfde probeer ik ook zelf toe te passen op anderen.en zo zijn een paar mooie contacten ontstaan.ik ken ook mijn grenzen en kan dus heel bot mensen afwijzen.daar ben ik dan ook echt klaar mee.zeker met manipulerende types.men moet mij nemen zoals ik ben.zeker mag daar kritiek op zijn,mits het opbouwend en respektvol is,zal ik daar zeker over in gesprek gaan,over nadenken.ik ben ik en jij bent jij......
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
25-05-2023, 18:57
Laatste bericht: Marco 1970
29-03-2022, 13:48
Laatste bericht: Jupiter
  Opzoek naar lotgenoten Started by Spekje87
1 Replies - 935 Views
06-04-2021, 15:28
Laatste bericht: Feline
  contact gezocht // instagram Started by rens
0 Replies - 578 Views
02-03-2021, 00:03
Laatste bericht: rens
  Mijn Depressie, graag reacties Started by Soof
4 Replies - 1,387 Views
09-02-2021, 02:44
Laatste bericht: desireless
  Lotgenoten. Started by xeinzelgangerx
2 Replies - 1,549 Views
21-01-2021, 23:38
Laatste bericht: Jorin
  Opzoek naar nieuw contact Started by Romy
3 Replies - 1,175 Views
06-01-2021, 22:40
Laatste bericht: Lexovic
  contact komen Started by piotr
6 Replies - 2,100 Views
07-10-2019, 17:24
Laatste bericht: davidus
21-05-2019, 21:00
Laatste bericht: Jorin
21-04-2019, 13:44
Laatste bericht: misterj



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)