Besten

Het gaat een beetje hetzelfde met mij.
De antidepressiva slaan niet echt zo duidelijk aan. Nou ja wel beter dan een tijdje geleden maar de stemming wil maar niet evht opknappen. Wat me vooral benauwt is dat ik zo weinig aan kan.
Ben gepensioneerd, heb nog klein beetje vrijblijvend vrijwilligerswerk dat ik zelf kan inrichten. Help hier en daar een ander met kleine dingen. 
Maar de lijst met dingen die ik zelf moet doen, verwaarloosd heb is eindeloos.
Ik doe elke dag wel wat maar er komt steeds bij. Dat is zo ontmoedigend, en ik werk niet eens meer dus hoe kan het.
Ik zit vaak hier op t forum om anderen bij te staan. En raad te geven. Maar in en om huis zijn er zo veel dingen die nog moeten.
Nu wordt ook wel duidelijk dat ik de boel liet verslonzen als ik me niet depri voelde.
Dat inzicht is er. Voel een stap voor en twee achteruit vaak. Klussen geeft wel voldoening, dat gelukkig wel. 
Nou dat wou ik even kwijt....
Herkenbaar? En hoe gaan jullie er mee om?

Ik herken t wel hoor, een hoop laten verslonzen. Hier zijn ook altijd nog allerlei klusjes te doen of alweer wat vies geworden... En lang niet elke dag krijg ik het voor elkaar om ook maar 1 klusje te doen op een dag. Advies heb  ik eigenlijk niet, vervelend is het wel.

Dat herken ik ook wel,  heb zelf ook vaak een lange lijst met klusjes en huishoudelijke taken die vaak blijven liggen. Ik ben zelf autistisch dus heb sowieso moeite met signaleren van wat er gedaan moet worden en in combinatie met het depressieve wordt dat alleen maar minder. Gelukkig heb ik wekelijks begeleiding die mij hier in ondersteuning bied

Herkenbaar mensen,

Qua administratie hou ik de boel met minimale inspanningen bij. Afwas en vloer vegen huiskamer prima, en wat globaal opruimen , maar de rest is alleen als t echt heel erg moet. Het zijn ook allemaal van die herhalende handelingen . Nou woon  ik alleen  en niemand  heeft er last  van .  Trek kleding direct van het wasrek. Voel me wat dat alles betreft zeer ongemotiveerd . 

Groet, Mabel

Kleding direct van de waslijn halen doe ik ook, en knijpers gebruikt ik ook nog amper.
Afwas heb ik bijna nooit echt, gebruik steeds hetzelfde bord en vork en beker voor thee, even afwassen voor hergebruik.
Af en toe veger en blik erbij en ik voel me weer helemaal huisman van het jaar.

Besten

Het gaat een beetje hetzelfde met mij.
De antidepressiva slaan niet echt zo duidelijk aan. Nou ja wel beter dan een tijdje geleden maar de stemming wil maar niet evht opknappen. Wat me vooral benauwt is dat ik zo weinig aan kan.
Ben gepensioneerd, heb nog klein beetje vrijblijvend vrijwilligerswerk dat ik zelf kan inrichten. Help hier en daar een ander met kleine dingen. 
Maar de lijst met dingen die ik zelf moet doen, verwaarloosd heb is eindeloos.
Ik doe elke dag wel wat maar er komt steeds bij. Dat is zo ontmoedigend, en ik werk niet eens meer dus hoe kan het.
Ik zit vaak hier op t forum om anderen bij te staan. En raad te geven. Maar in en om huis zijn er zo veel dingen die nog moeten.
Nu wordt ook wel duidelijk dat ik de boel liet verslonzen als ik me niet depri voelde.
Dat inzicht is er. Voel een stap voor en twee achteruit vaak. Klussen geeft wel voldoening, dat gelukkig wel. 
Nou dat wou ik even kwijt....
Herkenbaar? En hoe gaan jullie er mee om?

Zeker herkenbaar. Ik voel mij ook vaak overweldigd en raak er down van. 
De truc is gewoon ergens te beginnen. Niet denken, maar doen. Niet denken aan hoe groot de berg is waar je tegenop ziet. Lijkt het een onmogelijke taak, deel het op in kleinere stappen. 


En verder je doet wat je kan en de rest pfffft, zoals Lenette van Dongen het zo mooi zegt.

Besten

Het gaat een beetje hetzelfde met mij.
De antidepressiva slaan niet echt zo duidelijk aan. Nou ja wel beter dan een tijdje geleden maar de stemming wil maar niet evht opknappen. Wat me vooral benauwt is dat ik zo weinig aan kan.
Ben gepensioneerd, heb nog klein beetje vrijblijvend vrijwilligerswerk dat ik zelf kan inrichten. Help hier en daar een ander met kleine dingen. 
Maar de lijst met dingen die ik zelf moet doen, verwaarloosd heb is eindeloos.
Ik doe elke dag wel wat maar er komt steeds bij. Dat is zo ontmoedigend, en ik werk niet eens meer dus hoe kan het.
Ik zit vaak hier op t forum om anderen bij te staan. En raad te geven. Maar in en om huis zijn er zo veel dingen die nog moeten.
Nu wordt ook wel duidelijk dat ik de boel liet verslonzen als ik me niet depri voelde.
Dat inzicht is er. Voel een stap voor en twee achteruit vaak. Klussen geeft wel voldoening, dat gelukkig wel. 
Nou dat wou ik even kwijt....
Herkenbaar? En hoe gaan jullie er mee om?

Dat is wel herkenbaar , ik voer thuis ook weinig uit . Soms gaat het een dagje goed maar dan weer 5 dagen  niet , dus het blijft dweilen met de kraan open zal ik maar zeggen .

hoi Dipjes,

Ja heel herkenbaar, het opstaan gaat nu iets vroeger en daardoor lijk ik iets meer energie te hebben, maar dat vertaalt zich nog niet in meer actie en er zijn klusjes zat. soms heb ik zomaar een actieve dag, dan over drijf ik ook meteen, maar voorderest is het zeuren. Ik krijg er ook klachten over, dat vind ik wel heel naar, want ik wil geen hulp in het huishouden, maar krijg er wel klachten over. Ik weet niet zo goed hoe ik daar mee om moet gaan, voel me er al zo schuldig over.

groet,
Run

hoi Dipjes,

Ja heel herkenbaar, het opstaan gaat nu iets vroeger en daardoor lijk ik iets meer energie te hebben, maar dat vertaalt zich nog niet in meer actie en er zijn klusjes zat. soms heb ik zomaar een actieve dag, dan over drijf ik ook meteen, maar voorderest is het zeuren. Ik krijg er ook klachten over, dat vind ik wel heel naar, want ik wil geen hulp in het huishouden, maar krijg er wel klachten over. Ik weet niet zo goed hoe ik daar mee om moet gaan, voel me er al zo schuldig over.

groet,
Run

Run je hebt ook speciale hulp die met jou samen werkt, misschien is dat wat voor jou? Het is bemoedigend en je bent toch zelf actief op halve kracht he. Ik merk dat samen met partner soms prettig klust

hoi Dipjes,

Ja heel herkenbaar, het opstaan gaat nu iets vroeger en daardoor lijk ik iets meer energie te hebben, maar dat vertaalt zich nog niet in meer actie en er zijn klusjes zat. soms heb ik zomaar een actieve dag, dan over drijf ik ook meteen, maar voorderest is het zeuren. Ik krijg er ook klachten over, dat vind ik wel heel naar, want ik wil geen hulp in het huishouden, maar krijg er wel klachten over. Ik weet niet zo goed hoe ik daar mee om moet gaan, voel me er al zo schuldig over.

groet,
Run

Van wie komen de klachten? Als ze niet bij jou in huis wonen zou ik zeggen: ik vind het zelf ook vervelend, maar het lukt mij nu niet. Kom je een handje helpen?