Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Kan iemand mij geruststellen?


#11

(29-11-2019, 15:28)Dipjes schreef: Toen iemand voor Het eerst zei “in ons hart leven ze verder” dacht ik wat een onzin. Nu weet ik dat dat waar is

Dat is zeker zo. Alle mooie momenten neem je mee in je hart. En de zwaardere momenten wegen daar gelukkig (in mijn geval) niet tegenop. Ik las ergens: Hij heeft me genoeg liefde gegeven om verder te kunnen. Zo voelt het voor mij ook. Klinkt een beetje triest om te zeggen, maar hij heeft me geleerd wat echte diepe liefde is. Daar ben ik dankbaar voor. Ik wist niet dat het bestond, zo puur.
Antwoord

#12

poeh.....lastig.zoveel dingen waar ik iets over te zeggen heb.zoveel ook niet nodig.wat Dipjes zei klinkt zo cliche,maar zo waar.alle dierbare doden zitten in mijn hart,hoofd of andere lichaamsonderdelen.ik ben ze niet vergeten.het geeft een glimlach,soms verdriet.ik ben een aantal mensen verloren door suicide.de standaard-reaktie is idd vaak "had ik het moeten zien aankomen,had ik iets moeten/kunnen doen?"....het antwoord is NEE.en al ziet men het aan komen,dan kan men weinig doen.bij "beginnelingen" (niet lullig bedoeld) wel,als ze nog niet hulp hadden,voor het eerst dat nog moeten doen,enz. maar bij gevorderden heeft het weinig zin.zij hebben al zo vaak er over nagedacht.ermee geworsteld.standaard uitspraken als: "maar jij bent mij zo dierbaar,ik kan niet zonder jou verder,je bent zo'n mooi mens" geeft eigenlijk al weer dat het leven van het slachtoffer om de dierbare draait en niet om het slachtoffer zelf....zoals dus "ik kan niet zonder jou",oftewel: je mag niet dood,want dan kan IK niet zelf.... het lijden van de persoon in kwestie komt dan niet eens aan de orde.ik bedoel dit niet lullig....begrijp het heel goed.maar men KAN niks doen.men loopt er niet zo mee te koop.wil anderen niet opzadelen met die last.maar al uiten ze het volop,de ander is machteloos.ik loop al vele,vele jaren met dat idee.uit het her en der.gevolg: paniek.... ik zit niet te wachten op paniek en gedoe.en ik weet heel goed dat een ander er niks mee kan.op het moment dat ik het uitspreek is mijn doel ook totaal niet dat een ander er iets mee kan.ik ben eerlijk over mijn doodswens,maar is niet perse een dramatische uiting,juist vaak met humor.ik WEET dat een ander er niks mee kan.al had je NOG meer voor hem gedaan,zijn troubles zouden blijven....ik denk dan maar weer aan mijn dierbare vriendin van enige tijd terug.zij kreeg eindelijk euthanasie na 40 jaar in de psychiatrie.ze deed altijd leuke dingen,vakanties,uitjes,hobbies,had een lieve vrouw,enz enz.....dat zegt niks.haar vrouw kon dus ook niks doen.men weet dat de ander niks kan doen dat helpt.dus voel je niet schuldig....jij was er voor hem,maar dat staat los van zijn problematiek.de problematiek bleef.ik zie het zelf nooit als een egoistische daad,al begrijp ik die uitspraak.ach,kan er zoveel over zeggen... jouw vragen blijven enige tijd,logisch.tot het moment dat je je er bij neer hebt gelegd.dan kan je verder.de herrinneringen blijven.ik hoop dat je lieve mooie mensen om je heen hebt.ik wens je heel veel sterkte.knufff ; NAO (de echte....).
Antwoord

#13

(30-11-2019, 03:36)NAO schreef: poeh.....lastig.zoveel dingen waar ik iets over te zeggen heb.zoveel ook niet nodig.wat Dipjes zei klinkt zo cliche,maar zo waar.alle dierbare doden zitten in mijn hart,hoofd of andere lichaamsonderdelen.ik ben ze niet vergeten.het geeft een glimlach,soms verdriet.ik ben een aantal mensen verloren door suicide.de standaard-reaktie is idd vaak "had ik het moeten zien aankomen,had ik iets moeten/kunnen doen?"....het antwoord is NEE.en al ziet men het aan komen,dan kan men weinig doen.bij "beginnelingen" (niet lullig bedoeld) wel,als ze nog niet hulp hadden,voor het eerst dat nog moeten doen,enz. maar bij gevorderden heeft het weinig zin.zij hebben al zo vaak er over nagedacht.ermee geworsteld.standaard uitspraken als: "maar jij bent mij zo dierbaar,ik kan niet zonder jou verder,je bent zo'n mooi mens" geeft eigenlijk al weer dat het leven van het slachtoffer om de dierbare draait en niet om het slachtoffer zelf....zoals dus "ik kan niet zonder jou",oftewel: je mag niet dood,want dan kan IK niet zelf.... het lijden van de persoon in kwestie komt dan niet eens aan de orde.ik bedoel dit niet lullig....begrijp het heel goed.maar men KAN niks doen.men loopt er niet zo mee te koop.wil anderen niet opzadelen met die last.maar al uiten ze het volop,de ander is machteloos.ik loop al vele,vele jaren met dat idee.uit het her en der.gevolg: paniek.... ik zit niet te wachten op paniek en gedoe.en ik weet heel goed dat een ander er niks mee kan.op het moment dat ik het uitspreek is mijn doel ook totaal niet dat een ander er iets mee kan.ik ben eerlijk over mijn doodswens,maar is niet perse een dramatische uiting,juist vaak met humor.ik WEET dat een ander er niks mee kan.al had je NOG meer voor hem gedaan,zijn troubles zouden blijven....ik denk dan maar weer aan mijn dierbare vriendin van enige tijd terug.zij kreeg eindelijk euthanasie na 40 jaar in de psychiatrie.ze deed altijd leuke dingen,vakanties,uitjes,hobbies,had een lieve vrouw,enz enz.....dat zegt niks.haar vrouw kon dus ook niks doen.men weet dat de ander niks kan doen dat helpt.dus voel je niet schuldig....jij was er voor hem,maar dat staat los van zijn problematiek.de problematiek bleef.ik zie het zelf nooit als een egoistische daad,al begrijp ik die uitspraak.ach,kan er zoveel over zeggen... jouw vragen blijven enige tijd,logisch.tot het moment dat je je er bij neer hebt gelegd.dan kan je verder.de herrinneringen blijven.ik hoop dat je lieve mooie mensen om je heen hebt.ik wens je heel veel sterkte.knufff ; NAO (de echte....).
Ja ik denk dat jee gelijk hebt NAO
Ik heb de enorme verwoesting, de bomkrater, die een zelfmoord achterlaat van zeer nabij meegemaakt. Het is ook heel begrijpelijk om woedend ziedend kwaad op de overledene te zijn omdat hij/zij zoveel mensen in de steek laat en een erfenis aan problemen achterlaat. 
Dat aspect van woede kunnen achterblijvers vaak niet erkennen. Dan kan het naar binnen slaan met schuldgevoel en depressie tot gevolg. Daarom is mijn mening veranderd. Vroeger vond ik dat ieder zelf moest weten wat ie met zijn leven doet. Nu denk ik ja maar je hebt mensen om je heen. Of dieren. Die zadel je toch ook op met jouw problemen als je uitstapt. De geest heeft daar iets op gevonden in de zin dat een suicidant zichzelf onder invloed van depressie een last voor de ander de naaste vindt. Los van of die naaste dat ook vindt. Suïcide lijkt dan een oplossing. Ik heb vol respect voor dat het leven ondraaglijk kan zijn en begrijp heel goed dat suïcide voelen kan als een oplossing. Ben zelf ook vaker op dat punt geweest. Als dit lijden maar stopt denk je dan. Toch neig ik nu tot de mening dat je niet moet invullen voor anderen dat je een te zware last vormt. 
Dat kan je bij hen checken als je durft, en bespreken met hulpverleners. Overigens is mijn ervaring dat Zorgtaken, voor hond, konijn, kind, verhinderen kunnen dat je uitstapt. Want wie zorgt er dan voor Flappie of Kareltje? Dat heeft mij en ik weet ook anderen wel eens weerhouden, gelukkig. Nogmaals ik besef volledig dat het ondraagbaar kan zijn, dus veroordeel het niet. Zeg alleen, check je veronderstelling als de depressie je influistert dat je geliefden beter af zijn zonder jou. Ik heb ernaast gestaan bij gelukte suicide en die veronderstelling is botweg niet waar. Integendeel. Achterblijvers hebben het bizonder zwaar.
En ik vond het nodig om het aspect van boosheid op de overledene eens te belichten. Daar hoor je nooit over maar die is er wel! Boven of ondergronds, bewust, onbewust. Het kan helpen te weten dat zo een reactie heel begrijpelijk en gewoon is. Je ziet mensen daar zo mee worstelen die denken dat je niet boos mag zijn op de overledene. Lucht op hoor, en daarna is er ook alle ruimte voor de liefde en herinneringen.
Nou tot zo ver de preek van vandaag zeggen ze in de kerk....Wink
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Liefde+Hoop :   • NAO
Antwoord

#14

Bedankt voor jullie mooie berichten
Antwoord

#15

(30-11-2019, 13:06)Positiva schreef: Bedankt voor jullie mooie berichten

Onze zoon heeft zich het leven benomen. Ik kan alleen maar aanvoeren dat we van hem gehouden hebben.
We zagen zijn dood al een jaar aankomen dus gelukkig hebben we alle tijd gehad hem dat te zeggen.
Maar dit alles maakt het niet gemakkelijker om te aanvaarden.
Antwoord

#16

hoi Kaassje,

Wat heftig, heel veel sterkte gewenst.

groet,
Run
Antwoord

#17
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 30-11-2019, 23:09 door Positiva.)

(30-11-2019, 13:44)kaasmeisje schreef: Onze zoon heeft zich het leven benomen. Ik kan alleen maar aanvoeren dat we van hem gehouden hebben.
We zagen zijn dood al een jaar aankomen dus gelukkig hebben we alle tijd gehad hem dat te zeggen.
Maar dit alles maakt het niet gemakkelijker om te aanvaarden.

Dat snap ik Kaasmeisje. Of je het nou wel ziet aankomen of niet, je kunt het toch niet veranderen.
Antwoord

#18

(30-11-2019, 11:09)Dipjes schreef: Ja ik denk dat jee gelijk hebt NAO
Ik heb de enorme verwoesting, de bomkrater, die een zelfmoord achterlaat van zeer nabij meegemaakt. Het is ook heel begrijpelijk om woedend ziedend kwaad op de overledene te zijn omdat hij/zij zoveel mensen in de steek laat en een erfenis aan problemen achterlaat. 
Dat aspect van woede kunnen achterblijvers vaak niet erkennen. Dan kan het naar binnen slaan met schuldgevoel en depressie tot gevolg. Daarom is mijn mening veranderd. Vroeger vond ik dat ieder zelf moest weten wat ie met zijn leven doet. Nu denk ik ja maar je hebt mensen om je heen. Of dieren. Die zadel je toch ook op met jouw problemen als je uitstapt. De geest heeft daar iets op gevonden in de zin dat een suicidant zichzelf onder invloed van depressie een last voor de ander de naaste vindt. Los van of die naaste dat ook vindt. Suïcide lijkt dan een oplossing. Ik heb vol respect voor dat het leven ondraaglijk kan zijn en begrijp heel goed dat suïcide voelen kan als een oplossing. Ben zelf ook vaker op dat punt geweest. Als dit lijden maar stopt denk je dan. Toch neig ik nu tot de mening dat je niet moet invullen voor anderen dat je een te zware last vormt. 
Dat kan je bij hen checken als je durft, en bespreken met hulpverleners. Overigens is mijn ervaring dat Zorgtaken, voor hond, konijn, kind, verhinderen kunnen dat je uitstapt. Want wie zorgt er dan voor Flappie of Kareltje? Dat heeft mij en ik weet ook anderen wel eens weerhouden, gelukkig. Nogmaals ik besef volledig dat het ondraagbaar kan zijn, dus veroordeel het niet. Zeg alleen, check je veronderstelling als de depressie je influistert dat je geliefden beter af zijn zonder jou. Ik heb ernaast gestaan bij gelukte suicide en die veronderstelling is botweg niet waar. Integendeel. Achterblijvers hebben het bizonder zwaar.
En ik vond het nodig om het aspect van boosheid op de overledene eens te belichten. Daar hoor je nooit over maar die is er wel! Boven of ondergronds, bewust, onbewust. Het kan helpen te weten dat zo een reactie heel begrijpelijk en gewoon is. Je ziet mensen daar zo mee worstelen die denken dat je niet boos mag zijn op de overledene. Lucht op hoor, en daarna is er ook alle ruimte voor de liefde en herinneringen.
Nou tot zo ver de preek van vandaag zeggen ze in de kerk....Wink

ik denk,tot nu toe,nog steeds dat een ieder zelf moet weten wat die met zijn leven doet.maar dat klinkt zo hard/bot....zo bedoel ik het uiteraard niet.en inderdaad,het heeft gevolgen/invloed op degenen die achterblijven....vreselijk leed.die zadel je op met je shit als je er uit stapt.maja,OOK als ze blijven leven....blijven leven voor je dierbaren omdat je ze niet wilt belasten met je "daad",is dus maar blijven "leven" puur voor de ander,terwijl je zelf zo enorm lijdt.ik vergelijk dat wel eens met een terminaal iemand,zoals kanker.blijven leven kan dan zeer pijnlijk worden,met alles erbij,tot het hart het opgeeft.dan zijn we "blij" dat er zoiets als euthanasie bestaat,we willen niet dat de ander zo enorm moet lijden....op psychisch vlak wil men dan WEL dat iemand maar blijft lijden,omwille van de dierbaren...dat vind ik raar.ik heb er geen zwart/wit mening over,want de situaties verschillen zo enorm.iemand die "het" doet en nooit hulp heeft geprobeerd,heb ik moeite mee.maar iemand die al zo vaak hulp heeft gehad en al jaren lijdt,begrijp ik dan heel goed.maar om nou te blijven leven,puur voor de ander? ; nee.ik spreek hier overigens niet over "last",in de zin zoals u het bedoelt in uw reaktie.inderdaad niet invullen voor de ander.ja,dieren kunnen ook een rol spelen :Smile ik heb een lieve kat,zij is mij zeer dierbaar.ik zou het dus nooit ineens doen en dat zij moet verhongeren/verdorsten...mocht ik het doen,dan is alles uitgestippeld en de kat elders geplaatst.zelf had en heb ik nooit de gedachte dat de ander beter af is zonder mij,al begrijp ik die gedachte goed.mocht ik het ooit doen,dan weet/besef ik uiteraard dat enkelen het er zeer moeilijk mee zouden hebben.maar ik leef niet voor hun.....ik weet ook dat diezelfde mensen,die enkelen,het begrijpen.zij weten dat ik een doodswens heb (dat is wat anders dan suicidaal zijn),die heb ik al van kinds-af-aan.
de boosheid op de overledene vind ik heel logisch ja.soms zag ik het terug op tv in doku's.ik vind het ook zeer terecht als men boos is.het mag er gewoon zijn....ik denk dat die boosheid er vooral is als men het niet zag aan komen.ach,ik weet het niet....mocht ik zoiets ooit doen,dan is het voorbereid.dan is mijn kat herplaatst,dan is het gros van mijn inboedel al verkocht.dingen waar nabestaanden iets mee zouden kunnen blijven staan.ik zou veel verwijderen,zoals de vloer.ik zou alleen dingen achter laten waarvan ik vermoed dat nabestaanden dat willen hebben.ik zou acounts verwijderen.ik zou energie/zorg,enz enz opzeggen vanaf 2 maanden na mijn geplande overlijden.al dat soort zaken.dat scheelt een hoop gedoe en zorgen.maar dit laatste voert te ver...is off-topic.ik vind dit soort onderwerpen interessant,omdat ze TE vaak vermeden worden.tegelijkertijd niet geheel passend,ivm onze dierbare Positiva.... : lieverd,heel veel sterkte....ik hoop zo erg dat je mooie mensen om je heen hebt.
Antwoord

#19

(01-12-2019, 02:43)NAO schreef: ik denk,tot nu toe,nog steeds dat een ieder zelf moet weten wat die met zijn leven doet.maar dat klinkt zo hard/bot....zo bedoel ik het uiteraard niet.en inderdaad,het heeft gevolgen/invloed op degenen die achterblijven....vreselijk leed.die zadel je op met je shit als je er uit stapt.maja,OOK als ze blijven leven....blijven leven voor je dierbaren omdat je ze niet wilt belasten met je "daad",is dus maar blijven "leven" puur voor de ander,terwijl je zelf zo enorm lijdt.ik vergelijk dat wel eens met een terminaal iemand,zoals kanker.blijven leven kan dan zeer pijnlijk worden,met alles erbij,tot het hart het opgeeft.dan zijn we "blij" dat er zoiets als euthanasie bestaat,we willen niet dat de ander zo enorm moet lijden....op psychisch vlak wil men dan WEL dat iemand maar blijft lijden,omwille van de dierbaren...dat vind ik raar.ik heb er geen zwart/wit mening over,want de situaties verschillen zo enorm.iemand die "het" doet en nooit hulp heeft geprobeerd,heb ik moeite mee.maar iemand die al zo vaak hulp heeft gehad en al jaren lijdt,begrijp ik dan heel goed.maar om nou te blijven leven,puur voor de ander? ; nee.ik spreek hier overigens niet over "last",in de zin zoals u het bedoelt in uw reaktie.inderdaad niet invullen voor de ander.ja,dieren kunnen ook een rol spelen :Smile ik heb een lieve kat,zij is mij zeer dierbaar.ik zou het dus nooit ineens doen en dat zij moet verhongeren/verdorsten...mocht ik het doen,dan is alles uitgestippeld en de kat elders geplaatst.zelf had en heb ik nooit de gedachte dat de ander beter af is zonder mij,al begrijp ik die gedachte goed.mocht ik het ooit doen,dan weet/besef ik uiteraard dat enkelen het er zeer moeilijk mee zouden hebben.maar ik leef niet voor hun.....ik weet ook dat diezelfde mensen,die enkelen,het begrijpen.zij weten dat ik een doodswens heb (dat is wat anders dan suicidaal zijn),die heb ik al van kinds-af-aan.
de boosheid op de overledene vind ik heel logisch ja.soms zag ik het terug op tv in doku's.ik vind het ook zeer terecht als men boos is.het mag er gewoon zijn....ik denk dat die boosheid er vooral is als men het niet zag aan komen.ach,ik weet het niet....mocht ik zoiets ooit doen,dan is het voorbereid.dan is mijn kat herplaatst,dan is het gros van mijn inboedel al verkocht.dingen waar nabestaanden iets mee zouden kunnen blijven staan.ik zou veel verwijderen,zoals de vloer.ik zou alleen dingen achter laten waarvan ik vermoed dat nabestaanden dat willen hebben.ik zou acounts verwijderen.ik zou energie/zorg,enz enz opzeggen vanaf 2 maanden na mijn geplande overlijden.al dat soort zaken.dat scheelt een hoop gedoe en zorgen.maar dit laatste voert te ver...is off-topic.ik vind dit soort onderwerpen interessant,omdat ze TE vaak vermeden worden.tegelijkertijd niet geheel passend,ivm onze dierbare Positiva.... : lieverd,heel veel sterkte....ik hoop zo erg dat je mooie mensen om je heen hebt.

Ja NAO ik ben het met je eens dat als iemand nooit hulp zocht het heel anders is als wat jij beschrijft. Er zijn denk ik best veel mensen die heel plots in de situatie 
komen dat niks meer werkt. Die zijn helemaal niet thuis in die materie maar bevinden zich ineens in een crisis. Met grote dynamiek. Dan kan het zomaar zijn dat iemand met hulp daar goed doorheen komt. Ervan leert en het leven anders inricht. Crisis betekent letterlijk Keerpunt!

Dat is een heel andere situatie dan de jouwe inderdaad. Ter bescherming van de meer crisis achtige categorie is nuance belangrijk rond dit onderwerp en die brengen we samen aan nu denk ik. Er is niet een waarheid hierbij. Dank daarvoor
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Liefde+Hoop :   • NAO
Antwoord

#20

Zelfs ik ben het met je eens NAO. Het grootste probleem in mijn situatie was inderdaad het onverwachte. En zijn belofte "dat hij zoiets nooit meer zou doen"'. Dat is laatste is misschien kortzichtig van mij geweest, omdat het vaak ik een "vlaag" gebeurt. Maar het ging nu best goed en we zouden op vakantie gaan. Waar hij heel erg naar uitkeek. Nou hoorde ik laatst van iemand dat je dan juist weer heel erg tegen de terugkomst (na de vakantie) kunt opzien. Tja, het blijft een feit dat je naar puzzelstukjes blijft zoeken. Een briefje was fijn geweest, maar dan moeten daar ook weer de juiste dingen/antwoorden in staan. En zo kun je bezig blijven..
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Positiva :   • Liefde+Hoop
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)