Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Kan iemand mij geruststellen?


#1

Register or login to view the content
Antwoord

#2

(06-10-2019, 17:43)Positiva schreef: Register or login to view the content

Ik vroeg me vaak af wat is nou eerlijk zijn precies...wanneer ben je 100% eerlijk...de 1 heeft toch een andere opvatting over eerlijk zijn dan de ander.
Een vriendin van me zei een keer "als je een relatie hebt en je gaat vreemd, hou je dat voor jezelf"  jij hebt haar of hem bedrogen dan draag je het schuldgevoel zelf...en ga je haar of hem niet vertellen wat je gedaan hebt zodat jij je schuldgevoel kwijt bent en zij of hij is het vertrouwen kwijt etc.
Ik denk dat je niet eerlijker kan zijn dat je kennis groot is.
Het kan alle 3 waar zijn...maar het is zinloos het je af te vragen...al zou je het hem nog kunnen vragen is het dan 100% zeker?
Misschien zou het je gerust stellen als hij er op kon antwoorden en dat gun ik je uiteraard totaal.
Je leert jezelf en een ander nooit 100% kennen...je kan een ander dus ook nooit 100% vertrouwen...maar de meeste mensen hebben wel het beste met anderen voor en doen wel hun best om 100% betrouwbaar te zijn.
Ik vind het heel logisch dat je met dit soort gedachten en vragen rondloopt en het idee hebt dat jij misschien mede schuldig bent.
Je hebt zover ik het gelezen heb je uiterste best gedaan nog meer doen was zinloos.
Het is een heldendaad en tegelijk een egoistische daad, hij is verlost en jij hebt infeite levenslang.
In mijn gedachten heb ik mijn armen om je heen om je te troosten
Antwoord

#3

(06-10-2019, 17:43)Positiva schreef: Register or login to view the content

Ach Positiva, wat vind ik het erg om te horen dat je bij jezelf te rade gaat nu. In de paar keer in mijn leven dat ik met zelfmoord heel dichtbij te maken kreeg is me het meest bijgebleven dat de achterblijvers zich altijd afvragen of ze iets hadden moeten doen om het te voorkomen. Soort automatische reactie op zo iets ergs. Er valt een bom naast je en de terugslag is dit...
Jij zegt dat niet met zoveel woorden hier, hoewel je wel zegt "ik heb niet gezien hoe diep hij zat" Dat zoeken bij jezelf zie je doorgaans bij achterblijvers omdat er zo een enorm vraagteken achterblijft meestal. Ook al deed je er alles aan, toch blijft een gevoel van machteloosheid en tekortschieten. Al te makkelijk uitmondend in zelfverwijt, had ik...had ik.....Stel je voor je had die flesjes gevonden, wat dan? Had hij dan naar je geluisterd? Kennelijk expres deed hij dit buiten je blikveld om jou niet te belasten of om zich niet te laten beinvloeden. Je kan niet overal invloed op hebben en dat zou ook niet wenselijk zijn uiteindelijk denk ik.... maar toch.... 

Je bent met hem bezig, dat hij er zo alleen mee geworsteld heeft. Daaruit spreekt je Liefde voor hem, je medegevoel. Maar ook denk ik iets van teleurstelling, je dacht dat je zo een band met hem had dat hij dit wel met je zou delen. Dat blijkt niet zo te zijn nu. Er komt een heel palet aan gevoelens en emoties vrij bij zulke gebeurens, die houden zich niet aan boekjes of volgorde. Ik weet toen mijn vrouw 2 pogingen deed op een dag (niet gelukt) dat ik razend, woedend was op haar. Was dat passend? Ik weet het niet maar kon me niet schelen. Maar zij leefde nog, er was nog hoop. Daarom kon ik boos zijn...Voor jou is dat veel veel moeilijker. 
Als suicide wel lukt dan moeten vaak toch ook dat soort "ongepaste" gevoelens hun plek krijgen en toch...ze zijn volkomen terecht. Er kan dus van alles opborrelen bedoel ik te zeggen en het hoort er allemaal bij. Ik weet niet of dat geruststellend is maar zo bedoel ik het wel. Toen mijn oudste broer, waar ik altijd een hele diepe goede band mee had, stierf aan de alcohol, waardoor ik al 10 jaar niet zonder ruzie bij hem kon zijn, heb ik de kist geschopt en LUL geroepen. Omdat hij me in de steek liet en ik van hem hield. Ik deed het op een moment dat ik even alleen was met de kist want dit is in onze cultuur niet correct. Maar het gevoel is er natuurlijk WEL! In sommige andere culturen is  dit heel gewoon, boos zijn op de overledene, dat is helemaal ingebed in de cultuur. Hier niet. Jammer eigenlijk, als je alleen maar droef mag zijn terwijl andere gevoelens net zo goed spelen. Zoals opluchting/blijdschap na een lang ziekbed, mag ook niet. Maar is er wel. Ik bedoel te zeggen, sta jezelf maar toe dit allemaal te voelen, is heel gewoon ook al hoor je er bijna nooit iemand over. Ja in rouwverwerkingsgroepen en therapie misschien, maar niet in het gewone dagelijkse gesprek. Ik voel met je mee
Antwoord

#4
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 08-10-2019, 11:59 door Positiva.)

(06-10-2019, 19:14)Desireless schreef: Ik vroeg me vaak af wat is nou eerlijk zijn precies...wanneer ben je 100% eerlijk...de 1 heeft toch een andere opvatting over eerlijk zijn dan de ander.
Een vriendin van me zei een keer "als je een relatie hebt en je gaat vreemd, hou je dat voor jezelf"  jij hebt haar of hem bedrogen dan draag je het schuldgevoel zelf...en ga je haar of hem niet vertellen wat je gedaan hebt zodat jij je schuldgevoel kwijt bent en zij of hij is het vertrouwen kwijt etc.
Ik denk dat je niet eerlijker kan zijn dat je kennis groot is.
Het kan alle 3 waar zijn...maar het is zinloos het je af te vragen...al zou je het hem nog kunnen vragen is het dan 100% zeker?
Misschien zou het je gerust stellen als hij er op kon antwoorden en dat gun ik je uiteraard totaal.
Je leert jezelf en een ander nooit 100% kennen...je kan een ander dus ook nooit 100% vertrouwen...maar de meeste mensen hebben wel het beste met anderen voor en doen wel hun best om 100% betrouwbaar te zijn.
Ik vind het heel logisch dat je met dit soort gedachten en vragen rondloopt en het idee hebt dat jij misschien mede schuldig bent.
Je hebt zover ik het gelezen heb je uiterste best gedaan nog meer doen was zinloos.
Het is een heldendaad en tegelijk een egoistische daad, hij is verlost en jij hebt infeite levenslang.
In mijn gedachten heb ik mijn armen om je heen om je te troosten

Je hebt natuurlijk helemaal gelijk. Je kent nooit iemand 100%. Ik vind het alleen pijnlijk dat hij dit blijkbaar niet heeft durven of willen delen. Aan de andere kant is dat misschien juist logisch: het was voor hem een ontsnapping aan de werkelijkheid, en ik zou waarschijnlijk geprobeerd hebben hem op andere gedachten te brengen.

(06-10-2019, 19:17)Dipjes schreef: Ach Positiva, wat vind ik het erg om te horen dat je bij jezelf te rade gaat nu. In de paar keer in mijn leven dat ik met zelfmoord heel dichtbij te maken kreeg is me het meest bijgebleven dat de achterblijvers zich altijd afvragen of ze iets hadden moeten doen om het te voorkomen. Soort automatische reactie op zo iets ergs. Er valt een bom naast je en de terugslag is dit...
Jij zegt dat niet met zoveel woorden hier, hoewel je wel zegt "ik heb niet gezien hoe diep hij zat" Dat zoeken bij jezelf zie je doorgaans bij achterblijvers omdat er zo een enorm vraagteken achterblijft meestal. Ook al deed je er alles aan, toch blijft een gevoel van machteloosheid en tekortschieten. Al te makkelijk uitmondend in zelfverwijt, had ik...had ik.....Stel je voor je had die flesjes gevonden, wat dan? Had hij dan naar je geluisterd? Kennelijk expres deed hij dit buiten je blikveld om jou niet te belasten of om zich niet te laten beinvloeden. Je kan niet overal invloed op hebben en dat zou ook niet wenselijk zijn uiteindelijk denk ik.... maar toch.... 

Je bent met hem bezig, dat hij er zo alleen mee geworsteld heeft. Daaruit spreekt je Liefde voor hem, je medegevoel. Maar ook denk ik iets van teleurstelling, je dacht dat je zo een band met hem had dat hij dit wel met je zou delen. Dat blijkt niet zo te zijn nu. Er komt een heel palet aan gevoelens en emoties vrij bij zulke gebeurens, die houden zich niet aan boekjes of volgorde. Ik weet toen mijn vrouw 2 pogingen deed op een dag (niet gelukt) dat ik razend, woedend was op haar. Was dat passend? Ik weet het niet maar kon me niet schelen. Maar zij leefde nog, er was nog hoop. Daarom kon ik boos zijn...Voor jou is dat veel veel moeilijker. 
Als suicide wel lukt dan moeten vaak toch ook dat soort "ongepaste" gevoelens hun plek krijgen en toch...ze zijn volkomen terecht. Er kan dus van alles opborrelen bedoel ik te zeggen en het hoort er allemaal bij. Ik weet niet of dat geruststellend is maar zo bedoel ik het wel. Toen mijn oudste broer, waar ik altijd een hele diepe goede band mee had, stierf aan de alcohol, waardoor ik al 10 jaar niet zonder ruzie bij hem kon zijn, heb ik de kist geschopt en LUL geroepen. Omdat hij me in de steek liet en ik van hem hield. Ik deed het op een moment dat ik even alleen was met de kist want dit is in onze cultuur niet correct. Maar het gevoel is er natuurlijk WEL! In sommige andere culturen is  dit heel gewoon, boos zijn op de overledene, dat is helemaal ingebed in de cultuur. Hier niet. Jammer eigenlijk, als je alleen maar droef mag zijn terwijl andere gevoelens net zo goed spelen. Zoals opluchting/blijdschap na een lang ziekbed, mag ook niet. Maar is er wel. Ik bedoel te zeggen, sta jezelf maar toe dit allemaal te voelen, is heel gewoon ook al hoor je er bijna nooit iemand over. Ja in rouwverwerkingsgroepen en therapie misschien, maar niet in het gewone dagelijkse gesprek. Ik voel met je mee
Je kunt inderdaad van alles voelen. Gelukkig ben ik niet boos. Hij wilde mij altijd gelukkig maken, hoe hij zich ook voelde. Zei dagelijks "ik hou gruwelijk veel van jou" en liet me altijd voelen dat hij blij met me was. Ik weet, ik voel, dat hij dit gedaan heeft omdat hij dacht dat het de beste oplossing was. Misschien dacht hij zelfs wel dat het voor mij het beste was. Hij had een erg laag zelfbeeld. Ik verdiende beter. En hij kon mij niet alles geven dat ik verdiende. Dat ik het meer als voldoende vond wat hij me gaf, kon hij niet geloven.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Positiva :   • Liefde+Hoop
Antwoord

#5
(Dit bericht is het laatst bewerkt op 08-10-2019, 12:52 door Liefde+Hoop.)

Ja Positiva 

Dat begreep ik pas toen mijn vrouw na haar mislukte suicidepogingen het me vertelde: dat ze echt vond dat wij beter af waren zonder haar. Het is mooi te horen dat jullie liefde zo bizonder was. Dat kan niemand je meer af nemen he. Je bent een mooi mens Positiva

Ja Positiva 

Dat begreep ik pas toen mijn vrouw na haar mislukte suicidepogingen het me vertelde: dat ze echt vond dat wij beter af waren zonder haar. Het is mooi te horen dat jullie liefde zo bizonder was. Dat kan niemand je meer af nemen he. Je bent een mooi mens Positiva
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Liefde+Hoop :   • Positiva
Antwoord

#6

GVD lieverd, ik mis je zo. Ondanks de hobbels die we soms moesten nemen was ik stapelgek op jou. Ik wilde met jou oud worden. Dat hadden we afgesproken! Hoe moet ik nu verder? Ik wil je zo graag nog een keer zeggen dat je goed was zoals je was.
Antwoord

#7

(29-11-2019, 12:21)Positiva schreef: GVD lieverd, ik mis je zo. Ondanks de hobbels die we soms moesten nemen was ik stapelgek op jou. Ik wilde met jou oud worden. Dat hadden we afgesproken! Hoe moet ik nu verder? Ik wil je zo graag nog een keer zeggen dat je goed was zoals je was.
Lieve lieve Positiva
Hoe je met hem om ging maakte dat denk ik wel heel duidelijk ook al zei je niet letterlijk dit. Wat hij wel zei was dat hij het fijn vond om met je om te gaan en hoe hij met jou om ging. Dat zegt heel veel als het gezegd wordt door iemand die geplaagd wordt door depressie. Want daar wordt je heel fijngevoelig van voor wie je belasten en welke mensen je steunen, koesteren, comfortabel zijn in de omgang. Dat was tussen jullie goed in orde lijkt mij, uit jouw beschrijving. Dat je hem zo mist is heel pijnlijk en wordt wel wat draaglijker met de tijd. Maar Het moet zijn tijd hebben.
Ook Het voelen van de lijn hoort bij rouwen en is soort van nuttig In Het rouwproces.
Het is ook een manier van de geest om contact te houden net de overledene vindt ik. In die zin ontwikkelt de relatie zich ook verder ondanks dat Hij niet meer hier is.
Dit doet allemaal niets af aan de pijnben het gemis. Maar geeft je misschien wat uitzicht op dat er perspectief en ontwikkeling In komt net de tijd.
Ook Het praten over hem met bekenden en onbekenden heeft daar een rol In. Ze zeggen ook dat de kalender daarin een punt is. Als Het een jar en twee jar hele den is, rond die tijd Vb Het jaar dan komt Het vaak I bewust dochter bij weer. Ineens realiser je je dan, o Ja Het is die tijd van Het jar weer. Kleine rituelen en met mensen over hem praten kunnen dan steunend zijn. Virtuele omhelzing voor jou
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Liefde+Hoop :   • Positiva
Antwoord

#8

Je berichtje bracht tranen in mijn ogen, heel veel sterkte meid!
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Danny :   • Positiva
Antwoord

#9

Geen idee wat ik moet ik zeggen, maar was ook geraakt.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen desireless :   • Positiva
Antwoord

#10

(29-11-2019, 14:33)desireless schreef: Geen idee wat ik moet ik zeggen, maar was ook geraakt.
Toen iemand voor Het eerst zei “in ons hart leven ze verder” dacht ik wat een onzin. Nu weet ik dat dat waar is
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Liefde+Hoop :   • NAO
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)