Hallo allemaal,

Ja je leest het goed. Het is mijn 40ste jubileum in de psychiatrie. Al vanaf mijn 6e jaar heb ik individuele therapie gevolgd, maar ook heel veel groepstherapie. Ik heb meerdere opnames gehad, waarvan de langste 2 jaar en ik heb zelfs ibs gehad. Ik heb de beste psychiater op aarde gehad en nog steeds heb ik fantastische artsen en hulpverleners. Ik heb een waanzinnig mooi team en niet te vergeten de allerbeste man en beestjes op aarde.

En toch ben ik doodongelukkig en wil ik weer alleen maar dood. Zelfmoord is geen optie! Ik wil het op mijn manier doen, zoals ik en de liefde om mij heen verdienen. 

Ik ga dus euthanasie aanvragen, maar ik ga niet af zitten wachten op de bank. Ik ga nog 1 keer alles geven wat ik in mij heb. Ik ga aan alle bellen trekken waarvan ik het touwtje kan vinden. Ik ga alles doen wat ik kan en alles geven wat ik in mij heb. Allemaal voor de liefde van mijn leven. 3 jaar geleden heeft hij zijn vrouw verloren en ik ben het aan mezelf, hem en haar verplicht om nog 1 keer alles te geven.

Maar als ik er over een jaar of 4 nog steeds zo bijzit. Zo waardeloos, zo depressief en nog steeds constant op zoek naar een uitweg. Dan heb ik het verdient!

Hallo allemaal,

Ja je leest het goed. Het is mijn 40ste jubileum in de psychiatrie. Al vanaf mijn 6e jaar heb ik individuele therapie gevolgd, maar ook heel veel groepstherapie. Ik heb meerdere opnames gehad, waarvan de langste 2 jaar en ik heb zelfs ibs gehad. Ik heb de beste psychiater op aarde gehad en nog steeds heb ik fantastische artsen en hulpverleners. Ik heb een waanzinnig mooi team en niet te vergeten de allerbeste man en beestjes op aarde.

En toch ben ik doodongelukkig en wil ik weer alleen maar dood. Zelfmoord is geen optie! Ik wil het op mijn manier doen, zoals ik en de liefde om mij heen verdienen. 

Ik ga dus euthanasie aanvragen, maar ik ga niet af zitten wachten op de bank. Ik ga nog 1 keer alles geven wat ik in mij heb. Ik ga aan alle bellen trekken waarvan ik het touwtje kan vinden. Ik ga alles doen wat ik kan en alles geven wat ik in mij heb. Allemaal voor de liefde van mijn leven. 3 jaar geleden heeft hij zijn vrouw verloren en ik ben het aan mezelf, hem en haar verplicht om nog 1 keer alles te geven.

Maar als ik er over een jaar of 4 nog steeds zo bijzit. Zo waardeloos, zo depressief en nog steeds constant op zoek naar een uitweg. Dan heb ik het verdient!

Hoi Pepper, woorden schieten hier tekort maar ik wou toch een reactie op je topic geven. Veertig jaar lijden is niet niks , het is een hele tijd en dat het lijden is daar twijfelen we allemaal niet aan omdat we het zelf elke dag ervaren. Je was nog een kind van 6 toen je al therapie gehad hebt. Later ook veel opnames , je hebt al een gans traject afgelegd. Ikzelf lijd al vanaf veertien jaar tot mijn vijftigste aan een borderline persoonlijkheidsstoornis en depressies dus ik kan je echt wel volgen in jouw gevoel om de rust te vinden. Want we willen vooral rust , niet dat eeuwige lijden. In dat opzicht kan ik jou volgen dat je een waardig afscheid zou willen bedenken en dat we daar vooral recht op hebben en dat je dan de rust zou ervaren. Maar zoals je schrijft je hebt een man en dieren rond je heen. Het is een grote stap. ikzelf heb een vriend gekend die euthanasie heeft gevraagd en gekregen voor borderline ook. Ik heb alles meegemaakt en hij ervaart nu hopelijk de rust die hij zo graag wou verkrijgen. Zijn moeder vooral mist hem enorm en het is superhard voor de naasten die achterblijven. Ik begrijp beide partijen echt waar. Sterk van jezelf dat je nog wil verdergaan om een oplossing te vinden , een lichtpuntje, een strohalm waaraan je je kan optrekken. In ieder geval schrijf je nog maar verder hier , ik zal alvast jouw verhaal volgen en vele anderen met mij. Ik ben ook vaak op de chat indien je wil praten hou je sterk vele groetjes cyranno

Hallo allemaal,

Ja je leest het goed. Het is mijn 40ste jubileum in de psychiatrie. Al vanaf mijn 6e jaar heb ik individuele therapie gevolgd, maar ook heel veel groepstherapie. Ik heb meerdere opnames gehad, waarvan de langste 2 jaar en ik heb zelfs ibs gehad. Ik heb de beste psychiater op aarde gehad en nog steeds heb ik fantastische artsen en hulpverleners. Ik heb een waanzinnig m team en niet te vergeten de allerbeste man en beestjes op aarde.

En toch ben ik doodongelukkig en wil ik weer alleen maar dood. Zelfmoord is geen optie! Ik wil het op mijn manier doen, zoals ik en de liefde om mij heen verdienen. 

Ik ga dus euthanasie aanvragen, maar ik ga niet af zitten wachten op de bank. Ik ga nog 1 keer alles geven wat ik in mij heb. Ik ga aan alle bellen trekken waarvan ik het touwtje kan vinden. Ik ga alles doen wat ik kan en alles geven wat ik in mij heb. Allemaal voor de liefde van mijn leven. 3 jaar geleden heeft hij zijn vrouw verloren en ik ben het aan mezelf, hem en haar verplicht om nog 1 keer alles te geven.

Maar als ik er over een jaar of 4 nog steeds zo bijzit. Zo waardeloos, zo depressief en nog steeds constant op zoek naar een uitweg. Dan heb ik het verdient!

Hoi Pepper, 
Gefeliciteerd met je 40 jaar jubileum. 
Het is idd een hele prestatie dat je het al zo lang volhoud! En ik kan me ook heel goed voorstellen dat je er eigenlijk ook wel klaar mee bent.
Ik wens je heel veel sterkte bij je pad/ keuze, ook als je euthanasie gaat aanvragen. Ook dat is geen makkelijke weg. 

Liefs Joy