Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Jezelf accepteren


#11

Hallo JeanPierre,

Hebben we nog wat gemeen, het brommer rijden. In het begin was het voor mij ook een vlucht, maar vandaag vind ik het gewoon heerlijk om op mijn scooter (25 km) zonder helm rond te toeren.
zoals ik al schreef het berusten is voor mij een wat negatieve gedachte, ook het troost vinden past niet zo bij mij.
Voor mij is het (voor het eerst) leren leven wat mij nog dagelijks bezig houdt. Dat heeft een positieve lading, waar ik meer aan heb.
Ik "moet" niet veel meer van mijzelf. Ik zit geregeld in mijn stoel in vraag mij dan af, wil ik graag. Dan stel ik mijzelf kleine doelen waarbij ik het gevoel heb dat ik er toe doe.
Je schrijft: "bij mij komt steeds dat stemmetje van gefaald hebben, of in elk geval negatieve gedachten". Hoe werkt dat bij jou?
Ik heb zelf ontdekt dat dit stemmetje of die negatieve gedachten bij mij in gradaties voorkomen.
Soms zijn het bijna automatische losse gedachten die in een patroon steeds terug komen. Soms zijn het gedachten die ook op mijn gevoel inwerken, dat vind ik al lastiger. En tenslotte zijn er gedachten die ik zo voel en waar van ik er van overtuigd ben dat ze waar zijn. Dat zijn de lastigste. Ken jij die gradaties ook, hoe werkt dat bij jou? Je hebt natuurlijk het volste recht om te denken of te voelen dat je hebt gefaald!
Maar gefaald heb je natuurlijk niet, je hebt gewoon jouw leven met jouw mogelijkheden geleefd.  
Hoor het graag.

Groet, Bert
Antwoord

#12

Hoi Bert,


Wat jij beschrijft, het leren leven is voor mij ook het grootste verlangen. Alleen tot op heden lukt mij dat niet goed, omdat ik vaak onderuit gehaald wordt.
Maar ik ben wel heel pro actief bezig om dat voor elkaar te krijgen, maar ben er nog lang niet. Ik zie mijzelf vaak als de mindere, rationeel niet hoor, maar emotioneel voel ik dat wel vaak zo. Helaas. Ik kan soms opstaan met een doemgedachte en er de hele dag in blijven hangen, erg frustrerend. Gradaties ken ik niet zo goed in mijn situatie, Het zijn vaak uitersten. Vaak ga ik eruit met de brommer gisteren ben ik voor het eerst erop uit geweest met mijn oldtimer (1973, Berini van Gazelle. Damesbrommer).
Hij rijdt 45, maar rijdt een stuk rustiger dan mijn andere brommers en hoef niet te schakelen, dus dat geeft mij meer een ZEN gevoel en ik ervaar de natuur en de schoonheid ervan ook meer. Dus dat ga ik vaker doen.Dank je voor je respons.
Ik wens je een hele goede en fijne dag toe.
Groet,

JeanPierre
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
02-01-2022, 13:17
Laatste bericht: Mabel



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)