Hoi allen, 

Even een korte introductie van mezelf

Wie: ik 38jr mama van 4 kids, 12, 5, bijna 2 en 9 mmd.(incl. Gebroken nachtendoor baby en een drama dreumes)

Wat: Partner en biologische vader van onze 4 kids kampt met een vastgestelde depressie. Sinds zeker 9 maanden.

Waar: Ik zorg sinds 1 jan. (Bevallen in  november) Alleen voor onze 4 kids in het ouderlijk huis.  Partner verblijft in onze caravan op de camping.

Waarom: jeugdtrauma/altijdmaarwerkeneigenzaak/karaktertrek/familielijn/pessimist/drukgezin/angstvoorcontroleverlies/200procent geven aan anderen.(lees niet zijn gezin)/relatie therapie/huisarts/medicatie/zelf niet kunnen werken ivm alleen ervoor staan wisselende diensten in zorg/ ook mijn batterij is aardig leeg aan t raken.

Bij vragen stel ze gerust. Ik ga eens even rondlezen. Groetjes its me.

Wie: ik 38jr mama van 4 kids, 12, 5, bijna 2 en 9 mmd.(incl. Gebroken nachtendoor baby en een drama dreumes)

Wat: Partner en biologische vader van onze 4 kids kampt met een vastgestelde depressie. Sinds zeker 9 maanden.

Hallo It's me,

Welkom op het forum. 
Da's niet niks wat je daar even in een paar woorden beschrijft. Heeft je partner therapie en/of medicatie? Wat is de prognose?

Ik hoop dat je hier steun vindt bij het lezen van de verhalen van anderen en dat jij op jouw beurt anderen tot steun kan zijn met jouw ervaringen.

Dit vond ik nog  
https://www.villabalans.nl/blog/je-partn...begeleiden
Misschien kende je het nog niet en heb je er wat aan.

Sterkte,
Ray

Hoi Ray, 

Dank je wel voor het welkom heten.
Nee het is idd. Niet niks, sta er zelf van de te kijken dat ik nog rechtop sta. Maar je weet pas hoe sterk je bent als je geen andere keuze hebt.....

Hij heeft idd. Therapie (ook gezamelijk) en medicatie (nu al de 3e soort) alsook slaapmedicatie.
Echter heeft t eerst maanden geduurt alvorens hij hulp accepteert. En dan nog is hij zo passief als wat helaas. 
Er is de afgelopen maanden zoveel bizars gebeurd hier, dat ik gewoon mijn eigen vent niet meer herken.

Dank voor de link. Als ik tijd heb ga ik het eens rustig doorlezen.

Greetz

---

En prognose wist ik het maar....dan had ik wat om me al dan niet aan vast te houden.

Hoi It's me,

Nog even dit: om jezelf te sparen kun jij ook het beste de situatie van je partner accepteren zoals die is en er niet tegen vechten.
Alle bizarre dingen horen hoogstwaarschijnlijk bij zijn depressiviteit, zoals in ieder geval passiviteit.

Focus jij je vooral op je eigen welzijn en dat van je kinderen. Een depressief persoon wil over het algemeen zoveel mogelijk met rust gelaten worden en als het anders is, geeft hij/zij dat wel aan.

groet,
Ray

Hoi Ray,

En dat is nou juist het hele eieren eten, ik heb wel 4 kids met hem waar hij zeer weinig interesse in toont, waar hij (bijna) geen veilige betrokken vader/opvoeder meer voor is.

Dus loslaten vindt ik heel moeilijk....en laat ik t los belt hij gerust 1 week niet/komt 1 week niet en mist allerlei belangrijke zaken van de kinderen. Wat mij weer boos en verdrietig maakt.

Ik weet t gewoon even niet meer allemaal, duurt inmiddels al zo lang....

Wat een klote ziekte!

Ik weet t gewoon even niet meer allemaal, duurt inmiddels al zo lang....

Wat een klote ziekte!

Hoi It's me,

Je schreef in je eerste post al 'biologische vader' en dat was vast niet onbewust. Ik snap hoe lastig het is en hoe 4 jonge kinderen een marathon-prestatie van je vragen, elke dag weer, terwijl jij praktische doordraait. Maar een mens heeft mysterieuze krachten die hij/zij kan aanspreken als het nodig is (er is een verhaal van een vrouw die de 100 meter in 10 seconden liep toen ze met haar baby moest vluchten voor een leeuw).

Lees de info op die site even. Het is niet heel veel, dus best vlot te doen en er staan bruikbare tips volgens mij. Met name ook over hoe kinderen hiermee omgaan en hoe je dat als ouder het beste aanpakt.
Succes en sterkte.

groet,
Ray

Hoi Ray, 

Bedankt voor je post weer.
Dit schreef ik idd. Bewust, maar meer omdat ik vaak de vraag krijg, of ze van dezelfde vader zijn ivm
Het leeftijdsverschil, en stiekem ben ik er ook trost op dat dit zo is dus benoem ik het al zelf hahaha.
(Of ik vul het in dat mensen dat denken kan ook nog) 

Ik heb de informatie gelezen, en allen zijn zeer herkenbaar dank je wel. Ik weet dat ik dat stuk (meestal) goed doe.  Juist omdat ik wel veilig en betrouwbaar wil zijn voor de kinderen is het soms zon strijd met mijn partner. Ik wil bv. structurele afspraken maken die hij nu niet kan geven. 

Dat van die vrouw binnen 10sec. 100km per uur geweldig, ik geloof het gelijk!

Greetz

Vind het jammer om te lezen dat "Papa" zich zo voelt. En dat jij eigenlijk nu Papa en Mama moet spelen..
Ik zelf kan je geen wijze worden bieden op dit vlak want ik bedoel, heb geen kinderen en of ik ze ooit zal krijgen tja daar denk ik liever niet meer aan.
Vooral als er nog 3 eigenlijk best klein zijn, 9 maanden! is nog echt jong. Jij zei dat hij zeker "9 Maanden Depressief is?"

En je kleinste is 9 maanden toch? Is het niet gekomen dat jullie, je laatste kind hebben gekregen en dat hij dacht oh nee, weer een hoe moet ik dit nou weer oplossen met eten etc?
Klinkt raar dat ik dat zeg hoor, maar misschien is dat de laatste druppel geweest, wat alles zeg maar nog erger heeft gemaakt bij hem en dat hij echt depressief is geworden?

Het kan dit zijn hoor, zeg niet dat het waar is maar het kan er aan mee gespeeld hebben?

In iedere geval, ik vind je een top moeder dat je nu gewoon 4 kinderen verzorgt. Ik vind toch moederschap de moeilijkste baan van de wereld. 
Gelukkig, ja ik zeg gelukkig kan ik zelf nooit een moeder worden alleen een vader. Maar buiten dat om petje af, dat je in iedere geval alles op je neemt.
Ook al had "Vader" toch meer moeten doen en helpen, maar hij ziet de bomen in het bos niet meer..

Ik leef in iedere geval met je mee, hoop dat jij er goed boven op komt en alles rustig aan doen.
Het kost je een hoop energie, maar net als wat jij mij gaf, geef ik jou ook een digitale knuffel. 
Ben dan maar 24, en dan zegt men je hebt nog een leven voor je. 
Maar als je mijn verhaal leest, weet je dat ik niet meer zo'n "Overtuigen ben van het leven." 

Als je toch de zin hebt om te praten, over alles en nog wat kan ik je steun bieden via privé. 

In iedere geval die dikke digitale knuffel, ik weet dat jij het aan kan. :

Lieve groetjes, Asus

Hoi Asus

Bedankt voor je reactie.
Ons 4e kindje is een kindersuprise waar juist mijn partner vol van overtuigd was van "we gaan ervoor" 
Waar er 3 kunnen eten kunnen er ook 4 eten en waar voor 3 liefde is is dat er makkelijk ook voor 4!
Maar idd. De komst van de 4e en de verbouwing in ons huis die daarvoor nodig is (geen tijd maar wel moeten) maakt dat dit ze zoveelste -life events- was in korte tijd. Wat maakte dat er een hoop stressoren zijn die de depressie getriggerd hebben helaas. 

Klopt dat vanaf week 3 van de geboorte van onze jongste ik alles alleen doe, en dat is alles behalve leuk. Wat heb ik vaak stilletjea gehuild als ze allemaal even sliepen....Deze periode in mijn leven zou ik het liefste ineenx uitgummen, (op mijn kids na natuurlijk) maar ja van de andere kan wat is nu 1 jaar op 15 jaar? De tijd zal het leren hpe het verloop zal zijn....

Dank je wel voor je lieve woorden en knuffel, en wie weet ooit, misschien nu nog heeeeeeel ver weg zijn er ook een paar handjes die om jou nek de lekkerste knuffel geven omdat ze zoveel van je houden! Echt!! Het wordt altijd weer licht(er) hoe donker het ook zijn kan.....

Greezt Its me.

Hoi It's me,

Ik zat nog even terug te lezen, naar aanleiding van een vraag van iemand anders hier.

Eigenlijk is je man nog niet zo lang depressief en het duurde even voordat hij hulp aanvaardde, begrijp ik.
Naar mijn mening is het dan nog te vroeg om de hoop al op te geven.

Medicatie en/of therapie slaan maar heel zelden meteen aan. Dat is vervelend, maar in jou geval ook wel hoopgevend.


Sterkte en houd hoop,
Ray