Hey iedereen,

Wat ik nu ga schrijven valt me misschien heel zwaar...
Ik kreeg een paar dagen geleden te horen dat er een dissociatie is en dat ik voor een psychose sta.
Ik kreeg hiervoor andere medicatie.
Maar het moeilijke is om niet altijd het juiste te kunnen denken, en dat ik het gevoel heb helemaal door elkaar gerammeld te zijn.
Vooral in mijn hoofd.
Keuze's maken valt mij sowieso zwaar, en dan bedoel ik de eerder zware en moeilijke keuze's...
Mijn wereld is klein geworden, ik ben voor een aantal dingen afhankelijk van anderen.
En aan de andere kant begint de medicatie zijn werk een beetje te doen, waardoor ik weer beter tegen de drukte in de stad kan.
Maar gevoelsmatig heb ik tijd nodig om het allemaal te plaatsen. En om in de natuur te zitten.
Zo'n angst om de verkeerde keuze's te maken. Zo'n angst dat mijn familie me niet meer zal steunen.
(Ieder heeft zijn gedacht) en nog meer angst om niet mezelf opnieuw te vinden. En het goede te doen voor mezelf.
Angst omdat iedereen toch zijn eigen leven leidt, en me niet helpt in de goede keuze's te maken.
Vertrouwen is moeilijk, zeker als je jezelf niet helemaal kan vertrouwen of als je vertrouwen in het leven is verdwenen...

xxx

---

Hey iedereen,

Wat ik nu ga schrijven valt me misschien heel zwaar...
Ik kreeg een paar dagen geleden te horen dat er een dissociatie is en dat ik voor een psychose sta.
Ik kreeg hiervoor andere medicatie.
Maar het moeilijke is om niet altijd het juiste te kunnen denken, en dat ik het gevoel heb helemaal door elkaar gerammeld te zijn.
Vooral in mijn hoofd.
Keuze's maken valt mij sowieso zwaar, en dan bedoel ik de eerder zware en moeilijke keuze's...
Mijn wereld is klein geworden, ik ben voor een aantal dingen afhankelijk van anderen.
En aan de andere kant begint de medicatie zijn werk een beetje te doen, waardoor ik weer beter tegen de drukte in de stad kan.
Maar gevoelsmatig heb ik tijd nodig om het allemaal te plaatsen. En om in de natuur te zitten.
Zo'n angst om de verkeerde keuze's te maken. Zo'n angst dat mijn familie me niet meer zal steunen.
(Ieder heeft zijn gedacht) en nog meer angst om niet mezelf opnieuw te vinden. En het goede te doen voor mezelf.
Angst omdat iedereen toch zijn eigen leven leidt, en me niet helpt in de goede keuze's te maken.
Vertrouwen is moeilijk, zeker als je jezelf niet helemaal kan vertrouwen of als je vertrouwen in het leven is verdwenen...

xxx

PS Ik weet niet goed waar ik (letterlijk en figuurlijk) terecht kan...

Hey iedereen,

Wat ik nu ga schrijven valt me misschien heel zwaar...
Ik kreeg een paar dagen geleden te horen dat er een dissociatie is en dat ik voor een psychose sta.
Ik kreeg hiervoor andere medicatie.
Maar het moeilijke is om niet altijd het juiste te kunnen denken, en dat ik het gevoel heb helemaal door elkaar gerammeld te zijn.
Vooral in mijn hoofd.
Keuze's maken valt mij sowieso zwaar, en dan bedoel ik de eerder zware en moeilijke keuze's...
Mijn wereld is klein geworden, ik ben voor een aantal dingen afhankelijk van anderen.
En aan de andere kant begint de medicatie zijn werk een beetje te doen, waardoor ik weer beter tegen de drukte in de stad kan.
Maar gevoelsmatig heb ik tijd nodig om het allemaal te plaatsen. En om in de natuur te zitten.
Zo'n angst om de verkeerde keuze's te maken. Zo'n angst dat mijn familie me niet meer zal steunen.
(Ieder heeft zijn gedacht) en nog meer angst om niet mezelf opnieuw te vinden. En het goede te doen voor mezelf.
Angst omdat iedereen toch zijn eigen leven leidt, en me niet helpt in de goede keuze's te maken.
Vertrouwen is moeilijk, zeker als je jezelf niet helemaal kan vertrouwen of als je vertrouwen in het leven is verdwenen...

xxx

---

PS Ik weet niet goed waar ik (letterlijk en figuurlijk) terecht kan...

Lieve Inge,

Dapper dat je maar mooi weer even je verhaal vertelt.
ik snap de  struggles die je hebt, dat is heel normaal als je je niet goed voelt.
Maar weet dat angst een slechte raadgever is, en altijd zal zijn. Als je met hulp wat meer op je eigen instinct zou kunnen vertrouwen, lukt het je ook beter om moeilijkere keuzes te maken. Het maakt niet uit als een keuze een keer faalt, want daar leer je weer van. Ik ben ook altijd bang dat ik ga falen of dat het niet goed uitpakt, maar ik vind mijzelf meer falen als ik het niet aanga. Dan kun je trots op jezelf zijn dat je ondanks wat de uitkomst ook is, toch de stoute schoenen hebt aangetrokken en een keuze hebt gemaakt. Je kunt ook lijstjes maken en de afwegingen erop afstrepen, wat zal er nou gebeuren.. en is die rieel of is dit een angst? Dat soort dingetjes hebben mij beter geholpen, misschien heb je er wat aan. 

Ik wens je heel veel succes en sterkte, en vind je erg dapper!

Liefs van Shalin 

Allereerst: ik heb er geen verstand van. Ik schrijf hier als "partner van" en ben zelf nog nooit depressief geweest. Maar dissociatie betekent toch dat je geen contact kunt maken met bepaalde functies in jouw bewustzijn? Je kunt kunt dan bijvoorbeeld geen contact maken met jouw eigen  identiteit, herinneringen of waarnemingen. Dan is het begrijpelijk dat het een chaos is in jouw hoofd. Ik hoop voor je dat de medicijnen snel aanslaan. Ik zie ook steeds terug in jouw berichten dat je verlangt naar de natuur. Maar is er niet een bos in de buurt ofzo, waar je een uur per dag kunt wandelen? Mocht je dringend hulp nodig hebben, of vragen willen stellen, dan kun je hier kijken waar je terecht kunt:
https://www.depressie-forum.nl/directe-d...e-hulp.php

Allereerst: ik heb er geen verstand van. Ik schrijf hier als "partner van" en ben zelf nog nooit depressief geweest. Maar dissociatie betekent toch dat je geen contact kunt maken met bepaalde functies in jouw bewustzijn? Je kunt kunt dan bijvoorbeeld geen contact maken met jouw eigen  identiteit, herinneringen of waarnemingen. Dan is het begrijpelijk dat het een chaos is in jouw hoofd. Ik hoop voor je dat de medicijnen snel aanslaan. Ik zie ook steeds terug in jouw berichten dat je verlangt naar de natuur. Maar is er niet een boers in de buurt ofzo, waar je een uur per dag kunt wandelen? Mocht je dringend hulp nodig hebben, of vragen willen stellen, dan kun je hier kijken waar je terecht kunt:
https://www.depressie-forum.nl/directe-d...e-hulp.php

Hey Positiva,  dankje voor je berichtje. 
Eerst en vooral, dankje voor de link. Ik zag dat er bij jullie, Nl, ook n telefoonlijn is voor proffesionele hulp. Dat is er bij ons jammer genoeg niet. Ik zal eens checken of ik ook vanuit België beroep op hen kan doen...
Ivm natuur, ik woon in de omgeving van n stad en we hebben wel parken, maar voor echte natuur ben je al even onderweg met de fiets of openbaar vervoer. En dan bedoel ik al gauw meer dan n half uur op de fiets.
En dat gaat momenteel niet zo goed. Ik woon ook dicht bij de ring wat continu geluidsoverlast geeft. En in de stad zijn voor het moment te veel prikkels. Ik ben echt al veel gaan zoeken en opzoeken.
Daarom de nood aan rust en natuur, vooral als ik onrustig ben. Ik ben ook al n hele tijd op zoek naar een nieuwe plek om te wonen (buiten de stad) maar dat is minder evident dan verwacht .
Maar blijkbaar sta ik al halverwege de wachtlijst voor n opnames in het groen, dus dat is n lichtpuntje. 
En over dissociatie kan ik je nog niet veel vertellen, ik weet er zelf nog niet veel van. Maar wat ik je wel kan zeggen is dat ik het gevoel krijg dat mijn hoofd als het ware, of met momenten, in 4 gedeeld is. En dat er soms 2 verschillende emoties te voelen zijn (ik weet het, moeilijk om uit te leggen) en er is een heel sterk verschil tussen beiden.
En dat is heel eng, want ik weet dat het niet klopt. 
Bvb een open hart voelen (beeldspraak hè) als je voorbij je grenzen bent gegaan dr drukte.  Normaal gezien, of vroeger voelde ik me dan helemaal benepen of moe of slecht. Maar dit open hart gevoel is niet oké. Misschien omdat ik veel te veel of steeds weer over mijn grenzen ga. En dus weer mezelf en mijn grenzen moet leren bewaken. 
In ieder geval is het gerelateerd aan het gebruik van bachbloesems. (Gekregen van therapeut die waarschijnlijk n verkeerde inschatting heeft gemaakt) 
Maar soite, veel weet ik er nog niet van. Maar moest je meer info hebben,  graag...
Groetjes Inge

---

Lieve Inge,

Dapper dat je maar mooi weer even je verhaal vertelt.
ik snap de  struggles die je hebt, dat is heel normaal als je je niet goed voelt.
Maar weet dat angst een slechte raadgever is, en altijd zal zijn. Als je met hulp wat meer op je eigen instinct zou kunnen vertrouwen, lukt het je ook beter om moeilijkere keuzes te maken. Het maakt niet uit als een keuze een keer faalt, want daar leer je weer van. Ik ben ook altijd bang dat ik ga falen of dat het niet goed uitpakt, maar ik vind mijzelf meer falen als ik het niet aanga. Dan kun je trots op jezelf zijn dat je ondanks wat de uitkomst ook is, toch de stoute schoenen hebt aangetrokken en een keuze hebt gemaakt. Je kunt ook lijstjes maken en de afwegingen erop afstrepen, wat zal er nou gebeuren.. en is die rieel of is dit een angst? Dat soort dingetjes hebben mij beter geholpen, misschien heb je er wat aan. 

Ik wens je heel veel succes en sterkte, en vind je erg dapper!

Liefs van Shalin 

Hey Shalin, dankje voor je berichtje en steun! 
Ik moet er nog even over nadenken,  want ik denk dat het in mijn geval iets meer te maken heeft met n minderwaardigheids gevoel uit het verleden. Faalangst zit er zeker bij. En de angst om te veel te eisen/willen of niet genoeg voor mezelf op te komen omdat de mensen die me omringen het niet verstaan en het n beetje moe worden.
En omdat ik me soms zo afhankelijk van hen ben/voel daarbij gemakkelijker toe geef... 
Maar zoals ik al zei, daar moet ik nog even over nadenken ;-) 

Wel fijn om telkens weer n positieve noot van jou te lezen,  verzorg jezelf ook goed!