Ik ben een meisje van 18 jaar. Ik zit momenteel in een kliniek ter behandeling voor ptss. Ik zie ontzettend op tegen de kerstdagen omdat het de eerste kerst is zonder mijn moeder. Omdat ik daar zo suicidaal van werd moest ik het afgelopen weekend in de kliniek blijven. Het was hier blijven of een crisismaatregel, nou dan weet ik het wel. Ik heb een paar weken terug nog gesloten gezeten met een maatregel en dat was een verschrikkelijk nare ervaring. Ik weet alleen gewoon echt niet hoe ik verder moet. Ik mis mijn moeder en ik heb zoveel last van mijn angst, ocd, depressie en trauma’s. Ik wil gewoon echt niet meer. Zojuist ben ik weggelopen, maar de socio liep achter me aan en heeft me tegen gehouden toen ik de weg op wilde stappen. Nu zit ik weer alleen op mijn kamertje. En ik voel me zo eenzaam. Ik wil zo graag dood... ik weet het gewoon echt niet meer.

Ik ben een meisje van 18 jaar. Ik zit momenteel in een kliniek ter behandeling voor ptss. Ik zie ontzettend op tegen de kerstdagen omdat het de eerste kerst is zonder mijn moeder. Omdat ik daar zo suicidaal van werd moest ik het afgelopen weekend in de kliniek blijven. Het was hier blijven of een crisismaatregel, nou dan weet ik het wel. Ik heb een paar weken terug nog gesloten gezeten met een maatregel en dat was een verschrikkelijk nare ervaring. Ik weet alleen gewoon echt niet hoe ik verder moet. Ik mis mijn moeder en ik heb zoveel last van mijn angst, ocd, depressie en trauma’s. Ik wil gewoon echt niet meer. Zojuist ben ik weggelopen, maar de socio liep achter me aan en heeft me tegen gehouden toen ik de weg op wilde stappen. Nu zit ik weer alleen op mijn kamertje. En ik voel me zo eenzaam. Ik wil zo graag dood... ik weet het gewoon echt niet meer.

Hey Weetikniet,

Heel heftig verhaal, begrijp dat je nu heel erg in de war bent qua gedachten en emoties die erg pijnlijk zijn.
Je bent nog heel jong en op dit moment zie je geen uitweg, maar het neemt tijd...geef jezelf die tijd.
De emoties en gedachten zakken wel af al kan dat veel tijd nemen, maar het hersteld zich op den duur.
Wat je nu meemaakt is een reactie van je lichaam en geest op deze situaties die heel heftig zijn.
Geef en gun jezelf de tijd om te herstellen en schrijf hier van je af wat je voelt en denkt, niks is oneindig ook niet de gedachten en emoties die je nu heel heftig ervaart.

Heel veel sterkte en kracht.

Ik ben een meisje van 18 jaar. Ik zit momenteel in een kliniek ter behandeling voor ptss. Ik zie ontzettend op tegen de kerstdagen omdat het de eerste kerst is zonder mijn moeder. Omdat ik daar zo suicidaal van werd moest ik het afgelopen weekend in de kliniek blijven. Het was hier blijven of een crisismaatregel, nou dan weet ik het wel. Ik heb een paar weken terug nog gesloten gezeten met een maatregel en dat was een verschrikkelijk nare ervaring. Ik weet alleen gewoon echt niet hoe ik verder moet. Ik mis mijn moeder en ik heb zoveel last van mijn angst, ocd, depressie en trauma’s. Ik wil gewoon echt niet meer. Zojuist ben ik weggelopen, maar de socio liep achter me aan en heeft me tegen gehouden toen ik de weg op wilde stappen. Nu zit ik weer alleen op mijn kamertje. En ik voel me zo eenzaam. Ik wil zo graag dood... ik weet het gewoon echt niet meer.

Hoi weet ik niet je verhaal grijpt me echt aan en ik weet niet goed hoe ik je kan troosten maar ik herken zaken. In het verleden en soms nog voel ik ook zo de behoefte naar rust en alles achter laten en denk ik aan de dood. Geregeld komen die gedachten naar boven en zakken dan weer weg zoals een golf van eb en vloed. Je hebt al zoveel meegemaakt en het is allemaal zo heftig. Ik denk dat wat we als kind meemaken we een hele tijd met ons meedragen en het ons leven zo min of meer bepaald. Maar je kan eruit groeien , er valt mee te leven, er komt een moment dat je alles kan een plaats geven. Als het misschien een troost kan zijn, deze kerst is ook de eerste kerst zonder mijn moeder die is overleden in augustus en het doet nog veel pijn. Dit op zich is al voor jou naast je trauma een heftige ervaring. Onze moeder zal in ons hart zitten deze kerst. Je hebt last van depressie angst trauma heb je ook medicijnen mag ik vragen? Medicijnen kunnen je tijdelijk rust geven zodat je een beetje kan bekomen misschien is dat nu wel nodig. Je hebt ook een moeilijke relatie en verleden met je zus , ook dat herken ik. Als kind kunnen we dat moeilijk plaatsen he. Ik hoop dat je nu ook in de kliniek een beetje tot rust kan komen. Ik hoop dat het verblijf in de kliniek je een beetje kan stabiliseren. Veel moed en sterkte toegewenst ! Cyranno