Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Ik weet het niet meer


#1

Beste lotgenoten,

Veel meegelezen en nog weinig gepost , veel respect en bewondering voor jullie.

Even jullie mening over het volgende.

Zit nu 6 maanden in mijn 3de depressie. De eerste 2 waren in 2002 en 2007. Duurden allebei maar een maand of 3.
Was jaren stabiel op medicatie  Citalopram 30 mg en 7,5 mg Mirtazapine.
Depressie komt familiair voor ( zus , vader en ooms en hun kinderen)

Deze depressie kwam voor mij ook uit de lucht vallen en is veel heftiger. Heel somber en extreem vermoeid.
Kom er maar niet uit en lijk eigenlijk steeds meer weg te zakken.

GGZ stelde eerste instantie Cognitieve Gedrag Therapie voor en Emotie Regulatie Therapie.
Ik heb ook de diagnose autisme gehad in 2007. Weliswaar in lichte vorm.
De GGZ vind dat het komt door het autisme waardoor ik volgens hun moeite heb met het reguleren van emoties en daardoor in een depressie terecht ben geraakt.
Ik zelf heb dat idee niet en he het idee dat de medicatie misschien niet meer werkte.

Toch maar hun pad ingeslagen in de hoop dat het zou werken.
Nu 6 maanden verder en het gaat het minder en minder.
Na 3 hele diepe dips met zelfmoordgedachten ( die he ik nog nooit gehad) eindelijk begonnen met afbouwen medicatie citalopram..
In 3 weken van 30 naar nu 5 mg!!! Volgens mij te snel maar de GGZ denkt dat het kan.
Daardoor ook heel erge dips met huilen , ongelukkig gevoel en wanhoop.

Gisteren gesprek gehad met psychiater van GGZ. Zei blijft toch vasthouden dat door de emotieregulatiestoornis gevoed uit het autisme de depressie standhoud. Ook wil ze kijken of ik zonder medicatie kan?

Terwijl ik al 20 jaar medicatie nodig heb om stabiel te blijven.
Als dat niet werkt wil ze Mirtazapine gaan ophogen.
Daar was ik het niet mee eens , gebruik het alleen voor het slapen.
Mirtazapine is een sedatief middel ( je word er rustig en loom van) en dat heb ik juist niet nodig denk ik.

Mijn stemming is gewoon erg sober , ben prikkelbaar en heel moe dus denk dat ik juist een ander middel nodig heb.
Maar we komen er niet uit , zij vind dat haar mening de juiste is terwijl ik volgens mij de verkeerde kant op ga.

Huisarts weet ook niet wat hij met mij aan moet. Hij zegt dat hun de specialisten zijn.
Maar mijn leven staat stil. Nu een half jaar depressief en vermoeid en mijn wereldje word steeds kleiner.

Hebben jullie advies of tips, ik weet het niet meer en wil niet weer een keer diep wegzakken en er misschien wel een eind aan maken omdat het lijden zo enorm heftig is. (Terwijl ik dat normaal gesproken niet wil)

Dank voor jullie hulp , advies of meedeleven
Antwoord

#2

(25-09-2019, 12:39)Depressiestrijder schreef: Beste lotgenoten,

Veel meegelezen en nog weinig gepost , veel respect en bewondering voor jullie.

Even jullie mening over het volgende.

Zit nu 6 maanden in mijn 3de depressie. De eerste 2 waren in 2002 en 2007. Duurden allebei maar een maand of 3.
Was jaren stabiel op medicatie  Citalopram 30 mg en 7,5 mg Mirtazapine.
Depressie komt familiair voor ( zus , vader en ooms en hun kinderen)

Deze depressie kwam voor mij ook uit de lucht vallen en is veel heftiger. Heel somber en extreem vermoeid.
Kom er maar niet uit en lijk eigenlijk steeds meer weg te zakken.

GGZ stelde eerste instantie Cognitieve Gedrag Therapie voor en Emotie Regulatie Therapie.
Ik heb ook de diagnose autisme gehad in 2007. Weliswaar in lichte vorm.
De GGZ vind dat het komt door het autisme waardoor ik volgens hun moeite heb met het reguleren van emoties en daardoor in een depressie terecht ben geraakt.
Ik zelf heb dat idee niet en he het idee dat de medicatie misschien niet meer werkte.

Toch maar hun pad ingeslagen in de hoop dat het zou werken.
Nu 6 maanden verder en het gaat het minder en minder.
Na 3 hele diepe dips met zelfmoordgedachten ( die he ik nog nooit gehad) eindelijk begonnen met afbouwen medicatie citalopram..
In 3 weken van 30 naar nu 5 mg!!! Volgens mij te snel maar de GGZ denkt dat het kan.
Daardoor ook heel erge dips met huilen , ongelukkig gevoel en wanhoop.

Gisteren gesprek gehad met psychiater van GGZ. Zei blijft toch vasthouden dat door de emotieregulatiestoornis gevoed uit het autisme de depressie standhoud. Ook wil ze kijken of ik zonder medicatie kan?

Terwijl ik al 20 jaar medicatie nodig heb om stabiel te blijven.
Als dat niet werkt wil ze Mirtazapine gaan ophogen.
Daar was ik het niet mee eens , gebruik het alleen voor het slapen.
Mirtazapine is een sedatief middel ( je word er rustig en loom van) en dat heb ik juist niet nodig denk ik.

Mijn stemming is gewoon erg sober , ben prikkelbaar en heel moe dus denk dat ik juist een ander middel nodig heb.
Maar we komen er niet uit , zij vind dat haar mening de juiste is terwijl ik volgens mij de verkeerde kant op ga.

Huisarts weet ook niet wat hij met mij aan moet. Hij zegt dat hun de specialisten zijn.
Maar mijn leven staat stil. Nu een half jaar depressief en vermoeid en mijn wereldje word steeds kleiner.

Hebben jullie advies of tips, ik weet het niet meer en wil niet weer een keer diep wegzakken en er misschien wel een eind aan maken omdat het lijden zo enorm heftig is. (Terwijl ik dat normaal gesproken niet wil)

Dank voor jullie hulp , advies of meedeleven

Hoi,

Goed dat je je verhaal hier hebt gepost. Ik hoop dat je iets aan me hebt Wink
Rot om te horen dat je zo vastzit.
Ik denk dat het heel belangrijk is dat je een hulpverlener vindt met wie het klikt, bij wie jij je goed voelt, die goed begrijpt hoe je je voelt en ook doorziet welke overlevingsmeganismen je jezelf hebt aangeleerd.
Ik vind het heel fijn dat ik bij zo iemand terecht kan, ook al is het nog steeds een moeilijke weg die ik moet afleggen.
Het klinkt alsof jij totaal geen goed gevoel hebt bij jouw hulpverleners en dan kan je ook geen vertrouwensband opbouwen en beter worden.
Met medicatie heb ik geen ervaring, dus daar kan ik je niet zo goed bij helpen, maar er zijn hier veel andere mensen die dat wel gebruiken, dus goed advies vindt je hier zeker!
Als je ergens over wilt praten kan je mij of iemand anders altijd een privébericht sturen.

Heel veel sterkte x
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Sara_44 :   • Depressiestrijder
Antwoord

#3

beste depressiestrijder,

dat is best al lang een half jaar, zeker als het alleen maar achteruit lijkt te gaan. Vervelend dat jouw denkbeelden niet stroken met de hulverlener (psychiater) Zelf gebruik ik al heel lang medicatie, zonder functioneer ik niet. Ik vind het inderdaad ook een opvallende keuze die de psychiater maakt. Maar luistert ze wel naar je, of is het vechten tegen de bierkaai? In principe hebben ze er verstand van, heeft ze je uitgelegd waarom ze deze keuze maakt? Begrijp ik het goed dat je al voor een second opinion was geweest bij de huisarts, dat zou ik als advies geven, een second opinion. Je moet je wel goed voelen bij de keuze die jullie uiteindelijk maken toch? Ik wens je veel wijsheid.

groet,
Run
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Run :   • Depressiestrijder
Antwoord

#4

(25-09-2019, 13:53)Sara_44 schreef: Hoi,

Goed dat je je verhaal hier hebt gepost. Ik hoop dat je iets aan me hebt Wink
Rot om te horen dat je zo vastzit.
Ik denk dat het heel belangrijk is dat je een hulpverlener vindt met wie het klikt, bij wie jij je goed voelt, die goed begrijpt hoe je je voelt en ook doorziet welke overlevingsmeganismen je jezelf hebt aangeleerd.
Ik vind het heel fijn dat ik bij zo iemand terecht kan, ook al is het nog steeds een moeilijke weg die ik moet afleggen.
Het klinkt alsof jij totaal geen goed gevoel hebt bij jouw hulpverleners en dan kan je ook geen vertrouwensband opbouwen en beter worden.
Met medicatie heb ik geen ervaring, dus daar kan ik je niet zo goed bij helpen, maar er zijn hier veel andere mensen die dat wel gebruiken, dus goed advies vindt je hier zeker!
Als je ergens over wilt praten kan je mij of iemand anders altijd een privébericht sturen.

Heel veel sterkte x

(25-09-2019, 13:53)Sara_44 schreef: Hoi,

Goed dat je je verhaal hier hebt gepost. Ik hoop dat je iets aan me hebt Wink
Rot om te horen dat je zo vastzit.
Ik denk dat het heel belangrijk is dat je een hulpverlener vindt met wie het klikt, bij wie jij je goed voelt, die goed begrijpt hoe je je voelt en ook doorziet welke overlevingsmeganismen je jezelf hebt aangeleerd.
Ik vind het heel fijn dat ik bij zo iemand terecht kan, ook al is het nog steeds een moeilijke weg die ik moet afleggen.
Het klinkt alsof jij totaal geen goed gevoel hebt bij jouw hulpverleners en dan kan je ook geen vertrouwensband opbouwen en beter worden.
Met medicatie heb ik geen ervaring, dus daar kan ik je niet zo goed bij helpen, maar er zijn hier veel andere mensen die dat wel gebruiken, dus goed advies vindt je hier zeker!
Als je ergens over wilt praten kan je mij of iemand anders altijd een privébericht sturen.

Heel veel sterkte x

Hoi,

Ik heb al 15 jaar therapieën gehad van ggz en synaeda, heb zelf ook lichte vorm van autisme kan me niet voorstellen dat autisme een depressie in standhoud.
Maar 100% zeker weet ik dit niet.

Al die therapieën hebben me misschien wat kennis gegeven maar aangezien het me weinig opleverde behalve de volgende teleurstelling ben ik ermee gestopt.
Ik ga niet zeggen dat therapieën niks kunnen doen, alleen de mensen die ik persoonlijk ken en voor mezelf heeft het weinig opgeleverd.

Met sommige therapeuten kon ik het erg goed vinden wat wel een gevoel van vertrouwen gaf.
Heb met sterkte twijfels altijd alles gedaan wat ze vroegen, met weinig resultaat.

Ik heb meer een chronische depressie en zelfmoordgedachten kom helaas bij mij ook erg veel voor.
Het gebruik van antidepressiva heb ik vrij snel afgebouwd van 6 x 50 mg naar 1 x 50 mg zonder klachten... zit nu nog op een halve per dag.

Niet de indruk dat het medicijn veel voor me gedaan heeft slik het al 21 jaar...alleen als  ik ermee stop krijg ik mijn klachten na 3 maand x 10 terug.
Mirtazapine ben ik ook bekend mee, heb het destijds gebruikt toen ik erg veel paniek ervaarde...en voor eens werkte het echt wat kreeg.

Ik ben met mirtazapine gestopt toen het geen enkel effect meer gaf, gelukkig gaf het geen afkick verschijnselen.
Enige wat bij mij helpt tegen depressie is mijn negatieve gedachten en angsten negeren...al is dit vaak onmogelijk omdat ik het zo gewend ben de hele dag te malen tot ik op een gegeven moment  me nergens meer op kan concentreren.

Psychiaters weten bij lange na niet de effecten van medicatie of van afbouwen van medicatie bij elk persoon, ze konden het mij niet eens verklaren.
Ben op zich geen voorstander meer van medicatie, aangezien het me verre weg de meest nare gevoelens gaf die ik ooit ervaren heb.

Ik heb zo 1,2,3 geen oplossing voor je...ik weet hoe ondragelijk depressies kunnen zijn.
Enige wat ik je zou aanraden is oefenen met gedachten stop te zetten...depressie is niet iets wat onoverwinnelijk is...je geest is sterker.

Heel veel sterkte


[/url][url=https://www.depressie-forum.nl/search.php?action=finduser&uid=1657]
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Desireless :   • Depressiestrijder
Antwoord

#5

Allen , bedankt voor jullie berichtje , steun en begrip.

Tja het is allemaal wat. Er is een tijd verstreken met gebeurtenissen die vermoeiend en tenenkrommend waren.
Het begon met een ontregelde schildklier. Die was na jaren opeens weer instabiel.
Veel keer bloed geprikt en medicatieaanpassing gedaan tot hij eindelijk volgens de waarde binnen de grenzen was.
Toen gelijk daarmee de Depressie kwam weet ik het daar aan en een eventuele antidepressiva gewenning.
Maar de waarden zijn goed en toen na andere bloedtesten gedaan te hebben de Depressie bleef was een andere lichamelijke oorzaak volgens de huisarts uitgesloten.

De GGZ had in mijn optiek na 15 minuten al een oordeel klaar.
En zet vol in op het autisme. Dat echter voor mij geen issue is , heb er mee leren leven , hoort bij mij en heeft ook voordelen :-)
Het nauwkeurig zijn , loyaal en een opgeruimd huis b.v.
Maar de Depressie bleef en werd steeds meer een sociale rem.
In het begin werkte ik nog halve dagen maar nu is zelfs een uurtje niet te doen door die vermoeidheid.

Ook had ik het idee dat andere antidepressiva misschien meer zoden aan de dijk zouden zetten.
Mijn ervaring is toch dat na een aantal jaren , zeker bij de SSRI's toch de werking afneemt.
Heb fluvoxamine, fluoxetine en Nu citalopram al gehad.
Ook Anafranil en Efexor  geprobeerd maar daar kreeg ik te heftige bijwerkingen van.

Ik hoopte dat een medicatie wijziging zou werken maar dat wilde de GGZ niet.
Nu na een half jaar stelden ze de diagnose opeens bij naar een vitale depressie, maar dat had ik zelf al bedacht.
Toen toch besloten de Citalopram te stoppen en nu aan het afbouwen. Maar ook dat werkt niet mee omdat dat ook stemmingsschommelingen geeft boven die ik al heb.

Heb aangegeven desnoods een MAO remmer te willen gebruiken of elektroshocks om maar van dat zwarte monster af te komen.
Maar dat vinden de behandelaren niets. Eerst zonder kijken hoe het gaat en dan eventueel Mirtazapine. Een middel dat voor het slapen wel werkt maar je wordt er erg moe en suf van en dat lijkt mij met die enorme vermoeidheid die er al is juist een no go.

Wat jullie aangaven is het voor mij een gevecht tegen de bierkaai en krijg is bij de huisarts en GGZ geen gehoor.
En natuurlijk besef ik me dat ze geen wondermiddel hebben maar mijn gevoel zegt dat we de verkeerde kant opgaan en ik kan het niet stoppen.

En dan besef je eigenlijk hoe alleen je kunt zijn met een Depressie.
Antwoord

#6

(25-09-2019, 18:26)Depressiestrijder schreef: Allen , bedankt voor jullie berichtje , steun en begrip.

Tja het is allemaal wat. Er is een tijd verstreken met gebeurtenissen die vermoeiend en tenenkrommend waren.
Het begon met een ontregelde schildklier. Die was na jaren opeens weer instabiel.
Veel keer bloed geprikt en medicatieaanpassing gedaan tot hij eindelijk volgens de waarde binnen de grenzen was.
Toen gelijk daarmee de Depressie kwam weet ik het daar aan en een eventuele antidepressiva gewenning.
Maar de waarden zijn goed en toen na andere bloedtesten gedaan te hebben de Depressie bleef was een andere lichamelijke oorzaak volgens de huisarts uitgesloten.

De GGZ had in mijn optiek na 15 minuten al een oordeel klaar.
En zet vol in op het autisme. Dat echter voor mij geen issue is , heb er mee leren leven , hoort bij mij en heeft ook voordelen :-)
Het nauwkeurig zijn , loyaal en een opgeruimd huis b.v.
Maar de Depressie bleef en werd steeds meer een sociale rem.
In het begin werkte ik nog halve dagen maar nu is zelfs een uurtje niet te doen door die vermoeidheid.

Ook had ik het idee dat andere antidepressiva misschien meer zoden aan de dijk zouden zetten.
Mijn ervaring is toch dat na een aantal jaren , zeker bij de SSRI's toch de werking afneemt.
Heb fluvoxamine, fluoxetine en Nu citalopram al gehad.
Ook Anafranil en Efexor  geprobeerd maar daar kreeg ik te heftige bijwerkingen van.

Ik hoopte dat een medicatie wijziging zou werken maar dat wilde de GGZ niet.
Nu na een half jaar stelden ze de diagnose opeens bij naar een vitale depressie, maar dat had ik zelf al bedacht.
Toen toch besloten de Citalopram te stoppen en nu aan het afbouwen. Maar ook dat werkt niet mee omdat dat ook stemmingsschommelingen geeft boven die ik al heb.

Heb aangegeven desnoods een MAO remmer te willen gebruiken of elektroshocks om maar van dat zwarte monster af te komen.
Maar dat vinden de behandelaren niets. Eerst zonder kijken hoe het gaat en dan eventueel Mirtazapine. Een middel dat voor het slapen wel werkt maar je wordt er erg moe en suf van en dat lijkt mij met die enorme vermoeidheid die er al is juist een no go.

Wat jullie aangaven is het voor mij een gevecht tegen de bierkaai en krijg is bij de huisarts en GGZ geen gehoor.
En natuurlijk besef ik me dat ze geen wondermiddel hebben maar mijn gevoel zegt dat we de verkeerde kant opgaan en ik kan het niet stoppen.

En dan besef je eigenlijk hoe alleen je kunt zijn met een Depressie.

Is wisselen van instantie ook geen optie dan?
Antwoord

#7

Hallo Depressiestrijder,

Hartelijk welkom op dit forum.

Misschien een wat onverwachte vraag, maar hoe ziet jouw leven er uit als je geen problemen hebt met depressie?

Groet, Bert
Antwoord

#8

(25-09-2019, 20:37)Bert schreef: Hallo Depressiestrijder,

Hartelijk welkom op dit forum.

Misschien een wat onverwachte vraag, maar hoe ziet jouw leven er uit als je geen problemen hebt met depressie?

Groet, Bert

Hoi Bert

Ja zeker een onverwachte vraag , maar natuurlijk zal ik het vertellen.

Ik werk 40 uur als heftruckchauffeur/magazijnmeester. Buiten mijn werk zorg ik voor mijn 3 kinderen, luister graag muziek en YouTube ik vaak.
Darten doe ik ook graag thuis en in competitieverband en bezoek ik de sportwedstrijden van mijn kinderen.
Volgens mij een redelijk doorsnee leven voor een vind ik zelf een doorsnee vent;-)

Groetjes
Antwoord

#9

Hallo,

Wat een worsteling met de GGZ zorg. Buitengewoon spijtig dat een en ander op deze manier verloopt. Een mens die depressief is heeft vaak helemaal niet de energie en kracht om zich hiertegen te verweren. Mogelijk kun je iemand meenemen naar de gesprekken bij de GGZ instelling die samen met jou het woord doet of je aanvult.

In Limburg kunnen mensen in het academisch ziekenhuis Maastricht (MUMC) terecht voor een second opinion als ze bij een GGZ instelling vastlopen (daar heeft iedereen recht op en je zorgverzekeraar kan je hierover informeren).

In het ziekenhuis Maastricht wordt veel gebruik gemaakt van ekectroshocks. Niet ieder ziekenhuis is hier fan van. Verschillen tussen ziekenhuizen en GGZ instellingen kunnen groot zijn.

Hou je taai!

Groetjes,
Tara
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Tara :   • Depressiestrijder
Antwoord

#10

(25-09-2019, 22:18)Tara schreef: Hallo,

Wat een worsteling met de GGZ zorg. Buitengewoon spijtig dat een en ander op deze manier verloopt. Een mens die depressief is heeft vaak helemaal niet de energie en kracht om zich hiertegen te verweren. Mogelijk kun je iemand meenemen naar de gesprekken bij de GGZ instelling die samen met jou het woord doet of je aanvult.

In Limburg kunnen mensen in het academisch ziekenhuis Maastricht (MUMC) terecht voor een second opinion als ze bij een GGZ instelling vastlopen (daar heeft iedereen recht op en je zorgverzekeraar kan je hierover informeren).

In het ziekenhuis Maastricht wordt veel gebruik gemaakt van ekectroshocks. Niet ieder ziekenhuis is hier fan van. Verschillen tussen ziekenhuizen en GGZ instellingen kunnen groot zijn.

Hou je taai!

Groetjes,
Tara

Hey Tara , dat is misschien een goed idee. Zou aan huisarts toch kunnen vragen of het ziekenhuis in Hoofddorp ook een mogelijkheid is voor een second opinion. Dank je wel voor de tip


Groetjes Arjan
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nog meer schrijven Started by Joy
53 Replies - 1,355 Views
7 uren geleden
Laatste bericht: cyranno
  Het wordt niet beter Started by Mango-ijs
5 Replies - 518 Views
20-11-2023, 10:14
Laatste bericht: Jarno
  Ik weet het niet meer Started by Gewoon_Ik
6 Replies - 308 Views
10-11-2023, 23:55
Laatste bericht: Mabel
30-08-2023, 19:13
Laatste bericht: Sander45
  Het stopt niet Started by Kannietmeer
5 Replies - 524 Views
15-06-2023, 19:39
Laatste bericht: Mabel
  Weet me geen raad meer Started by Kenzo
6 Replies - 627 Views
13-04-2023, 11:43
Laatste bericht: Kenzo
  kan het niet meer Started by cyranno
14 Replies - 1,372 Views
20-03-2023, 18:32
Laatste bericht: Joy
18-03-2023, 19:29
Laatste bericht: Mabel
15-11-2022, 14:25
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Niet kunnen huilen Started by Nick
9 Replies - 1,715 Views
21-08-2022, 17:48
Laatste bericht: Jupiter



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)