Mijn diagnose luidt bipolair2.  De depressies liggen dus meer op de loer dan de hypomanie.
Van 1994 tot 1998 eigenlijk permanent depressief geweest.
Aan die periode kwam  een einde toen ik  -na oeverloos geëxperimenteer met medicijnen  aan het begin van 1998 een klassieke MAO remmer voorgeschreven kreeg (Nardil). 
Daarna  ging het negen jaar probleemloos. (tot 2007). 

Ineens kwamen de depressieve klachten terug om voor mij helemaal onbekende  reden.
De lengte van de opnames varieerde van vier weken  tot anderhalf jaar. 

Anderhalf jaar. de laatste opname van begin 2012 tot medio 2013. 
Ik knapte de laatste keer snel op nadat er ECT therapie toegepast werd.

Alle zes jaren daarna verliepen vlekkeloos. Geen enkele last meer van depressiviteit. Ik dacht:  Gelukkig Ik zal er nooit meer last van hebben. 
Tot een maand of drie geleden. Ik werd weer depressief maar dat kon aanvankelijk opgelost worden met meer medicijnen: 
Nardil en Seroquel. Tot voor een week geleden.  De laatste week was afschuwelijk. Ik voel me letterlijk wegzakken zonder  dat ik nog ergens een houvast zie / vind


 Wie herkent hier iets van, dit grillige beloop?

Mijn diagnose luidt bipolair2.  De depressies liggen dus meer op de loer dan de hypomanie.
Van 1994 tot 1998 eigenlijk permanent depressief geweest.
Aan die periode kwam  een einde toen ik  -na oeverloos geëxperimenteer met medicijnen  aan het begin van 1998 een klassieke MAO remmer voorgeschreven kreeg (Nardil). 
Daarna  ging het negen jaar probleemloos. (tot 2007). 

Ineens kwamen de depressieve klachten terug om voor mij helemaal onbekende  reden.
De lengte van de opnames varieerde van vier weken  tot anderhalf jaar. 

Anderhalf jaar. de laatste opname van begin 2012 tot medio 2013. 
Ik knapte de laatste keer snel op nadat er ECT therapie toegepast werd.

Alle zes jaren daarna verliepen vlekkeloos. Geen enkele last meer van depressiviteit. Ik dacht:  Gelukkig Ik zal er nooit meer last van hebben. 
Tot een maand of drie geleden. Ik werd weer depressief maar dat kon aanvankelijk opgelost worden met meer medicijnen: 
Nardil en Seroquel. Tot voor een week geleden.  De laatste week was afschuwelijk. Ik voel me letterlijk wegzakken zonder  dat ik nog ergens een houvast zie / vind


 Wie herkent hier iets van, dit grillige beloop?

---

Dag Johan P 
Dat is niet nix wat je daar vertelt. Wat een geschiedenis met telkens lange perioden dat het om verschillende redenen goed ging. Dat  is dan het verloop kennelijk, dat je zo in elkaar zit en er telkens ook weer bovenop komt. Nu  zit je moeilijk he. Mijn geschiedenis lijkt qua verloop wel op de jouwe. Mogelijk ook bi 2
Lang goed gaan met anti depressiva en ook zonder. Terugkerend depri. 
De medicatie lijkt na 3 maanden niet genoeg he bij jou. Het kan zijn dat je er zo aan gewend raakte dat ze niet genoeg meer werkt bij jou, dat gebeurt wel eens. Dan moet er toch een ander middel geprobeerd. Je hebt al zoveel uitgeprobeerd he. Ik kan me voorstellen dat je na drie maanden resultaat wilt voelen. Zeker als je zo wegzakt als nu. Een vriendin leerde me om een denkbeeldig hekje achter me te zetten tegen het wegglijden en verdraaid, het helpt ook’s nog. Verder lijkt t me een technisch probleem waarvoor en psychiater  de nagewezen gesprekspartner is. Ervaring van anderen is soms steunend he, maar Is heel persoonlijk verschillenl. Heel naar dat je niveau zo k voelt. Maar er is tot nu altijd 
een lange oplossing gekomen. Dat is je patroon kennelijk, ook nu weer dus dan mag er ook hoop zijn. Heb het goed!

---

Dag Johan P 
Dat is niet nix wat je daar vertelt. Wat een geschiedenis met telkens lange perioden dat het om verschillende redenen goed ging. Dat  is dan het verloop kennelijk, dat je zo in elkaar zit en er telkens ook weer bovenop komt. Nu  zit je moeilijk he. Mijn geschiedenis lijkt qua verloop wel op de jouwe. Mogelijk ook bi 2
Lang goed gaan met anti depressiva en ook zonder. Terugkerend depri. 
De medicatie lijkt na 3 maanden niet genoeg he bij jou. Het kan zijn dat je er zo aan gewend raakte dat ze niet genoeg meer werkt bij jou, dat gebeurt wel eens. Dan moet er toch een ander middel geprobeerd. Je hebt al zoveel uitgeprobeerd he. Ik kan me voorstellen dat je na drie maanden resultaat wilt voelen. Zeker als je zo wegzakt als nu. Een vriendin leerde me om een denkbeeldig hekje achter me te zetten tegen het wegglijden en verdraaid, het helpt ook’s nog. Verder lijkt t me een technisch probleem waarvoor en psychiater  de nagewezen gesprekspartner is. Ervaring van anderen is soms steunend he, maar Is heel persoonlijk verschillenl. Heel naar dat je niveau zo k voelt. Maar er is tot nu altijd 
een lange oplossing gekomen. Dat is je patroon kennelijk, ook nu weer dus dan mag er ook hoop zijn. Heb het goed!

---

Ja het valt niet mee op deze manier. Ik had er geen rekening mee gehouden dat depressie(s) ooit nog terug zouden komen na de succesvolle ECT
(Electro-Convulsie therapie) van zes geleden
Vooral omdat er geen enkele aantoonbare aanleiding te vinden is.
Ik zie overal tegenop.
Alles kost veel moeite, boodschappen doen bijvoorbeeld, de telefoon opnemen zelfs.
Dat zal dan wel een herkenbaar verschijnsel zijn.
De neiging is je overal van af te sluiten terwijn ik weet hoe slecht dat is
Toch moet ik proberen een opname te voorkomen  Die zijn er al te vaak geweest..... 
Elke vorm van therapie die daar geboden wordt heeft niks opgeleverd, behalve een ingreep
met andere medicijnen of inderdaad ECT

Ja voorkomen is beter, Johan, tuurlijk. Er zijn zo veel medicijnen he, valt nogal wat uit te proberen. Je schrikt je rot natuurlijk als je na zo veel jaar weer depri raakt, snap ik. Het zal misschien je eigen beweging op en neer zijn he die er nu eenmaal in zit. Soms wordt bipolariteit als niet herkend  Is ect nog een optie als dat effectief was? Of wil je dat niet meer? Trouwens voor bipolair zijn toch normaal gesproken meestal andere medicijnen in beeld? Niet direct antidepressiva? 
Is dat pad al bewandeld? Je hoort sommige mensen daar weer heel positief over he.
Het meeste last bij bipolair heb je zeker bij type 2 van de depressie he. Logisch dat daaarop gefocust wordt. Ikzelf heb dat ook. Als die depressie maar weg is....hoewel bij mij meer zich uit in tegen de dag opzien en moeite met beslissingen niet zo heel erg in stemming
Hoewel mijn stemming mag ook wel een onsje meer zijn van mij.....zit er net onder he. Jij zit er flink onder lijkt het. Naar man, ik hoop voor je dat er nog wat te schuiven valt met medicatie.

Dipjes

Ja voorkomen is beter, Johan, tuurlijk. Er zijn zo veel medicijnen he, valt nogal wat uit te proberen. Je schrikt je rot natuurlijk als je na zo veel jaar weer depri raakt, snap ik. Het zal misschien je eigen beweging op en neer zijn he die er nu eenmaal in zit. Soms wordt bipolariteit als niet herkend  Is ect nog een optie als dat effectief was? Of wil je dat niet meer? Trouwens voor bipolair zijn toch normaal gesproken meestal andere medicijnen in beeld? Niet direct antidepressiva? 
Is dat pad al bewandeld? Je hoort sommige mensen daar weer heel positief over he.
Het meeste last bij bipolair heb je zeker bij type 2 van de depressie he. Logisch dat daaarop gefocust wordt. Ikzelf heb dat ook. Als die depressie maar weg is....hoewel bij mij meer zich uit in tegen de dag opzien en moeite met beslissingen niet zo heel erg in stemming
Hoewel mijn stemming mag ook wel een onsje meer zijn van mij.....zit er net onder he. Jij zit er flink onder lijkt het. Naar man, ik hoop voor je dat er nog wat te schuiven valt met medicatie.

Dipjes

---

Hallo Dipjes.

"Ja voorkomen is beter" 
Er viel erg weinig te voorkomen, Dipjes
Ik heb meerdere depressieve episodes gehad. Meestal kwamen ze out of the blue
En als de oorzaak al aan te geven was (bijvoorbeeld het het overschrijden  van een aantal tijdzones) dan was het kwaad allang geschied.
Ik tast nu volledig in het duister naar de oorzaak. Dat geeft me een machteloos gevoel.
Eén van mijn prioriteiten is opname zien te voorkomen. Daarover zijn  met de GGZ afspraken gemaakt.

Wow Johanhp.... Heftig verhaal...en ik herken erg veel....bij mij zijn die wisselingen veel korter op elkaar....en eigenlijk nooit stabiel geweest...maar dat grillige herken ik wel!... En je hebt ook eigenlijk alle mogelijke behandelingen al gehad!....en ik snap heel goed dat je opname wilt voorkomen... Sterkte!

Hallo Johan,

Mijn eerste depressie was toen ik 25 jaar was en had voor mij een duidelijke aanleiding: werk waar ik mij niet thuis in voelde. Dit duurde dik 6 maanden waarna ik mij beter begin te voelen.

Na de geboorte van mijn dochter toen ik 29 jaar was kwamen de klachten terug. Wederom een duidelijke oorzaak: oververmoeid en wennen aan de nieuwe situatie. Deze keer was ik 6 tot 9 maanden onderweg.

In oktober 2017 zonder enige aanleiding opnieuw depressief. Pff en dit duurt nog steeds. Meerdere AD’s gebruikt en nu op het punt voor Nardil of een TCA. 

Ik herken dus het grillig beloop, hoewel mijn langste periode van stabiel zijn ongeveer 5 jaar heeft geduurd. Ik herken ook de machteloosheid als je geen oorzaak kunt aangeven. Dat voelt heel beangstigend: alsof het je altijd maar kan overvallen.

Groetjes,
Marjolein

Mijn diagnose luidt bipolair2.  De depressies liggen dus meer op de loer dan de hypomanie.
Van 1994 tot 1998 eigenlijk permanent depressief geweest.
Aan die periode kwam  een einde toen ik  -na oeverloos geëxperimenteer met medicijnen  aan het begin van 1998 een klassieke MAO remmer voorgeschreven kreeg (Nardil). 
Daarna  ging het negen jaar probleemloos. (tot 2007). 

Ineens kwamen de depressieve klachten terug om voor mij helemaal onbekende  reden.
De lengte van de opnames varieerde van vier weken  tot anderhalf jaar. 

Anderhalf jaar. de laatste opname van begin 2012 tot medio 2013. 
Ik knapte de laatste keer snel op nadat er ECT therapie toegepast werd.

Alle zes jaren daarna verliepen vlekkeloos. Geen enkele last meer van depressiviteit. Ik dacht:  Gelukkig Ik zal er nooit meer last van hebben. 
Tot een maand of drie geleden. Ik werd weer depressief maar dat kon aanvankelijk opgelost worden met meer medicijnen: 
Nardil en Seroquel. Tot voor een week geleden.  De laatste week was afschuwelijk. Ik voel me letterlijk wegzakken zonder  dat ik nog ergens een houvast zie / vind


 Wie herkent hier iets van, dit grillige beloop?

Hoi Johan,
Het verloop bij jou is wel heel onregelmatig met grote tussenpauzes. Ik heb zelf dysthymie waarbij bijvoorbeeld 4 weken oké zijn en dan 6 weken slecht. Toch heb ik ooit ook wel een periode van 1,5 jaar gehad dat ik er geen last van had. Ik heb geen idee of ik toen iets anders leefde waardoor ik depressie vrij bleef.

Je verhaal heeft zijn plus en minpunten. Jammer dat de depressie na lange tijd weer verschijnt maar aan de andere kant heb je periodes van 9 jaar geen depressie meer gehad. Die tijden kun je koesteren. Ik snap dat je dat nu in je depressieve periode niet zo ziet maar het is wel zo.

Ik weet niet of je al die tijd medicijnen hebt geslikt maar ik las wel een vergelijkbaar verhaal van iemand die lang dezelfde antidepressiva slikte. Dat medicijn werkte al die tijd perfect tot opeens de depressie terug kwam. Net alsof het lichaam opeens immuun was geworden voor dat middel.

Succes met je strijd. Je bent al een paar keer als overwinnaar uit de strijd gekomen en zelfs voor langere tijd dus ik zou zeggen: johan-depressie 3-0.