Lieve mensen,

Er is iets waar ik heel erg mee zit en waarvan ik het gevoel heb dat ik er met niemand over kan praten.
Sinds 2,5 jaar heb ik een lieve vriend. Maar zo lang voel ik me ook al minstens depressief. In het begin voelde ik me uiteraard seksueel tot hem aangetrokken. Dit werd echter steeds minder. Het is niet alleen dat ik geen zin meer had in seks. Ik begon het ook iets heel vervelends te vinden. Ik kreeg een naar gevoel als hij me aanraakte. Ik deed erg m'n best om toch seks te hebben, maar voelde me dan erg naar. Het werd steeds maar erger en erger en uiteindelijk stopten we met seks hebben. M'n vriend had veel begrip; wilde het niet doen als ik me er niet prettig bij voelde. Hij dacht dat het wel beter zou gaan als ik therapie zou hebben, maar het werd niet beter. Inmiddels hebben we 9 maanden geen seks gehad. Ik schaam me er erg voor. Vriendinnen praten steeds maar over seks alsof het iets heel belangrijks is en vragen ook naar mijn seksleven. Ik ben bang voor hun oordeel en doe dus alsof alles normaal is. Mijn vriend en ik raakten steeds verder van elkaar verwijderd. Ik denk dat het makkelijk is om uit elkaar te groeien zonder intimiteit. We begonnen steeds minder te praten en ook zoenen en knuffelen stopte bijna helemaal. Nu zijn we alleen nog geïrriteerd op elkaar en gaat het echt heel slecht tussen ons. Ik heb ergens het gevoel dat dit alles mijn schuld is. Ik ben degene die geen seks meer wilde hebben, iets wat zo normaal is voor iedereen. Waarom kan ik niet gewoon normaal doen? Ik pieker hier zoveel over en het voelt zo ongelofelijk rot. Iedere keer loopt dat rot getal van het aantal maanden geen seks weer op. Ik wil er nu eigenlijk gewoon vrij van zijn, weg van deze stress, en hem ook weer vrij laten zijn. Ik voel me zo eenzaam. Hoop dat iemand wil reageren...

Bedankt!

Liefs,
Sara

Lieve mensen,

Er is iets waar ik heel erg mee zit en waarvan ik het gevoel heb dat ik er met niemand over kan praten.
Sinds 2,5 jaar heb ik een lieve vriend. Maar zo lang voel ik me ook al minstens depressief. In het begin voelde ik me uiteraard seksueel tot hem aangetrokken. Dit werd echter steeds minder. Het is niet alleen dat ik geen zin meer had in seks. Ik begon het ook iets heel vervelends te vinden. Ik kreeg een naar gevoel als hij me aanraakte. Ik deed erg m'n best om toch seks te hebben, maar voelde me dan erg naar. Het werd steeds maar erger en erger en uiteindelijk stopten we met seks hebben. M'n vriend had veel begrip; wilde het niet doen als ik me er niet prettig bij voelde. Hij dacht dat het wel beter zou gaan als ik therapie zou hebben, maar het werd niet beter. Inmiddels hebben we 9 maanden geen seks gehad. Ik schaam me er erg voor. Vriendinnen praten steeds maar over seks alsof het iets heel belangrijks is en vragen ook naar mijn seksleven. Ik ben bang voor hun oordeel en doe dus alsof alles normaal is. Mijn vriend en ik raakten steeds verder van elkaar verwijderd. Ik denk dat het makkelijk is om uit elkaar te groeien zonder intimiteit. We begonnen steeds minder te praten en ook zoenen en knuffelen stopte bijna helemaal. Nu zijn we alleen nog geïrriteerd op elkaar en gaat het echt heel slecht tussen ons. Ik heb ergens het gevoel dat dit alles mijn schuld is. Ik ben degene die geen seks meer wilde hebben, iets wat zo normaal is voor iedereen. Waarom kan ik niet gewoon normaal doen? Ik pieker hier zoveel over en het voelt zo ongelofelijk rot. Iedere keer loopt dat rot getal van het aantal maanden geen seks weer op. Ik wil er nu eigenlijk gewoon vrij van zijn, weg van deze stress, en hem ook weer vrij laten zijn. Ik voel me zo eenzaam. Hoop dat iemand wil reageren...

Bedankt!

Liefs,
Sara

Dag Lieve Sara

Ja dat is een bekend probleem waar heel veel mensen mee worstelen maar heel weinig over praten.
Sex en depressie verdragen elkaar slecht.
Je bent depressief geworden toen je deze partner kreeg.  Misschien was je al bezig depri te worden voor jullie ontmoeting. 
Maar het kan ook zijn dat jullie verhouding een van de factoren is die de depressie veroorzaken ondanks dat hij een lieve man is 
Je schrijft niets over medicijnen. Mocht je antidepressiva slikken: een bijwerking van antidepressiva kan ook zijn dat je geen zin hebt.
Hoe dan ook, je kan terecht bij je huisarts.
Die kan je ook verwijzen naar een sexuoloog
om uit te zoeken hoe dit in elkaar zit.
Voor je depressie kun je ook naar een psycholoog en de sex daar ter sprake brengen.
Je schaamte is begrijpelijk maar het komt veel vaker voor dan je denkt.
Ik(man) worstel hier ook al heel lang mee maar heb met mijn vrouw wel manieren gevonden om toch plezier te hebben samen.
Bij jou is de afkeer sterk dus ook beginnen met aanraken geen optie. Een behandelaar zal jullie daarom bijvoorbeeld voorstellen om af te spreken een bepaalde tijd geen sex te hebben.
Dat haalt de druk weg en maakt ruimte voor andere vormen van intimiteit zoals massage etc. Dit kan opbouwen zonder prestatiedruk.
Ook eventuele onderliggende strijd elementen in de relatie kunnen duidelijk worden en samen veranderd worden in iets dat werkt voor beiden

Succes en laat nog s wat horen hoe het gaat op dit forum

---

Lieve mensen,

Er is iets waar ik heel erg mee zit en waarvan ik het gevoel heb dat ik er met niemand over kan praten.
Sinds 2,5 jaar heb ik een lieve vriend. Maar zo lang voel ik me ook al minstens depressief. In het begin voelde ik me uiteraard seksueel tot hem aangetrokken. Dit werd echter steeds minder. Het is niet alleen dat ik geen zin meer had in seks. Ik begon het ook iets heel vervelends te vinden. Ik kreeg een naar gevoel als hij me aanraakte. Ik deed erg m'n best om toch seks te hebben, maar voelde me dan erg naar. Het werd steeds maar erger en erger en uiteindelijk stopten we met seks hebben. M'n vriend had veel begrip; wilde het niet doen als ik me er niet prettig bij voelde. Hij dacht dat het wel beter zou gaan als ik therapie zou hebben, maar het werd niet beter. Inmiddels hebben we 9 maanden geen seks gehad. Ik schaam me er erg voor. Vriendinnen praten steeds maar over seks alsof het iets heel belangrijks is en vragen ook naar mijn seksleven. Ik ben bang voor hun oordeel en doe dus alsof alles normaal is. Mijn vriend en ik raakten steeds verder van elkaar verwijderd. Ik denk dat het makkelijk is om uit elkaar te groeien zonder intimiteit. We begonnen steeds minder te praten en ook zoenen en knuffelen stopte bijna helemaal. Nu zijn we alleen nog geïrriteerd op elkaar en gaat het echt heel slecht tussen ons. Ik heb ergens het gevoel dat dit alles mijn schuld is. Ik ben degene die geen seks meer wilde hebben, iets wat zo normaal is voor iedereen. Waarom kan ik niet gewoon normaal doen? Ik pieker hier zoveel over en het voelt zo ongelofelijk rot. Iedere keer loopt dat rot getal van het aantal maanden geen seks weer op. Ik wil er nu eigenlijk gewoon vrij van zijn, weg van deze stress, en hem ook weer vrij laten zijn. Ik voel me zo eenzaam. Hoop dat iemand wil reageren...

Bedankt!

Liefs,
Sara

Dag Lieve Sara

Ja dat is een bekend probleem waar heel veel mensen mee worstelen maar heel weinig over praten.
Sex en depressie verdragen elkaar slecht.
Je bent depressief geworden toen je deze partner kreeg.  Misschien was je al bezig depri te worden voor jullie ontmoeting. 
Maar het kan ook zijn dat jullie verhouding een van de factoren is die de depressie veroorzaken ondanks dat hij een lieve man is 
Je schrijft niets over medicijnen. Mocht je antidepressiva slikken: een bijwerking van antidepressiva kan ook zijn dat je geen zin hebt.
Hoe dan ook, je kan terecht bij je huisarts.
Die kan je ook verwijzen naar een sexuoloog
om uit te zoeken hoe dit in elkaar zit.
Voor je depressie kun je ook naar een psycholoog en de sex daar ter sprake brengen.
Je schaamte is begrijpelijk maar het komt veel vaker voor dan je denkt.
Ik(man) worstel hier ook al heel lang mee maar heb met mijn vrouw wel manieren gevonden om toch plezier te hebben samen.
Bij jou is de afkeer sterk dus ook beginnen met aanraken geen optie. Een behandelaar zal jullie daarom bijvoorbeeld voorstellen om af te spreken een bepaalde tijd geen sex te hebben.
Dat haalt de druk weg en maakt ruimte voor andere vormen van intimiteit zoals massage etc. Dit kan opbouwen zonder prestatiedruk.
Ook eventuele onderliggende strijd elementen in de relatie kunnen duidelijk worden en samen veranderd worden in iets dat werkt voor beiden

Succes en laat nog s wat horen hoe het gaat op dit forum

Register or login to view the content

Dag Lieve Sara

Ja dat is een bekend probleem waar heel veel mensen mee worstelen maar heel weinig over praten.
Sex en depressie verdragen elkaar slecht.
Je bent depressief geworden toen je deze partner kreeg.  Misschien was je al bezig depri te worden voor jullie ontmoeting. 
Maar het kan ook zijn dat jullie verhouding een van de factoren is die de depressie veroorzaken ondanks dat hij een lieve man is 
Je schrijft niets over medicijnen. Mocht je antidepressiva slikken: een bijwerking van antidepressiva kan ook zijn dat je geen zin hebt.
Hoe dan ook, je kan terecht bij je huisarts.
Die kan je ook verwijzen naar een sexuoloog
om uit te zoeken hoe dit in elkaar zit.
Voor je depressie kun je ook naar een psycholoog en de sex daar ter sprake brengen.
Je schaamte is begrijpelijk maar het komt veel vaker voor dan je denkt.
Ik(man) worstel hier ook al heel lang mee maar heb met mijn vrouw wel manieren gevonden om toch plezier te hebben samen.
Bij jou is de afkeer sterk dus ook beginnen met aanraken geen optie. Een behandelaar zal jullie daarom bijvoorbeeld voorstellen om af te spreken een bepaalde tijd geen sex te hebben.
Dat haalt de druk weg en maakt ruimte voor andere vormen van intimiteit zoals massage etc. Dit kan opbouwen zonder prestatiedruk.
Ook eventuele onderliggende strijd elementen in de relatie kunnen duidelijk worden en samen veranderd worden in iets dat werkt voor beiden

Succes en laat nog s wat horen hoe het gaat op dit forum

---

Dag Lieve Sara

Ja dat is een bekend probleem waar heel veel mensen mee worstelen maar heel weinig over praten.
Sex en depressie verdragen elkaar slecht.
Je bent depressief geworden toen je deze partner kreeg.  Misschien was je al bezig depri te worden voor jullie ontmoeting. 
Maar het kan ook zijn dat jullie verhouding een van de factoren is die de depressie veroorzaken ondanks dat hij een lieve man is 
Je schrijft niets over medicijnen. Mocht je antidepressiva slikken: een bijwerking van antidepressiva kan ook zijn dat je geen zin hebt.
Hoe dan ook, je kan terecht bij je huisarts.
Die kan je ook verwijzen naar een sexuoloog
om uit te zoeken hoe dit in elkaar zit.
Voor je depressie kun je ook naar een psycholoog en de sex daar ter sprake brengen.
Je schaamte is begrijpelijk maar het komt veel vaker voor dan je denkt.
Ik(man) worstel hier ook al heel lang mee maar heb met mijn vrouw wel manieren gevonden om toch plezier te hebben samen.
Bij jou is de afkeer sterk dus ook beginnen met aanraken geen optie. Een behandelaar zal jullie daarom bijvoorbeeld voorstellen om af te spreken een bepaalde tijd geen sex te hebben.
Dat haalt de druk weg en maakt ruimte voor andere vormen van intimiteit zoals massage etc. Dit kan opbouwen zonder prestatiedruk.
Ook eventuele onderliggende strijd elementen in de relatie kunnen duidelijk worden en samen veranderd worden in iets dat werkt voor beiden

Succes en laat nog s wat horen hoe het gaat op dit forum

Hoi Dipjes,

Bedankt voor je uitgebreide reactie.
Ik gebruik geen medicatie, ben wel in behandeling. 
Lees inderdaad vaker dat mensen er moeite mee hebben, maar heb altijd het gevoel dat het bij mij anders is, omdat ik er dus zoveel afkeer van heb gekregen.
Vind het lastig om er met m'n psycholoog over te praten. Ik weet zelf niet goed waar het aan ligt en ik vind het heel ongemakkelijk. 
Ik wil m'n vriend nu wel een keertje meenemen naar therapie denk ik, dat had m'n psycholoog voorgesteld. Wordt wel heel moeilijk...

X Sara

Hoi Dipjes,

Bedankt voor je uitgebreide reactie.
Ik gebruik geen medicatie, ben wel in behandeling. 
Lees inderdaad vaker dat mensen er moeite mee hebben, maar heb altijd het gevoel dat het bij mij anders is, omdat ik er dus zoveel afkeer van heb gekregen.
Vind het lastig om er met m'n psycholoog over te praten. Ik weet zelf niet goed waar het aan ligt en ik vind het heel ongemakkelijk. 
Ik wil m'n vriend nu wel een keertje meenemen naar therapie denk ik, dat had m'n psycholoog voorgesteld. Wordt wel heel moeilijk...

X Sara

Goedenavond Sara,

Ja gek dat he tzo uit de lucht is komen vallen voor je, en dat je ook zo een weerzin hebt erover te praten. Nou wie weet is het met zijn drieen toch net nog iets makkelijker. 
En dan, nu thuis is het ook ongemakkelijk toch, dus zo bezien heb je niet zoveel te verliezen en alleen maar mogelijk iets te winnen met zo een gesprek. Als ik het moeilijk vindt neem ik gewoon een boodschappenbriefje mee, dat helpt mij

Lieve mensen,

Er is iets waar ik heel erg mee zit en waarvan ik het gevoel heb dat ik er met niemand over kan praten.
Sinds 2,5 jaar heb ik een lieve vriend. Maar zo lang voel ik me ook al minstens depressief. In het begin voelde ik me uiteraard seksueel tot hem aangetrokken. Dit werd echter steeds minder. Het is niet alleen dat ik geen zin meer had in seks. Ik begon het ook iets heel vervelends te vinden. Ik kreeg een naar gevoel als hij me aanraakte. Ik deed erg m'n best om toch seks te hebben, maar voelde me dan erg naar. Het werd steeds maar erger en erger en uiteindelijk stopten we met seks hebben. M'n vriend had veel begrip; wilde het niet doen als ik me er niet prettig bij voelde. Hij dacht dat het wel beter zou gaan als ik therapie zou hebben, maar het werd niet beter. Inmiddels hebben we 9 maanden geen seks gehad. Ik schaam me er erg voor. Vriendinnen praten steeds maar over seks alsof het iets heel belangrijks is en vragen ook naar mijn seksleven. Ik ben bang voor hun oordeel en doe dus alsof alles normaal is. Mijn vriend en ik raakten steeds verder van elkaar verwijderd. Ik denk dat het makkelijk is om uit elkaar te groeien zonder intimiteit. We begonnen steeds minder te praten en ook zoenen en knuffelen stopte bijna helemaal. Nu zijn we alleen nog geïrriteerd op elkaar en gaat het echt heel slecht tussen ons. Ik heb ergens het gevoel dat dit alles mijn schuld is. Ik ben degene die geen seks meer wilde hebben, iets wat zo normaal is voor iedereen. Waarom kan ik niet gewoon normaal doen? Ik pieker hier zoveel over en het voelt zo ongelofelijk rot. Iedere keer loopt dat rot getal van het aantal maanden geen seks weer op. Ik wil er nu eigenlijk gewoon vrij van zijn, weg van deze stress, en hem ook weer vrij laten zijn. Ik voel me zo eenzaam. Hoop dat iemand wil reageren...

Bedankt!

Liefs,
Sara

Hallo Sara,

Wat rot voor je dat je zo met dit probleem worstelt. Ook niet echt een onderwerp waar je makkelijk met iemand anders over praat.

Uit onderzoek blijkt dat er best veel stellen zijn die geen sex meer hebben. Voor sommigen is dit echter geen enkel probleem. Deze stellen hebben een goede relatie en houden zielsveel van elkaar.

Niet voor iedereen is sex belangrijk. Jammer als zoiets jullie uit elkaar drijft of kopzorgen met zich meebrengt. Probeer los te laten de ideeën over hoe een relatie zou moeten zijn.

Veel liefs,
Tara