Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Ik ben nieuw hier en dit is mijn verhaal


#1

Beste forumleden,
Ik ben Thijs. Student, 28 jaar, en ik ben voornemens om bij jullie te biecht te gaan. Ik ben nieuw hier en weet nog niet zo goed hoe dit werkt. De stap om mij tot dit forum te wenden is de eerste stap richting beterschap. Ik wil mijn verhaal graag delen. Misschien heeft iemand er wat aan. Reacties zijn natuurlijk welkom – tips, kritiek en eigen ervaringen – openbaar of via een DM. Ook wil ik graag andermans ervaringen horen en proberen zinnige ideeën aan te dragen. Hier volgt een verhaal waarin ik zo goed als mogelijk probeer uit te leggen wat mij dwars zit.
________________________________________________________________________________
Proloog
Ik heb hier lang tegenop gekeken. De nood is hoog, dus ik moet dit nu doen. Het idee dat mijn problemen niet verdwijnen door ze te verstoppen is tot mij doorgedrongen. Mijn problemen verslechteren door de schone schijn te veinzen en sijpelen geleidelijk door tot diep in mijn psyche. Ik ben bang dat op den duur de essentiële componenten van mijn mentale mechaniek worden aangetast. Vooral de laatste zes maanden merk ik dat er dingen in mij veranderen die zich manifesteren in mijn gedrag. Deze openbaring dient als een aanloop om dit een halt toe te roepen en verdere escalatie te voorkomen. Ik leg hierbij de nadruk niet zozeer op de problematiek zelf, maar vooral op de onderliggende belevingswereld. Deze wordt hier op een misschien wat deterministische wijze benaderd, maar in eerste aanleg voelt dit het meest vertrouwd.

De verzoening
Ik ben depressief! Ik zit al twee jaar in een proces waarin mijn psychisch lijden gestaag toeneemt. Dit belemmert mij in de dagelijkse gang van zaken en wekt het gevoel dat ik iedereen teleurstel. De kwaliteit van leven wordt er beduidend minder door. Ik ben minder sociaal, ik eet onregelmatig, ik kan me niet concentreren op mijn studie, ik raak snel geïrriteerd, drink veel, slaap slecht, geniet minder en voel me onzeker. Steeds vaker besef ik dat ik mezelf niet meer ben.

Dit onbehagelijke gevoel heb ik tot voor kort nooit uitgesproken. Nu ben ik nooit iemand geweest die zijn eigen beslommeringen van de daken schreeuwt. Veel liever kijk ik naar wat mijn medemens beroert. Daarover ga ik graag in gesprek en probeer dan inzichten aan te dragen. Hier ben ik goed in. Mijn eigen pijn heb ik slechts zelden noemenswaardig gevonden. Die pijn heb ik altijd getracht te compartimentaliseren. Selectief ontkoppel ik bepaalde indrukken van mijn reflectieve bewustzijn. Helaas lijkt de tijd te zijn aangebroken dat er een schuld moet worden geïnd. Ik kan niet ongeschonden mijn belevingswereld onthouden van de ambivalentie die de wereld mij aanreikt.

Zolang ik me kan herinneren denk ik veel na over de wereld. Van kleinigheden in mijn directe omgeving tot processen op geopolitieke schaal. Over de patronen die ik waarneem en hoe ik daaruit lering kan trekken. Als kind liggend in bed luisterende ik naar wie de trap op en af liep. Er moest een verband zijn tussen het karakter van de traploper en de cadans waarmee de treden werden beklommen. Eenmaal ouder probeerde ik de Arabische Lente te verklaren aan de hand van stijgende graanprijzen in de jaren daarvoor. En ook vandaag nog kan ik doortastend zijn in het proberen te vatten van de wereld. Zo heb mezelf recent een programmeertaal aangeleerd om daarmee software te schrijven die sociale clusters definieert op Facebook. Om gezond te blijven heb ik steeds mijn best gedaan om gedachtestromen te kanaliseren. Ik kan grote zorgen hebben, maar ik heb mezelf veelal kunnen behoeden voor een escalatie van negatieve gedachten. Tot nu.

Mijn omgeving ziet denk ik niet aan mij hoezeer ik geplaagd word door deze continue gedachtestroom. Voor hen was ik altijd de goedlachse komiek. Misschien moeilijk te pijlen. Ik kan best een botte klootzak zijn geweest. Weet dat dat vrijwel altijd weloverwogen was! Ik test graag het systeem. Regelmatig werd mij gevraag of ik ADHD had. Dit laat wel zien dat een deel van de chaos in mij zich manifesteert in mijn gedrag. Logisch natuurlijk. Ik vind het vaak moeilijk om congruent te blijven in mijn cognitie. Een mens is denk ik op een zekere manier verankerd in de ruimtetijd. Ik heb soms het gevoel dat het ritme van mijn cognitie verstoord is en mij doet wijken van de locatie en tijd. Dit is ook een van de factoren die een rol spelen in mijn spraakproblemen. Ik stotter in veel situaties. Deze temporale asymmetrie lijkt een probleem waar ik nu aan moet gaan werken.

De zinloosheid
Ik heb de wereld altijd een bijzonder boeiende plek gevonden. Elke dag weer kijk ik mijn ogen uit. Waar kijk ik naar? Waarom bestaat dit alles? Waarom besta ik? Na 28 jaar op deze aarde weet ik echter nog steeds niet goed of ik toeschouwer of deelnemer wil zijn. Ik noem dit een existentieel dualisme. Dit kan mijn aandacht grijpen - zo nu en dan komt het bovendrijven. Dwalend kan ik me dan verliezen in de absurde aard van het bestaan. Dan klamp ik mij vast aan de zekerheden die slechts de thermodynamica mij nog bieden kan. Zij is het laatste en eerste station van mijn filosofie.

Die constatering is opvallend besef ik me nu. De thermodynamica heb ik lief zoals ik vroeger in de kerk heb geleerd om God lief te hebben - de God van mijn vader en moeder. Deze leer verklaart en heerst. De eerbied die ik hiervoor koester biedt mij op donkere dagen een twijfelachtig comfort. De tweede wet zegt immers dat alle processen nijgen naar wanorde. De drijvende kracht achter alles is de toenemende complexiteit van de verspreiding van energie in al haar vormen. Klamp ik mij hieraan vast omdat het mij van zingeving voorziet, of juist om de insignificantie van de complexiteit te kunnen accepteren.

Wat voor een zin heeft het om deel te nemen aan deze wereld. Om me te schikken naar alle sociale constructen waaraan ik deelneem. Waarom vecht ik nog voor en geloof ik nog in de idealen die mij heilig zijn? Ik kan er ook mee stoppen. Het leven is maar een korte periode tussen twee oneindige eeuwigheden in. Ik kan proberen er iets van te maken. Ik kan proberen er niets van te maken. Ik heb toch nooit gevraagd om te bestaan? Ik vind het verdomd moeilijk om te bestaan, want de wereld is complex. Elke poging die ik onderneem om een fractie van die complexiteit te duiden onthult alleen maar meer complexiteit.

Maar ironisch genoeg motiveren de implicaties van deze leer mij toch ook. Ik raak snel gebiologeerd door domeinen die juist een grote complexiteit omvatten. Om niet achter te raken op de heersende kennis maak ik de Wikipedia’s van deze wereld, de grote digitale naslagwerken, tot mijn derde cortex. De kennis die ik bezit vormt de kern van mijn identiteit. Beklemmend blijft dan wel de gedachte dat ik tegen een grote beperking aanloop. Ik kan niet alles weten. Mijn hersenen beschikken over onvoldoende capaciteit. Bij elke iteratie in mijn strijd wordt dat alsmaar duidelijker. Het lijkt er op dat ik de onwetendheid die inherent is aan het bestaan niet kan accepteren. Komt deze intolerantie voort uit een betrachting van een hoger doel of is ze meer intrinsiek gedreven in het kader van de menselijke drift?

De strijd
De voorbije twee jaar ben ik pijnlijk geconfronteerd met het gegeven dat ik de controle aan het verliezen ben. In mijn hoedanigheid ben ik niet meer in staat om me vrij te bewegen. De complexiteit kan ik niet meer beheersen. Ik ben teleurgesteld in mezelf. Murw geslagen en gefrustreerd door een gevoel van machteloosheid. Er woedt een storm in mijn hoofd en dit is mijn functioneren in toenemende mate aan het belemmeren. Ik wil de strijd aangaan met deze geduchte tegenstander.

De schaamte die gepaard gaat met het onderkennen van dit psychisch ongemak valt mij zwaar. Immers, waar denk ik het gore lef vandaan te halen om te breken. Ik behoor tot de meest welvarende vijf procent van deze wereld. Hoe moet die overige 95 procent zich dan voelen? Als zij ook allemaal het bijltje erbij neergooien, dan kunnen we als beschaving wel inpakken. Ik verloochen mijn eigen overtuiging. De overtuiging dat onze beschaving een enorme potentie heeft.

In mijn gedrag en overtuigingen lijk ik te worden geleid door een hunkering naar zingeving en kennis. Dit patroon voelt zo vertrouwd dat ik er identiteit aan ontleen. Om dieper in te gaan op de ontwikkeling van mijn identiteit wil ik dit patroon in de context van mijn ontwikkeling plaatsen. De volgende herinneringen kunnen van belang zijn om die hunkering te kunnen verklaren.

Als jong kind bekeek ik bij oma op de bank vaak videobanden. Mijn oma noemde tv kijken trouwens “kastje kijken”, maar dat terzijde. Het was een dag in de herfstvakantie in het jaar dat mijn zusje werd geboren. Mijn vader er moeder waren misschien druk met de opvoeding van hun nieuwgeborene. Op een regenachtige dag bekeek ik de videoband van Winny the Pooh. In die film verscheen een monster in het bos die de status quo kwam verstoren. De bosbewoners en ikzelf waren doodsbang voor het grote grijze kolos. Een deel van de film heb ik tot me moeten nemen van achter een kussen. Gelukkig wist Meneer Uil, het orakel onder de bosbewoners, met een korte verklaring alle angst en onzekerheid bij ons weg te nemen. Uil verklaarde dat het een robot was. Ondanks mijn jeugdige belevingswereld deed de Meneer Uil mij beseffen dat de robot vreedzame intenties moest hebben. Want ergens wist ik dat de robot gecreëerd was door mensenhanden en dat de robot daarom wel vreedzame intenties moest hebben. De duiding van Meneer Uil was voor mij exemplarisch voor zijn type karakter. Met ontzag heb ik mij op dat moment als doel gesteld om net zoals hij te worden. Ik committeerde me om met de ratio alle angst en onzekerheid op de wereld weg te nemen.

Wat betekent dat vraag ik me af. Voelde ik me toen ik 6 jaar oud was al oncomfortabel met de complexiteit die voor mij in het verschiet lag? Nu denk ik dat ik op dat moment bewust raakte van het feit dat onwetendheid ontegenzeggelijk zou resulteren in angst. Angst, complexiteit en onwetendheid vormen de basis voor veel van het kwaad op de wereld is. Mijn enige wapen tegen dat kwaad moest dus kennis zijn. Dit is natuurlijk maar een interpretatie en ik ben me ervan bewust dat dit heel goed een projectie kan zijn van de kennis die ik nu bezit op deze vroege herinnering.

Toch staat deze worsteling niet op zichzelf. Ik kon ‘s avonds in mijn stapelbedje in paniek raken bij het conceptualiseren van de oneindige aard van ons heelal – een artefact van die complexiteit waar ik altijd zo mee kan worstelen. Ik stelde me altijd een fysieke barrière achterin het hemelgewelf voor waarachter niets zou kunnen bestaan. Van de inexistentie die zich achter de barrière zou moeten bevinden kon ik me onmogelijk een voorstelling maken. De meest plausibele benadering van die exotische toestand was een voorstelling van een oneindige massa zoals het graniet wat ik ooit in een keukenblad had gezien. Maar deze deductie was natuurlijk een zoethoudertje. Dit vraagstuk leidde uiteindelijk tot een beangstigend besef van het grote niets. Voor het niets was ik doodsbang. Van het niets was geen voorstelling te maken en bovendien resulteerde de conceptualisering van het niets in een hypothetisch bestaan waarin mijn vader en moeder niet zouden bestaan. Mijn vader en moeder die ik om hun veerkracht zo enorm kan waarderen. Het niets zou niet niets zijn, omdat er geen waarnemer is die het niets kan bevestigen. Nee, het niets, de staat van voor het heelal en na het helaal, de staat van achter het einde van de hemelgewelf jaagde mij zo jong de stuipen op het lijf. En nog steeds kan ik me in een dergelijke existentieel vraagstuk verliezen.
 
Een soortgelijk beklemmend gevoel bekroop mij toen ik in aanraking kwam met een vluchtelingenopvang in mijn dorp. Mijn ouders, noch mijn juffrouw konden mij van een bevredigend antwoord voorzien aangaande die situatie. Ik was 7 jaar en begreep net het fenomeen dat ik nu ontheemden zou noemen. Het concept van oorlog was toen denk ik nog te hoog gegrepen. Daar kom ik me geen voorstelling van maken. Dat onvermogen was heel beklemmend. Verklaart deze kleine greep in mijn herinneringen de hunkering naar zingeving en kennis? Misschien. Ik kan natuurlijk niet weten wat normaal is om als kind te denken.

Het kan zijn dat het onvermogen om het gedrag van mijn broer te verklaren heeft bijgedragen aan mijn strijd. De relatie met mijn broer en de impact die hij heeft gehad op mijn ontwikkeling vind ik een interessante casestudy . Mijn broer werd geplaagd door ernstige gedragsproblemen. Dit resulteerde regelmatig in heftige confrontaties tussen hem en mij. Ook richtte hij zijn agressie naar de andere leden van het gezin. Dat zat me vooral heel erg dwars. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik mijn moeder, broertje en zusje moest beschermen. Dat deed ik dan ook met alle macht. Ik vormde een pilaar in het gezin waar het moraal sterk op leunde. Dit heeft geresulteerd in onbegrip jegens de discrepantie tussen het lot dat mij trof en een rechtvaardige wereld die God had gemaakt. Een aantasting van mijn goddelijk mensbeeld zoals dat werd mij geleerd – thuis, op school en in de kerk.

De eenzaamheid
Ik ken in mijn omgeving weinig mensen die net als ik gebiologeerd kunnen zijn door geopolitieke constructies. Van maatschappelijke problemen. Problemen die ons voortbestaan in gevaar brengen. Zij die zich naar het hart laten grijpen door cascades van verdoemenis. Mensen die patronen proberen te ontdekken en in die zoektocht een puinhoop aantreffen. Met pijn terugkijken naar het verleden en zij die bang zijn voor de toekomst. Mensen die zo doodsbang kunnen zijn voor het bestaan.

Ook in de waardering voor alles wat mooi is voel ik me soms alleen. Lang kunnen kijken naar een boom. Een verkeersknooppunt. De proza, de vrachtwagenchauffeur, de ironie, het onverwachte, de herfst, de Nederlandsche luchten, de mooie lelijkheid, de warme koudte, het rechtvaardige onrecht, een rommelige bouwplaats, een wurgcontract, koud avondeten, was die niet wil drogen, langzame websites, afgunst voor kunst, primitieve volkeren, Japan in de jaren 70, lelijke lay-outs, non-intuïtieve systemen, dingen die hun doel voorbij streven, dingen die niet doen wat ze moeten doen, lange zinnen, rebellie, naïviteit, domheid, zondaars, goede laarzen, een nieuwe saus, kortstondige relaties, de renaissance, geweldloze conflicten, dialoog, maatschappelijke onrust, semantische discussies, overheidsprojecten, staatsmannen uit de 20e eeuw. Een kleine greep uit esthetische aspecten die in mijn belevingswereld de revu passeren.

Wie ben ik en wat wil ik nou van mijn medemens? Ik lijk te zeggen dat ik wil dat ieder mens mij in mijn waardering van zaken moeten volgen. Dat ik het curriculum van het onderwijs zou moeten bepalen. Nee, ik ben me ervan bewust dat ik dat niet kan en wil vragen. Natuurlijk niet! Ik zeg hiermee dat ik mee eenzaam voel. Ik voel me soms zo enorm eenzaam. Terwijl in feite ben ik helemaal niet eenzaam. Nee natuurlijk ben ik niet eenzaam. Ik heb genoeg vrienden. Misschien soms wel teveel. Ik beland regelmatig in een loyaliteitscrisis en heb het gevoel dat ik vriendschappen verwaarloos. Dat levert stress op maar ik zie het als een luxe. Objectief gezien ben ik dus helemaal niet eenzaam. Maar toch voel ik me als zodanig.

Ik schaam me voor het feit dat ik me eenzaam voel. Ik pretendeer dat er in mijn achterban een gebrek is aan intellect. Maar dan wel volgens mijn definitie van intellect. Lieden die mijn zorgen delen en die waarderen wat ik waardeer. Maar al te goed besef ik me dat ik dat niet kan maken. Het getuigt van arrogantie en egocentrisme. Het maakt me een slecht mens.
_________________________________________________________________________________________
Antwoord

#2

Hoi hoi, 
Ten eerste welkom hier!

Je bent geen slecht mens omdat je jezelf intelligenter acht dan de rest. Je bent het echter gewoon niet. Intelligentie is wat meer dan enkel cognitie. 
 Wat er gebeurt is is  dat jij je de rol van toeschouwer hebt aangemeten , en vervolgens verzuipt in je eigen geanalyseer.  
Leven is toch echter vooral iets wat je doet , in relatie tot ander ,  meedoet zal ik maar zeggen. 
Binnen je beschouwingen mis ik het een en ander,  of ik heb er overheen gelezen.
Bijv.  Wat denk je er aan te gaan doen, heb je hulp nodig ? Wat kunnen we voor je betekenen?

Sterkte, Mabel
Antwoord

#3

Welkom! Ik heb je verhaal gelezen. Heb je hierover met naasten en/of je huisarts gepraat? Of anderszins om hulp gevraagd? Op welke punten zou je input willen krijgen van ons?
Antwoord

#4

Beste forumleden,

In de eerste plaats wil ik jullie bedanken voor het lezen van mijn relaas. Voor mij zijn dit de eerste kleine stapjes. Stapjes richting een toestand waarin ik me hopelijk beter voel. Hoewel ik behoedzaam probeer te zijn jegens een situatie waarin ik me blind staar op dat ideaal. Mogelijk komt een deel van mijn problemen juist voort uit het verlangen om weer mezelf te worden. Maar gelukkig heb ik binnenkort een afspraak bij een psycholoog. Weet iemand trouwens hoe dat gaat? Ik ben bang voor de psycholoog.

De constatering dat ik mezelf intelligenter acht dan anderen sluit niet aan op wat ik heb willen vertellen. Ik probeer een eenzaamheid te schetsen die voortkomt uit het gebrek aan intellectuele raakvlakken met mijn naasten. Van een mogelijk ijdelzuchtige inborst die dit binnen mijn metacognitief narratief kan impliceren neem ik afstand door deze moreel te verwerpen. Het is mij immers duidelijk dat niet de som van intellectuele capaciteiten het probleem is, maar juist het ambivalente karakter van mijn intellect. 

Dat ik verzuip in mijn geanalyseer is inderdaad de juiste conclusie. Maar ik weet niet hoe ik de negatieve implicaties hiervan kan elimineren. Ik kan me namelijk maar moeilijk een versie van mezelf voorstellen die niet analyseert. Hoe ervaren anderen dit? Want is dat niet het grootste probleem van de depressieve toestand? De overdaad aan onaangename perspectieven die op je afkomt ten gevolge van het overdenken van alles. In dat kader denk ik weleens dat er iets fundamenteels mis is met me. Alles willen verklaren is leuk, maar dit maakt dat ik tegen de beperkingen van het bestaan aanloop. Geen keuzes kunnen maken omdat alle keuzes interessant lijken, en daarnaast het besef dat verkeerde keuzes zeer onaangename gevolgen kunnen hebben moeten dragen. Dan wens ik dat ik gewoon een quantumdeeltje was. Een klein pakketje energie die in alle toestanden die de randvoorwaarden van het leven biedt kan bestaan. En later pas de definitieve keuze maken. Is dat wat ik voel een angst voor het onbekende? Is het een ziekelijke vorm van nieuwsgierigheid? Of stel ik gewoon onredelijk hoge eisen aan de wereld?

Hoe ervaren jullie de depressie? En dan vraag ik om de onderliggende belevingswereld. De somberheid is voor mij tamelijk abstract. Welke ontwikkelingen in het leven hebben bijgedragen aan de toestand waarin je je nu verkeert? Is therapie een goede remedie of biedt de farmaceut soelaas? 

MVG,
Thijs
Antwoord

#5

Hallo Thijs, 

Wellicht heb ik me te bout uitgedrukt tegenover jou in mijn eerste reactie,  waarvoor mn excuses! . 
Je uitleg  vanuit n alomvattende helikoptervieuw met uitgebreide analyse is voor mij niet heel toegankelijk.  Je taalgebruik creert afstand voir mij..
T spreekt niet zo tot mn verbeelding zeg maar.  Ik vis tussen de woorden naar wat er eigenlijk aan de hand is.
Maar je hebt ook helemaal gelijk als je zegt dat  depressie juist samengaat met eindeloos geanalyseer , gepieker, rumineren. 
Maar probeer het eens wat kleiner en persoonlijker te houden/maken . (Als je wilt) Zoom in , in plaats van uit. 
Dat reageert ook iets makkelijker , voor mij tenminste. 

Knap dat je naar n psycholoog gaat , ondanks je angst.  Wees maar niet bang , wees gewoon jezelf , deze persoon zal je helpen door de kennismaking door veel vragen te stellen.. Over je probleem, je  gezondheid , mate van welbevinden.   Let er ook op wat je voelt bij deze persoon, is er een klik ,  je overweegt tenslotte met deze persoon  een heel persoonlijke samenwerking aan te gaan..  Tenzij de intake door een andere persoon word gedaan dan degene die gaat behandelen. Dan gaat het vooral er om jou als persoon met n hulpvraag/klacht in kaart te brengen. 

Dat eerst . Een  behandelaanbod volgt later. 
Therapie,  medicijnen, of tesamen . Je eigen voorkeuren spelen een grote rol. Er is ook niets mis mee om op internet eens te kijken wat jou aanspreekt.  Of met anderen hierover van gedachten te wissellen  
Voor steun en vragen, van welke aard dan ook,  kun je altijd hier terecht . Maak gerust gebruik van dit forum . 

Sterkte voor nu! 
Liefs, Mabel
Antwoord

#6

Hoi Thijs, is de eerste afspraak inmiddels geweest met de psycholoog? Ik hoop het en ook dat het perspectief gaat bieden. Klik met psycholoog is wel belangrijk, hoe opener je bent, hoe beter iemand je kan helpen. 

Hou je van taal? Je gebruikt veel minder gebruikelijke woorden die het lezen wat ingewikkelder maken, misschien zijn de woorden wel preciezer, maar minder toegankelijk waardoor wellicht meer reacties uitblijven mocht je daaraan behoefte hebben :-) (ik hou erg van taal en mooie woorden, dus ik zoek regelmatig in mijn hoofd naar het "gewone woord" haha.)

Voor meer "uit het piekeren komen" heeft mij een mindfulness training erg geholpen. Het is echt een paar weken oefenen voordat het makkelijker wordt. Het helpt je ook om beter te voelen hoe het met je lichaam is (aangespannen spieren geven bijvoorbeeld een gevoel van stress) en je aandacht op andere dingen te richten dan gedachten.

Ik gebruik nu vooral en regelmatig een ademhalingsoefening waarbij ik telkens toewerk naar rustig inademen en langzamer uit. Bijvoorbeeld 4 seconden in en 6 seconden uit. Kan een poging waard zijn om dat een tijdje 3x per dag 5-10 minuten te doen. Gedachte erachter is dat door rustig in te ademen en langzamer uit te ademen het lichaam het signaal krijgt dat je veilig bent.

Waar depressieve gevoelens vandaan komen, tja, het gebruikelijke verhaal van genetische aanleg (zoals karaktertrekken, hoe neurotransmitters in je hersens zich gedragen) en opgedane ervaringen daarna... Hoe dan ook is een depressie hebben vreselijk, Hoe eerder je erbij bent met goede hulp, hoe groter de kans is dat een herstel blijvend is.
Antwoord

#7

Hoi Thijs,

Eerlijk gezegd heb ik niet je hele boek gelezen alleen stukjes ervan. Ik raakte in je verhaal een beetje verstrikt in je woorden en analysaties.
Je hebt wel interressante vragen en de honger om de wereld te willen begrijpen en analyseren herken ik. Ik heb er simpel soms vrede mee dat de wereld  te complex is om totaal te doorgronden. Dat het zo dualistisch is. Dat als ik alle studies gedaan heb, alle boeken gelezen heb ik nog niet alles zal weten. Dat wil niet zeggen dat de honger blijft, dat ik weer nieuwe boeken wil lezen of toch ga nadenken over de belevingswereld van b.v. een mier (en of die de wereld ook als complex kunnen ervaren?)   

Een vraag die bij mij opkomt is of dit continuüm aan geannaliseer een manier is om je gevoel uit te schakelen. En zo ja, misschien kun je dan onderzoeken waarom dit is (heb je nóg iets extra's wat je lekker kan analyseren, ook dan weer wikipediën welke neuronen in je lichaam worden ingeschakeld bij welk gevoel of daar boeken over zoeken)   maar een oefening is dan misschien om dat gevoel er gewoon te laten zijn. Zonder oordeel, gewoon aandacht en voelen.

Je bericht is van een aantal maanden terug, ik ben benieuwd of je inmiddels een gesprek/ behandeling hebt bij de psycholoog en hoe je dit ervaart/ hebt ervaren.

Liefs Joy
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nieuw hier Started by Tazz
7 Replies - 174 Views
18-03-2024, 18:13
Laatste bericht: Bert
  Nieuw Started by Cel
3 Replies - 80 Views
13-03-2024, 16:29
Laatste bericht: Monica1970
  NIEUW Started by NONA69
4 Replies - 159 Views
06-03-2024, 11:45
Laatste bericht: Mabel
29-01-2024, 22:39
Laatste bericht: AfterForever
  Nieuw Started by Lina123
2 Replies - 274 Views
02-10-2023, 22:51
Laatste bericht: don't know
30-07-2023, 12:57
Laatste bericht: Floyd
  Nieuw hier Started by Yvon
7 Replies - 646 Views
22-07-2023, 18:41
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Nieuw hier. Started by Rustige
2 Replies - 346 Views
12-06-2023, 01:53
Laatste bericht: Mabel
  Nieuw Started by MT07
0 Replies - 270 Views
28-05-2023, 19:57
Laatste bericht: MT07
  Nieuw ! Started by sholeno
2 Replies - 454 Views
14-05-2023, 13:44
Laatste bericht: peterzelf



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)