Ik had dit gisterochtend dat ik tijdens vertellen over mijn vriend die nu paar weken depressief is. Eerste instantie vertelde ik rustig en duidelijk,toen een andere collega mij riep om even te helpen met een bewoner. Schoot ineens zo vol dat ik mij weer schaamde omdat dit niet de eerste keer was.  Paar maanden geleden had ik een paniekaanval tijdens werk met uitvoeren van medisch handelen en ik zat niet goed in vel. Toen maakte mijn collega's zich zorgen weer om mij bij ons is het eigenlijk nooit rustig geweest en wil dit niet altijd delen op werk.

Ik weet niet met hoeveel collega's je samenwerkt natuurlijk, maar kun je er niet één of twee in vertrouwen nemen? Het lijkt mij wel prettig als iemand het weet en een keertje iets van je kan overnemen of een schouder aan kan bieden. Dat geeft misschien ook een beetje rust. De rest hoeft het dan niet te weten. Het is hartstikke zwaar en je moet ook aan jezelf denken.

Ik weet niet met hoeveel collega's je samenwerkt natuurlijk, maar kun je er niet één of twee in vertrouwen nemen? Het lijkt mij wel prettig als iemand het weet en een keertje iets van je kan overnemen of een schouder aan kan bieden. Dat geeft misschien ook een beetje rust. De rest hoeft het dan niet te weten. Het is hartstikke zwaar en je moet ook aan jezelf denken.

In totaal 12 collega's in een woongroep en nee was niet van plan om ieder collega op de hoogte te houden.  Het liefst helemaal niet ben al een collega in mijn gevoel voor ruis (probleempjes) en wil zeker niet zielig gevonden te worden.