Ik zal mijn verhaal kort toelichten. In augustus 2018 ben ik opgenomen geweest t/m februari dit jaar. In de eerste periode heb ik setraline gekregen. Maar daar werd ik erg misselijk van. Na anderhalve maand hadden ze besloten daarmee te stoppen. Sinds 4 maanden slik ik nu clomipramine 275mg. Maar ik heb het idee dat deze medicatie niks doet bij me. Ik blijf erg somber en heb erg veel huilbuien. Het enige waar ik rustig van wordt is de lorazepam 2,5 Mg. Ik weet dat je dag geen eeuwigheid kan blijven slikken,maar het kan het enige want helpt voor mij. Hebben jullie nog adviezen wat ik nu Het beste kan gaan kan gaan doen?

Hoi Lac,

Pff lastig.
Zelf ben ik ook al geruime tijd op zoek naar iets dat mij gaat (en blijft) helpen. 
Ik heb in het verleden citalopram gebruikt. Dit deed wel iets, maar onvoldoende. Daarna venlafaxine (hetzelfde verhaal)en toen brintellix en Seroquel. Een aantal weken geleden heb ik de brintellix moeten verhogen en ik merk een beetje effect. Hopelijk blijft dit zo.
Het is echt een lastige zoektocht. Als de brintellix toch onvoldoende werkt, overweegt de psychiater een MAO-remmer. 

Hopelijk ga je snel iets krijgen wat wel werkt voor je.

Liefs,
Marjolein.

Ik zal mijn verhaal kort toelichten. In augustus 2018 ben ik opgenomen geweest t/m februari dit jaar. In de eerste periode heb ik setraline gekregen. Maar daar werd ik erg misselijk van. Na anderhalve maand hadden ze besloten daarmee te stoppen. Sinds 4 maanden slik ik nu clomipramine 275mg. Maar ik heb het idee dat deze medicatie niks doet bij me. Ik blijf erg somber en heb erg veel huilbuien. Het enige waar ik rustig van wordt is de lorazepam 2,5 Mg. Ik weet dat je dag geen eeuwigheid kan blijven slikken,maar het kan het enige want helpt voor mij. Hebben jullie nog adviezen wat ik nu Het beste kan gaan kan gaan doen?

Heb je dit al met je behandelaar besproken? Wat geeft hij/zij voor advies?

Als je het al 4 maanden slikt en het helpt niet, zou ik zelf wat anders proberen. Hielp het eerst wel?(aangezien je het al 4 maanden slikt)
Heb je al eerder antidepressiva gehad die wel werkte?

Hoi lac85,

Sertraline werkte bij mij meteen, maar na 5 maanden had ik een terugval en deed het niks meer voor me ook niet opgehoogde dosis. Dat was in 2016.

Afgelopen februari begonnen met Venlafaxine, hielp na 3 weken, het licht ging aan halleluja!
Ik sloeg wat door, te veel energie, 's nachts wakker worden dingen willen doen, dat kan niet lang goed gaan natuurlijk dat is vragen om een terugval.

Toevallig kreeg ik medio maart een second opinion (bij ProPersona in Nijmegen). Daar kwam uit dat ik bipolair light heb en Venlafaxine is dan contrageindiceerd. Dat werkt nl. als een soort slow adrenaline drip en kan triggerend/versterkend werken bij een hypomane fase.

De Nijmeegse psychiater stelde voor er een slaapmiddeltje bij te geven (hup meer pillen), maar was te overreden dat ik zou stoppen met de V. Ik heb al eerder goede periodes gehad zonder AD, nl. begin vorig jaar en medio vorig jaar steeds 2 a 3 maanden.

Nu drie weken gestopt en nog steeds voel ik me prima halleluja praise the lord ik hoop dat het zo blijft.

Mijn idee bij de pillen is dat het kan helpen "zetje geven" in de goede richting - ontspannen, minder extreme emoties waardoor je ook ruimte krijgt - wist je dat depressie een soort emotionele uitputting is, omdat het 's nachts niet lukt de overdag opgebouwde spanning kwijt te raken? Dat je 's nachts soms zelfs doorracet emotioneel en daarom zo moe wakker wordt?

Maar ook, dat het niet genoeg is alleen pillen, dat je ook iets aan de onderliggende problemen moet doen. Anders werken ze niet of "wint" de depressie het na verloop van tijd. Mijn idee is, dat de depressie je iets te zeggen heeft, en dat de kunst is daarnaar te leren luisteren, de informatie te ontvangen en verwerken. Mijn idee is dus ook (optimistische gedachte, hier wil zeker niet iedereen aan) dat depressie voor iedereen een tijdelijke staat is en genezen kan.

Wat Jorin zegt, inderdaad ben ik ook benieuwd naar, wat zegt je behandelaar (en wie is dat). Meer info over je klachten, diagnose en behandeltraject kan ook helpen, zowel voor jou om te vertellen, als voor ons lezers om mee te denken.

Intussen: wat mij januari vorig jaar enorm goeddeed: een abo op de sportschool en elke weekdag erheen. Ik moest toch de kinderen naar school brengen, ik nam mijn sportspullen mee en ging gelijk door. Routine. De les begon niet meteen, maar dan ging ik even op zo'n cardio apparaat of gewichten e.d. tot het begon. Daarna lekker naar de sauna. En verder niks hoeven van mezelf. Behalve de kinderen ophalen eten koken e.d., de dagelijkse dingen. Maar niet de wereld redden, betaald werk zoeken e.d. het soort dingen dat ik eigenlijk van mezelf moest.

Als ik een dag niet ging, nam ik mezelf niet kwalijk. Soms had ik de spullen niet mee, ging ik even naar huis eeeeeven Netflixen...? Onvermijdelijk kwam het moment dat ik echt weg moest om op tijd te zijn. Soms ging ik dan snel wel, soms niet. Allebei goed. Depressie is uitputting, soms lukte het gewoon niet dat van mezelf te vragen. Accepteren.

Ik ging naar de groepslessen (die ik leuk vond - yoga, pilates, body balance. Kan voor jou iets anders zijn. Belangrijk dat je het wel echt zelf leuk vindt, tenminste in principe, soms). Het fijne van groepslessen was, dat ik dan even niet zelf hoefde te bedenken wat ik nou weer moest doen. Dat was ook iets waar ik heel moe en onzeker van werd - huismoeder zijn is zo onderschat wat dat betreft. Je hoeft niks, mag heel veel zelf indelen... maar hoe dan? Te veel keuzes (OK en perfectionisme of course, zoals de wereld redden door het huishouden duurzaam te doen, helpt ook, ecorexia noemen ze dat hoorde ik later, had ik).

Zo sportte ik toch 3 a 4 dagen per week. Ook las ik in januari een boek, van Robert Doty "into the magic shop" vertaald als "magisch hart, magisch brein," ik had het in de bieb uit de kast getrokken. The secret meets Oliver Twist, maar dan actionable. Een autobio verhaal van een neurochirurg die geboren voor een dubbeltje, moeder depressief, vader alcoholist, door een toevalsontmoeting met een hippie oma in het begin van een saaie lege zomervakantie op zijn 11e, een soort 6 weekse cursus "meditatie met hart" ondergaat. Zijn stoutste dromen komen daarna uit. Ik ging het boek toepassen en voila: binnen een week hoefde ik mezelf niet meer naar de "gym" te schoppen, maar ging ik er met genoegen heen, omdat ik mijn lichaam het gunde deze zelfzorg te doen. Van de ene op de andere dag liep ik die rotzaal met kuttoestellen heel anders in; hoofd omhoog, I own this place, dit is er (ook) voor mij, ik mag hier zijn, ik mag ER zijn, ik ben er, wat fijn, ik ga er alles uithalen.

Dit was ongetwijfeld ook de endorfinen kicking in van het regelmatige sporten.

Na vier weken kreeg ik zoveel zin om andere dingen te gaan ondernemen dat ik nog maar 2x per week naar de gym hoefde van mezelf.

Dit was zonnige periode van Vera 2019 part I: eind januari - eind maart.

Terugval was een (voor mij) iconisch vakantie moment. Not going into details; er was eigenlijk niets aan de hand maar iets triggerde een gedachtegang in mijn hoofd die het licht pats uitdeed. O ja... gedachtenkracht.

Kut, balen, weinig sporten na een tijdje wel weer maar nu "omdat het moest," zomervakantie, kinderen thuis, man aan het werk kon ik ook niet sporten. En nee, 's avonds kon ik niet - daar begreep mijn man niets van, maar zoals ik zeg, depressie is uitputting, ookal lijkt er niets aan de hand, als het niet kan kan het niet, soms kan het toch echt niet.

Op aanraden van een vriendin toen bij IEMT terechtgekomen, een nonverbale therapie. Doorzoek dit forum maar met trefwoord IEMT, ik heb elders uitgebreider verteld erover.

23 augustus, 1 sessie: en jahoor dat was het lichtknopje. Jezus had dat niet eerder gekund? Pfff.
Ook weer lekker naar de yoga 2x per week en andere dingen ondernemen. O.a. werk op de markt een ochtend. Heerlijk!
Helaas eind november toch weer terugval. Te veel hooi/vork en nog steeds bepaalde disfunctionele gedachten. Een sessie IEMT hielp dit keer, jammerdebammer, *niet*. Pff. Kutkerstvakantie en man weer helemaal wanhopig met mij wat is dit voor leven.

Toen dus 2 feb met die Venlafaxine begonnen en de rest heb ik al verteld.

Iets van lichaamsbeweging kan in mijn ogen dus goed helpen, wel in een routine en op basis van iets dat je in principe leuk vindt. Jeu de boules. Zwemmen (werd ik juist heel moe en sloom van rest van de dag, maar is persoonlijk). In de tuin werken. Zwerfafval wandeling (waar afval ligt bepaalt waar je heen gaat, makkelijk als je net als ik geen ene fucking beslissing kan nemen). De hond van een buur uitlaten. De poes van een andere buur verzorgen. Het hoeft geen inspannende/duursport te zijn zoals hardlopen. Als je maar 20' actief bent, zo actief als een beetje doorlopen. Liefst elke dag, maar zo vaak als je lukt is OK, als het maar in een routine is. Routines geven je houvast en hoef je geen keuzes te maken.

Een ander hulpmiddel dat ik heb ontdekt is de Muse (zie http://www.choosemuse.com). Het is een soort koptelefoon, komt geen geluid uit maar meet je hersengolven. Er hoort een appje bij en zo kan je leren mediteren. Je kan geluidsfeedback krijgen (weer- en vogelgeluiden) waardoor je al tijdens het mediteren weet of je "goed" bezig bent. Nou dat uitgangspunt schiet totaal voorbij aan het doel van mediteren IMHO, nl. gewoon zijn hoe dan ook. Ik vond de stem ook irritant en de teksten, ja alles eigenlijk. Hoe het voor mij wel werkt, is als een soort diagnostisch instrument. 

Ik mediteer ermee 
- als ik me onrustig voel, met name als ik 's nachts wakker lig
- zittend, liggend, hoe ik maar wil, soms doe ik ook weleens yoga met dat ding op, of schroefjes sorteren ook wel eens gedaan
- zo lang als ik wil - ik stel hem bv. op 20' in maar stop als ik "klaar" ben, geen zin is een uitstekend argument, voor mij is het van belang mijn "zin" in dingen zo goed mogelijk te leren kennen, daar niet naar te luisteren was juist een bron van al mijn ellende
- met alle geluiden van het appje uit, behalve het signaal dat de tijd om is en het signaal als de hoofdband niet goed zit.

Naderhand bekijk ik het grafiekje hoe ik het gedaan heb. Hoeveel procent van de tijd was ik rustig, waren er "heal" momenten (dat je van druk naar rustig gaat) en notitie maken wat er verder in me omging.

Dit helpt me om te weten hoe het met mijn hersens is vandaag en hoe ik reageer op meditatie (of yoga, of schroefjes sorteren). Als ik het als een soort onderzoek beschouw heb ik er lol in en ervaar ik geen druk. Als ik het doe op de manier zoals ze het in de app voorstellen, ervaar ik druk en werkt het contraproductief lijkt me.

Ik heb hem om 100e via Marktplaats gekocht. Het was een kado voor mijn man maar die blijkt, hoewel hij nooit mediteert, al superhoog te scoren. Hij kan zijn hersens blijkbaar heel makkelijk in die rustige focus krijgen. En hoeft dus niet te mediteren. Ook handig te weten, dat zulke mensen bestaan vond ik.

Nieuw kost hij 220 resp 270e (een nieuwere versie geen idee wat het verschil is). Je kan hem met meerdere mensen gebruiken iedereen heeft een eigen account op het mobieltje. Best handig/geinig, mijn dochter (van 8) vraagt er ook wel eens om.

Succes, en laat je weten hoe het verder met je (medicijnen en de rest) gaat?

Hartelijke groet, slaap lekker,

Vera

PS ik kwam op dit forum om dit filmpje van 5'40" te delen, over iemand met social anxiety Tyler Simmonds, prachtig vind ik:

https://youtu.be/n0gbavb7wkE