Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Hoop


#1

Hallo mensen,

Ik heb hier onder het een en ander over "HERSTEL" vermeld.
Hoop dat het een beetje grip geeft i.p.v. moedeloosheid. Misschien laat het je ook een klein lichtpuntje zien.
Mocht je vragen hebben stel ze gerust.

Groetjes,  Bert


Hoewel ieder herstelproces een persoonlijk en individueel proces is, kunnen bepaalde fasen worden onderscheiden in dit proces. Hierbij is geen sprake van een vaste volgorde: soms wordt de stap genomen naar een voorgaande fase, een andere keer naar een volgende fase en soms zijn de fasen nauwelijks te onderscheiden. Desondanks kan de indeling helpen om te begrijpen wat er gebeurt en om eventueel de ondersteuning beter af te kunnen stemmen op wat nodig is. Een veelgebruikte indeling is:
1. Overweldigd worden door de aandoening
In deze fase staan ontreddering en verwarring op de voorgrond. Overweldigende symptomen lijken alles te bepalen en het leven is gericht op overleven, zowel mentaal als fysiek. Kenmerken van deze fase zijn hopeloosheid, machteloosheid en het gevoel geïsoleerd te zijn van zichzelf, van anderen en van de omgeving.
2. Worstelen met de aandoening
Er is nog steeds angst om ‘overmand’ te worden door de aandoening, maar nu dient ook de vraag zich aan hoe ermee geleefd kan worden. Er worden manieren ontwikkeld om weer contact met zichzelf te krijgen en om actief te leren omgaan met de symptomen. Kenmerken van deze fase zijn de worstelingen met het gebrek aan zelfvertrouwen en de zoektocht naar de eigen identiteit.
3. Leven met de aandoening
In deze fase begint het besef te groeien dat er met de aandoening kan worden omgegaan. Hierdoor wordt de angst minder en ontstaat er ruimte om beperkingen en sterke kanten te leren ontdekken. Kenmerken in deze fase zijn het opbouwen van een nieuw ‘zelf’, het herstellen van oude en ontdekken van nieuwe rollen en het (opnieuw) aangaan van contacten met belangrijke anderen.
4. Leven voorbij de aandoening
De aandoening raakt meer en meer op de achtergrond. Er is nu ruimte om de verbondenheid met anderen te voelen, capaciteiten te onderzoeken en mogelijkheden en talenten op diverse terreinen te ontdekken en in te zetten. Het is mogelijk nieuwe doelen in het leven te stellen waarin rekening gehouden wordt met de aandoening, maar waarbij deze niet meer op de voorgrond staat.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen Bert :   • Positiva
Antwoord

#2

(01-02-2018, 11:28)Bert schreef: Hallo mensen,

Ik heb hier onder het een en ander over "HERSTEL" vermeld.
Hoop dat het een beetje grip geeft i.p.v. moedeloosheid. Misschien laat het je ook een klein lichtpuntje zien.
Mocht je vragen hebben stel ze gerust.

Groetjes,  Bert


Hoewel ieder herstelproces een persoonlijk en individueel proces is, kunnen bepaalde fasen worden onderscheiden in dit proces. Hierbij is geen sprake van een vaste volgorde: soms wordt de stap genomen naar een voorgaande fase, een andere keer naar een volgende fase en soms zijn de fasen nauwelijks te onderscheiden. Desondanks kan de indeling helpen om te begrijpen wat er gebeurt en om eventueel de ondersteuning beter af te kunnen stemmen op wat nodig is. Een veelgebruikte indeling is:
1. Overweldigd worden door de aandoening
In deze fase staan ontreddering en verwarring op de voorgrond. Overweldigende symptomen lijken alles te bepalen en het leven is gericht op overleven, zowel mentaal als fysiek. Kenmerken van deze fase zijn hopeloosheid, machteloosheid en het gevoel geïsoleerd te zijn van zichzelf, van anderen en van de omgeving.
2. Worstelen met de aandoening
Er is nog steeds angst om ‘overmand’ te worden door de aandoening, maar nu dient ook de vraag zich aan hoe ermee geleefd kan worden. Er worden manieren ontwikkeld om weer contact met zichzelf te krijgen en om actief te leren omgaan met de symptomen. Kenmerken van deze fase zijn de worstelingen met het gebrek aan zelfvertrouwen en de zoektocht naar de eigen identiteit.
3. Leven met de aandoening
In deze fase begint het besef te groeien dat er met de aandoening kan worden omgegaan. Hierdoor wordt de angst minder en ontstaat er ruimte om beperkingen en sterke kanten te leren ontdekken. Kenmerken in deze fase zijn het opbouwen van een nieuw ‘zelf’, het herstellen van oude en ontdekken van nieuwe rollen en het (opnieuw) aangaan van contacten met belangrijke anderen.
4. Leven voorbij de aandoening
De aandoening raakt meer en meer op de achtergrond. Er is nu ruimte om de verbondenheid met anderen te voelen, capaciteiten te onderzoeken en mogelijkheden en talenten op diverse terreinen te ontdekken en in te zetten. Het is mogelijk nieuwe doelen in het leven te stellen waarin rekening gehouden wordt met de aandoening, maar waarbij deze niet meer op de voorgrond staat.

En wat als medicijnen niet voldoende werken? Hoe komt het dat er voor zovelen geen weg uit is? Joost Zwagerman, Anthonie, Avicii en noem maar op? Hebben zij iets gemist? Geen medicijnen geslikt of daarmee gestopt?
Antwoord

#3

Hallo Nicol,

Bij deze vragen rest mij alleen met diep respect stil te staan.

Bert
Antwoord

#4

(02-05-2018, 07:43)Nicol67 schreef: En wat als medicijnen niet voldoende werken? Hoe komt het dat er voor zovelen geen weg uit is? Joost Zwagerman, Anthonie, Avicii en noem maar op? Hebben zij iets gemist? Geen medicijnen geslikt of daarmee gestopt?

Deels kan ik hier wel antwoord op geven maar ook dat geld niet voor iedereen:

veel (vooral beroemde) mensen slikken misschien wel medicatie, maar daar werkt het niet goed door het vele alcohol gebruik (vaak door prestatie druk). Dit was bijvoorbeeld ook met Avicii zo. Hij was hevig alcohol gebruiker en dat maakt je nog verwarder over de situatie en vaak nog uitzichtlozer. Dit heb ik ook van dichtbij gezien zonder medicatie. 

Dat er voor vele geen uitweg is, is zeer triest natuurlijk en ik denk dat dat toch echt komt omdat er nogsteeds vaak met een stigma naar mensen in de mentale gezondheidszorg word gekeken. Ze zoeken niet altijd hulp en sluiten zich er soms vanaf. Verder zijn er nu eenmaal mensen die echt niet meer weten hoe en wat en dat is gewoon heel moeilijk te bevatten en te begrijpen.
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen rubyalice13 :   • Nicol67
Antwoord

#5

Wat volgens mij ook wel meeweegt bij vooral jonge mensen is dat ze de schouders vaak niet hebben om inmens succes te kunnen dragen, wat ook niet zo vreemd is natuurlijk. De voorbeelden zijn legio (Patrick Kluivert, Justin Bieber, de club van 27 en nu dan die Avicii). Niet alleen depressie en zelfmoord-gevallen, maar allen laten zien dat het niet makkelijk is plotselinge roem te verwerken en normaal te blijven functioneren.
En ja, als er dan ook nog andere middelen worden gebruikt ... dus die vergelijking gaat denk ik niet helemaal op.

Laten wij ons maar focussen op 'normale' mensen en daar zie ik best lichtpuntjes in de soms zo duistere wereld. Hoopvol stemmende bijdragen van lotgenoten hier bijvoorbeeld. Carpe Diem.

Ik wens alle mensen veel genot van het prachtige weer dat ons vandaag ten deel valt.

Ray
Antwoord

#6

zo lastig....het verschilt van mens tot mens.daarnaast draait het lang niet altijd om depressie (zoals vaak genoemd).er kan nogal eens iets achter zitten,zoals persoonlijkheidsproblematiek,bipolair,enz. het is maar net wat men er mee doet/wilt.hulp zoeken of niet.pillen of niet.maar al heeft men al die hulp wel en gebruikt men het,dan nog kan het niet succesvol zijn (zoals ik).sommige problematiek is ZO complex dat vrijwel niks meer voldoende werkt.pillen zijn overigens prima,maar men moet NIET denken dat dat "probleemoplossers" zijn,daar zijn ze NIET voor bedoeld,met name de antidepressiva niet.helaas zien velen het wel zo,of laten ze zich leiden door wat de media (met name internet) zegt.zelf heb ik ooit veel gehad aan die AD,maar MET ondersteuning van therapie uiteraard! de pillen verlichtten de boel wat,hielden mij overeind.daardoor was ik in staat nog enigszins te funktioneren.helaas ligt het voor gecompliceerde mensen anders....de GGZ heb ik niks meer aan,kan/heb niks aan die standaard therapietjes.ben te comlex/te intelligent/te wantrouwend naar de zoveelste peut (vaak jonge mensen met een vers diplomaatje....).ik heb het inmiddels opgegeven.maar jongeren/jonge mensen/nieuwe mensen in behandeling: geef het een kans! basis inzicht in je problematiek kan zo enorm helpen! ondanks dat,blijf ik altijd voor ogen houden dat bepaalde mensen niet meer te helpen zijn.vaak omdat het te problematisch is.ken inmiddels een aantal mensen die daardoor suicide hebben gepleegd en onlangs iemand die euthanasie kreeg.vaak wordt gedacht dat alles op psychisch gebied wel te verhelpen is,of om mee om te gaan.is dus niet altijd zo....maar goed,probeer altijd hulp te zoeken/krijgen.inzicht te krijgen in je problematiek.dat kan ERG helpen!
[-] 1 gebruiker zegt bedankt tegen NAO :   • Nicol67
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Moedeloosheid versus Hoop Started by Bert
0 Replies - 1,467 Views
31-01-2018, 14:37
Laatste bericht: Bert



Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)