Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Hoi


#1

Hoi hoi,

Mijn voornaamste reden voor de aanmelding is dat ik lotgenoten zoek. Ik hoop dat ik hier ouders kan ontmoeten met een depressief kind.

Zelf heb ik meerdere depressies gehad, ook in mijn vroege jeugd. Ik weet als geen ander wat het is. Maar mijn kind zo zien, auw... 

Groetjes Mijntje
Antwoord

#2

Hallo Mijntje,

Welkom hier, al is de reden natuurlijk vreselijk. Zelf depressief zijn is al erg genoeg, maar als je je kind ziet lijden moet dat verschrikkelijk zijn.

Je bent ervaringsdeskundige zie ik, dus er zal niet veel zijn dat je niet kent of misschien zelf ervaren hebt. 
We hebben je er graag bij; lees de verhalen of deel het jouwe.

sterkte
Ray
Antwoord

#3

Ja, (helaas) een ervaringsdeskundige Wink. Helaas tussen haakjes omdat ik in mijn depressieve episodes behoorlijk baal, maar over het algemeen erg dankbaar ben voor mijn levenservaringen.

Daar sta ik dan met al mn ervaring, totaal machteloos tegenover een kind waarvan het voelt dat ze al weg is deels. Heel soms een glimp, maar meestal is het kop naar beneden, ze kan geen aanraking velen, zegt niks, wilt niks, alleen maar stoppen. De laatste weken heeft ze om de paar dagen concrete plannen. Het sloopt me Sad
Antwoord

#4

Mijntje, dat is toch ook vreselijk. Waarom moeten mensen zo lijden.
Antwoord

#5

Ik moet zeggen dat ik zelf veel geleden heb, maar het lijden zien van je kind... wat een pijn is dat. Maar wat ik zei, uiteindelijk waardeer ik mijn levenservaringen en zo zal ik vanaf de zijlijn ook vertrouwen moeten houden in haar proces. Ze gaat hierdoor heen groeien. Maar de angst dat ze tussendoor opgeeft is zoooo beangstigend.
Antwoord

#6

Welkom Mijntje,

Het is vreselijk je kind te moeten zien lijden... Gelukkig heb jij ervaring! 

Ik snap dat je bang bent 

Schrijf hier maar gerust van je af! 

Als het gaat om pijn over je kinderen weet ik daar alles van. 

Liefs Zip
Antwoord

#7

Dankje Zip, ik heb bij depressie en relatie een vraag gesteld. Mocht je willen meedenken, graag.

Met mij gaat het momenteel niet zo best. Merk dat ik emotioneel enorm wiebel. Ik kan weinig hebben, ik ben snel gestresst, boos of verdrietig.
Antwoord

#8

(27-10-2018, 21:55)Mijntje schreef: Dankje Zip, ik heb bij depressie en relatie een vraag gesteld. Mocht je willen meedenken, graag.

Met mij gaat het momenteel niet zo best. Merk dat ik emotioneel enorm wiebel. Ik kan weinig hebben, ik ben snel gestresst, boos of verdrietig.

Hey Mijntje, 

Met mij gaat het ook niet goed. Ik zal het eens op gaan zoeken! 
Sterkte met de emoties! 

Liefs Zip
Antwoord

#9

Dag Mijntje,

Ik kan me niet voorstellen hoe het is voor een moeder, om je kind zo te zien lijden.
In deze vergelijking ben ik het kind, en doe ik het mijn moeder aan, die zelf (net als jij, gelukkig maar helaas) ook depressie heeft.
Ze weet dus wat het is, maar ze kan me er niet uittrekken. 
Heeft je dochter nu ook steun van een psychiater of iets dergelijks? Zeker als ze wat jonger is (puberteit gok ik?) kan dat zeer goed zijn. En wie weet is depressie niet het enige waar ze mee worstelt. Oh en medicatie?
Sorry als ik wat te veel vraag, maar ik ben nieuwsgierig en wil graag proberen te helpen. Hierdoor heen komen zonder hulp is bijna onmogelijk, en ikzelf zweer bij medicatie sowieso (waarom iemand met suikerziekte wel insuline de rest van z'n leven, maar zij dan niet?)

Heel veel sterkte in ieder geval.

Groetjes,
Sanna
Antwoord

#10

Dankje wel Sanna. Ze is puber idd en momenteel opgenomen in een kliniek voor behandeling. Medicatie krijgt ze ook. Ze is zeer suïcidaal op het moment. 

Wat je vast herkent is dat zij ook enorm worstelt met schuldgevoel naar ons. Alles is zo fragiel.
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)