Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Hoi


#1

Ehh hallo iedereen. Ik ben Wolven, net 19 jaar en heb al 6 jaar last van depressie en veel terugkomende gedachten en dromen over zelfmoord. De afgelopen jaren gaat het steeds slechter en slechter met mij en bij mij thuis, en ondanks de goede intensie van mensen die zeggen dat het wel goed komt word ik er allemaal alleen maar bozer van. Makkelijk zeggen, het komt beter, als je alles al op een rijtje hebt.
Praat al een paar jaar met verschillende therapeuten etc. , heeft me veel over mezelf geleerd en ook dat hoe hard ik ook probeer alles te verbeteren, mijn omgeving me steeds super depressief houdt. Ik kan niet weg, heb geen idee hoe ik voor mezelf kan zorgen, haat de hobbies waar ik vroeger een passie voor had, en probeer t allemaal nog een beetje bij elkaar te houden voor mijn tweeling, waar ik zielsveel van houd. De enige reden dat k hier nog ben. 

Ik vroeg me af of sommige van jullie ook in situaties zitten waar je zelf niets aan lijkt te kunnen doen, en hoe je je sanity bewaart in zo'n situatie. Ook zou ik graag wat meer mensen leren kennen die niet een perfect levendje lijken te lijden en durven te praten over emoties en slechte tijden.

Veel sterkte voor iedereen hier, want we weten allemaal hoe moeilijk het kan zijn. En toch zitten we hier nog. 

(Mn eerste keer op een forum, hoop dat k het niet verkeerd gedaan heb)
Antwoord

#2

(06-10-2018, 13:26)Wolven schreef:  Ik kan niet weg, heb geen idee hoe ik voor mezelf kan zorgen, haat de hobbies waar ik vroeger een passie voor had, en probeer t allemaal nog een beetje bij elkaar te houden voor mijn tweeling, waar ik zielsveel van houd. De enige reden dat k hier nog ben. 

Ik vroeg me af of sommige van jullie ook in situaties zitten waar je zelf niets aan lijkt te kunnen doen, en hoe je je sanity bewaart in zo'n situatie. Ook zou ik graag wat meer mensen leren kennen die niet een perfect levendje lijken te lijden en durven te praten over emoties en slechte tijden.

Veel sterkte voor iedereen hier, want we weten allemaal hoe moeilijk het kan zijn. En toch zitten we hier nog. 

(Mn eerste keer op een forum, hoop dat k het niet verkeerd gedaan heb)
Hoi Wolven,

Welkom hier, je vind hier vast steun! 
Je bent nog jong en dan met een tweeling, ik kan me voorstellen dat je een eigen plekje zoekt maar niet weet hoe... 

Ik herken het dat je zielsveel van je kinderen houd en dat je daarvoor gaat! 
Ik lijd alles behalve een perfect leven dus ik praat graag met je over emoties en slechte tijden. Mijn hobbies heb ik geen meer. Mijn kinderen en mijn werk waren mijn hobbie. Mijn gezin zeg maar. 

Liefs Zip
Antwoord

#3

(06-10-2018, 13:26)Wolven schreef: (…) en ook dat hoe hard ik ook probeer alles te verbeteren, mijn omgeving me steeds super depressief houdt. Ik kan niet weg, heb geen idee hoe ik voor mezelf kan zorgen, haat de hobbies waar ik vroeger een passie voor had, en probeer t allemaal nog een beetje bij elkaar te houden voor mijn tweeling, waar ik zielsveel van houd. De enige reden dat k hier nog ben. 

Ik vroeg me af of sommige van jullie ook in situaties zitten waar je zelf niets aan lijkt te kunnen doen, en hoe je je sanity bewaart in zo'n situatie. Ook zou ik graag wat meer mensen leren kennen die niet een perfect levendje lijken te lijden en durven te praten over emoties en slechte tijden.
Hoi Wolven,

Welkom en je doet het prima hoor.

Dat zal inderdaad niet meevallen met 2 kleine kinderen op jouw leeftijd en dan ook nog dat rotgevoel. Plus een omgeving die waarschijnlijk het beste met je voor heeft, maar gewoon niet weet hoe te handelen, omdat het moeilijk te begrijpen is wat een depressie is als je het niet zelf hebt.

Hierboven lees ik dat je 'heel hard aan het proberen bent.' Dat is iets dat mij werd afgeraden: hoe harder je tegen iets vecht, hoe zwaarder het wordt. Vergelijk het met drijfzand. Of met een snelstromende rivier. Hoe harder je probeert te blijven waar je bent of vooruit te komen, hoe meer je je hoofd stoot en verzwakt wegzakt. Blijf rustig, focus je op de belangrijke dingen en kom stapje voor stapje op de plaats waar je wilt zijn.

Jeetje, dat is al mijn 2e zweefpost vandaag. Moet niet gekker worden.

sterkte,
Ray
Antwoord

#4

Hoi Wolven,

Wat naar te lezen dat je al 6 jaar een depressie hebt. Ik denk, je bent nog jong dus er ligt nog een wereld voor je open maar daar koop jij niets voor want zo zal het niet voelen. 
Ik heb af en aan depressieve periodes, periodes waarin ik niet meer verder wil, niet meer weet hoe en betrap mezelf op de gedachte dat het alleen leuk wordt met die ene leuke levenspartner. Gezin kan helaas niet meer want ben nu 40 en al jaren chronisch oververmoeid. Mijn leven is zeker niet gelopen hoe ik had gehoopt. Veel teleurstelling en pijn. Mag ik vragen hoe jouw omgeving je in jouw depressie houdt? 
En heb je wel eens gedacht over medicatie of gebruik je dat al?
Heel veel sterkte en dat heel hard je best doen herken ik ook. Mocht je een "kletsmaatje" zoeken, mag altijd.

Groetjes Suus
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)