Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Hoi


#1

Hoi ik ben Jeroen en zit momenteel thuis in mezelf te lullen vanwege depressie. Ik ga woensdag naar een psycholoog en ik wil weer me werk op pakken. Ben de hele tijd oververmoeid en wil soms dat ik nooit meer wakker word. Is er iemand met ervaring om het piekeren minder te maken of zijn daar middelen voor? Word gek van mezelf. Als dat piekeren nou minder word dan krijg ik hopelijk ook weer meer energie. Ik zal het er met se behandelaar over hebben. Kan me door de vermoeidheid niet concentreren op het werk. Groetjes Jeroen
Antwoord

#2

Hoi Jeroen,

Een goeie stap heb je al gezet door dit forum te bezoeken. Welkom!
Wellicht dat het lezen van de berichten van anderen en de adviezen je al een stukje op weg kunnen helpen.

Daarnaast is het goed van je dat een psycholoog in de arm hebt genomen. Deze kan je misschien iets voorschrijven om iig je gedachten in rustiger vaarwater te brengen. Medicatie en therapie gaan vaak samen.

Voor nu kun je proberen je gedachten op te schrijven. Vooral als je gepieker zaken betreft die op een to do-lijstje horen. Schrijf ze op en streep ze af als je ze gedaan hebt. Opschrijven van andere gedachten kan ook helpen als je bedenkt dat zodra je ze hebt opgeschreven, ze uit je hoofd zijn.

Houd ons a.u.b. op de hoogte en veel sterkte ermee.

groet,
Ray
Antwoord

#3

Hey Jeroen,

Welkom hier op het forum!

Tegen jezelf praten zijn 'we' goed in hoor xD Ik doe het ook regelmatig en we zijn vast niet de enige! Lekker doen Smile

De behandelaar zal je kunnen helpen qua medicatie en dergelijk, zoals Ray ook al aan gaf hierboven. Medicatie alleen is echter niet de oplossing. De kern van het probleem moet aangepakt worden. Acceptatie is ook een groot punt, en ik heb het idee dat je daar nog mee zit (misschien heb ik het mis hoor). Heeft bij mij ook erg lang geduurd voor ik kon accepteren dat ik ziek was en me dus ook bij werk heb af moeten melden voor een lange periode.

Ondanks de vermoeidheid wil ik je toch adviseren om te blijven bewegen. Het is ontzettend zwaar om zeker die eerste stappen te zetten, maar beweging, al dan niet in de buitenlucht, is nu eenmaal enorm belangrijk.
Probeer afleiding te zoeken in dingen die je leuk vindt. Muziek, films of serie, misschien iets creatiefs? 
Oh en zols Ray als tip gaf kan het opschrijven van je gedachten ook zeker helpen - doen dus!

Heel veel sterkte, en ik hoop dat je aanstaande woensdag een productieve sessie hebt met je psycholoog!

Groetjes,
Sanna
Antwoord

#4

Bedankt voor jullie berichten. Kom er wel weer uit hoor. Heb alleen wat handvaten nodig om er mee om te gaan. En das nog knap lastig. Is ook knap lastig om weer aan t werk te mogenSmile voordat je weer goedgekeurd word door de arbo arts pff. Ben zelf veteraan . Dus misschien zit t m daar in. Thuis zitten is in ieder niet de oplossing. Bewegen doe ik ook genoeg. Maar mijn gedrag veranderd erg in agressief en frustratie. Daar ga ik het over hebben
Antwoord

#5

Hoi Jeroen, welkom op het forum! Dat "ik kom er wel uit hoor" is iets dat ik heel vaak hoor. De eerste stap naar herstel is acceptatie dat het ff wat minder gaat. Rustig aan dus..
Antwoord

#6

Daar heb je gelijk in. Maar de acceptatie is moeilijk. Dat komt eigelijk omdat ik nooit heb geleerd om rustig aan te doen. Ook met heftige gebeurtenissen gelijk maar weer door gegaan. Nu zit ik als een bang vogeltje thuis. Ik wacht op reintegratie maar ik denk dat de arbo arts ook wel door had dat ik me gemak maar even moet houden. Ik verveel me overgens niet. Vanavond weer zwemmen.
Antwoord

#7

Het is geen schande he, een depressie. Het kan iedereen overkomen. Het is een duidelijk signaal van je lichaam dat er iets moet veranderen. Met een gebroken been blijf je ook thuis!
Antwoord

#8

(10-04-2018, 10:22)Kossie schreef: Daar heb je gelijk in. Maar de acceptatie is moeilijk. Dat komt eigelijk omdat ik nooit heb geleerd om rustig aan te doen. Ook met heftige gebeurtenissen gelijk maar weer door gegaan. Nu zit ik als een bang vogeltje thuis. Ik wacht op reintegratie maar ik denk dat de arbo arts ook wel door had dat ik me gemak maar even moet houden. Ik verveel me overgens niet. Vanavond weer zwemmen.

Hoi Jeroen,

Goed van je dat ondanks je klote gevoel er toch gewoon op uit gaat en beweging is (zo heb ik me laten vertellen) goed tegen een depressie.
Ik ben sinds kort aan het Nordic walken geslagen. Het ziet er niet uit vind ik (skiën zonder sneeuw en zonder ski's) maar dat drempeltje ben ik al over.  Confused
Zwemze!

groet,
Ray
Antwoord

#9

Hoi Jeroen,

Welkom op het forum!

Hier een medepiekeraar! Wat ik met mijzelf heb afgesproken om iedere keer als ik mij bewust wordt van mijn gepieker afleiding te gaan zoeken (wat zie ik, wat ruik ik, wat doe ik, hoe voelt mijn ademhaling en dergelijke) . Soms wel 1000 keer ook een halve dag. Heel vermoeiend, dus ik slaap wel goed ? .
Ook heb ik een piekermomemt per dag. Alles waarover ik wil piekeren, ‘parkeer’ ik in mijn hoofd en pak ik later op. En inderdaad: opschrijven. De ene dag gaat het beter dan de andere, maar het is work in progress. 

Groetjes,
Marjolein
Antwoord

#10

Zo, eerste intake gehad. Schrok best wel van de bevindingen. We gaan een behandel plan opzetten en qua werk weer rustig intregreren. Daar zit ik nu thuis op te wachten. Het is mooi weer dus ben een boet aan het opknappen in de buurt. Begin me ook weer wat beter te voelen. De angst en paniek aanvallen zijn ook wat meer op de achtergrond. Werken zal straks weer wennen worden. En oo t werk lopen nog een paar mensen met psychische klachten. Er zijn er zoveel met klachten.het taboe erop is wel doorbroken. Ben altijd eerlijk geweest en ben nu ook eerlijk genoeg om toe te geven dat ik niet lekker in me vel zit.
Antwoord





Gebruikers die dit topic lezen:
1 gast(en)