hallo Jorin,

Ik vroeg me ook af hoe iedereen het doet. Ik lees dat jullie sporten en ook nog er bij werken. Wauw, ik krijg dat helemaal niet voor elkaar. Ik weet dat bewegen belangrijk is, maar iedere dag wandelen is vaak al teveel gevraagd. Mijn huishouden zit op het randje van acceptabel. Bij de GGZ hadden ze al gesuggereerd dat ik huishoudelijke hulp zou nemen, maar dat is me weer een brug te ver, al lijkt het soms wel nodig. Mag ik vragen wat voor sport jullie dan doen, iets laagdrempeligs kan ik misschien wel. Ik vind het heel knap dat jullie er ook nog bij kunnen werken, ik zou het graag doen, maar energietechnisch zit het er niet in. Hoe doen anderen dat met huishouden, sport en eventueel ook nog werk?

Hoi Run,
Fijn dat je iets hebt aan dit topic. Voor mij ook interessant om terug te lezen, want ik vergeet wel eens van hoe ver ik gekomen ben!

Ik heb sporten, huishouden en werken ook een hele tijd niet gekund. Ik lag hele dagen in bed en op de bank. 
Ik ben de laatste tijd wat minder actief op het forum en krijg daardoor niet alles meer mee wat hier verteld wordt. Dus ik weet niet precies hoe jouw situatie is en wat voor jou haalbaar is.

Ik doe sinds een aantal jaren aan hardlopen. Maar destijds kon ik dat echt niet, ik vond wandelen al een hele opgave, zoals je kunt terug lezen. Bewegen, naar buiten en ook nog onder de mensen zijn was een veel te grote drempel destijds. Van stil zitten en liggen gaat je conditie ook erg hard achteruit. Ik ben begonnen met binnen bewegen: 's ochtends op het tv-programma "Nederland in beweging" of via een dancegame op de spelcomputer. Lekker laagdrempelig.
Heb je voorheen wel gesport? Of andere hobbies?

Hoi Run,
Fijn dat je iets hebt aan dit topic. Voor mij ook interessant om terug te lezen, want ik vergeet wel eens van hoe ver ik gekomen ben!

Ik heb sporten, huishouden en werken ook een hele tijd niet gekund. Ik lag hele dagen in bed en op de bank. 
Ik ben de laatste tijd wat minder actief op het forum en krijg daardoor niet alles meer mee wat hier verteld wordt. Dus ik weet niet precies hoe jouw situatie is en wat voor jou haalbaar is.

Ik doe sinds een aantal jaren aan hardlopen. Maar destijds kon ik dat echt niet, ik vond wandelen al een hele opgave, zoals je kunt terug lezen. Bewegen, naar buiten en ook nog onder de mensen zijn was een veel te grote drempel destijds. Van stil zitten en liggen gaat je conditie ook erg hard achteruit. Ik ben begonnen met binnen bewegen: 's ochtends op het tv-programma "Nederland in beweging" of via een dancegame op de spelcomputer. Lekker laagdrempelig.
Heb je voorheen wel gesport? Of andere hobbies?

hoi Jorin,

vroeger heb ik hardgelopen (heel lang geleden), maar nu is wandelen al een issue, ik probeer (neem het me voor) iedere dag, maar als ik vier keer in de week ook echt wandel is het veel. jij zegt dancegame en ik bedenk me dat ik nog een wii-active-bord heb staan te verstoffen, misschien is dat een idee voor me. Dat ga ik uitvogelen. Dan hoef ik er niet uit en beweeg evengoed een beetje (hoop ik). Maar begrijp ik uit je woorden dat het wat beter met je gaat? Hoe heb je dat voor elkaar gekregen, als het zo is?

groet,
Run

Elke keer dat je wandelt is toch al super! Goed idee, heeft dat ding ook nog nut
Ik denk dat sociale steun voor mij het grootste verschil heeft gemaakt. Ik ben verhuisd en heb hier een fijne buurt, sportmaatjes en werkomgeving gevonden, daarnaast steun aan familie die nu dichterbij wonen. In onze oude woonplaats waren we op onszelf aangewezen. Wij hebben toen ook een periode hulp in de huishouding gehad. Maar op de bank zitten terwijl een ander het werk voor voor je doet, vond ik heel moeilijk. Misschien nog wel vervelender dan accepteren dat het een bende is.

hoi Jorin,

sociale steun aanvaarden vind ik erg moeilijk, ik wil graag onzichtbaar zijn voor de buitenwereld, zodat niemand ziet dat het niet gaat en ik ook niemand tot last ben, want daar ben ik nog het bangste voor, iemand tot last zijn. Dat is ook een reden dat ik die huishoudelijke hulp niet wil, ik zal het niet aan kunnen zien dat iemand in mijn huis aan de slag is en ik doe niks, maar eigenlijk heb ik de puf niet en dan ben ik dus tot last, dat wil ik niet. In mijn buurt zijn er wel genoeg mensen die zouden willen helpen, dat ook wel al aangeboden hebben en als ik jou zo hoor, is dat misschien wel een goed idee. Daar moet ik nog even over nadenken. Zoals je zegt, het is dan makkelijker om te aanvaarden dat het een bende is. Ik worstenog mee.
Hoe doen anderen dat?

groet,
Run

Run
Herkenbaar! Ik doe elke dag een klein stukje. Belangrijk is het voor het oog rustig te houden dus al gooi je maar alles in kasten en dozen
Dan heeft het oog en de geest rust. Ook belangrijk is om in elk geval 1 vertrek in je huis zo te doen. Daarmee heb je een rustplek. Voorrang hebben ruimtes waar je vaak/lang bent zoals huiskamer en slaapkamer. Ik laat ook alles vallen waar het niet meer nodig is maar eens per dag voor het oog opruimen scheelt veel gepieker en is weinig werk.

hoi Jorin,

sociale steun aanvaarden vind ik erg moeilijk, ik wil graag onzichtbaar zijn voor de buitenwereld, zodat niemand ziet dat het niet gaat en ik ook niemand tot last ben, want daar ben ik nog het bangste voor, iemand tot last zijn. Dat is ook een reden dat ik die huishoudelijke hulp niet wil, ik zal het niet aan kunnen zien dat iemand in mijn huis aan de slag is en ik doe niks, maar eigenlijk heb ik de puf niet en dan ben ik dus tot last, dat wil ik niet. In mijn buurt zijn er wel genoeg mensen die zouden willen helpen, dat ook wel al aangeboden hebben en als ik jou zo hoor, is dat misschien wel een goed idee. Daar moet ik nog even over nadenken. Zoals je zegt, het is dan makkelijker om te aanvaarden dat het een bende is. Ik worstenog mee.
Hoe doen anderen dat?

groet,
Run

Ik maakte ook weinig schoon in huis, als ik zwaar depressief was vrijwel niks en dat ging jaren door.
Meestal als er bezoek kwam ruimde ik uit schaamte toch op, maar het verdiende niet een schoonheidsprijs.
Ik wou ook geen hulp hebben, ik kan toch zeker wel schoonmaken... maar ik deed het weinig of amper.
Naar 15 jaar hetzelfde resultaat, gaf ik toch maar toe dat het niet onhandig zou zijn een uurtje of 2 hulp in huis te hebben.
Het werd er toch niet beter op en eindeloos eigenwijs zijn en niet toe willen geven dat het niet gaat schiet niet op.
In eerste instantie kreeg ik 2 uurtjes hulp en hielp ik mee, maar als je echt zwaar depressief bent wil je niet onder de mensen zijn en zeker niet onder vreemden.
Ik zag gewoon elke keer er tegenop als de schoonmaakster langskwam en uiteindelijk heb ik de afspraak gemaakt dat ze s morgens kwam om 8 uur als ik nog sliep.
Ik ben er niet trots op dat het zo moet, maar ik maak me er ook niet meer druk over...ik accepteer het.
En mijn woning ziet er nu meestal redelijk schoon tot zeer schoon uit.
Ik doe zelf de was en de afwas en probeer het een beetje bij te houden in huis.

hoi Desireless,

Dat is een grote stap die je gemaakt heb, dat accepteren van hulp. Nou moet ik zeggen dat het er financieel ook niet inzit dat ik huishoudelijke hulp krijg. Maar de hulp van mijn vriendin zou ik eventueel een keer kunnen aanvaarden, zodat in ieder geval mij huiskamer niet zo'n rommeltje is. Het is niet vies, ik houd het nog redelijk bij, maar er slingert wel altijd wat en ik ben te belazerd om het op te ruimen. Soms is het ook zwemmen tegen de stroom in, ik heb vier pubers in huis die alles laten slingeren. Alleen al een jas ophangen is te veel gevraagd en ik heb ook vaak niet de puf om er iets van te zeggen, in ieder geval niet meer na de derde keer, bang voor confrontaties, ach slappe hap allemaal. Ik zou willen dat ik wat standvastiger was, maar kordaat optreden zit er niet echt in, een beslissing nemen vergt al heel veel inspanning.

groet,
Run

hoi Desireless,

Dat is een grote stap die je gemaakt heb, dat accepteren van hulp. Nou moet ik zeggen dat het er financieel ook niet inzit dat ik huishoudelijke hulp krijg. Maar de hulp van mijn vriendin zou ik eventueel een keer kunnen aanvaarden, zodat in ieder geval mij huiskamer niet zo'n rommeltje is. Het is niet vies, ik houd het nog redelijk bij, maar er slingert wel altijd wat en ik ben te belazerd om het op te ruimen. Soms is het ook zwemmen tegen de stroom in, ik heb vier pubers in huis die alles laten slingeren. Alleen al een jas ophangen is te veel gevraagd en ik heb ook vaak niet de puf om er iets van te zeggen, in ieder geval niet meer na de derde keer, bang voor confrontaties, ach slappe hap allemaal. Ik zou willen dat ik wat standvastiger was, maar kordaat optreden zit er niet echt in, een beslissing nemen vergt al heel veel inspanning.

groet,
Run

Het is ook niet te doen om standvastig te blijven als je niet goed functioneert.
Ik vind het al heel bijzonder dat je het volhoudt met 4 pubers.
Heb hetzelfde met beslissingen nemen, geen idee vaak wat ik wil.
Het geheugen werkt ook heel slecht.
Overal zitten risico's aan en het lijkt of ik alles voor probeer te zijn en intussen geen leven heb.
Komen vast wel weer betere dagen voor ons beiden.

het geheugen werkt inderdaad heel slecht, Ik denk dat ik daar noog het meeste last van heb. Ik vergeet niet alleen consequent boodschappen, waardoor ik d hele week boodschappen loop te doen, een klusje waar ik iedere keer weer tegen op zie. Maar ook vergeet ik afspraken en nog erger dingen die ik gezegd zou hebben. Iemand komt er dan op terug en ik kijk diegene aan als een bushokje, want heb geen idee waar diegene het over heeft. Daarna schaam ik me dood, ik kom zo wel heel onbetrouwbaar over. Maar ik weet net wat ik ertegen kan doen, ja eerlijk erover zijn, maar mensen worden er ook wel eens moe van, is mijn ervaring.

groet,
Run

Run

Je schrijft leuk, aankijken als een bushokje ik zie het voor me. 
Ik merk ook dat onthouden lastiger is. Dus mail ik op mijn mobiel mezelf boodschappenlijstjes en gebruik de agenda functie in mijn mobiel voor afspraken. Mobiel heb ik altijd bij dus dat is een redelijk”monkey proof”. Systeem. Juist als alle dagen op elkaar lijken dan is dat gewoon nodig. Dat Zou iedereen hebben.