Tjeempie, Spaanse vlieg, das old school. Er is heel veel nep die verkocht wordt onder die naam. En Het echte spul kan op zich al gevaarlijk zijn....wat de combi met je medicijnen doet is niet bekend denk ik 
Verstandiger lijkt de weg via een arts/sexuoloog omdat de wil er wel is bij jou.

Ter aanvulling, de psychische kant;
bij mijn vrouw speelt ook zeer mee dat zij door mijn onverantwoorde gedrag in de hypomane periode my dat zeer kwalijk neemt. Daardoor heeft zij grote moeite zich open te stellen voor sex nu. Dit kwam gisteren pas op tafel toen we er (buiten het bed, dat is belangrijk) over spraken. Toch weer een Eye opener want ik worstel met niet voldoende erectie door de AD maar voel ook dat ik niet echt welkom ben bij het vrijen. Ook voor mijn vrouw was dit verhelderend hier achter te komen want veel gaat ook onbewust. Zij verwerkt het geschonden vertrouwen in haar tempo. Ik doe tactische dingen om vertrouwen te herstellen en blijf haar lichamelijk aandacht geven met voetmassage en aanhalen. Hopen dat dit op den duurt herstelt. Ik zit nu even zelf op de blaren van mijn eigen egocentrische gedrag..

Ik vind het bewonderingswaardig hoe jullie het er met je partner over hebben. Ik weet niet hoe ik het onderwerp aan moet snijden, ook al weet ik eigenlijk zeker dat mijn man te kort komt zeg maar, ook al klaagt hij niet. Dat niet klagen ka je natuurlijk tweeledig opvatten. Of hij probeert me niet op te jagen, hij weet dat het al een issue is bij mij, en laat mij het voortouw er in nemen. Of hij heeft ook opgemerkt dat ik ben aangekomen van de medicijnen en heeft geen trek in mij. Door dat laatste durf ik geen voortouw te nemen, want ik ga mezelf echt niet opdringen als hij het eigenlijk niet ziet zitten. Ik weet niet hoe ik het ter sprake kan brengen zonder hem eventueel te kwetsen. Maar dit is ook niet ideaal voor hem.

groet'
Run

Ja Run onzekerheid over je lijf helpt natuurlijk niet erg. Dat snap ik. De paar kiloos extra door de medicijnen zijn naar maar ik denk niet echt een struikelblok. Belangrijk is om het buiten het bed te bespreken. Op een geschikt moment. Beste is om in positievetermen te spreken (verlangen naar..... ipv missen)
 Beschrijf gewoon wat je graag concreet wel wilt, dan wordt het geen verwijt maar een wens, voor jullie beider profijt.
Je steltjedan kwetsbaar op maar er kunnenook concrete punten uit komen waarin eenvoudig bijgestuurd kan worden, omdat veel onbewust of in een routine verloopt.
Proberen waard hoor

hoi Dipjes,

ja dat is nou juist het probleem, ik weet niet wat ik wil. Ik weet wel dat hij tekort komt, maar in welke mate dat is voor mij de vraag. Ik hoopte dat hij er zelf over zou gaan beginnen, maar hij wil blijkbaar geen druk leggen. Voor mij hoeft het allemaal niet zo en nu al helemaal niet met die extra kilo's, of hij dat nou wel of niet erg vindt. Ik vind het nog lastig om het goede moment uit te zoeken. Met vier van die lange lijven in huis, zijn we ook zelden even alleen. Maar ik ga het proberen.

groet,
Run

Ik vind het bewonderingswaardig hoe jullie het er met je partner over hebben. Ik weet niet hoe ik het onderwerp aan moet snijden, ook al weet ik eigenlijk zeker dat mijn man te kort komt zeg maar, ook al klaagt hij niet. Dat niet klagen ka je natuurlijk tweeledig opvatten. Of hij probeert me niet op te jagen, hij weet dat het al een issue is bij mij, en laat mij het voortouw er in nemen. Of hij heeft ook opgemerkt dat ik ben aangekomen van de medicijnen en heeft geen trek in mij. Door dat laatste durf ik geen voortouw te nemen, want ik ga mezelf echt niet opdringen als hij het eigenlijk niet ziet zitten. Ik weet niet hoe ik het ter sprake kan brengen zonder hem eventueel te kwetsen. Maar dit is ook niet ideaal voor hem.

groet'
Run

Hoi, ja, over dingen praten als iets je niet lekker zit is natuurlijk belangrijk, maar het moet natuurlijk niet drammen worden ( om eerlijk te zijn neigde ik zelf soms wel die kant op, maar dat kwam meer uit een gevoel van onmacht denk ik.

Mijn vrouw is ook paar kilo aangekomen door de medicatie, ook heeft ze een slecht werkende schildklier, dat is natuurlijk ook niet echt goed voor een stabiel gewicht. Ze gaat wel keer of 4 in de week sporten, dit is goed om de depressie onder controle te houden, sociale contacten te hebben, en het gewicht beetje stabiel te houden, een win win situatie dus.

hoi treurwilg,

Dank voor je reactie, Ik heb het inmiddels een beetje op tafel gelegd en we lijken er uit te komen. Het lag toch niet helemaal aan mij.
dat sporten is inderdaad iets prachtigs, daar heb ik echter nog niet de energie voor. Wandelen is al heel wat af en toe.

groet,
Run

We zijn nu ongeveer een maandje verder en er is toch wel weer een en ander veranderd,
heb weken geleden voorgesteld, om nog eens samen te bekijken hoe we dit nu aan moeten pakken want het ging ten koste van de hele sfeer in huis.

Gelukkig was er net rond die tijd ook nieuwe nazorg opgestart.
Een hele leuke meid waar we een goede klik mee hebben, we spreken haar soms samen, maar mijn vrouw ook alleen.
Ze is er voor problemen waar mijn vrouw soms mee kampt, ze kan die bespreken en dan kijkt ze mee naar oplossingen en geeft advies.

Het schepte mijn verbazing dat mijn vrouw mij vertelde dat ze met haar ons sexleven ter sprake had gebracht,
over hoe het vroeger was, en hoe lastig het nu was.
Het leek wel of er een  last van haar schouders was gevallen, wij bespreken eigenlijk echt alles met elkaar, maar waarschijnlijk zijn er ook dingen die vrouwen alleen met elkaar delen :

Het heeft in ieder geval een positieve uitwerking gehad, want we zijn weer actief samen,
Voorlopig moet ik het initiatief aan mijn vrouw overlaten,
de bedoeling is dat we aantal maal per week echt tijd nemen voor elkaar, waarbij mijn vrouw het initiatief neemt en duidelijk de leiding pakt.
Klinkt waarschijnlijk allemaal beetje vaag, maar is lastig uit te leggen.
(En even voor de duidelijkheid, ik ben geen dominant persoon of iets dergelijks, dat jullie denken dat mijn vrouw daar niet mee kan handelen)

De eerste keer was wel vreemd en was het allemaal wat lacherig, omdat die rollen ons beetje vreemd waren, maar dat lachen was eigenlijk ook fijn, goed te merken dat we samen in bed ook nog konden lachen :

Nu een aantal weken verder, gaat het eigenlijk erg goed, en hebben we allebei niet te klagen,
mijn vrouw voelt zichzelf ook weer stukje completer, en ze geniet er ook echt van.

Nu hopen natuurlijk dat dit zich zo voortzet, we gaan er in ieder geval ons best voor doen.

We zijn nu ongeveer een maandje verder en er is toch wel weer een en ander veranderd,
heb weken geleden voorgesteld, om nog eens samen te bekijken hoe we dit nu aan moeten pakken want het ging ten koste van de hele sfeer in huis.

Gelukkig was er net rond die tijd ook nieuwe nazorg opgestart.
Een hele leuke meid waar we een goede klik mee hebben, we spreken haar soms samen, maar mijn vrouw ook alleen.
Ze is er voor problemen waar mijn vrouw soms mee kampt, ze kan die bespreken en dan kijkt ze mee naar oplossingen en geeft advies.

Het schepte mijn verbazing dat mijn vrouw mij vertelde dat ze met haar ons sexleven ter sprake had gebracht,
over hoe het vroeger was, en hoe lastig het nu was.
Het leek wel of er een  last van haar schouders was gevallen, wij bespreken eigenlijk echt alles met elkaar, maar waarschijnlijk zijn er ook dingen die vrouwen alleen met elkaar delen :

Het heeft in ieder geval een positieve uitwerking gehad, want we zijn weer actief samen,
Voorlopig moet ik het initiatief aan mijn vrouw overlaten,
de bedoeling is dat we aantal maal per week echt tijd nemen voor elkaar, waarbij mijn vrouw het initiatief neemt en duidelijk de leiding pakt.
Klinkt waarschijnlijk allemaal beetje vaag, maar is lastig uit te leggen.
(En even voor de duidelijkheid, ik ben geen dominant persoon of iets dergelijks, dat jullie denken dat mijn vrouw daar niet mee kan handelen)

De eerste keer was wel vreemd en was het allemaal wat lacherig, omdat die rollen ons beetje vreemd waren, maar dat lachen was eigenlijk ook fijn, goed te merken dat we samen in bed ook nog konden lachen :

Nu een aantal weken verder, gaat het eigenlijk erg goed, en hebben we allebei niet te klagen,
mijn vrouw voelt zichzelf ook weer stukje completer, en ze geniet er ook echt van.

Nu hopen natuurlijk dat dit zich zo voortzet, we gaan er in ieder geval ons best voor doen.

Nou wat een bijzonder en goed nieuws en zo in samenwerking. Fijn dat je het hier met ons wilde delen. Dat schept weer perspectief voor anderen ook. Dankjewel

Hallo Terugwilg,

Dank voor je openheid en je updates. Het is heel herkenbaar, maar dan andersom (ik ben de vrouw). Mijn man is al ruim 10 jaar depressief en nu 6 jaar (met pauzes) in behandeling. Electroshok therapie is nog niet voorbij gekomen, ik zal mij daar eens in verdiepen (mocht je tips hebben graag!).

Bij ons was mijn libido altijd al hoger dan dat van hem, ook aanraken en fysiek contact vond hij altijd al moeilijker. Ik had vroeger ook een vrij eenzijdig beeld van hoe het moest gaan "de man moet altijd zin hebben en altijd een erectie kunnen krijgen, zo niet dan klopt er iets niet." 

De afgelopen jaren is ons sexleven heel af en toe, vooral tijdens vakanties. In het begin heb ik mij er echt tegen verzet. Ik heb hem zo'n 4 jaar geleden meegesleept naar een sexuologe voor een paar gesprekken, die heeft toen ook met ons gesproken over verwachtingen en inderdaad afspreken wie de lead neemt (rollen omdraaien) en mij geholpen het beeld en de verwachtingen bij te stellen van een volwassen seksuele relatie. Helaas wat het te veel druk op hem en zijn we maar een paar keer geweest. Sinds dien neem ik wel veel minder het initiatief. Het resultaat is nu ook veel minder vaak dan ik zou willen, maar áls het er is, is het goed en fijn voor beide. We zijn ook pragmatischer geworden. De ochtend werkt voor hem niet en de avond zijn we vaak te moe, dus we plannen soms een middag in. Niet romantisch, maar verhoogt de kans (hoewel dat dan soms toch wordt afgeblazen).

Daarnaast heb ik een paar jaar geleden een stukje in de krant gelezen van een oudere vrouw die aangaf dat ze minder vaak seks had met haar man dan ze zelf zou willen, maar voor haarzelf besloten had om dit te accepteren. Ze hielp haarzelf en ze genoot extra intens van de paar keren dat ze wél seks hadden. Verder waren ze blij en gelukkig met elkaar dus ze besloot dit onderdeel kleiner te maken. Dit perspectief heeft mij ook geholpen. Het zit erg in de maatschappij dat je óf seks hebt óf broer en zus bent, die waarheid creëer je dus gedeeltelijk zelf. Het heeft voor mij de urgentie van "zo wil ik niet leven en zo kan het niet langer" wat eraf gehaald. Daarnaast helpt het dat we goed kunnen praten. We hebben wel eens besproken dat ik wellicht in de toekomst dit zou kunnen zoeken buiten de deur. Dit voelt nu nog niet als iets wat ik wil en het maakt de relatie ook te kwetsbaar op dit moment. Maar ik weet dat we erover kunnen praten en dat mijn man ook nadenkt over mijn behoeftes, het is geen taboe. 

ook de podcasts van esther Perel "where should we begin" vond ik heel goed om te luisteren, niet per se over dit onderwerp, maar wel de invloed van "waarheden" en hedendaagse cultuur op de seksuele relaties. 

Ik zal altijd blijven hopen dat ons seksleven beter zal worden, en het meest hoop ik erop dat de depressie ooit echt zal verwijden. Ik weet dat de kans op beide klein is. Desondanks kies ik er nog voor om bij mijn man te blijven omdat ik van hem hou en op dit moment nogsteeds liever met hem en de kinderen ben dan niet.
Groet,
Dap