Your browser does not support JavaScript!
Bijeenkomst van lotgenoten die kampen met depressie
  Welkom Gast, meld je snel aan! Maak Account    Log In   

 

Het dagboek van Feline



Dank je Bert. 

Ik heb hypnotherapie als optie. Ik zal het dan wel zelf moeten betalen omdat ik er niet voor verzekerd ben. Dat zou van mijn spaarrekening moeten maar ik heb het er voor over. Het is het waard. 

Verder is vanuit GGZ al eens gevraagd of het een trauma was, ze konden dan eventueel psychologische hulp bieden. Maar die vraag overviel me en ik was toen niet met de opname bezig. Eigenlijk heb ik toen samen met mijn toenmalige SPV geconcludeerd dat het geen trauma was omdat ik er geen last van had. 
Begin dit jaar begon ik te merken dat het me toch nog in de weg zit. En nu dus de herbeleving. 
Ik ben benieuwd wat GGZ zou bieden aan psychologisch begeleiding en of dit nog geldt. Ik vermoed dat ik er dan niet zelf aan hoef mee te betalen. 

Ik heb al een mail geschreven naar mijn (nieuwe) jobcoach om het met haar nog even hierover te hebben. Zij nam het heel serieus en ik merkte dat ze ook verstand heeft van verwerkingsprocessen. 

Qua timing zou ik er liever nu mee aan de slag gaan, nu ik nog niet aan het werk ben. Het lijkt me niet iets wat je tijdens een baan even om 9 uur s ochtends doet als je de rest van de dag weer moet werken. En gevoelsmatig ook... lijkt het of 'het' eruit wil. Ik ben misschien ook wat getriggerd door het programma van Beau van Erven Dorens die verschillende instellingen van binnen laat zien. Dat daardoor de herinnering terugkomt.
Antwoord


Mijn partner heeft ook altijd nachtmerries gehad. Vooral over de dood van zijn vorige vrouw. Sinds de eerste keer EMDR heeft hij dat niet meer gehad. Nog wel heel veel dromen (het lijkt wel of hij alles wat hij mee maakt in zijn slaap verwerkt, net zoals een klein kind), maar zeker niet zo angstig meer.
Antwoord


Dank je, goed om te horen. 

EMDR zou ook een optie zijn. Ik wil eigenlijk alles wel doen als het de herinnering maar lichter maakt. Ze kijken er zo naar het ritme waar je in moet (opstaan, medicatie, ontbijt, bord leegeten, etc) en niet naar wie je bent. Dat is voor mij moeilijk geweest en heeft me misschien meer beschadigd dan ik dacht. 

Ik slaap meestal alleen dus weet niet wanneer ik onrustig slaap. De nacht van de herbeleving was ik bij een vriend/prille liefde. Het feit dat ik niet thuis sliep, maakte het nog lastiger. Toen was ik dus heel erg onrustig en hebben we samen ook besloten dat ik naar huis zou gaan halverwege de nacht. 

Hij begreep het wel maar ik denk dat hij ook wel geschrokken is. Hij wist ook niet wat er was, en ik heb midden in de nacht gezegd dat het te veel was om zo even uit te leggen. Hij had lange dag voor de boeg dus ik wilde ook niet midden in de nacht mijn hele geschiedenis gaan vertellen. 

Ik ben blij dat ik mijn coach heb. De nieuwe SPV doet erg zijn best maar hij is ook al rond de 65 denk ik en het lijkt of het hem een beetje te veel is. Het eerste gesprek kreeg ik die indruk ook al. Het tweede gesprek ging wel goed, toen had hij het vakantie gehad. Maar nu twee weken later wist hij dat gesprek, en het telefoontje op de dag erna, dus helemaal niet meer. Dat is wel apart want het was eigenlijk op het randje van 'crisis'.
Antwoord


l'histoire se repete... de geschiedenis herhaalt zich

Iemand heeft mij in vertrouwen genomen over zelfmoordplannen. Neeee.... hij gaat het niet doen maar áls hij het doen zal hij zorgen dat het in één keer slaagt. Zulke teksten. 

De situatie was eigenlijk dat we met elkaar in gesprek waren op een ander forum. Ik ken deze persoon al zes jaar en ook in het echte leven regelmatig ontmoet. En toen dacht ik nog: Er zal zo nog wel iemand online komen die dit ziet. 
Maar hij vroeg me de berichten weg te halen en had zijn eigen berichten ook al weggehaald. Nu lijkt het een 'geheimpje' tussen hem en mij. En nee hij gaat het niet doen maar hij denkt er de hele tijd aan etc etc. 

Anderhalf jaar geleden zat ik ook in deze positie en heb ik het idd geheim gehouden. Zij leeft nog maar ik ging er bijna aan onderdoor, al die zelfmoordberichten. 

Ik heb het niet nog eens laten gebeuren, heb meteen contact gezocht met iemand die hem ook kent. Ik kan dit niet weer alleen. Ik wil die persoon niet kwijt maar bovenal wil ik niet nog eens in zo'n toestand terecht komen. Dan moet hij zich maar laten opnemen als hij het echt niet meer weet.
Antwoord


Ik heb er even over nagedacht, maar ben toch tot de conclusie gekomen dat ik het vrij egoïstisch vind om jou op te zadelen met zijn probleem. En zeker als hij weet dat jij (ook) depressief bent. Dan moet hij maar een hulplijn bellen of zo.
Dat je het met iemand gedeeld hebt, begrijp ik heel goed. Ik hoop dat ik zoiets nooit mee maak.
Antwoord


Dank je wel. Het triggerde bij mij iets omdat ik met een vriendin heel lang in zoiets situatie heb gezeten. Dag en nacht die berichten, gek werd ik ervan. Uiteindelijk is de vriendschap ook voorbij gegaan, ik kon er niet meer voor haar zijn. 

Ik heb het vandaag met twee mensen gedeeld. En één daarvan zal het ook met haar partner delen die hem ook kent, vermoed ik. 

Ik ben denk ik lang begripvol bij zoiets maar benadruk dan ook echt dat iemand naar huisarts moet of een crisislijn bellen of 113 of sensoor. Maar dat de ander dan al gewend is aan mijn 'luisterend oor'. 

Die vriendin destijds had eerst nog geen hulp, later wel huisarts en toen ook psycholoog maar ik merkte dat ze daar maar beperkt gebruik van maakte en alles bij mij legde. 
Nou ja lang verhaal kort, de alarmbellen gingen af bij mij vanmiddag, ik wil dat hele proces niet nog eens. 

Gelukkig weten nu meer mensen het. Of er een moment komt dat WIJ de koe bij de horens vatten en hulp gaan regelen voor die man, weet ik nog niet. Soms moet dat op een gegeven moment. Maar vanavond kan ik wel rustig slapen denk ik.
Antwoord

(Dit bericht is het laatst bewerkt op 19-04-2018, 09:31 door Feline.)

Auw ik heb me veel te druk gemaakt gisteren. Voel een soort kater terwijl ik niet gedronken heb. (Is dat herkenbaar?) 

s Ochtends had ik twee dozen oude kleding uitgepakt. Aangezien ik lange tijd AL-LES bewaard heb en ook kleding, kwam ik nu bij een doos van tussen 2000 en 2005 met zelfs nog dingen van voor die tijd. Veel herinneringen, vooral van 2004. De laatste 'relatief gewone' zomer, het jaar daarna werd ik opgenomen. 
Ik moest denken aan een man (jongen, toen) die mij erg gekwetst heeft en besloot hem een brief te schrijven die ik niet ging sturen. 

Dus dat was al iets zwaars. Daarna kwam vrij onverwacht natuurlijk die zelfmoordbericht op social media en toen ben ik steeds blijven checken of meer mensen dat gelezen hadden. Nouja veel te druk eigenlijk, voor mijn hoofd. 

Ik vergeet een beetje hoe overspannen ik was in oktober en daarna. Ik wil alweer veel te snel veel te veel. 

Vandag naar jarige oma en dat is OOK druk, maar ook wel relaxed. Ze weet bijna niets meer dus de gesprekken zijn automatisch simpel, over vroeger, etc. Bij mijn weten komen alleen ouders + 1 oom en tante. Ik hoop ook dat het daarbij blijft, anders wordt het snel te druk. 
De oom en tante heb ik voor het laatst gesproken in september vlak voordat ik uitviel. Hoop dat we ook even daar over verder kunnen praten, als dat voor oma niet te druk is. 

En ik vergeet het soms te zeggen maar bedankt voor jullie wijze woorden en medeleven Smile

Tegelijk ben ik jarenlang bang geweest de dozen met spullen (kleding) te openen juist vanwege alle herinneringen. Het valt me op dat ik er niet meer bang voor ben. De herinneringen komen, ze kosten energie, maar ze doen niet echt meer pijn. Niet zo erg als ik gedacht had. 

Ik heb sinds de opname in 2005 (en de gedwongen verhuizing vanuit het Oosten, terug naar de stad van mijn familie) altijd heimwee gehad naar de jaren VOOR de opname. Toen ik nog relatief gezond was, vrienden had, etc. 
Pas nu in 2018 kan ik de confrontatie aan. Beter laat dan nooit Smile
Antwoord


Bij oma was wel gezellig. Maar moeder deed beetje raar tegen me en ik kan het gewoon niet duiden wat dat precies is. Ik had wel besloten mijn ouders wat minder belangrijk te maken in mijn leven. Minder mijn best te doen om ze in alles te betrekken (want het is veel nu, wat er speelt). Maar vandaag was ik eerst bij ouders om vervolgens naar oma te gaan. 
En dan vertel ik wel dingen maar moeder begint dan gewoon over wat heel anders. 

Tja ik heb mijn best gedaan. Ze zal over een tijdje wel weer zeggen dat ik nooit wat vertel. Maar we zitten gewoon niet op één golflengte. Zo lang het gaat over mensen die zij kent, gaat het nog wel. Maar mijn leven bestaat steeds meer uit mensen die ze niet kent. 
Dan kan ik wel de hele tijd blijven vertellen over die 20% van wat ik meemaak die zij nog snapt... maar dan mist ze ook een heleboel. 

Ik weet niet, het was gewoon erg onbevredigend en toen we op de fiets naar oma gingen, reden ouders ook weer eens gewoon weg op de elektrische fiets. Ik houd dat op mijn gewone fiets niet bij. 

Morgen zie ik mijn moeder nog omdat we wat kleding naar de kringloop gaan brengen. Maar ik denk dat ik ook daarvoor volgende keer even iemand anders vraag. Ik heb er gewoon echt geen zin in.
Antwoord


Kleding weggebracht, auw. 

Zoveel herinneringen. Zoveel verschillende periodes, verschillende fases. Ik ben vaak verhuisd en ook een paar keer flink geschommeld in gewicht waardoor sommige kleding maar kort mee gegaan is. 
Vanmorgen heb ik foto's gemaakt van de kleding. Maar hoe het voelt, de stofjes, het gevoel van toen ik het aan had... dat is nu weg. 

Was dus met moeder maar die voelt dan niet aan wat voor proces het is. En als het wel zou aanvoelen zou ze het denk ik erg naar zichzelf toe trekken van: Kom bij ons in de tuin even wat drinken, blijf eten, kom morgen ook maar even want je hebt het moeilijk. 

Ze heeft iets verteld over mensen die ik niet of nauwelijks ken. En dat ze het gisteren stom vond op oma's verjaardag dat de dominee haar bezocht. Ik vond het juist attent van de dominee dat hij er was. 

Ben even van mijn apropos, ik mis die twee zakken kleding nu al. Zo persoonlijk... Het is meer dan alleen verwassen kleding, het is een periode uit mijn leven die ooit in een doos gegaan is, waarschijnlijk bij die ene verhuizing die ik nooit gewild had, en er afgelopen week weer uit kwam. Natuurlijk heb ik tussendoor nog wel eens in die doos gekeken maar ik was zo veel slanker in die tijd... de doos kon eigenlijk meteen weer dicht  Rolleyes

Het is denk ik anders als je het wegbrengt met iemand die begrijpt wat het met je doet. Maar moeder en ik hadden bij de voordeur al meteen een soort aanvaring omdat ik écht alles netjes ingepakt had en goed geregeld had en zij daar meteen weer aan begon te twijfelen. Dat gaat altijd zo, met alles, moeder heeft altijd redenen waarom dingen niet kunnen of niet goed zullen gaan. 

Ik ga maar even een ijsje eten in de zon.
Antwoord


Ik ben ook niet gewend om dingen weg te doen. Van huis uit bewaarden we alles. Vader timmerde nog een extra kastje of luikje of zoldertje en dan konden we het bewaren. We hadden een vrij groot huis en twee schuren. 

Dus misschien is dit ook nieuw voor me, spullen weg doen waar je nog gevoelens bij hebt. 

Maar hier in mijn eigen huis raakt de zolder ook vol, er moeten dingen weg. Ik heb er ook voor gekozen geen boekenkast neer te zetten dus er staan ook een paar dozen boeken op zolder. Verder bestaat de helft al uit kampeerspullen (die ik ook daadwerkelijk gebruik in de zomer). 
De kleding die veel te klein is moet gewoon echt weg. Ik wil mezelf niet inbouwen met meer kasten, dozen overal, etc. Maar eigenlijk heeft er al 20 jaar geen grote opruimronde plaatsgevonden en dan heb je best veel spullen. 

En we hadden het er laatst over de dozen nog even dicht te laten. Misschien moet nu idd even de rem er op. 

Maar ik heb maar tot mei ziektewet ipv 'nog twee jaar' wat mijn oude coach gezegd had. En ik wil eigenlijk voor ik weer aan het werk ga een stapje verder zijn met opruimen. 

Je hebt van die programma's op TV he, dat mensen helemaal ingebouwd zijn met hun eigen spullen. En dan dacht ik wel eens: Zo kan ik er ook bij zitten over 15 a 20 jaar. Gelukkig hoe het nu gaat, zal dat niet gebeuren Smile
Antwoord



Lijst met mogelijk verwante topics
  Nieuw dagboek van Feline Started by Feline
2,260 Replies - 169,057 Views
27-03-2024, 11:52
Laatste bericht: Joy
  Dagboek J Started by misterj
1,464 Replies - 138,730 Views
17-03-2024, 15:50
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Chaya Started by Chaya
13 Replies - 556 Views
11-02-2024, 15:41
Laatste bericht: Joy
02-09-2023, 14:45
Laatste bericht: Liefde+Hoop
  Dagboek MQ Started by MaryQ
15 Replies - 1,138 Views
08-05-2023, 12:48
Laatste bericht: MaryQ
  Dagboek Started by Janpieter
1 Replies - 417 Views
06-08-2022, 12:06
Laatste bericht: Joy
  Dagboek Richie Started by lerichie
3 Replies - 858 Views
02-04-2022, 14:31
Laatste bericht: Feline
  Dagboek Goldenleaf Started by Goldenleaf
1 Replies - 858 Views
01-03-2022, 12:19
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Started by Nick
76 Replies - 9,044 Views
16-02-2022, 22:55
Laatste bericht: Nick
  Dagboek Amelie04 Started by Amelie04
18 Replies - 3,303 Views
16-02-2022, 16:28
Laatste bericht: misterj



Gebruikers die dit topic lezen:
2 gast(en)